Εθνική Υπηρεσία Παραπληροφοριών

Μπορεί να τους χωρίζουν στην πολιτική σκηνή τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, το σκάνδαλο ΝOVARTIS και άλλα παρόμοια, αλλά αυτό το video  καταφέρνει να ενώνει τους συριζέους, με τους κεντροαριστερούς, τους κεντροδεξιούς, τους νεοδημοκράτες και τους ακροδεξιούς. Δεν πρόκειται για "σάτιρα", αλλά για παραπληροφόρηση. Η μετάβαση από  "πουκάμισο" και τις "σαγιονάρες" στο "βιβλίο" είναι το τέχνασμα για να αποκρυφτεί η απόσταση ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια. Τα "γλαφυρά" της διαπραγμάτευσης δια στόματος Μητσικώστα, ουδεμία σχέση έχουν με τα "γλαφυρά" που καταθέτει ο Γ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του. Βέβαια η μεγάλη πλειοψηφία των ακροατών του κρατικού σταθμού - όπως και ο κ. Μητσικώστας - δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, ούτε πρόκειται να το διαβάσουν.Το αντίθετο μάλιστα, η συγκεκριμένη  σάτιρα αυτό ακριβώς επιδιώκει: Μέσω της απαξίωσης, να τους αποτρέπει από την ανάγνωσή του. Αυτά που αναφέρει ο Γ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του  (με ντοκουμέντα που κανείς δεν έχει αμφισβητήσει ευθέως), ίσως δημιουργήσουν αμφιβολίες στους στους αναγνώστες για την κυρίαρχη αφήγηση εκείνης της περιόδου...

Δυστυχώς αυτές οι πρακτικές της παραπληροφόρησης, που στηρίζονται στις "σχέσης εμπιστοσύνης" ανάμεσα στον πομπό και και τον δέκτη τους, δεν αφορούν μια πολιτική που περιορίζεται στον χώρο της ενημέρωσης, αλλά λειτουργεί και εντός των πολιτικών μηχανισμών. Αυτές οι ίδιες πρακτικές λειτούργησαν και εντός της Κυβέρνησης στην περίοδο των διαπραγματεύσεων, με τον πρωθυπουργό να "εμπιστεύεται" περισσότερο την ΕΥΠ και τον Ρουμπάτη παρά τον υπουργό του, όπως αποκαλύπτει ο Γιάννης Βαρουφάκης στο βιβλίο του  «ΑΝΙΚΗΤΟΙ – ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ», από το οποίο και παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα (σελίδες 683 – 686):

Εθνική Υπηρεσία Παραπληροφοριών

Οι καθεστωτικές επιλογές των διευθυντών της ΕΡΤ και του ΕΜΣΤ δεν προμήνυαν τη στροφή προς την τρόικα μόνο του Παππά και του Σαγιά. Ένα απόγευμα του Μάρτη ο Γιάννης Ρουμπάτης, ο αρχηγός της ΕΥΠ, με πλησίασε στο Μαξίμου. Ήθελε, όπως μου εξήγησε, να μου πει έναν καλό λόγο για τον επικεφαλής της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ), της αρχής ελέγχου του τζόγου - του θεσμικού οργάνου με το οποίο στόχευα να περιορίσω την εξάπλωση των VLT (των βιντεολόττο) του ιδιωτικοποιημένου ΟΠΑΠ. Έχει στενούς δεσμούς με το παλαιό καθεστώς, παραδέχτηκε ο Ρουμπάτης, «όμως πιστεύω πως βρήκε τρόπο να κρατήσει αυτό τον βρόμικο χώρο σχετικά καθαρό, θα ήταν λάθος να τον απομακρύνεις επειδή δεν είναι δικός μας».

Ήταν μια προαίρεση την οποία μοιραζόμουν με τον Ρουμπάτη. Θεωρούσα απαράδεκτη την πρακτική των νέων κυβερνήσεων που, παραδοσιακά, έμπαιναν στα υπουργεία, έδιωχναν τους ανθρώπους των «προηγούμενων» και τους αντικαθιστούσαν με «δικούς τους». Υπό κανονικές συνθήκες, ο λόγος του Ρουμπάτη θα μου αρκούσε, ιδίως δεδομένης της καλής μας σχέσης και της εκτίμησης την οποία έτρεφα γι’ αυτόν. Στο υπουργείο μου όμως, η ομάδα μου ούτε που ήθελε να το ακούσει. «Αν πρέπει κάποιος να απομακρυνθεί, είναι ο συγκεκριμένος!» μου έλεγαν με μια φωνή για τον άνθρωπο του προηγούμενου καθεστώτος τον οποίο ήθελε ο Ρουμπάτης να κρατήσω. Αφού διερεύνησα τους ισχυρισμούς τους και εξέτασα την κατάσταση προσεκτικά, τελικά τον απομάκρυνα αντικαθιστώντας τον με τον Αντώνη Στεργιώτη.

Με την ανακοίνωση της αλλαγής φρουράς στην ΕΕΕΠ την οποία αποφάσισα, και τα μέτρα «μαντρώματος» των VLT του ΟΠΑΠ, ξεκίνησε μια βάναυση καμπάνια εναντίον μου προσωπικά και εναντίον όλων όσους διόρισα στην ΕΕΕΠ. Η καταπληκτική κατηγορία την οποία εκτόξευσαν εναντίον μου ήταν ότι ήμουν ο «Βασιλιάς του Τζόγου» και ότι έκανα ό,τι έκανα στον χώρο επειδή εκπροσωπούσα τα συμφέροντα των παράνομων στοιχημάτων, τα οποία, δήθεν, θα χτυπούσαν τα VLT του ΟΠΑΠ.

Αυτά τα παρατράγουδα ήταν, βέβαια, αναμενόμενα και σχεδόν διασκεδαστικά. Όποιος τα βάζει με τα ιδιωτικά συνδικάτα του τζόγου αυτά παθαίνει. Τιμή μου ήταν. Όμως, αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν ότι, περίπου την ίδια εποχή, ο Ρουμπάτης σταμάτησε εντελώς να μου δίνει τις χρήσιμες αναφορές και συμβουλές που μου έδινε έως τότε. Τον έβλεπα στο Μαξίμου, ανταλλάσσαμε ένα «γεια», αλλά ως εκεί.

Στο μεταξύ, η συμπεριφορά του Παππά και του Σαγιά προς το πρόσωπό μου χειροτέρευε ραγδαία. Η απόφαση του Αλέξη στις 27 Απριλίου να συμφωνήσει με τις απαιτήσεις του Ντάισελμπλουμ, αντικαθιστώντας τον Θεοχαράκη με τον Χουλιαράκη και υποσκάπτοντάς με, πυροδότησε τη συστηματικά αγενή και επιθετική συμπεριφορά τους εναντίον μου. Πριν περάσει ένας μήνας, η συμπεριφορά τους είχε γίνει ξεκάθαρα προσβλητική και απροκάλυπτα επιθετική. Μια μέρα ρώτησα τον Αλέξη αν το είχε προσέξει. Μου απάντησε με απάθεια πως ναι, το πρόσεξε. Του εξέφρασα την ανησυχία μου και την απορία μου για ποιον λόγο συνέβαινε αυτό. Η απάντησή του με σόκαρε:

ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο Σαγιάς είναι πεπεισμένος πως τα έχεις βρει με τον Σόιμπλε για να μας βγάλεις από το ευρώ. Και νομίζω πως έχει πείσει και τον Παππά.
Γ.Β.: Αυτό πιστεύεις κι εσύ, Αλέξη;
ΤΣΙΠΡΑΣ: Όχι, αλλά αυτοί είναι πεπεισμένοι.
Γ.Β.: Γιατί; Πώς; Σε τι το βασίζουν; Αν έχω πετύχει κάτι, είναι να μπλοκάρω, εκ μέρους σου, τις προσπάθειες του Σόιμπλε για Grexit.
ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο Ρουμπάτης τους λέει άλλα.

Ενώ το υπόλοιπο πολεμικό συμβούλιο συνέχιζε τη συζήτησή του, προσπάθησα να καταλάβω τι μπορεί να σήμαινε αυτό το νέο εκρηκτικό στοιχείο. Γιατί να με κατηγορεί ο Ρουμπάτης ότι συνωμοτώ με τον Σόιμπλε; Ή μήπως δε μου τα έλεγε καλά ο Αλέξης; Από την άλλη, η μονόπλευρη διακοπή της σχέσης μου με τον Ρουμπάτη και η επιθετικότητα των Σαγιά-Παππά προς το πρόσωπό μου ήταν συμβατές με την πληροφορία του Αλέξη. Όπερ με επανέφερε στο ερώτημα: Γιατί να λέει ξεκάθαρα ψέματα για μένα ο αρχηγός των μυστικών μας υπηρεσιών; δεν αρκούσε η μη ικανοποίηση της παράκλησής του να μην αλλάξω τον πρόεδρο της ΕΕΕΠ ως εξήγηση.

Πέραν τούτου, αναρωτιόμουν αν κι ο Αλέξης πίστευε ότι είχα γίνει το ανδρείκελο του Σόιμπλε. Αν το πίστευε, γιατί να μου το πει; Σίγουρα θα χρησιμοποιούσε αυτή την πληροφορία για να με ξεζουμίσει όσο του ήμουν χρήσιμος και θα με ξεφορτωνόταν ένα δευτερόλεπτο μετά. Από την άλλη, αν ο Αλέξης δεν το πίστευε, γιατί δεν έπαιρνε το μέρος μου ενάντια στους Σαγιά και Παππά; Μήπως είπε ψέματα ο Αλέξης, και ο Ρουμπάτης δε με είχε κατηγορήσει ποτέ ως σύνεργό του Σόιμπλε; Έπρεπε να ερευνήσω το θέμα όσο γινόταν. Τουλάχιστον να διακρίνω αν ο Ρουμπάτης είχε πει ψέματα για μένα.

Η ευκαιρία μου παρουσιάστηκε το βράδυ πριν από το Eurogroup της 11ης Μαΐου. Το πολεμικό συμβούλιο είχε αποφασίσει ποια στρατηγική έπρεπε να ακολουθήσω στο Eurogroup και ετοιμαζόταν να λήξει. Ο Ρουμπάτης έτυχε να συμμετέχει τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά της συνάντησης. Καθώς σηκωνόμασταν για να φύγουμε, ο Αλέξης στράφηκε προς το μέρος μου και μου είπε ενώπιον όλων: «Αύριο να είσαι ήρεμος. Μη χάσεις την ψυχραιμία σου». Χαμογέλασα και είπα σε ήρεμο τόνο: «Πάντα είμαι παράδειγμα ψυχραιμίας στο Eurogroup».Και κοιτώντας τον Ρουμπάτη, ρώτησα τον Αλέξη: «Σου έχουν μεταφέρει διαφορετικές πληροφορίες, Αλέξη;» Ο Αλέξης κοίταξε τον Ρουμπάτη παραμένοντας σιωπηλός.

«Έχασες την ψυχραιμία σου στη Ρίγα, Γιάνη», είπε ο Ρουμπάτης κομπιάζοντας.

«Όχι, Γιάννη. δεν έχασα την ψυχραιμία μου ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Αν έχεις πει κάτι διαφορετικό στους υπόλοιπους», είπα στον Ρουμπάτη δείχνοντας τους άλλους στην αίθουσα, «είτε έλαβες λάθος πληροφορίες από τις "πηγές” σου, είτε λες ψέματα».

Η ομίχλη είχε απομακρυνθεί αποκαλύπτοντας μια σκέτη ασχήμια. Καθώς ο Ρουμπάτης ήταν ικανότατος, ήμουν σίγουρος ότι γνώριζε πολύ καλά πόσο ψύχραιμος ήμουν στο Eurogroup της Ρίγας και γενικότερα. Ποτέ του δε θα με κατηγορούσε μπροστά μου για κάτι που ήξερε ότι δεν αλήθευε. Τότε γιατί το έκανε; Μία μόνο εξήγηση υπήρχε: Είχε ήδη πει στον Αλέξη, στον Σαγιά και στους υπόλοιπους το ψέμα ότι στη Ρίγα είχα χάσει τον έλεγχο. Έτσι, όταν τον προκάλεσα μπροστά σε όλους, δεν μπορούσε να παραδεχθεί την αλήθεια (ότι, δηλαδή, στη Ρίγα είχα χειριστεί τη δύσκολη κατάσταση ψύχραιμα και σωστά), καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εξομολόγηση ότι τους είχε πει ψέματα. Ήταν λοιπόν ξεκάθαρο: Ο αρχηγός της ΕΥΠ μετέφερε ηθελημένα ψευδείς αναφορές για μένα στον πρωθυπουργό και στα μέλη του πολεμικού μας συμβουλίου. Αν ένιωθε ότι είχε το δικαίωμα να τους πει ψέματα για μένα ως προς το Eurogroup της Ρίγας, γιατί να μην πει ψέματα και για τη σχέση μου με τον Σόιμπλε;

Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να αποκαλύψω τι πραγματικά είχε συμβεί στη Ρίγα - να μεταφέρω τη γυμνή αλήθεια σε όσους ίσως να είχαν δηλητηριαστεί από τις «αναφορές» Ρουμπάτη. Έτσι, με το που επέστρεψα στο γραφείο μου, κατέβασα από το κινητό μου την ηχογράφηση της Ρίγας στον υπολογιστή. Την αντέγραψα σε στικάκι το οποίο έδωσα στη γραμματέα μου με οδηγίες να αντιγράφει και να παραδοθεί προσωπικά σε όλα τα μέλη του Κυβερνητικού Συμβουλίου (δηλαδή σε όλους τους υπουργούς και τους αναπληρωτές υπουργούς) και σε όλα τα μέλη του πολεμικού συμβουλίου που δεν ήταν υπουργοί, με ένα σημείωμα δικό μου που έλεγε: «Ορίστε τι συνέβη πραγματικά».

Το ενδιαφέρον είναι ότι ούτε ένας από τους παραλήπτες δεν ανέφερε έκτοτε το στικάκι ή την ηχογράφηση που περιείχε. Ούτε ένας! Ακόμη και σήμερα δεν ξέρω αν ενδιαφέρθηκαν έστω να το ακούσουν.