ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Π. Σωτήρης: παράδειγμα προς αποφυγή...


του Γιώργου Καλαντζόπουλου


Ο Π. Σωτήρης έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να γράφει ωραία χωρίς όμως να λέει τίποτα το καινούργιο ή το διαφορετικό για τα θέματα στα οποία αναφέρεται. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “ακραίος” στις εκφράσεις του, ούτε έχει κάτι κοινό με τον λαϊκισμό με τον απευθύνονται στο ποίμνιο της Αριστεράς από τις στήλες του “ΕΝΙΚΟΥ” οι δίδυμοι “Παπουλάκοι” της οι οποίοι φιλοξενούνται συχνά στις στήλες του iskra.gr. Είναι διαβασμένος και αρκετά προσεκτικός στο πως διατυπώνει τις σκέψεις του. Κάτι δηλαδή σαν τον Α. Μπαλτά της ΛΑΕ. Δείτε με πόσο ευπρεπή και εύσχημο τρόπο ξεκινάει την υπεράσπιση του “κόμματος της δραχμής”:
Εδώ και αρκετό καιρό οι τοποθετήσεις όσων ρευμάτων της Αριστεράς αναφέρονται στην κεντρικότητα της ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας και συνολικά της ρήξης με την ΕΕ, ως αφετηρία μιας πορείας ανατροπών και μετασχηματισμών, έχουν λοιδορηθεί με κάθε δυνατό τρόπο.

Εντάξει, δεν θα μας πιάσουν και τα κλάματα για την λοιδορία που υφίστανται αυτοί οι σύντροφοί. Όμως  όταν το διαβάζετε δεν σας κάνει να νιώσετε μια συμπόνοια και είσαστε πλέον έτοιμοι να εκδηλώσετε απέναντί τους την αλληλεγγύη σας, σαν τον Άρη Χατζηστεφάνου προς τον Γιάνη Βαρουφάκη; (εδώ: Είμαστε όλοι Βαρουφάκης

Ας πάμε τώρα στην τελευταία φράση του κειμένου:
Σε τελική ανάλυση τι άλλο είναι το αίτημα του σοσιαλισμού, παρά το αίτημα μιας ανοιχτόκαρδης πατρίδας που να χωράει πραγματικά όλο το έθνος των εργαζομένων”.

Ας δεχτούμε μαζί με τον Π.Σ, ότι οι άνεργοι που δεν έχουν δουλειά αλλά και οι οικονομικοί μετανάστες που χρησιμοποιούνται στις πιο βαριές και κακοπληρωμένες δουλειές, ανήκουν στο “έθνους των εργαζομένων”. Η νεολαία που σπουδάζει και δεν εργάζεται αλλά και τα περήφανα γερατειά που κάποτε δούλευαν, αλλά σήμερα με τις συντάξεις τους συντηρούν αρκετές οικογένειες, ανήκουν και αυτοί στο “έθνος των εργαζομένων”. Όμως, όλες αυτές και πολλές άλλες ανάλογες κοινωνικές κατηγορίες ενοποιούνται πραγματικά, δηλαδή συγκροτούν το “έθνος των εργαζομένων” ως κοινωνική δύναμη, ή ενοποιούνται μόνον στην φαντασία του κάθε Παναγιώτη Σωτήρη που ονειρεύεται ότι με την εργατιά μπροστά είναι έτοιμες να ξεσηκωθούν και ενωμένες θα πολεμήσουν το κεφάλαιο;

Ο προσδιορισμός του υποκειμένου, το οποίο θα είναι ο φορέας της κοινωνικής αλλαγής, συγκροτεί μια λάθος αφετηρία στην πολιτική αντίληψη του Π.Σ, η οποία γίνεται μήτρα παραγωγής πολλών άλλων λανθασμένων επιλογών και εκτιμήσεων

Ο Π.Σ αποφεύγει πρώτα απ' όλα να δώσει μια οποιαδήποτε εξήγηση γιατί η πολιτική που επαγγέλλεται (η οποία δεν είναι καινούργια)  αλλά έχει δοκιμαστεί την εποχή των μνημονίων - όπου ο κόσμος της εργασίας δέχεται μια τεράστια επίθεση - παραμένει κοινωνικά και πολιτικά περιθωριακή . Για παράδειγμα, δεν έχει καταφέρει να ενοποιήσει ούτε καν τους πιο κοντινούς συμμάχους και να συγκροτηθεί ένα “ταξικό μέτωπο” ανάμεσα στους άνεργους με τους εργαζόμενους, ώστε να κινητοποιούνται πάνω σε κοινές διεκδικήσεις και κοινούς προγραμματικούς στόχους.

Αντ' αυτού επιχειρεί να απαντήσει σε ένα άλλο ερώτημα που έχει μόνον θεωρητικό ενδιαφέρον για ένα κομμάτι της παραδοσιακής Αριστεράς, το οποίο αγωνιά να υπερασπιστεί την αδέκαστη “ταξική” εκφορά του λόγου του: Απαντά στο ερώτημα γιατί η πολιτική που προτείνει για το “έθνος των εργαζομένων” δεν συγκροτεί σε καμιά περίπτωση, μορφή “ταξικής συνεργασίας” με την αστική τάξη. Γράφει λοιπόν, στο ίδιο κείμενο:
Η στρατηγική αυτή για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας δεν έχει καμιά σχέση με στρατηγικές και τακτικές «ταξικής συνεργασίας». Για πολύ καιρό ταλανίστηκε η Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα από την αναζήτηση της διαβόητης «εθνικής αστικής τάξης» που θα αποτελούσε τον αναγκαίο σύμμαχο σε ένα αίτημα δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα πλήρωσε ακριβά αυτή την αυταπάτη, όταν στο όνομα μιας συμμαχίας με μια εθνική αστική τάξη που έπαιρνε από μόνη της πρωτοβουλία να ανασυγκροτεί αντικομμουνιστικά «εθνικά σώματα» στην Κατοχή, έσπρωξε σε λανθασμένες επιλογές το μεγαλειώδες κίνημα του ΕΑΜ. Σήμερα, είναι πια σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να έχει αυταπάτες ως προς το εάν υπάρχουν μερίδες της αστικής τάξης που θα ήταν σύμμαχες στη δική μας κατεύθυνση.

Όμως μέσα απ' αυτή την άτεγκτη “ταξική” γλώσσα, αποφεύγει να αναφέρει τα “βασικά”, δηλαδή ότι τα αστικά κράτη είναι εθνικά κράτη. Η κεφαλαιακή σχέση εμπεδώνει την κυριαρχία της, εξασφαλίζει την αναπαραγωγή και διευρύνει την επέκτασή της μέσα από την κρατική σχέση. Οι ταξικές συνεργασίες προκύπτουν ως πλευρές της λειτουργίας του κράτους. Δεν αποτελούν αντικείμενο “πολιτικών συμφωνιών” ανάμεσα σε πολιτικούς σχηματισμούς, οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι οι εκπρόσωποι/εκφραστές των κοινωνικών τάξεων. Το ΚΚΕ, το οποίο έχει αυτοπροσδιοριστεί ως εκπρόσωπος της εργατικής τάξης από την εποχή της ιδρύσεώς του μέχρι και σήμερα αναζητούσε άλλα κόμματα (ή αν δεν υπήρχαν προσπαθούσε κάποιες φορές να τα “κατασκευάσει“) ως εκπροσώπους άλλων κοινωνικών τάξεων για να συμμαχήσει μαζί τους. Οι πολιτικές συμμαχίες που έχει κάνει κατά καιρούς, από την εποχή του ΕΑΜ ως την συγκυβέρνηση του 89, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως “ταξικές συμμαχίες”, με την έννοια των κοινωνικών συμμαχιών. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι πολιτικές συμμαχίες δεν είναι ταξικά προσημασμένες ή δεν μπορούν να σηματοδοτήσουν/καταγράψουν αλλαγές στον κοινωνικό συσχετισμό.

Το βασικό λοιπόν είναι ότι όσο υπάρχει εθνικό αστικό κράτος, υπάρχει και κυριαρχία της κεφαλαιακής σχέσης και “ταξική συνεργασία”, αφού η κρατική λειτουργία εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή/συνύπαρξη και την αναπαραγωγή της κεφαλαιακής σχέσης, ανεξάρτητα από το τι στάση επιδεικνύουν συγκυριακά ή μακροπρόθεσμα επιμέρους κοινωνικές ομάδες και ταξικές μερίδες.

Αν λάβουμε υπόψη μας την κρατική λειτουργία που περιγράψαμε παραπάνω, δηλαδή, αν θέτουμε με όρους αριστερής πολιτικής το ζήτημα, τότε το αίτημα του κομουνισμού σημαίνει πρώτα απ' όλα κατάργηση του κράτους και όχι η οικοδόμηση μιας “ανοιχτόκαρδης πατρίδας” όπως αυτή που φαντασιώνεται ο Π.Σ. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα, η τελευταία φράση: “Σήμερα, είναι πια σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να έχει αυταπάτες ως προς το εάν υπάρχουν μερίδες της αστικής τάξης που θα ήταν σύμμαχες στη δική μας κατεύθυνση”, δεν μπορεί να σημαίνει πολιτικά τίποτε άλλο από το ότι θα πρέπει να “μετασχηματίσουμε” την αστική τάξη - μέσω της κρατικής διαχείρισης - για να γίνει σύμμαχη με τις δικές μας πολιτικές. Κατά βάθος αυτό το “αίτημα” είναι ενθυλακωμένο εντός του στρατηγικού στόχου της “εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας, όπως αυτός προσδιορίζεται στην γενική πολιτική κατεύθυνση που περιγράφει ο Π.Σ.

Ορισμένοι “ακραίοι” οπαδοί του “κόμματος της δραχμής” έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ανοιχτά αυτή την έκφανση των πολιτικών τους επιλογών, όμως ο Π.Σ. προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το ...“αριστερό” δακτυλάκι του και να παραμείνει “politically correct”, όπως αυτό προσδιορίζεται από τον τίτλο του άρθρο του...

20 σχόλια :

  1. Σημασία έχει να είσαι μέσα στα πράγματα, κοντά στα κέντρα που λαμβάνονται οι αποφάσεις.

    Το πως θα πεις κάποια πράγματα, ανάλογα με το ακροατήριο που απευθύνεσαι, δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Αλλού θα στρογγυλέψεις την μια πλευρά, αλλού θα οξύνεις την άλλη αλλά ο "πυρήνας" παραμένει ο ίδιος.

    Αυτόν τον "πυρήνα" της σκέψης, δεν τον κατέχουν όλοι, τον κατέχει η "πρωτοπορία" και με βάση αυτόν σχεδιάσει τις ταχτικές της.

    Έτσι κινούνται οι κομμουνιστές και ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι πραγματικός κομμουνιστής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λενινιστικές αυταπάτες. Οι σχέσεις εξουσίας εντός πολιτικών μηχανισμών της σριστεράς οικοδομούνται με το ίδιο ακριβώς τρόπο που οικοδομούνται και λειτουργούν στα αστικά κόμματα.
      Πρόκειται για αρχηγισμούς και μικροπολιτικές του κώλου, που διαχειρίζονται τρικυμίες μέσα σε κουταλάκια του γλυκού νερού.

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ Γιώργο, άσε με να αγιάσω σε παρακαλώ.
    Έχεις πολύ καλό τάτσ όταν μιλάς για τις διαδικασίες και την ανατροπή της παραδοσιακής μηχανιστικής νοοτροπίας (αν και δεν σε έχω δει σε πρακτικές και συγκροτημένες προτάσεις ή και ενέργειες στο οργανωτικό δια ταύτα, παρά σε κριτική)
    Αλλά στο θέμα της πολιτικής ή της ¨πολιτικής γραμμής" (περιληπτικά το λέω), βρε Γιώργο, αυτά είναι παιδικά πράγματα. Δεν βγαίνει άκρη. Η μάλλον το μόνο που βγαίνει είναι εμμέσως αυτά τα παλιοκαιρισμένα πια παλαιο-μεταμοντέρνα του πλήθους και του χάους κλπ και ουσιαστικά πρόκειται για συμπόρευση με την ροζ ευρω-δήθεν-διεθνο-"αριστερά" του Συριζιστάν. Ούτε καν "αναρχία" δεν βγαίνει.
    Με τέτοια "αριστερά" αρώματα, εσείς από δω, και από την άλλη οι τέως(;) κυβερνητικοί σύντροφοι και κοκινοπρασινοπενηντατρεις, κλπ, απορώ πως δεν καταφέρατε ακόμη να εξαγριώσετε επί το ακροδεξιότερο όλα τα λαϊκά στρώματα.

    Προσέξτε φίλε Γιώργο και χωνέψτε το καλά. Η ανάγκη για δουλειά για όλους με αξιοπρέπεια γιατί αλλιώς δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, όπως και γενικότερα η καταφυγή στην συμβολική-ταυτοτική αλλά και (sos) πρακτική έννοια της πατρίδας (και κατά συνέπεια του έθνους) δεν θα πάψει να υπάρχει στο ορατό μέλλον, επειδή κάποιοι νομίζετε πως είστε εξελιγμένο είδος. Ακόμη και αν στ΄ αλήθεια είστε έτσι (σας το εύχομαι), οι άλλοι δεν είναι έτσι..
    Αυτή την ανάγκη (και τη μια και την άλλη), ή θα την εκφράσει η αριστερά (που δεν το βλέπω) ή η δεξιά (που το καραβλέπω).
    Εσείς λέτε να κάνει η μάνα. Βγαίνετε όμως οφ - δεν πάει έτσι το παιχνίδι. Κρίμα, γιατί αν και εφόσον, θα είχατε να προσφέρετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι έγινε, παιδάκια; Γιατί δεν βλέπω το σχολιάκι μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. α, είναι γενικό το ψαλίδι, να μην νιώθω μοναξιά

    "κάποιος σύντροφος"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για την δική σου προστασία φροντίζουμε, γιατί εκτίθεσαι με αυτά που γράφεις.

      Διαγραφή
  5. Ωραία ακούγονται αυτά που λέει ο Π. Σωτήρης, και ιδιαίτερα αυτά που υποστηρίζει για στις σχέσεις της ΛΑΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα συνυπάρχουν σε κοινά σχήματα στους μαζικούς χώρους στα σωματεία, στο ΜΕΤΑ κλπ και κατακεραυνώνει μια μερίδα συντρόφων κυρίως απ' το αριστερό ρεύμα που επιμένουν ακόμα σε αυτή την συνύπαρξη, όχι βέβαια ως γενική κατεύθυνση, αλλά επικαλούνται ειδικές συνθήκες που υπάρχουν σε επί μέρους χώρους.

    Αυτή όμως η “αριστερή καθαρότητα” στα λόγια, γιατί δεν φροντίζει να την κάνει πράξη όσο αντιστοιχεί και στην οργάνωσή του; Στον δήμο του Χαλανδρίου για παράδειγμα μέλη της οργάνωσής του όχι μόνον συνυπάρχουν με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια παράταξη, αλλά συνδιοικούν αρμονικά ένα ολόκληρο δήμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρεμπιπτόντως,
      οι σύντροφοι του Π.Σ. έχουν συναινέσει και συνεργαστεί στην διαγραφή από την δημοτική παράταξη μελών, μερικά από τα οποία ανήκουν στο "αριστερό ρεύμα"....

      Διαγραφή
    2. ότι να ναι, έθιξε το ευρώ ο ΠΣ, θα τ' ακούσει

      το ευρώ δεν θα το ξαναπιάσεις στο στόμα σου, ΤΟ ΕΥΡΩ

      "κάποιος σύντροφος"

      Διαγραφή
    3. ΑΚριβώς, το ευρώ είναι υπεύθυνο για την συνδιοίκηση των ΑΡΑΝιτών με τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ στο δήμο του Χαλανδρίου. Αν ήταν η δραχμή στα πράγματα, τότε θα ήταν διαφορετικά!

      Διαγραφή
    4. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αριστερά αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει θα πρέπει να στραφεί σε εθνοανεξαρτησησιακή κατεύθυνση με λαικομετωπικο προσανατολισμό. Θα πρέπει να συσπειρώσειτα φτωχομεσαία στρώματα σε ένα πρόγραμμα εξόδου απο Ε.Ε(αργότερα κ Νατο) ,εθνικοποιήσεων(βίαιων αν χρειαστεί)και ενός μίνιμουμ φιλολαικού προγράμματος.
      Ολα τα άλλα είδαμε οτι καταλήγουν στην αποδοχη του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.

      Διαγραφή
    5. Ενώ αυτά που προτείνεις έχουν δοκιμαστεί, και γνωρίζουμε που οδηγούν.

      Στην καλύτερη περίπτωση στις σημερινές συνθήκες σε ένα κρατικό καπιταλισμό σαν αυτό του Πούτιν.

      Επίσης, γιατί το σχέδιο που προτείνεις γιατί είναι υπόθεση της Αριστεράς και όχι όλου του πολιτικού φάσματος μιας αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;

      Διαγραφή
  6. Eξω απ το ευρω λεει ο Σωρος.
    'Περο'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Oi λαεδες ονειρευονται μια αστικη ταξη ετοιμη να παει κοντρα στους δανειστες και να εφαρμοσει καποιο σχεδιο β ή χ
    χι χι χι

    Κοντρα υπαρχει και τωρα, μεταξυ ελληνικης και ευρωπαικης πλουτοκρατιας. Α λλα οχι για να ακολουθησει η ελλαδα ανεξαρτητη αναπτυξη, αλλα για το ποιος θα κερδιζει απο την κριση, ποιος θα λυμαινεται τα ολιγα ευρω του προυπολογισμου.

    Ακομα αναρρωτιεστε συντροφοι γιατι πηρατε 2,99? Προφανως οι αποκατω δεν μασανε τα παραμυθια σας, οι δε απο πανω, προς το παρον σας βαλαν στο ψυγειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πίσω έχει την ουρά η ασχλάδα23 Ιανουαρίου 2016 στις 7:56 μ.μ.

    Αυτό που γράφει ο Π.Σ. :"δεν μπορεί κανείς να έχει αυταπάτες ως προς το εάν υπάρχουν μερίδες της αστικής τάξης που θα ήταν σύμμαχες στη δική μας κατεύθυνση" σημαίνει τελικά, εφόσον δεν καταργείται το κράτος και η κεφαλαιακή σχέση, ότι εμείς θα γίνουμε η νέα αστική τάξη, όπως ακριβώς συνέβη στην Ρωσία μετά την επανάσταση του 17, αυτό που είναι σήμερα η Κίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα23 Ιανουαρίου 2016 στις 8:06 μ.μ.

      Αυτή είναι η πραγματικά ανοιχτόκαρδη κομμουνιστική πατρίδα! Εξάλλου, όλοι εργαζόμενοι είναι, ακόμα και οι κεφαλαιοκράτες εργάζονται σκληρά για να αυξήσουν τα κέρδη τους και να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Το μόνον έθνος των τεμπέληδων δεν χωράει σε αυτή την πατρίδα.

      Διαγραφή
    2. Ρε, αν έλθουν αυτοί στα πράγματα, θα επιβάλλουν καταναγκαστική εργασία και τις κυριακές για να πάει μπροστά η Πατρίδα (τους)!

      Διαγραφή
  9. έξοδος από την εοκ σύντροφοι όπως λένε η ανταρσυα το κκε μλ η οκδε το επαμ διαγραφή ολου του χρεους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περί αυτού πρόκειται30 Ιανουαρίου 2016 στις 10:51 μ.μ.

      Κομμουνισμό, θέλουν να πουν άλλα ντρέπονται, γιαυτό και λένε έξοδο από το ευρώ, στάση πληρωμών και άλλα παρόμοια. Αυτοξεφτιλιζόμενοι βεβαίως ξεφτιλίζουν και την ιδέα του κομμουνισμού.

      Διαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ