Είμαστε χαρούμενοι και εμείς μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα!

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

“Χαρούμενο” αποκαλεί τον Α. Τσίπρα τις τελευταίες μέρες στη βουλή και στα κανάλια ο υπηρεσιακός αρχηγός της ΝΔ και αυτοχρισμένος εκπρόσωπος των “δυνάμεων της δημιουργίας και της αστικής τάξης”, υποσχόμενος ότι “θα απαντήσουν” στην συντριπτικό πλήγμα που υπέστησαν με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Πράγματι, δεν έχει κανένα λόγο ο Α. Τσίπρας να είναι λυπημένος. Ένα μπουλούκι άτακτων κατσαπλιάδων, κατάφερε ν' αναστατώσει ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο, και να δημιουργήσει ένα σημαντικό ρήγμα στην νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα αναδεικνύοντας πολιτικά, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, το αληθινό πρόσωπό της. Δεν ήταν το “σχέδιο” αλλά το ορθό αισθητήριο του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού που έφερε αυτό το αποτέλεσμα.Η ομιλία και η δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο, θα μείνει ιστορική.

Όπως ο Βαρουφάκης, που θα μείνει στην ιστορία ο πιο δημοφιλής υπουργός που επέβαλε capital control, έτσι είναι πιθανόν και ο Α. Τσίπρας να είναι ο πιο δημοφιλής πρωθυπουργός που υπέγραψε τελικά μια μνημονιακή συμφωνία για την χώρα του. Όμως ο κύκλος της κυριαρχίας της κοινοβουλευτικής παρέμβασης στην πολιτική δράση του ΣΥΡΙΖΑ, κλείνει με την υπογραφή της συμφωνίας με τους δανειστές.

Ο συσχετισμός σε βάρος της χώρας εντός των “θεσμών” ήταν συντριπτικός, δεν μπορούσε να ανατραπεί με κάποιο “μαγικό κόλπο” όπου θα επινοούσαν αυτοί που έκαναν τις διαπραγματεύσεις, ούτε με κάποιο “σχέδιο Β” που θα είχαν στα συρτάρια τους. Τα όποια λάθη και αδεξιότητες που έγιναν, μικρό μόνο ρόλο έπαιξαν για το τελικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα θα σφραγιστεί από την έκβαση των αντιθέσεων στο αντίπαλο στρατόπεδο, όπου η ελληνική κυβέρνηση μόνο ελάχιστα πράγματα μπορούσε να κάνει. Είναι φανερό πως η συμφωνία, όποιο και αν είναι το τελικό περιεχόμενό της, θα βρίσκεται έξω από τις προγραμματικές διακηρύξεις και τους οραματικούς στόχους οποιασδήποτε Αριστεράς.

Η Αριστερά λοιπόν δεν μπορεί να αναλάβει την εφαρμογή της. Το επίκεντρο του πεδίου της κοινωνικής σύγκρουσης στην νέα συγκυρία μεταφέρεται έξω από το κοινοβούλιο, στην κοινωνία. Εκεί θα κριθεί τελικά ο πόλεμος ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό. Η “βουβή εξέγερση” του δημοψηφίσματος είναι μια πρώτη παρακαταθήκη που σηματοδοτεί αυτή την αλλαγή. Εκεί είναι πλέον ο χώρος όπου τα στοιχήματα της πολιτικής, τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και την υπόλοιπη Αριστερά θα κριθούν...