Αναρτήσεις
Το άρθρο "Άλμα στο μέλλον ή στο κενό;" του Δ. Χρίστου στην “αυγή” είναι προάγγελος εκκαθαρίσεων των "φρουρών της αριστεροσύνης" στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι το πρώτο που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουν προηγηθεί άλλα που στοχεύουν στο περιορισμό του δικαιώματος της διαφωνίας στο όνομα της αποτελεσματικότητας. Το νέο που προσθέτει το άρθρο του Δ. Χρίστου είναι η ονοματοδότηση του στόχου. Η πρώτη εκκαθάριση ήδη έχει γίνει. Πρόκειται για την ομάδα “ΞΕΚΙΝΗΜΑ”. Τα μέλη του συγκαταλέγονται στους “φίλους” του ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις ΟΜ. (Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα, μια ματιά εδώ: “Για τις σχέσεις του «Ξ» με τον ΣΥΡΙΖΑ – κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις”)
Τώρα έρχεται η σειρά της ΔΕΑ, η οποία διατηρεί ακόμα την “οργανωτική αυτοτέλειά” της. Τυπικά, η απαίτηση του Δ. Χρίστου είναι σύμφωνη με τις κομματικές αποφάσεις. Ουσιαστικά όμως δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική κατάσταση που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τυπική και όχι ουσιαστική ήταν η “αυτοδιάλυση” των συνιστωσών του. Άλλες συνιστώσες, που δήλωσαν ότι “αυτοδιαλύονται” για να ξεπεράσουν τους καταστατικούς περιορισμούς, συνεχίζουν σήμερα να υπάρχουν και να δρουν όπως και πριν να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα, χωρίς να ενοχλείται ούτε ο Δ. Χρίστου γιαυτό, ούτε όμως και πολλοί άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Δ. Χρίστου - όπως φαίνεται από την επιχειρηματολογία του - δεν ενδιαφέρεται για την τήρηση του καταστατικού, αλλά για την εξόντωση των “φρουρών της αριστεροσύνης”. Αν ήθελε πραγματικά να υπερασπιστεί το “καταστατικό”, θα είχε σήμερα πολλές άλλες αφορμές για να δώσει αυτή την μάχη!
Με όπλο του τις δημοσκοπήσεις της Public Issue, ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που “διαβάζει” εκεί! (23% σοσιαλιστές, 15% σοσιαλδημοκράτες, 13% χωρίς γνώμη, 11% αντικαπιταλιστές - αντιεξουσιαστές, 10% φιλελεύθεροι, 7% κομουνιστές, 6% λοιπά, 5% συντηρητικοί χριστιανοδημοκράτες, 5% αριστεροί, 3% απολίτικοι και τέλος, 2% εθνικιστές ).
Δεν γνωρίζουμε σε ποιά απ' αυτές τις κατηγορίες κατατάσσει τον εαυτό του, αλλά αν κρίνουμε από αυτά που γράφει, μάλλον ανήκει στην προτελευταία κατηγορία του απολιτικού 3%.
Ο Δ. Χρίστου αναφέρει και ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο με αριθμούς, χωρίς όμως να το αξιολογεί: “ΣΥΜΦΩΝΑ με στοιχεία του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, στις προσυνεδριακές διαδικασίες έλαβαν μέρος περί τα 33.000 μέλη. Από αυτά σήμερα, τα ενεργά μέλη του κόμματος σε καμιά περίπτωση δεν υπερβαίνουν τις 20.000”. Αυτή η διαφορά των 13.000 μελών (τα δικά μας στοιχεία δείχνουν ότι είναι μεγαλύτερος αυτός ο αριθμός) σε ποιά κατηγορία κατατάσσονται; Εμείς υποστηρίζουμε ότι στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν ανήκουν σε καμία απ' αυτές τις κατηγορίες που χρησιμοποιεί η Public Issue στις έρευνές της. Ανήκουν - και αυτοί - στην κατηγορία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, το οποίο δεν εντάσσεται σε αυτές τις ταξινομήσεις. Αυτό το “νέο” πολιτικό υποκείμενο, είναι ανύπαρκτο στην επιχειρηματολογία του Δ. Χρίστου. Εμείς δεν διστάζουμε να το ονοματοδοτήσουμε: Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ...
ΕΟΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Δ.Χ. γράφει:
" Το θέμα είναι ότι οι συνιστώσες αυτοδιαλύθηκαν τυπικά και οι ιδεολογικές τάσεις λειτουργούν ακόμα ως συνιστώσες ή ενώσεις συνιστωσών, με ξεχωριστές παράλληλες διαδικασίες και μπετόν αρμέ συγκεντρωτισμό στο εσωτερικό τους",
Άρα ενδιαφέρεται γι' αυτό το θέμα και δεν είναι όπως τα γράφεις.
Κι, όμως στην πραγματικότητα δεν το είπε! Τι εννοώ:
ΔιαγραφήΗ κύρια πλευρά του θέματος της διάλυσης των μηχανισμών, είναι δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Το ζήτημα που έχει αναδειχθεί σήμερα, είναι η αντιδημοκρατική λήψη των αποφάσεων για τις περιφερειακές εκλογές με το:
1) την μη συμμετοχή των ΟΜ
2) την πρόταση πακέτο (13+1)
Για αυτά τα ζητήματα δεν λέει κουβέντα!.
Αγαπητέ ΕΟΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήη αντιδημοκρατική λήψη των αποφάσεων δεν φαίνεται από το "2". Ως ενεργό μέλος ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπορούσα να πάω σε ένα από τα χιλιάδες μέλη που εγκατέλειψαν το ΣΥΡΙΖΑ τον 1,5 τελευταίο χρόνο για να τον ρωτήσω αν προτιμά Γαβριήλ ή Πορτάλιου. Απλούστατα, δεν θα γνώριζε κανέναν εκ των δύο. Δεν συζητώ καν την περίπτωση να απευθύναμε αυτό το δίλημμα και στους φίλους και υποστηρικτές μας. Θα έλεγαν ότι δεν ξέρουν κανέναν εκ των δύο, ότι τους φαίνεται τραγικό να τους ρωτάνε μόνο για υποψηφίους (άρα, μήπως ο κόσμος είναι πιο "αντιεκλογικοκρετινιστής" και επαναστατικός από εμάς;), τους οποιους πάλι οι ίδιοι δεν ανέδειξαν, και ότι είναι τραγικό το ότι διχάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το λέω, γιατί και η πρόταση ανάδειξης ενός-ενός των υποψηφίων θα έδινε εξίσου δύναμη στην κάθε τάση, δεν θα της αφαιρούσε ούτε ένα δράμι μικροεξουσίας. Αντιθέτως, θα εκτίνασσε τα φαινόμενα συναλλαγής στα ύψη.
Η πρόταση πακέτο, αντιθέτως, έφερε, στη συγκεκριμένη περίπτωση και στη συγκεκριμένη περίοδο, προ των ευθυνών τους όλους. Εξάλλου, ξέρεις καλά ότι έγιναν και αντιπροτάσεις για μεμονωμένες περιφέρειες, οι οποίες, επίσης ξέρεις πώς απαντήθηκαν.
Όσο για το "1", ο κόσμος (αυτός ο πιο επαναστατικός από εμάς που σου'λεγα παραπάνω) που διώξαμε από το ΣΥΡΙΖΑ 1,5 χρόνο τώρα, δεν κερδίζεται απλώς με μια συμμετοχή του στις εκλογές. Ελπίζω να βρούμε τον τρόπο. Το μόνο σίγουρο είναι πως τον μαχαιρωμένο δεν τον σώζεις αν του βγάλεις απότομα το μαχαίρι από το σώμα. Ειδικά αν το μαχαίρι γράφει ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή, παίρνει η μπάλα και -τον κάθε-εσένα, που ήθελε έναν ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικό)
1. Το "πακέτο" είναι αντιδημοκρατικό (και όχι μόνο) γιατί αποτελεί την εκλογή εξειδίκευση της έρευνας της Public Issue και τίποτα άλλο!
ΔιαγραφήΜε αυτή την πολιτική λοιπόν: Καρυπίδης στη Μακεδονία: -> στο " 5% συντηρητικοί χριστιανοδημοκράτες, 2% εθνικιστές". κλπ, κλπ. διαμορφώνεται το "συνολικό προφίλ" του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ακριβώς το έχει προσδιορίσει η Public Issue...
2. Ο κόσμος κερδίζεται και στη μάχη των εκλογών: Ο ΣΥΡΙΖΑ των 30.000 μελών είναι το καταστάλαγμα μιας εκλογικής μάχης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε ένα κομμάτι αυτού του κόσμου, γιατί μετά τις εκλογές δεν το πήγε πιο πέρα (δηλαδή, λειτούργησε απλά ως "εκλογικός μηχανισμός" απεμπολώντας κάθε κινηματική ταυτότητα)
3. Η ανάδειξη της συζήτησης γύρω από "πρόσωπα" είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που άσκησε στο περιφέρειες και στην τοπική αυτοδιοίκηση ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια.
Αν δεν έχεις πραγματικά συλλογικά σχήματα που συγκροτούνται σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και έχουν συνεχή παρουσία και δράση, τότε έχεις μόνον εκλογικούς μηχανισμούς μιας χρήσης που τους κατεβάζεις κάθε φορά για να μετρήσεις την κομματική σου δύναμη. Και σε αυτούς τους μηχανισμούς, τα πρόσωπα/παράγοντες έχουν εξέχουσα θέση.
Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ, τις ελάχιστες εξαιρέσεις που υπήρχαν από αυτόν το κανόνα, αντί να τις κάνει σημαία του τις εξοβέλισε, γιατί απλά δεν υπήρχαν ως κατηγορίες που σχετίζονται με την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ στην έρευνα της Public Issue...