Ενισχύουν την "αστυνομία", ενώ διαλύουν την "παιδεία" και την "υγεία"...

Δεν τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, ως εκ τούτου δεν περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ αν αναλάβει κυβέρνηση να κάνει την επανάσταση και να εγκαθιδρύσει τον σοσιαλισμό. Γιαυτό και δεν είναι το κύριο μέλημα μας μήπως στις διακηρύξεις του δεν είναι τόσο αντικαπιταλιστής όσο θα θέλαμε. Όμως αναμένουμε από μια άλλη πολιτική διαχείριση του κράτους να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που θα είναι προς όφελος του λαού. Σε αυτό το επίπεδο θα κριθεί…

Σήμερα που διαλύονται και οι τελευταίες δομές του κοινωνικού κράτους από τις απαιτήσεις των δανειστών, το σύστημα υγείας και της εκπαίδευσης καταρρέει και ανατίθεται στα ιδιωτικά συμφέροντα, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους παραμένουν ανέπαφοι και ενισχύονται. Γιατί οι δυνάμεις καταστολής δεν αντιμετωπίζονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά που αντιμετωπίζονται οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι; Γιατί να απολύονται γιατροί, εκπαιδευτικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, σχολικοί φύλακες και τόσοι άλλοι και δεν απολύεται κανένας μπάτσος;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να πάρει θέση γιαυτές τις «διακρίσεις» που γίνονται στον «εκσυγχρονισμό» των δομών του ελληνικού κράτους; Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα, αν γινόταν αρκετά «ρεφορμιστής» σε αυτό το ζήτημα και ζητούσε να μην απολύονται σήμερα γιατροί και εκπαιδευτικοί αλλά αστυνομικοί. Σήμερα κρίνεται αυτό το ζήτημα και όχι αν κάποτε αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα, τότε θα καταργήσει τις πολιτικές της λιτότητας, θα επαναπροσλάβει τους απολυμένους και άλλα ωραία παρόμοια. Το σήμερα δεν αντιμετωπίζεται με υποσχέσεις για το «αύριο»…

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να διαμορφώσει μια πολιτική που θα επιβάλει την δική του πολιτική ατζέντα στην πολιτική σκηνή. Οι «συγκεκριμένες προτάσεις» που έχουν ορίζοντα πραγμάτωσης «εδώ και τώρα» απέναντι στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού απουσιάζουν, γιαυτό σέρνεται πίσω από τις πρωτοβουλίες που παίρνει ο αντίπαλος. Αν δεν «σπάσεις αυγά», δεν μπορείς να πας κόντρα στο ρεύμα που διαμορφώνουν οι όροι της κυρίαρχης πολιτικής, ούτε να ανατρέψεις τους «φόβους» που την επιβάλουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι «φοβάται» να αγγίζει το Κράτος, γιαυτό και δεν προσπαθεί να έρθει σε σύγκρουση με αυτό. Όμως τα όρια στην άσκηση της πολιτικής του – αν γίνει κυβέρνηση – δεν θα προσδιορίζονται από τα «προγράμματά» του, αλλά από τα όρια που θέτει το κράτος.

Ένα κατατοπιστικό κείμενο για το θέμα της διευρυμένης «αστυνομίας», στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει τα μάτια, εδώ:

Ποιους φοβούνται Τρόικα και Κυβέρνηση;