Στο περιθώριο μιας Συνδιάσκεψης

Του Βένιου Αγγελόπουλου

Το Σαββατοκύριακο 2324/11 έγινε η Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη Βόρειας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός και διατυπώθηκε η θέληση και η ανάγκη να πάμε μπροστά, υπερνικώντας τα εμπόδια και τις δικές μας αδυναμίες.

Το μεσημέρι του Σαββάτο κατατέθηκε στο Προεδρείο η παρακάτω διαδικαστική πρόταση, η οποία μπήκε σε ψηφοφορία το μεσημέρι της Κυριακής, αμέσως πριν από την εκλογή της Νομαρχιακής Επιτροπής, και υπερψηφίστηκε με πλειοψηφία περίπου 60-40 (χωρίς ακριβή καταμέτρηση):

Σκεπτικό:
-  Ενώ τόσο ο αριθμός των ψηφοφόρων όσο και το πλήθος των καθηκόντων του Σύριζα έχουν πολλαπλασιαστεί, το στελεχικό δυναμικό του παραμένει στάσιμο στα προεκλογικά επίπεδα-- Είναι επιτακτική ανάγκη η ανάδειξη νέων στελεχών από τη βάση, και αυτό εμποδίζεται από την πολυθεσία.
- Μέχρι να υπάρξει καταστατική αντιμετώπιση του θέματος με τη θέσπιση ασυμβίβαστων ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ:
- Οι υποψήφιοι για κάποια θέση να δηλώνουν όλες τις θέσεις τις οποίες ήδη κατέχουν ή είναι υποψήφιοι (κομματικές, συνδικαλιστικές, αιρετές) προς το εκλογικό σώμα που θα ψηφίσει. Αυτό να ισχύει σε όλους ρους τομείς αρμοδιότητας της Νομαρχιακής, αρχίζοντας από τη σημερινή εκλογή της Νομαρχιακής Επιτροπής.
Στη σύντομη παρουσίαση της πρότασης θίχτηκε επίσης η ανάγκη διαφάνειας ενώ τα επιχειρήματα που αναφέρθηκαν κατά της πρότασης ήταν βασικά τεχνικής φύσης (έλλειψη χρόνου, κτλ.). Στην ψηφοφορία δεν παρατηρήθηκε ομαδοποίηση κατά τάσεις.

Καθώς υπήρχε στενότητα χρόνου, μετά από κάποιες ταλαντεύσεις η πρόταση υλοποιήθηκε διαβάζοντας τον κατάλογο των υποψηφίων και επισημαίνοντας τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, χωρίς να αναφερθούν άλλες αρμοδιότητες.

Κάποια σχόλια

Το πρώτο ερώτημα που μπαίνει είναι αυτό της δικαιοδοσίας μιας Συνδιάσκεψης να παίρνει τέτοιες αποφάσεις. Αποφάσεις που αφορούν κομματικές διαδικασίες και που δεν προβλέπονται (αλλά προφανώς ούτε και απαγορεύονται) από το καταστατικό. Καθώς δεν τέθηκε από κανένα ζήτημα αναρμοδιότητας του σώματος, αυτό σημαίνει ότι ένα κομματικό όργανο μπορεί να υιοθετεί διαδικασίες σε τομείς της αρμοδιότητάς του χωρίς να περιμένει άνωθεν οδηγίες. Νομίζω πως αυτό είναι σημαντικό.

Στην υπερψήφιση της πρότασης πρέπει να έπαιξε ρόλο και η ήπια διατύπωση. Στο Συνέδριο υπήρχαν διάφορες προτάσεις για ανάδειξη νέων μελών και καταπολέμηση της πολυθεσίας, που προέβλεπαν ασυμβίβαστα ή ποσοστώσεις, η συζήτησή τους όμως αναβλήθηκε. Εδώ το μόνο που προβλέπεται είναι η υπεύθυνη πληροφόρηση από μεριάς των υποψηφίων. Και βεβαίως δεν προβλέπεται καμία κύρωση για όποιον «ξεχάσει» να δηλώσει κάποιες από τις αρμοδιότητές του, αφενός γιατί το τι θα πρέπει να δηλώνεται δεν ορίζεται επακριβώς, αφετέρου διότι θα ήταν λάθος να ξεκινήσει κανείς με απριόρι πρόβλεψη κυρώσεων πριν διαπιστωθεί στην πράξη πως υπάρχει τάση για απόκρυψη.

Θα εφαρμοστεί στην πράξη αυτή η απόφαση, ή θα πέσει σε αχρηστία, όπως τόσες άλλες αποφάσεις στο παρελθόν; Και αν εφαρμοστεί, ποια θα είναι η ερμηνεία της; Θα περιοριστεί, ας πούμε, στην καταγραφή των βουλευτών και των κεντροεπιτρόπων, ή θα αναφέρει και στοιχεία όπως επαγγελματικό στέλεχος, ευθύνη συντονισμού οργανώσεων ή περιφερειών, γραμματείες τμημάτων, αρμοδιότητες τύπου ή ιστοτόπων, κτλ.; Θα ενημερωθούν για την ύπαρξή της οι Οργανώσεις Μελών;

Οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα θα δοθούν στην πράξη και θα εξαρτηθούν από «τον πατριωτισμό των Ελλήνων», δηλαδή τη βούληση των μελών του κόμματος. Ήδη διαφαίνεται μία τάση υποβάθμισης, τόσο από την πρώτη περιοριστική ερμηνεία της, όσο και από το ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά σ’ αυτήν στο Δελτίο Τύπου που βγήκε για τη Συνδιάσκεψη – το οποίο όμως είναι πολύ σύντομο (320 λέξεις), οπότε θα ήταν σφάλμα να προδικάζει κανείς τη συνέχεια από αυτό το γεγονός.

Ανεξάρτητα από τι θα ακολουθήσει, η απόφαση αυτή δημιουργεί δεδικασμένο: είναι εφικτό ένα Βουλευόμενο Σώμα να παίρνει αποφάσεις που δεν προβλέπονται από την Οργανωτική του Επιτροπή, κάτι που είναι δείγμα δημοκρατίας. Και μπορεί αυτή ή παρόμοιες προτάσεις να κατατεθούν σε επόμενες Περιφερειακές ή Νομαρχιακές Συνδιασκέψεις με πρωτοβουλίες μελών (εφόσον δεν υιοθετηθεί από την ηγεσία του κόμματος, η οποία θα μπορούσε να το ενσωματώσει στις εισηγήσεις αν ήθελε) Βεβαίως χρειάζεται και η κατάλληλη διαδικασία: Για να είναι άμεσα εφαρμόσιμη μια τέτοια απόφαση (δηλαδή με γραπτή αποτύπωση των στοιχείων – είτε αναγραφή τους στο ψηφοδέλτιο, είτε με πίνακα στο παραβάν, ή κάπως αλλιώς), πρέπει να τεθεί προς ψήφιση στην αρχή της διαδικασίας και όχι αφού τυπωθούν τα ψηφοδέλτια. Και σίγουρα να κατατεθεί ως αυτοτελής πρόταση: Άλλη πρόταση που κατατέθηκε από συντρόφισσα σ’ αυτή τη Συνδιάσκεψη (όσοι εκλεγούν δήμαρχοι να μην παραιτηθούν για να καταλάβουν βουλευτική έδρα) κατέβηκε ως προθήκη στη γενική πολιτική απόφαση και καταψηφίστηκε, ενώ αν είχε κατέβει ως αυτόνομη πρόταση πολύ πιθανόν να πέρναγε.

Θα μπορούσε κανείς με αφορμή αυτό το γεγονός να προβληματιστεί κατά πόσον τα Βουλευόμενα Σώματα είναι πράγματι βουλευόμενα ή απλώς επικυρωτικά αποφάσεων που έχουν ήδη παρθεί σε επίπεδο Εκτελεστικών Οργάνων (ή και πίσω από αυτά). Κάτι που παρατηρείται γενικότερα, ανεξάρτητα από την πολιτική ταυτότητα των σωμάτων: Άφθονες οι αποφάσεις των συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εφαρμόστηκαν, άφθονες και οι κυβερνητικές πράξεις που παραβιάζουν αποφάσεις της Βουλής ή και το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Αλλά κάτι τέτοιο ξεπερνά τα πλαίσια αυτού του σημειώματος.