Η ομιλία του προέδρου της ΓΕΝΟΠ στη σύσκεψη των συνδικαλιστικών στελεχών της ΓΣΕΕ για την οργάνωση του αγώνα

(ο Ν. Φωτόπουλος σήμερα έξω στην ΓΑΔΑ με τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία)

3/10/2012

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Πρώτα από όλα θέλω να εκφράσω την λύπη μου για το γεγονός του ότι έπρεπε να περάσουν τόσες εβδομάδες για να γίνει το αυτονόητο.
Ποιο δηλαδή;
Να μας καλέσει η ηγεσία μας σήμερα εδώ (και αυτό δυστυχώς μετά από αλλεπάλληλα αιτήματα ομοσπονδιών και σωματείων), προκείμενου να κουβεντιάσουμε για το πώς πρέπει να οργανωθεί και να δοθεί ο αγώνας.
Έστω και τώρα.
Έστω και έτσι καλοδεχούμενη η πρόσκληση.
Μπαίνω κατ’ ευθείαν στο περιεχόμενο της πρόσκλησης, που είναι η οργάνωση του αγώνα.
Ξεκινώ τα όσα έχω να πω απ αυτή τη λέξη.
Τη λέξη αγώνα.
Εάν θέλει κανείς να δώσει αγώνα,
Το πρώτο πράμα που πρέπει να κάνει είναι να φτιάξει ( εάν δεν έχει) στρατό.
Το δεύτερο, να διατάξει το στρατό του, κατάλληλα. Να έχει δηλαδή σχέδιο μάχης και
Το τρίτο να ξέρει τι στόχο βάζει.
Ειδικά το τρίτο είναι ζήτημα καθοριστικής αξίας.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ “ΣΤΡΑΤΟ”

Ας ξεκινήσω από το πρώτο
Εμείς εδώ ως ΓΣΕΕ έχουμε στρατό;
Η πικρή αλήθεια είναι πως ΟΧΙ.
Παρ ότι έχουμε εκατομμύρια εργαζόμενους για να «στρατολογήσουμε» η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων,
Αρνείται να στρατολογηθεί.
Αρνείται να δώσει το παρόν.
Αρνείται να έρθει στις συγκεντρώσεις.
Μας έχει γυρίσει την πλάτη.
Η πλατεία κάθε φορά που κάνουμε συγκέντρωση είναι άδεια.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι :
Τι φταίει:
Φταίει ο κόσμος που δεν τραβάει, η μήπως φταίμε εμείς;
Η δική μου απάντηση είναι ξεκάθαρη.
Αν κάποιος δεν τραβάει δεν είναι ο κόσμος, αλλά εμείς.
Αν ο κόσμος της εργασίας δεν μας ακούει, δεν έρχεται και δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματα μας
δεν είναι γιατί είναι βολεμένος και συμβιβασμένος αλλά γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη του σ’ εμάς.
Αν ο κόσμος της εργασίας δεν μας ακούει, δεν έρχεται και δεν ανταποκρίνεται δεν είναι γιατί είναι ασυνείδητος,αλλά γιατί εμείς δεν μπορούμε να τον εμπνεύσουμε να τον συνεγείρουμε και να τον κάνουμε να αισθανθεί μοναδικός και σημαντικός.
Είναι γιατί δεν του δίνουμε όραμα και προοπτική.
Αλλά πώς να τον εμπνεύσουμε όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε στη πρώτη γραμμή;
Πως να τον εμπνεύσουμε όταν δεν ηγούμαστε των αγώνων, των πορειών και των συγκεντρώσεων του εργατικού κινήματος;

ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
ΠΡΩΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΞΕΦΩΤΟ
ΕΤΣΙ ΕΜΨΥΧΩΝΟΥΝ ΚΙ ΕΤΣΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ.

Πώς να μας ακολουθήσει ο κόσμος, πώς να τον εμπνεύσουμε, όταν η στάση μας απέναντι στα μνημόνια και τους τοκογλύφους που γδέρνουν το λαό μας πέρα από φραστικές κορώνες και κάποια κείμενα είναι χλιαρή;
Πώς να τον εμπνεύσουμε όταν δεν συγκρουόμαστε σκληρά με τα midia που κάνουν την μαύρη προπαγάνδα τη πλύση εγκεφάλου και τη λοβοτομή στο λαό μας;
Πώς να τον εμπνεύσουμε όταν ακόμα και σήμερα χειροκροτούμε αυτούς που σάρωσαν όλες τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος;
Αυτούς που ξήλωσαν τις συλλογικές συμβάσεις.
Αυτούς που φέρονται στη νέα γενιά σα να μην έχουν ψυχή.

ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΣΤΡΑΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Συνάδελφοι,
Για να φτιάξεις στρατό, δεν πρέπει να ξεχνάς ούτε δευτερόλεπτο ποιος είσαι από πού προέρχεσαι και ποιους εκπροσωπείς.
Δεν πρέπει να ξεχνάς ούτε δευτερόλεπτο τα εκατομμύρια των φτωχών, των άνεργων, των χαμηλά και εξευτελιστικά αμειβομένων εργαζομένων και ταυτόχρονα να μην ξεχνάς ούτε στιγμή ότι την ώρα που εκατομμύρια συνάνθρωποι μας υποφέρουν ότι μερικές χιλιάδες κεφαλαιοκρατών κολυμπούν στο χρυσάφι.
Για να φτιάξεις στρατό πρέπει να αποκρούσεις ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ τη μαύρη προπαγάνδα του ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» του ότι «δεν γινόταν αλλιώς» του ότι «αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος».
Πρέπει να αναδείξεις την άλλη πολιτική πρέπει να φωνάξεις στεντόρεια τη φωνή ότι , «όχι δεν υπάρχουν μονόδρομοι».
«Όχι δεν είναι έτσι όπως τα λέτε».
«Όχι υπάρχει κι άλλη πολιτική».
Να ο άλλος δρόμος.
Να η άλλη πολιτική.

Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να είναι απολιτικό και όσοι λένε ότι δεν είναι η δουλεία των συνδικάτων να αναδείξουν την άλλη πολιτική και ότι δεν θα υποκαταστήσουν τα κόμματα, τότε ο ρόλος που επιφυλάσσουν για τα συνδικάτα είναι ρόλος διαμαρτυρίας.

Τέλος, για να φτιάξεις στρατό, θα πρέπει να σε δει ο κόσμος να μάχεσαι με πίστη και σθένος να έχεις σχέδιο μάχης.

ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ

Τι είδους μάχη είναι αυτή την ώρα που η μπουλντόζα της ΤΡΟΙΚΑΣ τα σαρώνει όλα, εμείς να απαντάμε με 24 ώρες τουφεκιές;

Τι είδους μάχη είναι αυτή να μην συντονίζουμε τις δυνάμεις μας και να τις αφήνουμε σκόρπιες;
Ειλικρινά σας ρωτάω:
Μπορούμε να νικήσουμε με μια δυο τρεις ή δεκατρείς 24ωρες;
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι εάν η πίεση δεν είναι συνεχόμενη τότε ο αντίπαλος μπορεί να αντέξει;
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η χρονική διάρκεια ενός αγώνα είναι κομβικής άξιας ζήτημα;
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι εάν όλα τα σφυριά δεν βαρέσουν την ίδια ώρα το ίδιο δυνατά στο ίδιο αμόνι το σιδερό δεν λυγίζει;
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι εάν τώρα που χάνονται όλα δεν πάμε στις πιο σκληρές μορφές πάλης, ότι δεν στέλνουμε το μήνυμα αντίστασης και ουσιαστικού αγώνα στα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας;
Ειλικρινά αναρωτιέμαι:
Αν έστω τώρα δεν χρησιμοποιήσουμε τα πιο δυνατά μας όπλα, πότε θα το κάνουμε;
Αν και αυτά τα μέτρα περάσουν, πότε θα τους σταματήσουμε;
Όταν μαζί με όλα τα άλλα θα έχουν διαλυθεί και τα συνδικάτα;
Κλείνω και γίνομαι συγκεκριμένος:

Η πρόταση μας σαν ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ είναι

1) ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ

Με ευθύνη της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ

Από την Δευτέρα 8 Οκτώβρη και πριν καν η κυβέρνηση ανακοινώσει τα μέτρα με σχέδιο επεξεργασμένο από τη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και ευθύνη των ομοσπονδιών για την υλοποίηση, κατάληψη όλων των βασικών Υπουργείων ,όλων των οργανισμών , όλων των τραπεζών , όλων των εφοριών, του αεροδρομίου και των λιμανιών.

ΣΤΟΧΟΣ:

Να νεκρώσουν τα πάντα.
Να δείξουμε ποιος είναι ο δυνατός.
Η ΤΡΟΙΚΑ να μην μπορεί να μπει σε κανένα Υπουργείο.
Να μην προλαβαίνουν να μετρούν καταλήψεις ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΞΕΚΙΝΑΕΙ.

2) ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΩΝ

Μετά από μερικές ημέρες και αφού περάσει το μήνυμα ότι εδώ κάτι σοβαρό γίνεται γιατί αυτό είναι που λείπει, συντονισμένα.
Έναρξη επαναλαμβανόμενων 48 ωρών απεργιών με καθημερινή συγκέντρωση στο σύνταγμα.
Οποίος πει ότι ο κόσμος δεν αντέχει η δεν τραβά θα του απαντήσω ότι εκείνο που δεν αντέχει είναι να παίζουν με το μεροκάματο του.
Όσο ζορισμένος κ αν είναι ο κόσμος (και είναι) , εάν σε δει ότι δίνεις σοβαρή μάχη θα δώσει το παρόν, γιατί όλοι αντιλαμβάνονται ότι εάν περάσουν τα μέτρα θα τους κλέψουν εκατοντάδες μεροκάματα.
Εάν δεν προηγηθούν αυτά Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια θα είναι αποτυχημένη.
Κάντε συλλαλητήρια
Δεν θα έρθουν παρά ελάχιστοι.
Για να έρθουν τα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας.
Πρέπει να δουν εμάς πρώτους να βγαίνουμε στο ξέφωτο.
Τότε είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα ακολουθήσει.
Θα ακολουθήσει γιατί ο κόσμος ούτε βολεμένος είναι, ούτε ασυνείδητος .
Εκείνο που χρειάζεται λοιπόν είναι αυτό που λείπει, ΤΟΛΜΗ και πάλι ΤΟΛΜΗ
Μόνο έτσι θα βγουν τα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας στο δρόμο, και έτσι θα νικήσουμε.