ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Εκλογές: Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"

Το κοινοβούλιο, τα κόμματα και οι εκλογές εμφανίστηκαν μαζί με τον κυρίαρχο ρόλο της αστικής τάξης στην κοινωνία. Σε όλη την ιστορική πορεία μέχρι σήμερα, μπορεί να άλλαξαν οι τρόποι αντιπροσώπευσης, αλλά παρέμεινε σταθερό το νόημα του κοινοβουλίου και το περιεχόμενο των εκλογών. Αποτελούν τα κυριότερα μέσα νομιμοποίησης της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα ενδιάμεσα στρώματα συμμετέχουν στο κοινοβούλιο με τα δικά τους κόμματα, αλλά λειτουργούν σαν ομάδες πίεσης για παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων, χωρίς να τους επιτρέπεται η ουσιαστική αμφισβήτηση αυτής της κυριαρχίας. Όσες φορές αμφισβητήθηκε, είτε απέτυχε γιατί την έπνιξαν στο αίμα, είτε, ελάχιστες φορές, πέτυχε και δημιούργησε στην πορεία πάλι ένα καθεστώς κυριαρχίας μιας μικρής μειοψηφίας, μιας νέας άρχουσας τάξης, που όπως η παλιά είχε στα χέρια της τον τρόπο και τα μέσα οργάνωσης της κοινωνίας προς όφελός της.
Τα κόμματα κουβαλάνε το ίδιο προπατορικό αμάρτημα του εμπνευστή τους, δηλαδή της αστικής τάξης. Είναι σχηματισμοί ιεραρχικοί όπου αποφασίζουν οι λίγοι ‘’εκλεκτοί’’ για τους πολλούς. Στους πολλούς αναγνωρίζεται το δικαίωμα αραιά και που να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι αποφασίζουν για όλα τα θέματα, κρίσιμα ή μη, χωρίς τη δέσμευση από τη γνώμη των εντολέων τους. Δηλαδή δεν υπάρχει ούτε καν αντιπροσώπευση αλλά εξουσιοδότηση εν λευκώ. Αυτό δημιουργεί παθητικότητα στους πολλούς και κυριαρχία και προνόμια στους λίγους. Έτσι όλα τα κόμματα αναπαράγουν τον εαυτό τους όταν βρεθούν στην εξουσία, δημιουργώντας μια κοινωνία με ιεραρχία, ανισότητα, καταπίεση και εκμετάλλευση. Μια κοινωνία των λίγων ευνοημένων και των πολλών παραπεταμένων.

Στη σημερινή φάση του καπιταλισμού όπου κυριαρχεί το τραπεζικό κεφάλαιο, έχει μονοπωληθεί η διακυβέρνηση από κόμματα που έχουν άμεσους δεσμούς με το κεφάλαιο αυτό. Μέσα από εξαγορές συνειδήσεων, εκβιασμούς, δανεισμούς, υπερχρεώσεις και διαφθορά ελέγχει τα κόμματα. Παράλληλα, με δικά του τα μεγάλα ΜΜΕ για προπαγάνδα-πλύση εγκεφάλου και υποσχέσεις ελέγχει απόλυτα το εκλογικό σώμα. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε κόμματα που δεν ελέγχει άμεσα να αναλάβουν την διακυβέρνηση. Όχι γιατί τα φοβάται, αφού διαθέτει τεράστιους μηχανισμούς ενσωμάτωσης στο σύστημα τέτοιων ιεραρχικών σχηματισμών. Αλλά φοβάται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να δημιουργήσει προσωρινά μια αστάθεια, ένα μικρό κενό. Και στα κενά είναι που ξεπηδάει ορμητικά η ζωή. Και η ζωή εδώ είναι ο καταπιεσμένος λαϊκός παράγοντας που θέλει να εκφραστεί πραγματικά και άμεσα.
Οι σημερινοί σχηματισμοί της αριστεράς δεν αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια της ολιγαρχίας, γιατί με τη φύση τους και την πολυδιάσπασή τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν ούτε καν αυτό το κενό (είναι το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν, εάν το ήθελαν). Αυτό φάνηκε και από τα τμήματα του χώρου αυτού που συμμετέχουν στη Βουλή. Παρόλο ότι η Τρόικα και οι υπηρέτες της καταπάτησαν το Σύνταγμά τους, για να περάσουν τα Μνημόνιά τους, τα κόμματα της αριστεράς δεν τόλμησαν να το καταγγείλουν έμπρακτα αποχωρώντας από τη Βουλή και αφαιρώντας τους την οποιαδήποτε νομιμοποίηση.
Τα διάφορα κόμματα και ομάδες του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου (άλλα ειλικρινή και άλλα όχι) εστιάζουν στα μνημόνια, που βάζουν την ταφόπλακα σε μια κοινωνία διαλυμένη από τους προηγούμενους σωτήρες και τη δική τους ανοχή ή συνενοχή. Δεν λένε κουβέντα για το πριν, και τις ευθύνες τους στην αδρανοποίηση της κοινωνίας. Δεν λένε όμως πάλι κουβέντα για το χαραχτήρα και τα περιθώρια των εκλογών, καλλιεργώντας αυταπάτες. Ακόμα περισσότερο δεν λένε τίποτα συγκεκριμένο για το μετά. Εκείνο που είναι κοινό σε όλους αυτούς είναι η υποστήριξη που ζητάνε, για να λύσει τα προβλήματα ένας σωτήρας ή μια φωτισμένη πρωτοπορία για λογαριασμό του λαού. Άλλοι υπόσχονται ότι θα τα λύσουν άμεσα (ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένος, Καζάκης, κ.λπ.) και άλλοι αργότερα (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.λπ. ). Και εκείνο που πετυχαίνουν τελικά είναι να διαιρούν το λαό.
Σήμερα, οι κυρίαρχες δυνάμεις είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε άμεσες εκλογές, για νωπή εντολή, ή σε παράταση μιας κυβέρνησης διορισμένης από τις τράπεζες. Και τα δύο κρύβουν κάποιο ρίσκο για αυτές, που θέλουν να προχωρήσουν σε μέτρα τόσο καταστροφικά, που η αντίδραση του κόσμου μπορεί να έχει απρόβλεπτες εξελίξεις. Τελικά επιλέγουν την πρώτη λύση, με συντόμευση του προεκλογικού χρόνου και όργιο εκβιασμών. Θέλουν έτσι να βάλουν τους πολίτες στο στημένο παιχνίδι τους, για να τους αφαιρέσουν στη συνέχεια κάθε νομιμοποίηση των αντιδράσεών τους. Θέλουν επίσης να σπάσουν την ενότητα του λαού μέσα από την εκλογολογία και την κομματική αντιπαράθεση.
Εκείνο που φοβούνται περισσότερο σε αυτή την επιλογή είναι μια συνειδητή και ενεργητική αποχή, που θα τους αμφισβητούσε τα παιχνίδια για κυριαρχία και διατήρηση του συστήματός τους. Που θα τους αφαιρούσε κάθε νομιμοποίηση. Που θα έδειχνε την απόφαση του λαού ενωμένος να συμμετέχει ενεργά στον καθορισμό της τύχης του. Που θα έδειχνε ότι δεν περνάνε άλλο τα ψέματα και τα ψεύτικα διλήμματα από αυτόκλητους σωτήρες. Που θα έδειχνε ότι αυτό που έχει σημασία για την κοινωνία είναι η καθημερινή ψήφος-λόγος σε διαδικασίες ουσιαστικές. Σε διαδικασίες από τα κάτω, όπως το κίνημα που σηματοδότησε η 25η Μαΐου 2011 στο Σύνταγμα και απλώθηκε στις πόλεις και τις γειτονιές, με τις λαϊκές συνελεύσεις, τις καταλήψεις χώρων, τα ανταλλακτικά παζάρια, τις συλλογικότητες αλληλεγγύης, τα τοπικά νομίσματα, το κίνημα άρνησης πληρωμών, το κίνημα της πατάτας, τις αυτόνομες κοινότητες και στέκια, κ.ά. Δηλαδή, κινήματα που αμφισβητούν την κυρίαρχη οικονομική και πολιτική εξουσία, τους μεσάζοντες και τους σωτήρες και αναδεικνύουν το νέο κόσμο που γεννιέται, της ενεργητικής συμμετοχής, της αυτονομίας και της αλληλεγγύης.
Ας μην έχουμε εκλογικές αυταπάτες που μας έχουν οδηγήσει εδώ που φτάσαμε.
Ας μην παρασυρθούμε για άλλη μια φορά από την οργή να ‘’τιμωρήσουμε’’ με την ψήφο μας και να ξαναγυρίσουμε πάλι στην απογοήτευση και την αναμονή.
Ας ξεπεράσουμε τη συνήθεια να έχουμε μια κάποια φωνή για εκτόνωση κάθε 3-4 χρόνια. Το πανηγύρι αυτό δεν μας αφορά. Είναι ένα ναρκωτικό που μας δίνουν για να είμαστε φρόνιμοι και υπάκουοι όλο τον καιρό και να αποφασίζουν αυτοί για εμάς εις βάρος μας.
Ας συνεχίσουμε, αγνοώντας τα εκλογικά παιχνίδια τους.
Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή.
Ας αντιτάξουμε την ενότητά μας στο ‘’διαίρει και βασίλευε’’ των εκλογών.
Ας αγωνιστούμε μαζί, δίπλα-δίπλα, για ουσιαστικές ανατροπές, για να αλλάξουμε τον μέσα μας και τον έξω κόσμο. 
Απέχουμε από τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, γιατί θέλουμε τη ζωή που φανταζόμαστε.
Αυτοοργάνωση, λαϊκές συνελεύσεις παντού, Άμεση Δημοκρατία.

Θεματική Άμεσης Δημοκρατίας Πλατείας Συντάγματος

13 σχόλια :

  1. Αποχη για να φθασει σε υψηλα ποσοστα ολα τα κομματα του συστηματος και να τους παρασχουμε ετσι καθε νομιμοποιηση λαικη και κοινοβουλευτικη?

    Απο αλλο πλανητη η προτροπη...

    Ψηφο στα κοκκινα αγωνιστικα ψηφοδελτια-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ(μ-λ)*ΜΛ ΚΚΕ, ΚΚΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα "αγωνιστικά" ψηφοδέλτια έχουν τους ανθρώπους των μηχανισμών και τους παράγοντες. Δεν έχει σημασία μόνον η ψήφος αλλά και ο ΣΤΑΥΡΟΣ.

      Αν οι ψηφοφόροι μπορούν να επιρρεάσουν σε κάτι αυτή την κατάσταση είναι να σταυρώσουν πρόσωπα που είναι αποδεδειγμένα αγωνιστές και δεν είναι μπάστακες των άθλιων κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς.

      Λοιπόν, καλό θα ήταν να κυκλοφορήσει λίστα με ποιούς θα πρέπει να σταυρώνουμε και ποιούς θα πρέπει να μαυρίζουμε από τους υποψήφιους των ψηφοδελτίων της αριστεράς.

      Διαγραφή
  2. κόκκινα ψηφοδέλτια είναι μόνο τα ψηφοδέλτια που καίγονται, όλα τα άλλα προσφέρουν την αναγκαία για το σύστημα δημοκρατική νομιμοποίηση, εκτός άν τους έχεις για μαλακες να κάνουν εκλογές με σκοπό να χάσουν την εξουσία τους. Και καλά τους δικούς μας να τους θωρείς μαλάκες τα αφεντικά τους όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με εκπλήττουν οι ανοησίες που γράφονται από τον απο πάνω. Το να πιστεύεις ότι η αποχή απονομιμοποιεί το σύστημα είναι ανοησία. Υψηλά ποσοστά αποχής υπάρχουν στις ΗΠΑ, την Α. Ευρώπη και είχαμε και εμείς στις εκλογές του 2010. Οι σύντροφοι της δράσης προτείνουν την ενίσχυση των καθεστωτικών κομμάτων ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουν. Το δικαίωμα της καθολικής ψήφου, ποαρά τις ανοησίες που γράφει ο αποπάνω ανώμυνος είναι κατάκτηση του εργατικού κινήματος. Παλαιότερα ψήφιζαν μόνο οι έχοντες...

      Διαγραφή
    2. Πότε ψήφιζαν μόνο οι έχοντες; Δηλαδή μέχρι πότε το εισόδημα / η περιουσία ήταν κριτήριο που έδινε δικαίωμα ψήφου σε κάποιους;

      Από τη λίγη ιστορία που ξέρω, "παλιότερα ψήφιζαν μόνο οι ΑΝΤΡΕΣ". Έχοντες και μη.

      Αν μπορεί να μας πληροφορήσει κάποιος με ποιον τρόπο η καθολική ψήφος (στους μη έχοντες) κατακτήθηκε από το εργατικό κίνημα θα είναι ευχής έργον. Να μορφωθούμε και εμείς ολίγον και να σταματήσουμε με τις "ανοησίες" περί αποχής από αυτόν τον αποκρυσταλλωμένο αγώνα του εργατικού κινήματος: τις εκλογές!

      mikavour

      Διαγραφή
  3. Ωραία. Κάνω λοιπόν πρώτος την πρόταση. Από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ να μη ψηφήσουμε τους υποψηφίους του ΣΥΝ, γιατί από τη μεταπολίτευση και δώθε ο ΣΥΝ, με τον ένα ή άλλο τρόπο ήταν μέσα στο «σύστημα» και εκτρέφονταν απ΄ αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραία. Κάνω λοιπόν πρώτος την πρόταση. Από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ να μη ψηφήσουμε τους υποψηφίους του ΣΥΝ, γιατί από τη μεταπολίτευση και δώθε ο ΣΥΝ, με τον ένα ή άλλο τρόπο ήταν μέσα στο «σύστημα» και εκτρέφονταν απ΄ αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://iphicratisamyras.blogspot.com/
    Kατεβαινει με συριζα ολοι σταυρο να βγει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να με συγχωρείτε, αλλά αποτελεί για μένα πολύ μεγάλη έκπληξη η ανάρτηση- αναδημοσίευση του εν λόγω άρθρου στο ιστολόγιό σας. Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα πως η αστικός πολιτικός κόσμος έχει σαφώς πιο ώριμα αντανακλαστικά μπροστά στην κρίση, στοχεύοντας στα πρωτεύοντα (υπεράσπιση του μπλοκ εξουσίας με κάθε τίμημα). Εμείς οι υπόλοιποι, αριστεροί, κομμουνιστές, αυτόνομοι αναζητούμε με αγωνία τρόπους και συνθήματα για να διαφοροποιηθούμε, αντί να καιγόμαστε για την αναζήτηση ενωτικών διαδικασιών στη δράση και την πολιτική μας έκφραση μπροστά στις εκλογές.
    Αν νομίζετε πως αυτή τη στιγμή το σύνθημα της "ενεργητικής αποχής" μπορεί να εκφράσει και να συσπειρώσει τον κόσμο της εργασίας μπροστά στον κίνδυνο συνέχισης της αστικής διακυβέρνησης, μάλλον πλανιέστε οικτρά σύντροφοι και φίλοι.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή, από τις εκλογές "κινδυνεύει η συνέχιση της αστικής διακυβέρνησης"; Μόνο με εξέγερση και επανάσταση μπορεί να διακοπεί η αστική διακυβέρνηση. Τα υπόλοιπα είναι για να δικαιολογούμε το ρόλο μας εντός του αστικού πολιτικού συστήματος.

      Διαγραφή
  7. Αν η αποχή άλλαζε κάτι θα ήταν απαγορευμένή

    'Κράτος'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πρόκειται απλά για ...ανοησία στα πλαίσια πολυφωνίας (...να περνάει η ώρα);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ότι και να γράφεις, όταν απευθύνεσαι στον "κόσμο της αριστεράς", πρέπει καλά να γνωρίζεις ότι απευθύνεσαι στον κόσμο των ψηφοφόρων - οπαδών. Το να ζητάς από τον "κόσμο της αριστεράς" να μην ψηφίσει είναι σαν να ζητάς από τον "κόσμο του κεφαλαίου" να κάψει δημόσια το χρήμα που κατέχει.

    Υπάρχουν αρκετά θετικά με την μεγάλη αλλαγή που ζούμε και που έχει επικρατήσει να ονομάζεται "κρίση". Κατά παράβαση της τρέχουσας σημασίας του όρου, γιατί "κρίση" ως γνωστόν δεν είναι η αλλαγή, αλλά μια πρόσκαιρη αναποδιά, κάτι κακό που δεν θα κρατήσει πολύ, ένας τυφώνας που θα περάσει αφήνοντας πίσω συντρίμμια, αλλά θα περάσει... Η αλλαγή που ζούμε λοιπόν, αλλιώς η κρίση, θα μας φέρει μαζί με πολλά άλλα, καλά και κακά, τη διάλυση "του κόσμου της αριστεράς". Είδατε τι έγινε στη Γαλλία, σε πείσμα των δημοσκόπων που πρόκριναν την αριστερά σε αντιπαράθεση με τους ναζί της Λεπέν. Κάτι τέτοιο μάλλον θα μας συμβεί και εδώ, και δεν θα κλάψω καθόλου.

    Γιατί εντάξει, "ο κόσμος της αριστεράς" θα ρίξει όπως πάντα το κουκί του στα "κόμματα της εργασίας", αλλά είναι δυνατόν οι υπόλοιποι νορμάλ ψηφοφόροι να εμπιστευτούν κολοντούμπιους ζογκλέρ όπως την Κανέλλη, τον Τσίπρα, τον Κουβέλη, τον Λαφαζάνη, τους σταλινικούς του Ανταρ&ΣΙΑ ή τον θοδωράκη (γιατί και αυτός αριστερός λογαριάζεται, ή όχι;). Αν είναι να σε εμπνέει ο εθνικιστικός οχετός του Τσίπρα περί "ελλήνων πολιτικών που δεν είναι και τόσο Έλληνες", ο συνθέτης της "ρωμιοσύνης μην την κλαις, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά", ή ο ρατσισμός του ΠΑΜΕ "Το αίμα μας το διαθέτουμε για τις ανάγκες της τάξης μας"1 ψηφίζεις πιο αυθεντικά πράματα, κανένα Μιχαλολιάκο, κανένα Σαμαρά, κανένα Βορίδη, άντε μέχρι κανένα Λομβέρδο.

    Ευτυχώς δηλαδή, γιατί σκέψου να είχες υφυπουργό προστασίας του πολίτη τον Ιφικράτη Αμυρά, ή υπουργό πολιτισμού τη Λιάνα Κανέλλη. Η οποία ακούστηκε να λέει προχθές σε λαική συνέλευση του ΚΚΕ στο καφενείο "Μουριά" στην Χ. Τρικούπη: "φτιάξανε (η ΕΟΚ) και λέξη: πολυπολιτισμικότητα! Ποια πολυπολιτισμικότητα βρεεεε; Πού ξέρει η γιαγιά και ο άνεργος για την πολυπολιτισμικότητα;" Βέβαια, μόλις βγει θα καταργήσει τη λέξη με ποινή ανασκολοπισμού σε όποιον την προφέρει. Και τότε πλήθη συμπολιτών θα αρχίσουν να συρρέουν σε ξένες πρεσβείες ζητώντας, όχι διέξοδο από την "οικονομική κρίση", αλλά πολιτικό άσυλο στην Εσπερία..

    Όπως και να έχει, το βιβλίο "περί φωτίσεως" του Ζοζέ Σαραμάγκου είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στις εκλογές του μέλλοντός μας:

    "Στις δέκα το βράδυ επιτέλους εμφανίστηκε στην τηλεόραση ο πρωθυπουργός.

    Το πρόσωπό του ήταν αλλοιωμένο, με σκαμμένους κύκλους στα μάτια, αποτέλεσμα ολόκληρης εβδομάδας κακού ύπνου, και ωχρό παρ’ όλο το μακιγιάζ σε στυλ φυσικό και υγιές.

    Κρατούσε στο χέρι του ένα χαρτί αλλά σχεδόν δεν το διάβασε, του έριχνε μόνο μια ματιά πού και πού για να μη χάσει τον ειρμό της ομιλίας.

    Αξιότιμοι συμπολίτες, είπε, το αποτέλεσμα των εκλογών που πραγματοποιήθηκαν σήμερα στην πρωτεύουσα ήταν το ακόλουθο, κόμμα της δεξιάς οχτώ τοις εκατό, κόμμα του κέντρου οχτώ τοις εκατό, κόμμα της αριστεράς ένα τοις εκατό, αποχή μηδέν, άκυρα μηδέν, λευκά ογδόντα τρία τοις εκατό…

    Υπάρχει ακόμη χρόνος να διορθωθεί το λάθος, όχι μέσω μιας νέας ψηφοφορίας, που στην παρούσα κατάσταση θα μπορούσε να αποβεί όχι μόνο ανώφελη, αλλά και αντιπαραγωγική, αλλά μέσω ενός αυστηρού ελέγχου της συνείδησης, στον οποίο, από το δημόσιο αυτό βήμα, καλώ τους κατοίκους της πρωτεύουσας, όλους, άλλους μεν για να μπορέσουν να προστατευτούν καλύτερα από τη φοβερή απειλή που αιωρείται πάνω από τις κεφαλές τους, άλλους δε, είτε είναι ένοχοι είτε αθώοι ως προς τις προθέσεις τους, για να συνέλθουν από τη φαυλότητα στην οποία παρασύρθηκαν άγνωστο από ποιον, σε διαφορετική περίπτωση θα αποτελέσουν τον άμεσο στόχο των κυρώσεων που προβλέπει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης…"
    Ζοζέ Σαραμάγκου, «Περί Φωτίσεως»

    mikavour

    ---
    1 http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6729389&publDate=6/3/2012

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ