Αυστηρώς ακατάλληλο για οπαδούς του "επιστημονικού σοσιαλισμού"...

1. Η ιδεολογία της διαρκούς ανάπτυξης αποτελεί κεντρική φαντασιακή σύλληψη των ανθρώπων του «αναπτυγμένου» κόσμου που οδηγεί στην εξαφάνιση εναλλακτικών αξιακών μοντέλων οργάνωσης της κοινωνίας. Η επικράτηση της λατρείας του οικονομισμού (εργασία, παραγωγή, κατανάλωση) προηγείται σαν τους ιεραπόστολους και προετοιμάζει το έδαφος για την επέκταση του κεφαλαίου σε όλο τον πλανήτη.

Ο πλούτος των κοινοτήτων, που πλήττεται από την επικράτηση του κεντρικού φαντασιακού της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, χάνεται. Έχει απολεσθεί η ικανότητα προσαρμογής των κοινοτήτων στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον και έχει αντικατασταθεί με την προσαρμογή των ανθρώπων και του περιβάλλοντος στις ανάγκες της βιομηχανίας και των εταιρειών.

(ολόκληρο το κείμενο εδώ: ΤΟ ΜΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ)

2. Το ερώτημα των ημερών δεν είναι βεβαίως αν και πότε θα πτωχεύσουμε και με ποιους όρους. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοια ερωτήματα δεν είναι  για την αφεντιά μας. Θα μας πληροφορήσουν αρμοδίως, κατόπιν εορτής («Μην είστε ανυπόμονοι», που έλεγε κι ο Βενιζέλος σε μια συνέντευξη τύπου). Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς εξηγείται η ανοχή του κόσμου, πώς εξηγείται αυτή η παραζάλη που κάνει τους ανθρώπους να καταπίνουν καμήλες σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, αρχίζω λοιπόν με μία και έπονται κι άλλες.

(η συνέχεια εδώ: Η ιδεολογία του «λούζερ» και η Αριστερά)

3. Μ΄αρέσει που τα καφενεία έχουν γεµίσει άνεργους επιστήµονες µε 2 µεταπτυχιακά.Πλέον πας για ουζάκι και αντί για µπάλα συζητάς για µαύρες τρύπες τουλάχιστον.

Μ΄αρέσει που οι σερßιτόροι άρχισαν να λένε πάλι ευχαριστώ όσα λίγαkκαι να είναι τα τιπς και αν τους δώσουν.

Επιπλέον για τις γκόµενες ,είσαι σίγουρος πια 100% ότι δε σε θέλει για τα λεφτά σου.

Μ'αρέσει που ο κουλουρτζής έξω από τα µπουζούκια έχει πιο πολύ δουλειά από τη λουλουδού µέσα στα µπουζουκια.

(όλο το κείμενο εδώ: ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ)