Γιατί κατσάδιασαν τον Ε. Βενιζέλο στην Πολωνία;

Αναδημοσίευση από την "Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα"

Κοίτα με να σε κοιτώ ν' ανεβούμε το βουνό!

“Καλά πληροφορημένες πηγές ανέφεραν την Παρασκευή από την Πολωνία ότι σε γενικές γραμμές οι εταίροι κατέστησαν σαφές στον κ Ε. Βενιζέλο ότι αυτό που αναμένουν πλέον από την Ελλάδα δεν είναι η υιοθέτηση των «ορθών αποφάσεων», αλλά η έμπρακτη απόδειξη ότι υφίσταται στη χώρα διοίκηση ικανή να τις εφαρμόσει, παράγοντας μετρήσιμα αποτελέσματα.”

(Από το ΒΗΜΑ – 17/09/2011)

Αν προσπαθήσουμε να διαβάζουμε πίσω από αυτές τις δημοσιογραφικές εκφράσεις, εκείνο που προκαλεί φόβο και ανησυχία στα επιτελεία της Ε.Ε. που συναντήθηκαν στο Βρότσλαβ της Πολωνίας στην άτυπη συνεδρίαση του EUROGROUP- ECOFIN, είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κρατικός μηχανισμός της χώρας μας. Απ' ότι φαίνεται δεν έχουν πρόβλημα ούτε με τον χαρακτήρα των αποφάσεων της κυβέρνησης, ούτε δείχνουν να φοβούνται ότι οι λαϊκές αντιστάσεις είναι ικανές να ανατρέψουν το plan A και το εναλλακτικό plan B. 

Όταν μάλιστα γνωρίζουν ότι στο εναλλακτικό plan B, το οποίο προορίζεται για τις δυσμενέστερες εξελίξεις, θα έχουν ως σύμμαχο τους ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής αριστεράς που επιδιώκει η χρεωκοπία/στάση πληρωμών της χώρας να γίνει με παράλληλη έξοδο από το ευρώ, τότε τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση, αφοί αυτοί ακριβώς είναι και οι δικοί τους σχεδιασμοί...

Τα επιτελεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ανησυχούν λοιπόν για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κρατικός μηχανισμός. Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα των δικών τους επιλογών. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει διαλύσει το κράτος σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να εισπράξει ούτε καν τους φόρους που το ίδιο επιβάλει στους πολίτες του. Σήμερα διαπιστώνουν έντρομοι ότι δεν μπορούν εμπιστεύονται οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση γιατί γνωρίζουν ότι δεν διαθέτει στοιχειώδεις μηχανισμούς για να διεκπεραιώσει τις όποιες αποφάσεις λαμβάνει.

Απ' ότι φαίνεται επιβολή μέτρων στο χώρο της μισθωτής εργασίας έχει φτάσει σε σημείο που δεν πάει άλλο γιαυτό η επίθεση του κεφάλαιου στρέφεται τώρα στην ακίνητη περιουσία, ώστε να αποτελέσει χώρο κερδοφορίας του. Μέχρι σήμερα, κυρίως λόγου του καθεστώτος μικροϊδιοκτησίας και της μεγάλης κατάτμησης της γης που επικρατεί στη χώρα μας, η ακίνητη περιουσία δεν αποτελούσε σημαντικό τομέα κερδοφορίας του κεφάλαιου. 

Τώρα όμως σε περίοδο κρίσης το κεφάλαιο αλλάζει σχεδιασμούς και επιδιώκει να βάλει χέρι στην ακίνητη περιουσία, δημόσια και ιδιωτική. Σε αυτούς τους στρατηγικούς σχεδιασμούς εντάσσεται και πρόσφατη διαδικασία είσπραξης προστίμων για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων αλλά και τα τελευταία μέτρα για το τέλος ακίνητης περιουσίας. 

Για την υλοποίηση των μέτρων ενάντια στην μισθωτή εργασία δεν χρειάζεται κανένας πρόσθετος μηχανισμός. Αρκεί μόνο να γίνουν οι κατάλληλες θεσμικές ρυθμίσεις. Η αγορά και η εργοδοσία από την στιγμή που θεσπισθούν αυτές οι ρυθμίσεις αναλαμβάνουν την υλοποίησή τους. Τα μέτρα όμως για την ακίνητη περιουσία θα πρέπει το ίδιο το κράτος να φροντίσει για να υλοποιηθούν άμεσα. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, αποφάσισε να λειτουργεί με τους νόμους της μαφίας πουλώντας προστασία σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Με τις τελευταίες της αποφάσεις προσπαθεί να μαζέψει ζεστό χρήμα μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος και απειλεί τον κόσμο ότι θα κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα σε όποιον δεν πληρώσει το χαράτσι, μετατρέποντας σε μπράβους της την ΔΕΗ και τους άλλους παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτό ακριβώς δεν κάνουν και οι προστάτες των μαγαζιών, αν αρνηθούν να τους δώσουν οι καταστηματάρχες αυτά που τους έχουν ζητήσει για “προστασία” της περιουσίας τους; 

Η μόνη διαφορά είναι ότι το κράτος ενώ το ίδιο πουλάει προστασία, δεν βάφει τα χέρια του με αίμα. Η αυτοδικία ανατίθεται στο “παρακράτος” που θεσμοθέτησε με τον τελευταίο νόμο: την ΔΕΗ και στους άλλους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, κάποιοι από τους οποίους στηρίζονται μάλιστα και σε ξένα κεφάλαια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να βάλει στην υπηρεσία της εκτός από την ΔΕΗ και τα ξένα κεφάλαια και να τα κάνει μπράβους της σε αυτό το νταβατζιλίκι της. Και αξίζει επαίνους! Καμία άλλη κυβέρνηση στον κόσμο δεν έχει καταφέρει κάτι παρόμοιο, αφού συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Οι Έλληνες “πατριώτες” πρέπει να είναι περήφανοι γιαυτό...

Ως γνωστόν η σύμβαση για την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είναι μια ιδιωτική σύμβαση ανάμεσα σε ένα πολίτη και στον πάροχο της εταιρείας που παρέχει αυτή την υπηρεσία. Σήμερα μάλιστα η ΔΕΗ δεν είναι κρατικό μονοπώλιο και ήδη υπάρχουν και άλλοι πάροχοι, ώστε ο πολίτης να διαλέγει από που θα λαμβάνει αυτή την υπηρεσία. Η παροχή λοιπόν του ηλεκτρικού ρεύματος γίνεται μέσω μιας ιδιωτικής σύμβασης. Το κράτος έχει βεβαίως το δικαίωμα να προσδιορίζει με ρυθμιστικές διατάξεις το γενικό πλαίσιο αυτών των συμβάσεων, όπως για παράδειγμα να φορολογεί την κατανάλωση του ρεύματος και να βάζει τεχνικούς κανονισμούς για την προστασία του περιβάλλοντος και την υγεία των πολιτών, οι οποίοι είναι δεσμευτικοί και για τους δύο συμβαλλόμενους. 

Όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα να τροποποιεί και να αλλάζει το περιεχόμενο της συμφωνίας που έχουν συνυπογράψει οι δύο συμβαλλόμενοι ως προς του ειδικούς όρους που αφορούν την παρεχόμενη υπηρεσία. Δεν μπορεί για παράδειγμα να επιβάλει στον ένα συμβαλλόμενο να διακόψει την παροχή της υπηρεσίας για λόγους που δεν προβλέπονται στην σύμβαση (επειδή για παράδειγμα δεν πήγε την Κυριακή στην εκκλησία ή επειδή δεν έχει πληρώσει μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα) ούτε επίσης να επιβάλει την παροχή πρόσθετων υπηρεσιών (όπως για παράδειγμα η είσπραξη εισφορών για το “τάμα” του έθνους). 

Αν και αυτό το νταβατζιλίκι δεν είναι καινούργιο, το τελευταίο χαράτσι είναι πολύ μεγάλο και δύσκολα ο κόσμος θα το αντέξει. Ήδη στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος εισπράττονται και άλλα χαράτσια, όπως εισφορά για την ΕΡΤ και δημοτικά τέλη. Και αυτές οι ρυθμίσεις στο παρελθόν είχαν γίνει δυστυχώς με την συναίνεση ή την ανοχή της Αριστεράς. 

Ο κρατισμός της Αριστεράς βρίσκεται και σήμερα πίσω από τις αγωνίες της να σώσει το κράτος από την καταστροφή. Η Αριστερά τρομάζει μπροστά στο ενδεχόμενο της κατάρρευσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με μια ταυτόχρονη κατάρρευση και των κρατικών μηχανισμών. Θέλει να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά το κράτος να μείνει στην θέση του και να εξυγιανθεί. Πως θα μπορέσει να διαχειριστεί την κρατική εξουσία αν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας με διαλυμένο κράτος; 

Η κυβέρνηση παραδέχεται έμπρακτα με τα τελευταία μέτρα που πήρε την κατάρρευση των φοροεισπρακτικών της μηχανισμών και όχι μόνο αυτών... Γιαυτό παραβιάζοντας τις ίδιες της αρχές της αστικής νομιμότητας προχωρά σε αυταρχικές ρυθμίσεις που προσιδιάζουν στα καθεστώτα “κρατικού καπιταλισμού”, όπως ήταν τα φασιστικά καθεστώτα που γεννήθηκαν την δεκαετία του 30 και τα καθεστώτα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο πρόσφατες ρυθμίσεις που ψήφισε σχετικά με τον τρόπο είσπραξης του ειδικού τέλους ακίνητης περιουσίας είναι μια μορφή κρατικοποίησης του ιδιωτικού κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου που εμπλέκεται με την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Η κρατικοποίηση δεν αφορά προφανώς στην τυπική κυριότητα της ιδιοκτησίας αλλά στην εκτέλεση κρατικών λειτουργιών. Η ΔΕΗ και οι άλλοι πάροχοι λειτουργούν ως κρατικές υπηρεσίες εκτελώντας κρίσιμες δράσεις μάλιστα του σκληρού πυρήνα του κρατικού μηχανισμού.

Την Αριστερά δυστυχώς αυτή η πλευρά του ζητήματος δεν την ενδιαφέρει. Ίσως μάλιστα για ένα κομμάτι της - αυτό που ακόμα είναι προσκολλημένο στο μοντέλο του σοβιετικού σοσιαλισμού - να επικροτεί αυτές τις μορφές πολιτικών χειρισμών. Το πρόβλημα, συνολικά για την Αριστερά, περιορίζεται σε αυτό που είναι ήδη προφανές για όλον τον κόσμο και δεν έχει ανάγκη την Αριστερά για να του το εξηγήσει: Το ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας είναι ένα άδικο και μη αποτελεσματικό μέτρο που φορτώνει επί πλέον βάρη στον λαό...

Όμως, τα επιτελεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ σκέφτονται πιο πολιτικά από την δική μας Αριστερά και αντιλαμβάνονται το πραγματικό πρόβλημα που υπάρχει σχετικά με την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Γιαυτό και μετατοπίζουν το βάρος της πολιτικής τους από τα “οικονομικά μέτρα” στην εύρυθμη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Εκεί ακριβώς συναντιόνται οι ανησυχίες τους με την μεγάλη μερίδα της Αριστεράς, αυτής που αγωνιά για την τύχη του ελληνικού κράτους...

Αντίθετα με αυτή την Αριστερά, οι φόβοι τους είναι οι δικές μας ελπίδες !

Γιώργος  Καλαντζόπουλος