Με κομμένη την …ΑΝΑΣΑ!

Έλλειψη φαντασίας ή ταυτότητα αντιλήψεων σηματοδοτεί η χρήση των ίδιων λέξεων ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους της αριστεράς που συναθροίζονται σήμερα γύρω από τον μεγάλο και τον μικρό ΣΥΡΙΖΑ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Είχαμε επισημάνει και σε παλαιότερα κείμενά μας ότι η έννοια της «ριζοσπαστικής» αριστεράς σηματοδοτούσε πριν μερικά χρόνια τον χώρο των πολιτικών δυνάμεων που συγκροτούν σήμερα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό είχε καταγραφεί και στην ονομασία του ΜΕΡΑ (Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Επίσης, είχαν γραφτεί αρκετά θεωρητικά και πολιτικά κείμενα που «οριοθετούσαν» αυτή την λέξη. Αυτές οι οριοθετήσεις βέβαια καταστρατηγήθηκαν πρακτικά από την στιγμή που άρχισε να χρησιμοποιεί αυτή την λέξη και την έβαλε ακόμα στο όνομά του ο ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Γι αυτό και οι πρώην «ιδιοκτήτες» της, άφησαν στην άκρη όλες αυτές τις εννοιολογικές και όχι μόνο, οριοθετήσεις που είχαν επιχειρήσει γύρω από την "ριζοσπαστική αριστερά" και σιγά – σιγά την αντικατέστησαν με την πιο ...παραδοσιακή εκδοχή «αντικαπιταλιστική αριστερά»



Τις τελευταίες μέρες ο χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δανειοδότησε και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα υπερσυνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ,που συγκροτήθηκε πλέον με δημόσια ταυτότητα μετά την 3η πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΚΔ του ΣΥΝασπισμού, την ΡΟΖΑ το ΚΟΚΚΙΝΟ, ένα τμήμα της ΑΚΟΑ και παράγοντες της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, διάλεξε για όνομά της το ΑΝΑΣΑ. Ένα όνομα που είχε προταθεί για το όνομα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν έγινε τελικά αποδεκτό από τους νονούς της, γιατί εκτίμησαν ότι δεν ανταποκρίνεται στα ντούρα επαναστατικά χαρακτηριστικά της. Ας ελπίσουμε ότι η προσπάθεια της ΑΝΑΣΑ θα έχει καλύτερα αποτελέσματα από το «2ο κύμα», με το οποίο είχε πολλούς κοινούς στόχους και επιδιώξεις...

Σε προηγούμενο σημείωμά μας είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στο πολιτικό σχέδιο της ΑΝΑΣΑ (Η εκποίηση του Συνασπισμού άρχισε! Προλάβετε..! ) που εκφράζει τις πολιτικές επιθυμίες της να …καθοδηγήσει την «ομάδα Τσίπρα» και δια μέσου αυτής ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ!.... Όμως - απ΄ ότι φαίνεται - όλο αυτό τον σχεδιασμό δεν τον γνώριζε ούτε ο ίδιος ο σ. Α. Τσίπρας.

Παρ, όλα αυτά, η Κουμουνδούρου είχε αναγνωρίσει τον ρόλο που είχαν οι πολιτικές δυνάμεις της ΑΝΑΣΑ στην επιβολή του Α. Τσίπρα στην αρχηγία της …συλλογικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και στον παραμερισμό του Α. Αλαβάνου. Γι αυτό και η Κουμουνδούρου είχε προτείνει τον σ. Κ. Αθανασίου (ΡΟΖΑ) στην θέση που πήρε τελικά ο σ. Θεωνάς στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όμως η Κουμουνδούρου έχει να επιλύσει τις εσωτερικές της αντιθέσεις, γι αυτό δεν θέλει να ανακατεύονται «ξένοι» στα πόδια της. Μέχρι λοιπόν να λυθεί το πρόβλημα με την Ανανεωτική Πτέρυγα «παγώνουν» οι καλές σχέσεις που έχει ήδη αναπτύξει η ΑΝΑΣΑ με την ομάδα Τσίπρα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η Κουμουνδούρου θέτει την ΑΝΑΣΑ έξω από τους πολιτικούς σχεδιασμούς της. Το αντίθετο μάλιστα, η ΑΝΑΣΑ έχει αναλάβει συγκεκριμένο ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια της υλοποίησης των αποφάσεων της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Ήδη ο Χρ. Παπαδόπουλος, ιδρυτικό στέλεχος της ΑΝΑΣΑ, προτάθηκε από την Κουμουνδούρου για εκπρόσωπό της στο περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, στην Κυριακάτικη ΑΥΓΗ (6 Δεκέμβρη 2009) η ΑΝΑΣΑ έχει κάνει έντονη την παρουσία της με μια σειρά κειμένων, αναλαμβάνοντας έμπρακτα ακριβώς αυτό τον ρόλο της υπεράσπισης της Κουμουνδούρου.

Μια πρώτη απάντηση σε αυτά τα δημοσιεύματα, είναι το κείμενο που λάβαμε και δημοσιεύουμε παρακάτω:

Στην ανακοίνωση του «κοκκινοπράσινου δυκτίου» που δημοσιεύτηκε την Κυριακή στην ΑΥΓΗ, η κριτική στην τροπή που παίρνει η Ευρωπαϊκή ενοποίηση και η αντίληψη ότι στην χώρα μας συσσωρεύονται εκρηκτικές αντιθέσεις (αδύναμος κρίκος) από τον σύντροφο Αλαβάνο, χαρακτηρίστηκε ως «αριστερός πατριωτισμός», τμήμα ενός εθνολαϊκίστικου ρεύματος…..κλπ

Σας παρουσιάζουμε παρόμοιες απόψεις ενός άλλου εθνικιστή, του Κ.Βεργόπουλου καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Σορβώνης. Οι δύο παρακάτω ερωτήσεις αποτελούν τμήμα συνέντευξης του στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΑ. Φαίνεται ότι εκεί στο Παρίσι ανθεί ο αριστεροπατριωτισμός, αντίθετα από τον κοσμοπολιτισμό που συναντάει κανείς στην Κουμουνδούρου….

2) Η κρίση στην Ελλάδα συνδυάζεται (πέρα από το υψηλό δημόσιο χρέος και έλλειμμα) με μια παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας ; (Ήδη πριν από την κρίση το έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο είχε φτάσει στο αστρονομικό μέγεθος του -15% του ΑΕΠ , κατατάσσοντας τη χώρα στην αρνητική πρώτη θέση της Ευρώπης των 12 ή 15). Συγχρόνως η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο έλλειμμα κοινωνικού κράτους, ασφαλιστικά ταμεία σε πτώχευση, μεγάλη κοινωνική δυστυχία κλπ. Η χώρα πρόσφατα χαρακτηρίστηκε ως ο αδύναμος κρίκος του ευρώ. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να χαρακτηριστεί ως αδύναμος κρίκος στην Ευρωπαϊκή αλυσίδα και από πολιτική άποψη ; Μήπως η εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη και ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός που έχεις γράψει ότι επεκτείνεται, μαζί με το οικονομικό αδιέξοδο(;) της χώρας αναδεικνύουν πιθανότητες σε αυτή την κατεύθυνση ;

Η Ελλάδα αποτελεί πράγματι τον αδύνατο κρίκο της ευρωπαϊκής αλυσίδας και δικαίως αυτό αναγνωρίζεται διεθνώς. Συμπυκνώνει όλες τις ευρωπαϊκές αντιφάσεις, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, ακόμη και πολιτισμικές. Η εφαρμογή των κριτηρίων του Μααστριχτ εχει δημιουργήσει στην Ελλάδα τους υψηλότερους στην Ευρώπη δείκτες ανεργίας, φτώχειας, κοινωνικών αποκλεισμών, κατ’ εξοχήν στους νεανικούς πληθυσμούς σε έκταση που ξεπερνά κάθε παρόμοια επίδοση διεθνώς. Αυτή είναι η αιτία που αναπτύσσεται ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός στη χώρα μας και με ανησυχία σημειώνουν οι διεθνείς παρατηρητές για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα κρίνεται η τύχη όχι μόνον του Μάαστριχτ και του Ευρώ, αλλά και του περιεχομένου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως επίσης, σε μεγάλο βαθμό, οι επιλογές που έχουν εμφανισθεί ως δήθεν «μονόδρομος», όπως της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού. Το κοινωνικό τοπίο είναι σήμερα βαθειά τραυματισμένο και εύφλεκτο, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τις αυτές πάντα αιτίες.

3) Στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ είχες την τιμητική 21η θέση. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ πέρα από την άρση του συμφώνου σταθερότητας υποστήριξε και μια Ευρώπη με ομοσπονδιακό προϋπολογισμό τύπου Η.Π.Α. με σκοπό την οικονομική σύγκλιση. Είναι εφικτή μια τέτοια υπόθεση σε μια Ευρωπαϊκή Ήπειρο των 27 με πολύ μεγαλύτερες εθνικές – περιφερειακές ανισότητες απ’ ότι οι ΗΠΑ ; Μια τέτοια πρόταση δεν υποθέτει τεράστιες μεταβιβάσεις από το «κέντρο» (Γερμανία, Γαλλία κλπ) προς την «Περιφέρεια» ; Είναι δυνατόν οι πολίτες της κεντρικής Ευρώπης να δεχτούν μια τέτοια προοπτική ;

Εάν η Ελλάδα και οι λοιπές χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας αποδεικνύονται σήμερα ως οι πλεον ασταθείς στον ευρωπαϊκό χώρο, θα έπρεπε κανονικά οι πλέον σταθερές, όπως π.χ. η Γερμανία, να εφαρμόσουν τους κανόνες κοινοτικής αλληλεγγυης, που προβλέπονταν από την Συνθήκη της Ρώμης (1957). Όμως, με το Μααστριχτ (1992) και την Συνθήκη της Λισαβόνας (2008), η αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης έχει καταργηθεί, ισχύει πλέον το «ο καθένας για τον εαυτόν του», αλλά και αυτό παρεμποδίζεται να ισχύσει λόγω της επιτήρησης των Βρυξελλών όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες και τα ελλείμματα. Θα πρέπει είτε η αρχή της αλληλεγγύης να επανέλθει, είτε οι προθεσμίες μείωσης των ελλειμμάτων να ανασταλούν και πάντως χρειάζεται οπωσδήποτε ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάκαμψης του συνόλου της Ευρωζώνης, πράγμα που μέχρι σήμερα απορρίπτουν αυτοί που θα έπρεπε να το χρηματοδοτήσουν. Η Ευρώπη με τις επιλογές της δημιούργησε μόνη της το αδιέξοδο της. Έχει βεβαίως τις δυνάμεις να βγει από αυτό, όμως αμφισβητείται βάσιμα το εάν έχει και την πολιτική βούληση.

Φυσικά, η ευρωπαϊκή ενοποίηση προϋποθέτει σταθεροποιητικές μεταβιβάσεις ανάμεσα στις χώρες- μέλη. Οι πολίτες των πλουσίων χωρών παραμένουν αρνητικοί σε αυτό και οπωσδήποτε αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Όμως, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι χωρίς την δυνατότητα σταθεροποιητικών μεταβιβάσεων δεν μπορεί να υπάρξει ενωμένη Ευρώπη. Ευρωπαϊκή ομελέτα δεν γίνεται, εάν δεν σπάσουν τα εθνικά αυγά.

Από τα παραπάνω και τον χαρακτηρισμό τέτοιων και παρόμοιων αντιλήψεων, ως εθνολαϊκίστικές μπορεί κανείς να βγάλει κανείς τα συμπεράσματα του για τις προθέσεις της ηγεσίας του κοκκινοπράσινου….. κατά πόσον «καλοπροαίρετα» θα συμβάλλει στην θεωρητική και πολιτική συζήτηση που χρειαζόμαστε όλη η αριστερά ο μηχανισμός του ΣΥΝ, που αδίκως όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης καταριούνται οι «υποψιασμένο»ι αριστεροί…οι οποίοι διακατέχονται από υστεροβουλία, χυδαίο συνδικαλισμό…μετανεωτερικότητα!!! Περιττό να χαρακτηρίσουμε το θεωρητικό βάθος του υπόλοιπου κειμένου. Ελπίζουμε ο συγγραφέας του να γίνει ο εκδότης του περιοδικού του ΣΥΡΙΖΑ.

Οσον αφορά τον σύντροφο Αλαβάνο, ο αριστεροπατριωτισμός του συνάγεται και από την πολιτική του αντίληψη ότι το σημερινό άρθρο16 είναι το σύμφωνο σταθερότητας και αυτό το πολιτικό ζήτημα πρέπει να μπεί με μεγάλη ένταση από την αριστερά….Τι λαϊκιστης αλήθεια..

Ένας κακοπροαίρετος με τους μηχανισμούς αναγνώστης της ΑΥΓΗΣ…… 

η καλύτερα: ένας αμετανόητος υστερόβουλος …