Αναρτήσεις
Σε μια εκπληκτική αναδρομή στο παρελθόν, στους προγόνους μας, οι κοινότητες των Ζαπατίστας επανεκτιμούν το παρόν τους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Μετά την παρουσία τους στη Συνέλευση των Νεκρών, οι κοινότητες ξεκινούν μια εις βάθος ανάλυση της μορφής αυτόνομης διακυβέρνησής τους. Οι νεκροί τους έχουν προειδοποιήσει να μην αντιγράψουν την καταπιεστική πυραμίδα. Γιατί θα έρθει η μέρα που οι ζωντανοί θα πρέπει να λογοδοτήσουν στους νεκρούς.
Με αυτό κατά νου, αναλαμβάνουν το καθήκον να επικρίνουν και να αυτοκριτικάρουν τις αποτυχίες στη λειτουργία των Αυτόνομων Επαναστατικών Δήμων των Ζαπατίστας (MAREZ) και των Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης. Σε κοινοτικές συνελεύσεις, καταγγέλλουν τη διαφθορά, την κλοπή, την υπεξαίρεση, τις ασυνέπειες, τη γραφειοκρατία και, κατάφωρα, τις ανοησίες εκ μέρους ορισμένων κυβερνητικών αξιωματούχων. Είναι απίστευτο με την πρώτη ματιά. Οι κατηγορίες είναι αμείλικτες και παρέχονται αποδεικτικά στοιχεία. Καθορίζονται και εφαρμόζονται διάφορες ποινές και κυρώσεις.
Αλλά η αυτοκριτική ανάλυση δεν σταματά εκεί. Είναι σαφές ότι το αυτόνομο μοντέλο διακυβέρνησης αναπαράγει την πυραμιδική δομή που το καταραμένο σύστημα επιβάλλει στα μέρη του όλου.
Σαν ένας άνεμος που ξεκινάει σαν αεράκι, αυξάνεται σε ένταση και γίνεται τυφώνας, η καταδίκη μεγαλώνει. Νέοι άνδρες και γυναίκες με διαφορετικές μητρικές γλώσσες, με ρίζες των Μάγια, συζητούν, ανταλλάσσουν ιδέες, αναλύσεις, σκέψεις και προτάσεις. Το κοινό ρεφρέν είναι: «Γαμήστε την πυραμίδα».
Μαζί και οργανωμένα, οι λαοί των Ζαπατίστας γκρεμίζουν την πυραμίδα τους, εξαλείφοντας το MAREZ και τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης. Έτσι, αφιερώνουν τον αγώνα τους στην κατάρρευση και την καταστροφή όλων των πυραμίδων, ειδικά της μητρικής πυραμίδας: του καπιταλιστικού συστήματος. Απέναντι σε ένα παγκόσμιο εγκληματικό σύστημα: αντίσταση και εξέγερση στα μέρη του όλου, δηλώνουν.
Οι φήμες επιβεβαιώνονται: η πυραμίδα απογυμνώνεται από φωτιά και κατεδαφίζεται. Πάνω στα ερείπιά της, πλήθος ανθρώπων χορεύει και τραγουδά. Αλλά μόνο για μια στιγμή, πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Πρέπει να μας δουν και να μας ακούσουν μπροστά στους συνανθρώπους μας στις διαφορές τους, τα μέρη του όλου που αντιστέκονται, αποκαλύπτουν και επαναστατούν ενάντια στο σύστημα.
Οι κοινότητες των Ζαπατίστας θα συνεχίσουν να αναζητούν μια μορφή κοινοτικής σχέσης που δεν θα είναι πυραμιδική... κοινή και οργανωμένη.
Αλλά νομίζω ότι το παρόν και το παρελθόν δεν αρκούν. Ίσως θα έπρεπε να κοιτάξουμε και στο μέλλον...
Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.
(Αναδημοσίευση από: https://enlacezapatista.ezln.org.mx/2025/08/09/resumen-de-la-segunda-participacion-zapatista-en-el-encuentro-de-resistencias-y-rebeldias-dia-5-de-agosto-del-2025/)
Μερικά κείμενα στα ελληνικά,
για τις Συναντήσεις Αντιστάσεων και Εξεγέρσεων
που έγιναν τον Αύγουστο του 2025, στο Σπορείο Κομαντάντα Ραμόνα, στο ζαπατιστικό Καρακόλ της Μορέλια στην Τσάπας:
1. H AYTOΚΡΙTIKH ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ του Ραούλ Ζιμπέκι
Μετάφραση: Νίκος Πρατσίνης
είναι ο τίτλος άρθρου γραμμένου «εν θερμώ» (11/8) από τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και σύντροφο στους αγώνες της Λατινικής Αμερικής Raúl Zibechi (https://en.wikipedia.org/wiki/Ra%C3%BAl_Zibechi). Δημοσιευμένο στο site δημοσιογραφικής ενημέρωσης και σχολιασμού “από τα κάτω” desinformemonos (https://desinformemonos.org), με αφορμή τη συμμετοχή του R. Zibechi στη συνάντηση των Ζαπατίστας με αντικαπιταλιστικά κινήματα από όλο τον κόσμο, την πρώτη και τη δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου.
2. «Ενα όνομα όλα τα ονόματα είναι, όλα τα πρόσωπα είναι ένα μόνο» του Τάση Παπαϊωάννου:
«...Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που κάνουν τη –σκληρή- αυτοκριτική τους: μια διαρκή αναρώτηση και αμφιβολία για την πορεία που έχουν διαλέξει, αλλά και τις ολικές ανατροπές που επιχειρούν όταν συνειδητοποιούν ότι ο δρόμος που ακολουθούσαν οδήγησε σε αδιέξοδο. Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται. Οι Ζαπατίστας που ζουν στις απόκρημνες πλαγιές και τα υψίπεδα της προγονικής τους γης, της Τσιάπας, μας λένε: «Κοιτάξτε μας, είμαστε πάνω από πεντακοσίων χρόνων κι ακόμη μαθαίνουμε». Εκεί, στη γη των Ζαπατίστας, έχει φυτρώσει ξανά η ελπίδα!»
3. Μαθαίνοντας από τους Ζαπατίστας, ξανά … του Σταύρου Σταυρίδη
«... η πιο συνταρακτική σκηνή ήταν όταν τα όρια ανάμεσα σε όσους παρακολουθούσαν και όσους εκτελούσαν το δρώμενο καταργήθηκαν. Ολοι και όλες μαζί όρμηξαν στη φλεγόμενη πυραμίδα και άρχισαν να της πετάνε με μανία πέτρες και ξύλα! Ο κοινός τόπος της άρνησης της ιεραρχίας έγινε κυριολεκτικά ένας τόπος κοινός από σώματα που από κοινού ενεργούσαν σε μια συμβολική αποκαθήλωση. Η συλλογική αυτοκριτική μετατράπηκε σε συλλογική δράση. Που σημαίνει σε μια συλλογική υπόσχεση. Των ζωντανών προς τους νεκρούς της εξέγερσης. Των σημερινών αγωνιστών και αγωνιστριών προς εκείνους που με τις προσπάθειες τους έγινε δυνατόν να διανυθεί μια πορεία συλλογικής χειραφέτησης πάντα έτοιμη να αναμετρηθεί με τα λάθη της και τις αδυναμίες της...»
4. «El Común»: Οι Ζαπατίστας ξεκινούν μια νέα φάση αυτονομίας
«Ανάβουμε μια μικρή επαναστατική φλόγα. Αν όλοι, παντού στον κόσμο, ανάψουν μικρές φλόγες, κάτι μεγαλύτερο μπορεί να αναδυθεί.»
5. Με τους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Τάση Παπαϊωάννου
«...Συγκινητικές ήταν οι στιγμές αναφοράς στην πολύπαθη Παλαιστίνη, με τις πάμπολλες ομιλίες για τη γενοκτονία που συντελείται από το φασιστικό καθεστώς του Ισραήλ, αλλά και με τις εκατοντάδες παλαιστινιακές σημαίες που είχαν πάνω τους οι στρατιώτες και οι στρατιωτίνες του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN). Εκεί, στην άλλη άκρη του κόσμου, οι κουκουλοφόροι ιθαγενείς μέσα από τη ζούγκλα της Λακαντόνα, για ακόμη μια φορά, έστειλαν άλλο ένα ηχηρό μήνυμα προς όλο τον κόσμο: με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους προς τον μαρτυρικό λαό της Γάζας και της Δυτικής όχθης, θύμιζαν σε όλες και όλους τους συμμετέχοντες τις τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων των χωρών τους, ανάμεσα στις οποίες βέβαια συγκαταλέγεται και η δική μας...»
6. Ζαπατίστας: μια συνάντηση που έγινε παλιά, δηλαδή σήμερα της Δανάης Λιοδάκη
«...'Ενας στρατός που γονατίζει μπροστά σε μια θεατρικη παράσταση....
..Το πρώτο μεσημέρι που βρισκόμασταν στο Σπορείο, ο στρατός του EZLN ξαναμπήκε στο ξέφωτο. Αυτή τη φορά οι στρατιώτες έφτιαξαν ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο και γονάτισαν, δημιουργώντας έτσι μια σκηνή, στην οποία λίγο μετά ξεκίνησε η παράσταση
...Το θέατρό τους φαινόταν να είναι πέρα από το θέαμα, ένας τρόπος πολιτικής εκπαίδευσης, ένας χώρος αυτοκριτικής και ένα όχημα συλλογικού αναστοχασμού. Η παράστασή τους μια υπόσχεση στις γενιές που έχουν πια πεθάνει και σε αυτές που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί, ότι ο αγώνας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, θα μαθαίνει και θα αλλάζει μορφές, θα βρίσκει το δρόμο προχωρώντας...»
7. https://www.facebook.com/karavanizapatista#
8. https://www.facebook.com/p/Calendario-Zapatista-100063651027034/?locale=el_GR΄
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου