Έξω από το ευρώ, μια απλούστευση *

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

των Danilo Corradi και Marco Bertorello

Η κρίση του ευρώ κουβαλάει μαζί της ένα πλήθος προβλημάτων και πιθανές λύσεις. Οι οικονομικές πολιτικές που ακολουθούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο αποκαλύπτουν όλες τις αντιφάσεις τους, συντομεύοντας τις εξελίξεις και καθιστώντας επείγουσες τις αποφάσεις για ριζική αλλαγή. Στην κρίση αντιστοιχεί η επιστροφή μιας εθνικής πολιτικής, ικανή να λύσει τα σημερινά προβλήματα. Ο κίνδυνος είναι, η αντίθεση στις περικοπές  και στη λιτότητα να διολισθήσει προς  προγράμματα εθνικής αναδίπλωσης, που δεν αντιμετωπίζουν τα παγκόσμια προβλήματα και αρνούνται μια προσέγγιση συστημική και πραγματικά εναλλακτική. Σε κάθε περίπτωση, το σημείο εκκίνησης αντιπροσωπεύεται από την περίπτωση της Ελλάδας.

Η Ελλάδα βγαίνει, ή είναι έξω;
Σε πρόσφατη παρέμβαση του ο Emiliano Brancaccio θεώρησε ως κλειδί ανάγνωσης της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ την "εμφανώς ασυνεπή"  θέση του να ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση του περίφημου μνημόνιου, χωρίς να κάνει ρητή αναφορά στις πιθανές συνέπειες από μια ενδεχόμενη αποτυχία του εν λόγω αιτήματος. Είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να φάνηκε απρόθυμος να συζητήσει λεπτομερώς τις συνέπειες από μια αρνητική απάντηση της Τρόικας, αλλά ήταν σαφές ότι οι επιπτώσεις από ένα τερματισμό των διαπραγματεύσεων θα οδηγούσαν στη μονομερή αναδιάρθρωση του χρέους από τη μεριά της Ελλάδας. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ως εκ τούτου, ήταν μία κίνηση τακτικής, δεδομένου ότι οι αντίπαλοι του ήταν αυτοί που τον κατηγορούσαν για το αντιευρωπαϊκό δήθεν προφίλ του, αλλά δεν μπορούμε να ισχυρηστούμε ότι δεν χρησιμοποιούσε το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που είχε  η Ελλάδα: στα χέρια της,το χρέος της, και επιπλέον την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και εμπορευμάτων στην επικράτειά της. Η σφοδρότητα  της προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα, ακόμα και με ομοβροντίες από την υπόλοιπη ήπειρο, χαρακτηρίστηκε από την υστερία ναι στο ευρώ όχι στο ευρώ, λες και είχαμε να κάνουμε με κάποιο δημοψήφισμα για το ενιαίο νόμισμα, και όχι με την αναζήτηση λύσεων διεξόδου από την κρίση στην Ευρώπη, γενικά, και ειδικά για το δημόσιο χρέος της.

Εικόνες από τις κινητοποιήσεις στην Ισπανία (10 & 11 Ιούλη 2012)

(Λήψη φωτογραφιών και video από τον Σταύρο Σταυρίδη, που βρέθηκε στην Ισπανία εκείνες τις μέρες)

Άρες μάρες κουταμάρες...

Πρόσφατα το ΠΡΙΝ δημοσίευσε ένα κείμενο του διδάκτορα πολιτικής φιλοσοφίας Βασίλη Γρόλλιου με τον περισπούδαστο τίτλο: Ο μαρξισμός του Λουί Αλτουσέρ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ.  Αυτό το κείμενο  μάλιστα αναδημοσιεύτηκε και σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα, ανάμεσα στο οποία συγκαταλέγεται και το  Αριστερό βήμα ,  το οποίο θεωρείται  από ένα κομμάτι της ριζοσπαστικής αριστεράς ως σοβαρό και αξιόπιστο.

Καλοκαιριάτικα τέτοια κεραμίδα δεν την περιμέναμε! Πρόκειται για άρες μάρες κουκουνάρες με τις οποίες δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς σοβαρά μαζί τους. Το πρόβλημα που αναδεικνύεται δεν αφορά το ίδιο το κείμενο, αλλά σε αυτούς που το δημοσιεύουν και το αναδημοσιεύουν.  Ήταν στραβό το κλίμα το 'φαγε κι ο γάιδαρος. Φανερώνεται ότι το μέγεθος της θεωρητική  ένδειας είναι αντίστοιχο με αυτό της πολιτικής. Η εναγώνια αναζήτηση μιας ευρύτερης θεωρητικής ομπρέλας για τις πολιτικές επιλογές του ΝΑΡ όχι μόνον δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα αλλά μάλλον έχει δημιουργήσει και άλλα πρόσθετα...

Πού βρίσκονται τα άκρα και ποιον απειλούν;

Αναδημοσίευση από το "antonisliakos.gr"

 Αυτό το άρθρο υποστηρίζει πώς η ιδέα των άκρων που απειλούν τη δημοκρατία, εκτός από ανιστόρητη είναι και παραπλανητική, γιατί τα άκρα, δηλαδή οι ακραίες αντικοινωνικές και  αντιδημοκρατικές πολιτικές εκδηλώνονται στο κέντρο. Παράδειγμα η διαπόμπευση από τηλεόραση και ΜΜΕ των φορέων HIV γυναικών. Ποιος είπε ότι ο φασισμός εκδηλώνεται μόνο με σβάστικες και προτεταμένες παλάμες; Ο βιοπολιτικός φασισμός έχει εγκατασταθεί στο κεντρικό πλατώ της πολιτικής. Φρίκη διπλή. Γι αυτό που συμβαίνει, και για τους στρουθοκαμιλίζοντες διανοούμενους που συνεχίζουν το paternoster των δύο άκρων.

Οι πολιτικοί χάρτες, παρά τη σχηματικότητά τους, δεν περιγράφουν απλώς πολιτικές συμπεριφορές, αλλά τις επηρεάζουν και τις προκαλούν. Στην Ελλάδα, πριν από τη δικτατορία είχαμε Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά, ενώ στη Μεταπολίτευση ο ιδεολογικός χάρτης προσαρμόστηκε στο σχήμα Δεξιά-Αριστερά, με πολιτικές αποχρώσεις σε Δεξιά-Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά-Αριστερά,    από τότε που επινοήθηκε η έννοια του «μεσαίου χώρου». Αυτή η γεωγραφία, της οποίας η τομή συνέχιζε να είναι Δεξιά/Αριστερά, αντικαταστάθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης από μιαν άλλη, η οποία κατανέμει τον πολιτικό χώρο σε κόμματα των άκρων, έναντι των κομμάτων του μεσαίου χώρου.  Τα μεν ταυτίζονται με τη δημοκρατία, τα δε την ανταγωνίζονται και αποτελούν κίνδυνο για αυτήν.  Τα μεν υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική, τα δε εύχονται την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη και την επάνοδο στη δραχμή. Πρόκειται για ένα   μανιχαϊκό σχήμα που συμπληρώνει το αφήγημα της κρίσης που εμπεδώθηκε από την αρχή της και πάνω στο οποίο βασίζονται οι πολιτικές της κρίσης. Δηλαδή ότι η κρίση οφείλεται στην στρεβλή πορεία της χώρας και στην έλλειψη μεταρρυθμίσεων.   Το σχήμα αυτό προβάλλεται και αναδρομικά με μια θεαματική ιδεολογική κατάχρηση της ιστορίας της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η οποία, σύμφωνα με τους θιασώτες του σχήματος αυτού καταλύθηκε όχι από τον Χίτλερ, αλλά από την άνοδο των «άκρων»! Το σχήμα αυτό δηλαδή τείνει να εξελιχθεί σε μια γεωγραφία η οποία αφορά συνολικά την εποχή της δημοκρατίας.

Ο καχύποπτος κ. Δελαστίκ

Αναδημοσίευση από το "RedNoteBook"

Ο Γ. Δελαστίκ κάνει πολεμική, με τον παλιό γνωστό τρόπο, δηλαδή διαστρεβλώνοντας, συσκοτίζοντας, συκοφαντώντας

Του Χριστόφορου Παπαδόπουλου

Στο Έθνος της Πέμπτης, 5/7/20012, ο Γιώργος Δελαστίκ στο άρθρο του με τίτλο «Σκιές πολιτικής καχυποψίας» ασχολείται με τη «σκιώδη κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας οξεία κριτική και κατηγορώντας τον ότι αντιγράφει αστικές κοινοβουλευτικές πρακτικές.  Αναφαίρετο δικαίωμά του, στον βαθμό μάλιστα που η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ οργανώθηκε ιεραρχικά, στη βάση των έμπειρων και «προβεβλημένων» στελεχών του… Ανεξάρτητα αν, επισήμως, η «σκιώδης κυβέρνηση» δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ, οι διαρροές και τα εξ αυτών δημοσιεύματα όλων των εφημερίδων, άλλα λένε. Ας προσέχαμε!

Παρακάτω όμως, στο ίδιο άρθρο, ο Γ. Δελαστίκ το χοντραίνει. Κατηγορεί τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Γιώργο Σταθάκη ότι εκπροσωπούν τη δεξιά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ και ότι επιλέχθηκαν από τον Τσίπρα για να καθησυχάσουν τις ελίτ. Συνεχίζει δε ο ίδιος, ακάθεκτος, ισχυριζόμενος ότι και οι δύο είναι φανατικοί υποστηρικτές της Ε.Ε., ότι δεν διακατέχονται από πάθος κατά του Μνημονίου και ότι δεν ασκούν καμιά επιρροή στον κόσμο, στους δρόμους και τις πλατείες, σε αντίθεση με άλλους.

ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ-ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ SECURITY

(Από το "Βαθύ Κόκκινο")

H ναζιστική Χρυσή Αυγή, απολαμβάνοντας την στήριξη της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, την συνεργασία ΕΛ.ΑΣ.-ΕΥΠ και την ατιμωρησία της αστικής δικαιοσύνης προχωρά ακάθεκτη στα αυταρχικά της σχέδια που ολοένα περισσότερο συγκλίνουν στην άμεση αποκάλυψη και αντιμετώπιση του πραγματικού της εχθρού: την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα «του πάντα καλοπροαίρετου» ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, του γνωστού εκδότη Αναστασιάδη, εμπλεκόμενου στην υπόθεση Ζαχόπουλου, κατηγορούμενου για εκβιασμό του ίδιου του πρωθυπουργού και παράνομη μεταφορά τεράστιων χρηματικών ποσών, που πολλοί θεωρούν αποτέλεσμα εγκλήματος, η Χρυσή Αυγή θα υπογράψει «Συμβόλαιο συνεργασίας με ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης που θα αναλάβουν την περιφρούρηση υποβαθμισμένων περιοχών της.. πρωτεύουσας, όπου η εγκληματικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο»!