Κόμμα Πειρατών: Συνέντευξη στον 102 FM

Σε «άνοιξη των λαών της Ευρώπης» καλεί ο υποψήφιος της γαλλικής Αριστεράς

Να ξεκινήσουν οι Γάλλοι με την ψήφο τους «την Άνοιξη των λαών της Ευρώπης» ζήτησε ο Ζαν Λυκ Μελανσόν στην προεκλογική συγκέντρωση του Μετώπου της Αριστεράς την Κυριακή στη Βαστίλλη. Ο Μελανσόν ηγήθηκε ενός αναπάντεχα υψηλού αριθμού Γάλλων -120.000 κατά τις εκτιμήσεις- σε μία μεγάλη πορεία από την πλατεία Νασιόν έως τη Βαστίλλη.

Η κεντρική λεωφόρος πλημμύρισε με κόκκινες σημαίες και συνθήματα μιλούσαν για εξέγερση προκειμένου να θεσμοθετηθεί η «Έκτη Γαλλική Δημοκρατία» και «ο κόσμος της δίκαιης κατανομής να αντικαταστήσει τον κόσμο της διαίρεσης».

«Ανοίξτε επιτέλους με τη ψήφο σας τη σχισμή μέσα από την οποία θα περάσει στη συνέχεια η ψήφος των Ελλήνων και αργότερα τον Οκτώβριο η ψήφος των συντρόφων μας Γερμανών που υποφέρουν από τα θαύματα του υποτιθέμενου φιλελεύθερου μοντέλου» δήλωσε στο πλήθος ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος καταγράφει συνεχή άνοδο στις δημοσκοπήσεις.

Παπαρολογίες από ένα μικρό Ντούτσε!

"Όποιος είναι υπέρ των ανοιχτών συνόρων είναι δωσίλογος" και άλλα φαιδρά παρόμοια...

Ο φόβος της δημοκρατίας

Από το τριμηνιαίο περιοδικό ΘΕΣΕΙΣ,
τεύχος 118, Ιανουάριος-Μάρτιος 2012

του Σπύρου Ραυτόπουλου

Η διάδοση της αστικής φιλελεύθερης μυθολογίας και η διαφύλαξη της πολιτικής τελετουργίας που έχουν ανατεθεί στους τελετάρχες του κοινοβουλευτισμού και τους μάγους της πολιτικής επιστήμης συντελείται κυρίως μέσω της διαστρέβλωσης τριών εννοιών, της δημοκρατίας, της αντιπροσώπευσης και της νομιμοποίησης. Νοηματικές αντιμεταθέσεις, αναβαπτισμοί[1], μίξεις, αφαιρέσεις, γενικεύσεις και άλλα γλωσσικά παιχνίδια και ιδεολογικά τεχνάσματα έχουν εδώ και αιώνες τεθεί  στην υπηρεσία της πολιτικής προπαγάνδας που σκοπό της έχει να παρουσιάζει -προς όφελος της οικονομικής και πολιτικής ελίτ- ως δημοκρατία κάθε πολίτευμα που διατηρεί μια στοιχειώδη απόσταση από τον ολοκληρωτισμό.    

 Ένα βασικό θεωρητικό εργαλείο πρόκλησης της εν λόγω σύγχυσης υπήρξε η μετατροπή του όρου δημοκρατία από είδος σε γένος, όπως δείχνει η προσθήκη επιθετικών προσδιορισμών (αντιπροσωπευτική, προεδρική, κοινοβουλευτική, φιλελεύθερη, ανταγωνιστική, συναινετική, αστική, άμεση κ.λπ.). Η θεωρητική κατηγοριοποίηση μέσω τέτοιων προσδιορισμών παρέχει στην εξουσία το απαραίτητο επιστημονικοφανές άλλοθι για μια πολύ βολική νόθευση της αυθεντικής ιδέας. Η δημοκρατία σε επίπεδο γλωσσικό μετατράπηκε σε υπερώνυμο που περιλαμβάνει πλέον πλήθος υπωνύμων. Σε επίπεδο εννοιολογικό υπέστη τέτοια αποδομητική ερμηνευτική μεταχείριση ώστε ορισμένα «είδη» του «γένους» δημοκρατία, τα οποία εξετάζονται από την πολιτική θεωρία να έχουν ελάχιστα γνωρίσματα συμβατά με το αυθεντικό περιεχόμενο της ιδέας. Η αλλοίωση της έννοιας ιστορικά συντελέστηκε με τη συρρίκνωση της σημασίας είτε του πρώτου είτε του δεύτερου συνθετικού του όρου.

Η Ελλάδα δεν μας ενώνει…

του Κ.Η (Μη Επώνυμος με φοβικό σύνδρομο 1933)

Η Ελλάδα δεν μας ενώνει…

(ή μία Πρόταση Πολιτικής Ενότητας από Μη Επώνυμο)

Ένα από τα πολλά ερωτήματα των ημερών είναι το γιατί δεν επιτυγχάνεται ενότητα της αριστεράς ή των αριστερών. Το ζήτημα διατυπώνεται με πολλές μορφές, ως ενότητα των αντιμνημονιακών, των αντιφιλελεύθερων, των πατριωτικών δυνάμεων, των δυνάμεων του ελληνικού Λαού (το Λ με κεφαλαίο) ενάντια στις ξένες επεμβάσεις και τους ντόπιους προδότες και άλλα λίγο ως πολύ γνωστά. Μα τελικά πού πρέπει να φτάσει η κρίση, η φτώχεια, η καταπίεση «για να ενωθούμε επιτέλους» και να δώσουμε μια αποτελεσματική απάντηση και τη «δική μας» διέξοδο, ενάντια στους δανειστές, τοκογλύφους και συκοφάντες της πατρίδας μας; Γιατί δεν γίνεται το νέο ΕΑΜ ή ό,τι άλλο αντίστοιχο; Είναι τόσο ξεροκέφαλες οι ηγεσίες που ο καθένας επιμένει στις θέσεις του και δεν βρίσκεται το κοινό νήμα; Ίσως. Αλλά το θέμα του παρόντος κειμένου όμως δεν είναι να κάνει ψυχογράφημα των ηγεσιών αλλά μια προσπάθεια εξήγησης με βάση υλικές συνθήκες που αντανακλώνται στις πολιτικές τοποθετήσεις.

Θα ήταν χρήσιμο να παρατηρήσουμε ότι σχεδόν οι πάντες επιχειρούν να σχεδιάσουν πολιτικές θέσεις με μονάδα βάσης τη «χώρα», επιδιώκοντας τη βελτίωση ή την ανάπτυξη ή την αποδέσμευση κλπ, της οικονομικής και πολιτικής ενότητας (αυτού) που αποκαλείται η «χώρα». Άλλοι αναφέρονται περισσότερο στον όρο «Λαός» που συνήθως νοηματικά ταυτίζεται με τη «χώρα». Οι περισσότερες ενωτικές προτάσεις έχουν ως βάση συζήτησης το Λαό και τη Χώρα, είτε προτείνουν την έξοδο από την Ε.Ε είτε όχι, είτε προτείνουν παύση πληρωμών του χρέους είτε αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη, είτε εθνικοποιήσεις και κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής και διάφορα άλλα μέτρα οικονομικής σωτηρίας του Λαού και του Τόπου. Η κάθε τέτοια Πρόταση Διεξόδου συνήθως συμπεριλαμβάνει κι ένα κατεβατό από «όρους και προϋποθέσεις» που απαντούν σε ενδεχόμενα προβλήματα και τότε αρχίζουν τα «δεν αρκεί μόνο η Διαγραφή του Χρέους αλλά…» πχ ώστε να διαχωρίζεται από άλλες ταυτόσημες προτάσεις που μπορεί να προέρχονται και από πλευρές του αντιπάλου.

Χαλάει το προξενείο του Δ. Καζάκη με τον ΣΥΡΙΖΑ και προχωράει με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Την Δευτέρα που πέρασε (19 Μαρτίου) στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών (σε ωραίο μέρος !)  έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Μητρόπουλου «Στο έλεος του μνημονίου».  Η πρόσκληση αναφέρει "ότι θα μιλήσουν ο κ. Δημήτρης Καζάκης, Οικονομολόγος - Αναλυτής, ο κ. Νίκος Κοτζιάς, Καθηγητής Πολιτικών Θεωριών, ο κ. Σεραφείμ Κοτρώτσος, Δημοσιογράφος, και ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών."  Όμως στα ρεπορτάζ από την εκδήλωση δεν αναφέρεται το όνομα του Δ. Καζάκη ανάμεσα στους ομιλητές. Ούτε στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν εμφανίζεται...

Εκτός από την απουσία του Δ. Καζάκη, υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα είδηση απ' αυτή την εκδήλωση. «Παρών» έδωσαν και αρκετοί επώνυμοι, μεταξύ των οποίων και ο ακαδημαϊκός Βασίλης Μαρκεζίνης, ο οποίος έκανε την παρακάτω δήλωση: «Δεν συνεργάζομαι με τον κύριο Καμμένο. Θα παραμείνω άγαμος...».

Για τις "καλές σχέσεις" του Β. Μαρκεζίνη με τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερο δημοσίευμά μας, εδώ: Ο δικηγόρος του Μ. Θεοδωράκη και ο ...Αριστείδης Μπαλτάς

Υπενθυμίζουμε ότι σήμερα ο Δημήτρης Καζάκης μαζί με τον Π. Μαυροειδή, (Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της Ε. Ε. και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)  θα είναι οι ομιλητές εκδήλωσης στο Μαρούσι με θέμα: "ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ : ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ Ε. Ε."  

Πόσο μεγάλο είναι το βήμα από την “Λαϊκή Δημοκρατική Πολιτοφυλακή” στον “Επαναστατικό Στρατό ”;

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο “βαθύ κόκκινο” ένα κείμενο με τον τίτλο “Για τη Λαϊκή Δημοκρατική Πολιτοφυλακή”, από το οποίο αντιγράφουμε το παρακάτω απόσπασμα:

Είναι πια επιτακτική ανάγκη η δυναμική περιφρούρηση του κινήματος, η προστασία των πολιτών που μετέχουν στις κινητοποιήσεις του και η απόκρουση κάθε είδους καθεστωτικής βίας και προβοκάτσιας, όπως έχουμε δει επανειλημμένα να γίνεται.

 Ένα τέτοιο σώμα άμυνας του λαϊκού κινήματος απαιτεί εθελοντές, αγωνιστές ορκισμένους στην υπεράσπιση των λαϊκών στρωμάτων, αφοσιωμένους στην ιδέα της επανάστασης, συνεχιστές των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας, προστάτες των ανέργων & εργαζομένων Ελλήνων και ξένων, ικανούς να παρέχουν δυναμική περιφρούρηση, ιατρικές, νομικές & τεχνικές υπηρεσίες.

Όμως ένα βήμα μπροστά από αυτούς τους προβληματισμούς βρίσκεται ο γνωστός και από άλλα κείμενα μας συνομιλητής του Α. Τρίπρα, του Π. Λαφαζάνη και σια, Ιφικράτης Αμυράς. Ακούστε τον:

Αντιλαμβανόμαστε την δίκαιη αγανάκτηση που αισθάνεται ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που κατεβαίνει στις διαδηλώσεις που πέφτει θύμα του χημικού πολέμου και έχει δεχτεί την βία των κατασταλτικών μηχανισμών. Όμως το βήμα που μεταμορφώνει αυτήν την αγανάκτηση σε πολιτική βούλησης για στρατιωτική αντιπαράθεση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους είναι μεγάλο αλλά και αδιέξοδο για το ίδιο το μαζικό κίνημα αλλά και για τους φορείς αυτών των απόψεων.

Το κίνημα δεν βρίσκεται σε προεπαναστατική φάση, αλλά και ακόμα και αν ζούσαμε σήμερα μια τέτοια κατάσταση στη χώρα μας, ο υπαρκτός κομμουνισμός του προηγούμενου αιώνα απέδειξε στην αριστερά ότι το ζήτημα της αλλαγής της κοινωνίας δεν μπορεί να λυθεί μόνον με την κατάληψη της εξουσίας του κρατικού μηχανισμού. Απαιτούνται κυρίως άλλα πράγματα τα οποία σήμερα δεν τα έχουμε ως δεδομένα και για  πολλά απ' αυτά  αγνοούμε το ακριβές περιεχόμενό τους...