Στην
Κουμουνδούρου και στον
Περισσό τρίβουν τα χέρια τους από χαρά, μόλις πληροφορήθηκαν την παρακάτω δήλωση (
Μίκης Θεοδωράκης, στην λήξη των εργασιών του 1ου Συνεδρίου του ΚΑΠ):
Είναι λοιπόν απολύτως ξεκάθαρο, ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν συζητάμε καθόλου τη συμμετοχή μας στις εκλογές. Με τα σημερινά δεδομένα η λύση για μας είναι η Αντίσταση. Δηλαδή η Αντίσταση των 10 εκατομμυρίων Ελλήνων, που σαν ένας χαλύβδινος πύργος θα βάλουν τέλος σε όλα αυτά. Στην ξένη εξάρτηση, στο σάπιο Σύστημα Εξουσίας...
Αντίστοιχο πρόβλημα με αυτό που έχει η κοινοβουλευτική αριστερά από τις “σπίθες” του Μ. Θεοδωράκη, έχει και η αντικαπιταλιστική αριστερά από το ΕΠΑΜ. Και εδώ τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά, γιατί είναι βέβαιο ότι το κόμμα του Δ. Καζάκη θα κατέβει στις εκλογές με προοπτικές μάλιστα να μαζέψει πολύ περισσότερους ψήφους από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ήδη έχουν αρχίσει να βγαίνουν τα μαχαίρια. Δυστυχώς όμως ο χώρος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα πλαίσια μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής για την οικοδόμηση συμμαχιών πάνω στην γραμμή “έξω από την ΟΝΕ και την ΕΕ”, την οποία θεωρεί πεμπτουσία της αντικαπιταλιστικής πάλης, είχε ανοικτές τις αγκάλες της στον Δ. Καζάκη και έκλεινε τα μάτια του για γενικότερα πολιτικά πλαίσια εντός των οποίων εντασσόταν αυτές οι απόψεις περί ευρώ, ΕΕ, εθνικής κυριαρχίας και άλλα "αντικαπιταλιστικά" παρόμοια...
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ιστοσελίδα “βαθύ κόκκινο” που πρόσφατα άρχισε να ψιλιάζεται ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. O Δ. Καζάκης είναι ένας πολύ καλός αγκιτάτορας. Μπορεί να εκφέρει με αρκετή ευφράδεια ένα πολιτικό λόγο επικαλούμενος ορισμένα αποσπασματικά οικονομικά στοιχεία και να συνεπαίρνει το κοινό του. Δεν κάνει σοβαρές οικονομικές αναλύσεις. Συνήθως τα στοιχεία που προβάλει είναι ατεκμηρίωτα και δεν στηρίζονται σε αξιόπιστες πηγές και αναλύσεις. Παρ' όλα αυτά στο παρελθόν το “βαθύ κόκκινο” - όπως και ένα μεγάλο τμήμα των πολιτικών μορφωμάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς - έχουν προβάλει επανειλημμένα τον Δ. Καζάκη ως έγκυρο πολιτικό πρόσωπο αυτής της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Σήμερα λοιπόν είναι δύσκολο να διαχωριστούν από αυτές τις επιλογές τους. Είναι ενδεικτικά αυτών των δυσκολιών, τρία πρόσφατα δημοσίευμα της ιστοσελίδας “βαθύ κόκκινο”