Συνέντευξη Κορνηλίου Καστοριάδη στον Τζιμάκο Πανούση

Ο εμπρησμός του παραδοσιακού κτιρίου στην Θεσσαλονίκη ήταν μια πράξη "εξελληνισμού" της ιστορίας της

Η πληγωμένη εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων δεν είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε την εποχή των μνημονίων με την κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας και της μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο των δανειστών. Υπήρχε ανέκαθεν, από την ίδρυση του του ελληνικού κράτους. Το γνωστό χουντικό σύνθημα “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” αποτελεί στοιχείο ταυτότητας/συγκρότησης της εθνικής συνείδησης. Η πίστη στην ορθοδοξία ήταν το πιο ισχυρό συνεκτικό στοιχείο των κοινωνικών δυνάμεων που συμμετείχαν στην επανάσταση του 21 σε σχέση με εθνοτικές και γλωσσικές ταυτότητες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και ένα αιώνα μετά την επανάσταση του 21, οι ανταλλαγές πληθυσμών που έγιναν μετά την μικρασιατική καταστροφή έγιναν με βάση την θρησκευτική και όχι την εθνοτική ταυτότητα. Για τον ίδιο λόγο, ο διαχωρισμός του κράτους από την εκκλησία ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε...

Η “καθαρότητα” της εθνικής συνείδησης δεν συγκροτήθηκε με άξονα την ιστορική πραγματικότητα του ελληνικού κράτους. Κατασκευάστηκε σε σχέση με αυτήν, στη βάση ενός μηχανισμού αποκλεισμού των εκάστοτε στοιχείων που η κυρίαρχη κρατική ιδεολογία καθιστούσε ανύπαρκτα, απαγορευμένα και ανείπωτα. Η λειτουργία αυτού του μηχανισμού εντάθηκε με την επέκταση του ελληνικού κράτους προς τα βόρεια, όπου υπήρχε εντονότερη εθνοτική και γλωσσική ανομοιογένεια των πληθυσμών.

Τα καλά λόγια της Λ.Κανέλλη για τον Φραγκούλη Φράγκο...

Για όσους δεν τον γνωρίζουν:

Ποιος είναι ο Φράγκος Φραγκούλης, καραβανάς Άραγκορν των ακροδεξιών

και μερικά καλά λόγια από μια φίλη του, από την αριστερά:

Ακροδεξιά η συγκέντρωση, τα υπόλοιπα είναι «ξέπλυμα»

Αναδημοσίευση από το "3pointmagazine.gr"

του Δημήτρη Τσίρκα

Το πολιτικό πρόσημο μίας συγκέντρωσης δεν προκύπτει από το άθροισμα των πολιτικών ή κοινωνικών ταυτοτήτων όσων συμμετείχαν σε αυτή. Ότι στο χθεσινό συλλαλητήριο για το μακεδονικό συμμετείχε και λαϊκός κόσμος που δεν ψηφίζει Χρυσή Αυγή, ούτε καν ίσως ΝΔ, δεν αρκεί για να του δώσει προοδευτικό στίγμα. Διαφορετικά οτιδήποτε κάνουν οι λαϊκοί άνθρωποι είναι προοδευτικό, όπως για παράδειγμα ο φασισμός του μεσοπολέμου, η κοινωνική βάση του οποίου ήταν μικροαστικά και εργατικά στρώματα.

Το αντίθετο ισχύει, οι πολιτικές ταυτότητες (και) των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι αναλλοίωτες ουσίες, διαμορφώνονται στο πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού, στις θέσεις που παίρνουν κάθε φορά στα πολιτικά επίδικα της συγκυρίας. Από αυτή την άποψη, ούτε συμπαγείς είναι, ούτε σταθερές. Το ότι κάποιος ψήφισε αριστερό κόμμα στις εκλογές, ή συμμετείχε σε κάποιες απεργίες δεν τον κατατάσσει αυτόματα και διά βίου στο προοδευτικό στρατόπεδο, όπως δεν τον κατατάσσει και η ταξική του θέση. Υπό κατάλληλες συνθήκες ο ίδιος άνθρωπος μπορεί και έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, να πυκνώσει τις τάξεις της πιο μαύρης και αντιδραστικής δεξιάς.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

Αναδημοσίευση από τις "Ριζοσπαστικές αναγνώσεις" της εφσυν

του Χάρη Ναξάκη

Υπάρχουν 2 (;) δρόμοι για να αναλύσεις τους λόγους αποτυχίας της πρώτης(;) πληβειακής επανάστασης, της Οκτωβριανής. Ο πρώτος, που ακολούθησα κι εγώ στα νιάτα μου, αλλά γρήγορα τον εγκατέλειψα, είναι ότι για όλα φταίει η σταλινική γραφειοκρατία, η σταλινική αντεπανάσταση, η προσωπολατρία, κλπ. Ο δρόμος αυτός είναι εύκολος και απλοϊκός. Για να τεκμηριώσει κάποιος τον σταλινικό ολοκληρωτισμό αρκούν τα στοιχεία που παραθέτει ο Κ. Παπαϊωάννου στη Γένεση του Ολοκληρωτισμού: από τους 82 ηγέτες που πέρασαν από την Κεντρική Επιτροπή και τη Γραμματεία από το 1917 έως το 1929, οι 14 καταδικάστηκαν σε θάνατο ή σε μακροχρόνια φυλάκιση, 3 αυτοκτόνησαν, 3 δολοφονήθηκαν και 41 εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη την περίοδο των εκκαθαρίσεων (1935-38). Όσον αφορά τα μεσαία στελέχη, το 70% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, το60% των αντιπροσώπων του κόμματος στο 17ο συνέδριο, εξαφανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο δεύτερος δρόμος ερμηνείας της αποτυχίας της Οκτωβριανής Επανάστασης, που και αυτόν ακολούθησα στα νιάτα μου, αλλά επίσης εγκατέλειψα, είναι η άποψη ότι πριν τη σταλινική αντεπανάσταση και μέχρι το θάνατο του Λένιν είχαμε ένα αυθεντικό σοσιαλιστικό καθεστώς ή η αντίληψη ότι και ο λενινισμός ήταν μια μορφή ιακωβίνικης αυταρχικής εξουσίας, αλλά η θεωρία, ο Μαρξ είχε δίκιο. Φταίνε οι μαρξιστές, οι επίγονοι, η εφαρμογή της θεωρίας, όχι ο Μαρξ. Είναι όμως γνωστό ότι ο Λένιν υποστήριζε την εξουσιαστική αντίληψη ότι η σοσιαλιστική ιδεολογία εισάγεται από τους διανοούμενους στην εργατική τάξη, μέσω του κόμματος-μεσσία, γιατί οι πληβείοι είναι ανίκανοι να παράγουν αυθόρμητα το σοσιαλιστικό πρόταγμα. Είναι όμως λιγότερο γνωστό ότι τη γιακωβίνικη αυτή αντίληψη ο Λένιν την κληρονόμησε από τον Μαρξ που στα Groundrisse λέει «ο ρόλος μας είναι να δώσουμε στην ανθρωπότητα τη συνείδηση ότι πρέπει να απελευθερωθεί από την καταπίεση. Είτε το θέλει είτε δεν το θέλει». Την εξουσιαστική αυτή αντίληψη εκσυγχρόνισε ο Γκράμσι και ο δικός μας ο Πουλαντζάς, εισάγοντας την έννοια του οργανικού διανοούμενου, που είναι ο ειδικός που θα εκφράσει τη συλλογική συνείδηση των από κάτω. Πόσο τελικά δίκιο είχε ο Μπακούνιν που θεωρούσε ότι οι απόψεις του Μαρξ «οδηγούν σ’ ένα νέο κρατικό σύστημα, που υποτίθεται ότι βασίζεται στην κυριαρχία της λαϊκής βούλησης, αλλά στην ουσία η λαϊκή κυριαρχία θα έχει υποταχθεί στην διανοητική μειοψηφία».

Ακούει κανείς;

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Καλέ μου Πιτσιρίκο, ο χειμώνας στο βόρειο τμήμα του τελειωμένου Βασιλείου είναι ιδιαίτερα δύσκολος, κρύος και σκοτεινός, και γίνεται ακόμα πιο δύσκολος τα Σαββατοκύριακα, όπου δεν υπάρχει δουλειά στο νοσοκομείο. Οπότε διάβασμα, ταινίες, και youtube για να σκοτώνω λιγάκι την ώρα. Κάπως έτσι βρέθηκα να ακούω την τελευταία συνέντευξη του Βαρουφάκη στο ραδιόφωνο -νομίζω στα Παραπολιτικά- όπου, από όσα είπε, αναπαράχθηκε μαζικά η φράση που είπε ο Βαρουφάκης στον Τσίπρα μόλις έγινε γνωστή η συμφωνία («Είσαι εντελώς ηλίθιος;) και η απάντηση του τότε πρωθυπουργού («Α έκανα χαζομάρα; Ε τότε, θα το πάρουμε πίσω»).

Επίσης, έγινε συζήτηση στα social media και στα ΜΜΕ για την φράση του πρώην ΥΠΟΙΚ για τον Τσακαλώτο («Έγινε ο κύριος yes man») και τα σχόλια του για τον Χουλιαράκη και τις σχέσεις του τελευταίου με την τρόικα («ο άνθρωπός της»).

Κι όμως, στην συνέντευξή του ο Βαρουφάκης κάνει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο μια πολύ σημαντική αποκάλυψη, που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης –πλην του Ραγιαδιστάν– θα είχε ρίξει την κυβέρνηση και θα έθετε ζήτημα παραπομπής του τότε και τωρινού πρωθυπουργού στο ειδικό δικαστήριο.

Ερωτάται λοιπόν ο Βαρουφάκης με τι όπλα στα χέρια του ξεκίνησε την διαπραγμάτευση με τους δανειστές κι αυτός απαντά στους δημοσιογράφους του σταθμού πως είχε στην κατοχή ένα πυρηνικό όπλο που θα απειλούσε την ευρωζώνη με διάλυση.

«Και ποιο ήταν αυτό;» τον ρωτούν οι δημοσιογράφοι, κι ο Βαρουφάκης τους εξηγεί τοποθετώντας όμως πρώτα –και ως όφειλε– το ιστορικό περίγραμμα.

Διάλεξη του Alain Badiou «Η ιστορία: δομή και συμβάν»

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

Πέμπτη, 25 Ιανουαρίου στις 7 μ.μ. - 9 μ.μ.

Δημόσια εκδήλωση
Είσοδος ελεύθερη, ταυτόχρονη μετάφραση

Εισαγωγή:
Δημήτρις Βεργέτης, ψυχαναλυτής, διευθυντής του περιοδικού αληthεια

Διοργανωτές: 
- Institut Français d'Athènes
- Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και
- Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers

Πώς μπορεί η ιστορία να φωτίσει το μέλλον;

Ένας από τους πιο αναγνωρισμένους διεθνώς και από τους πιο μεταφρασμένους Γάλλους φιλοσόφους ανανεώνει το ραντεβού του με το αθηναϊκό κοινό στην έναρξη του κύκλου «Σύγχρονη σκέψη», ο οποίος είναι αφιερωμένος φέτος στο ερώτημα: Πώς μπορεί η ιστορία να φωτίσει το μέλλον;

Με ένα σημαντικό έργο που καλύπτει πληθώρα πεδίων, όπως την οντολογία των μαθηματικών, καθώς και την πολιτική και το θέατρο, ο φιλόσοφος Alain Badiou, ομότιμος καθηγητής στην École normale supérieure, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της γαλλικής διανόησης.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

(κλικ για μεγέθυνση)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

19.01.2018 - 19:00

Το Ελληνικό βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του. Τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά. Ετοιμάζουμε την παρέμβασή μας στο ΣτΕ - όπου έχει κατατεθεί το προεδρικό διάταγμα με το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) για προέλεγχο – με εκτενές κείμενο αναλυτικής αντίκρουσης όλων των ασύμβατων με το σύνταγμα και τους νόμους θεμάτων.

Σας καλούμε την

Παρασκευή 19 / 1 και ώρα 7.00 στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134 , μετρό Θησείο, 

για ενημέρωση και ανάληψη κοινής δράσης. ο αγώνας κατά της υφαρπαγής του Ελληνικού θα δοθεί μέχρι τέλους με τη μαζική συμμετοχή όλων των ενεργών πολιτών .

Γκότσης Στάθης, μέλος ΔΣ Συλλόγου Αρχαιολόγων , Εκτελεστική Επιτροπή ΑΔΕΔΥ
Κορτζίδης Χρήστος , επικεφαλής μείζονος αντιπολίτευσης Δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης
Μαούνης Αντώνης , πρόεδρος Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Αττικής
Πορτάλιου Ελένη, Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό

Μακεδονικό: Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη χάρτινη κολυμπήθρα

Αναδημοσίευση από το "protagon.gr"

του Δημοσθένη Κούρτοβικ

«Η Μακεδονία ανήκει σε αυτόν που θα την πάρει». Το είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος την παραμονή του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου. Μερικοί θα μιλήσουν για έκφραση ιμπεριαλιστικού κυνισμού. Στην πραγματικότητα όμως η δήλωση θύμιζε μάλλον την αποφασιστικότητα ενός μνηστήρα απέναντι σε μια περιζήτητη νύφη με μπερδεμένα αισθήματα. Ο ιδιοφυής πολιτικός ηγέτης αντιλαμβανόταν ότι η Μακεδονία ήταν ένας εθνικά αδιαμόρφωτος χώρος, κατοικημένος από μια πανσπερμία προνεωτερικών πληθυσμών, που κατά το πλείστο είχαν ανύπαρκτη ή, το πολύ, ρευστή εθνική ταυτότητα. Για την (ιστορικά αναπότρεπτη) μετάβασή του στην εποχή των εθνικών κρατών υπήρχε οξύτατος ανταγωνισμός μεταξύ των γειτόνων και τελικά, χάρη στη διορατικότητα και τη διπλωματική ευελιξία του Βενιζέλου, πιο κερδισμένοι βγήκαμε εμείς. Πολύ σύντομα, με τις ανταλλαγές πληθυσμών του 1919 (Συνθήκη του Νεϊγύ) και του 1923 (Συνθήκη της Λωζάνης) το κομμάτι της Μακεδονίας που είχε περιέλθει στην Ελλάδα έγινε και ουσιαστικά ελληνικό, δηλαδή εθνικά ομοιογενές.

Αυτά είναι τα γεγονότα, ιδωμένα ψύχραιμα και ρεαλιστικά. Αν πριν από είκοσι πέντε χρόνια είχαμε στηρίξει την επιχειρηματολογία μας για το θέμα του ονόματος σε μια τέτοια, κατανοητή από όλο τον κόσμο βάση και όχι σε επικολυρικές κορόνες για Μεγαλέξανδρους και προαιώνια ιστορικά δικαιώματα, θα είχαμε γίνει πειστικοί και θα είχαμε ξεσκεπάσει στη διεθνή κοινότητα ως αναχρονιστικό και ανεδαφικό τον αλυτρωτισμό του «κρατιδίου», αντί να θεωρηθούμε εμείς αναχρονιστικοί και ανεδαφικοί. Θα είχαμε πετύχει μια σύνθετη ονομασία όχι σαν τυπική παραχώρηση απαυδισμένων ενηλίκων σε χοντροκέφαλο παιδί (κάτι που τελικά ούτε αυτό έγινε, εξαιτίας μας) αλλά ως λογική και αυτονόητη λύση.

Ένας διαφορετικός πολιτικός σχηματισμός, που όταν θα αρχίσουν να τον «μετράνε» στις δημοσκοπήσεις, θα αλλάξει τα δεδομένα...

(Αγρίνιο, 15-1-2018)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

«Προσωπικά, ο ταξικός μου προσανατολισμός είναι η υπέρβαση του καπιταλισμού. Τι είναι το DiEM25 όμως; Θέλουμε να γίνει αυτό που απέτυχαν να κάνουν οι αριστεροί στη δεκαετία του 1930: να αντιληφθούν ότι η καπιταλιστική κρίση δεν θα φέρει τον σοσιαλισμό ως ώριμο φρούτο αλλά θα φουντώσει την άκρα δεξιά, όπως και έγινε. Το DiEM25 λοιπόν εγκολπώνει δημοκράτες από όλη την Ευρώπη που θέλουν να αποφύγουν την επανάληψη της ιστορίας. Στην Ελλάδα θέλουμε να φέρουμε κοντά δημοκράτες από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες που να συμφωνούμε στα βασικά ζητήματα στη βάση του ορθού λόγου, όπως στις επτά τομές που προτείνουμε, να βγούμε από την αποικία χρέους, ε και μετά ας ξεκινήσουμε πάλι να τσακωνόμαστε πολιτικά».

(Γιάνης Βαρουφάκης, Αγρίνιο 15-1-18)

Το DiEM25, αργά άλλα σταθερά, προχωρά στην οργανωτική και την πολιτική του συγκρότηση στην Ευρώπη αλλά και στην χώρα μας. Επισημαίνουμε μερικές βασικές αρχές στην λειτουργία του, οι οποίες το διαφοροποιούν σημαντικά από άλλους κομματικούς μηχανισμούς. Εντοπίζονται στην λήψη των αποφάσεων, στην εκλογή των οργάνων και άλλα παρόμοια αλλά σημαντικά ζητήματα γιατί εξασφαλίζουν την πραγματική συμμετοχή των μελών ενός πολιτικού σχηματισμού στην διαμόρφωση της πολιτικής του και αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες για την χειραγώγηση του από μηχανισμούς και ομάδες που αυτονομούνται στο εσωτερικό του και επιβάλουν τις δικές τους στρατηγικές και πολιτικές, ιδιαίτερα όταν αυτός ο πολιτικός σχηματισμός συμμετέχει στην άσκηση κυβερνητικής εξουσίας και στην διαμόρφωση κρατικών πολιτικών.

Παρουσιάζουμε μερικές πολιτικές κατευθύνσεις που χαρακτηρίζουν την λειτουργία του DiEM25, τα οποία έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ένα αρχηγικό και μνημονιακό κόμμα, η οποία έγινε βάση «σχεδίου» από μηχανισμούς, που έβαλαν στην άκρη το “κόμμα” και επέβαλαν τις δικές τους στρατηγικές. Η ευθύνη αυτής μετεξέλιξης, η οποία ξεκίνησε πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 15, δεν ανήκει μόνον στο στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, αλλά στο σύνολο των πολιτικών ομαδοποιήσεων που συγκροτούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που υποτιμούσαν την “δημοκρατία” και την “συμμετοχή” και εμπιστεύονταν περισσότερο τα πεφωτισμένα “επιτελεία” τους. Είδαμε τα αποτελέσματα και την πολιτική ανικανότητά τους, όχι μόνον όσων στηρίζουν την σημερινή μνημονιακή κυβέρνηση αλλά και όσων επιχειρούν να κάνουν “αριστερή” αντιπολίτευση σε αυτή.

Αντιγράφουμε τα παρακάτω ενδεικτικά αποσπάσματα από γενικότερο κείμενο που περιγράφει τις “οργανωτικές αρχές” της λειτουργίας του, και αφήνουμε τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αν αυτές οι αρχές λειτουργίας – κάνοντας τις ανάλογες προσαρμογές - υπήρχαν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε αυτή την κατάληξη που έχει σήμερα: