ΗΠΑ: Άρχισε κιόλας η γιγάντια ταξική σύγκρουση που θα ορίσει τη μοίρα όλων μας!...

Αναδημοσίευση από το «contra-xreos.gr»

του Γιώργου Μητραλιά

Μπορεί αυτές τις μέρες να κυριάρχησαν στα ΜΜΕ και στις συζητήσεις η πτώση του Ρέντζι και οι λοιπές ιταλικές περιπέτειες αλλά εκεί που παίζεται η τύχη όλων μας δεν είναι ούτε στη Ρώμη, ούτε στη Βιέννη, ούτε καν στο Βερολίνο ή στο Παρίσι. Είναι στο… Standing Rock της μακρινής βόρειας Ντακότα των ΗΠΑ, μέσα στη χιονοθύελλα και με 20 υπό το μηδέν! (1)

“Φυσικά”, δεν έχετε ακουστά για το Standing Rock επειδή τα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όμως, αυτό δεν εμποδίζει τους 20.000 αγωνιστές, Ινδιάνους Σιού και τους υποστηρικτές τους 3.000 βετεράνους του αμερικανικού στρατού, οικολόγους ή απλώς συνδικαλιστές και αριστερούς κινηματίες, να δίνουν εκεί –εδώ και 8 μήνες (!)- τη μεγαλύτερη ίσως οικολογική, και όχι μόνο, μάχη με αντιπάλους τους γίγαντες του πετρελαίου, το τραπεζικό σύστημα και τη φοβερή κατασταλτική μηχανή της παγκόσμιας υπερδύναμης. Και μάλιστα να κερδίζουν, τουλάχιστον προς το παρόν, αυτή μάχη!(2)

Χοντραίνει το παιχνίδι στην Ευρώπη...

1. Η απόρριψη από την ΕΚΤ του αιτήματος της διοίκησης της τράπεζας Monte Paschi για παράταση της προθεσμίας ώστε να προσπαθήσει να αντλήσει νέα κεφάλαια από ιδιώτες, φέρνει την τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας μπροστά στο μόνη εναλλακτική. Την κρατική διάσωση και το κούρεμα πιστωτών. Με βάση τη νέα κοινοτική οδηγία περί διάσωσης τραπεζών (που δόθηκε αμέσως μετά το “κούρεμα” καταθέσεων στην Κύπρο), από τη στιγμή που η τράπεζα θα λάβει χρήματα από το κράτος, οι πιστωτές της πρέπει να “κουρευτούν” ώστε το βάρος να μην μεταφερθεί εξ ολοκλήρου στους φορολογούμενους. Η μετοχή της Monte Paschi υποχωρούσε στις 4 το απόγευμα κατά 7,34%. Λίγα λεπτά αργότερα διακόπκε η διαπραγμάτευση της μετοχής αφού προηγουμένως η πτώση είχε φτάσει το 11,4%.

Τι σημαίνει το διάγγελμα του Πρωθυπουργού

Η κυβέρνηση μίλησε για «εθνική νίκη» στο Eurogroup της Δευτέρας αλλά από την ανάγνωση του ανακοινωθέντος είναι σαφές ότι η 2η αξιολόγηση βρίσκεται στον αέρα. Λίγες ώρες πριν το διάγγελμα Τσίπρα η επικεφαλής του ΔΝΤ είπε ότι πλεόνασμα 3,5% σημαίνει σκληρά μέτρα. Χθες ο Σόιμπλε έκανε λόγο ακόμα και για Grexit. Τι συνέβη λοιπόν σήμερα και γιατί ο Τσίπρας μοιράζει εκατομμύρια;

η συνέχεια στο κείμενο του TPP:

Τι σημαίνει το διάγγελμα του Πρωθυπουργού

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ (ViDEO)

"ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ" (1ο μέρος)

Εργάτες που ανέκτησαν τα εργοστάσια όπου δούλευαν και πλέον τα λειτουργούν χωρίς εργοδότες, με τις αρχές του συνεργατισμού και της αυτοδιαχείρισης, παρουσιάζουν τα εγχειρήματά τους στο Αντιδραστήριο της ΕΡΤ3.Η εκπομπή καταγράφει τις εμπειρίες τους, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, τη σύνδεσή τους με κοινωνικούς αγώνες και την κοινή διάθεσή τους να δημιουργήσουν δίκτυα συνεργασίας για την ενδυνάμωση των εγχειρημάτων τους.

βιβλιοπαρουσίαση: ΚΡΙΣΗ; του Γιώργου Μεταξά

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ: 

ΚΡΙΣΗ; του Γιώργου Μεταξά

ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 

βιβλιοκαφέ Έναστρον στις 7 μ.μ.

 (Σόλωνος 101, Αθήνα),

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Λεωνίδας Βατικιώτης
οικονομολόγος, δημοσιογράφος

Γιάννης Μηλιός
καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο ΕΜΠ και διευθυντής του περιοδικού Θέσεις

Γιώργος Μεταξάς
συγγραφέας του βιβλίου

Πλατφόρμα Δημόσιου Διαλόγου με τον Ζακ Ρανσιέρ

Ο Ζακ Ρανσιέρ θα συμμετάσχει στο ερχόμενο Β-Fest στις 26-27-28 Μαΐου 2017

Αναδημοσίευση από το «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ»

Το Β-Fest αποτέλεσε και αποτελεί έναν κόμβο συνάντησης κινημάτων, ατόμων, κοινοτήτων και συλλογικοτήτων που ως στόχο έχουν τη ρήξη με τις κυρίαρχες λογικές και σημασίες. Γι’ αυτό τον λόγο σε κάθε μας φεστιβάλ επιδίωξή μας είναι η σύνθεση και η αλληλεπίδραση με ιδέες, πράξεις και νοήματα που αναζητούν τη σύγκρουση με το υπάρχον και τη δημιουργία ενός διαφορετικού και πιο ελεύθερου κόσμου.

μηδενική εργασία είναι η τάση - αρνητικό χρήμα είναι το εργαλείο

Αναδημοσίευση από τον «ποδονίφτη»

Ένα κείμενο των Franco Berardi (Bifo) και Geert Lovink
μετάφραση και σχολιασμός. Κώστας Παπακώστας

για να σωθεί η Ευρώπη από την άβυσσο του εμφύλιου πολέμου και του ρατσισμού να σχεδιάσουμε την Ευρώπη 2.0

Η συστηματική επαναπροώθηση των μεταναστών στα σύνορα της Ευρώπης δεν είναι μόνο εκδήλωση κτηνωδίας αλλά και σύμπτωμα μετασχηματισμού της Ε. Ένωσης σε ένα ρατσιστικό φρούριο. Ένα κύμα εθνικισμού και μίσους εγκαθίσταται ανάμεσα στον ευρωπαϊκό πληθυσμό. Το αρχιπέλαγος της ατιμίας απλώνεται γύρω από τη Μεσόγειο θάλασσα. Οι Ευρωπαίοι κατασκευάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης στο έδαφός τους και πληρώνουν τους gauleiter τους Τουρκία, Λιβύη και Αίγυπτο να κάνουν τη βρώμικη δουλειά στις ακτές της Μεσόγειας θάλασσας, όπου το θαλασσινό νερό αντικατέστησε το ZyklonB[1]. Αν δεν σταματήσουμε αυτή τη βαρβαρότητα, προετοιμάζονται οι όροι ενός ρατσιστικού εμφυλίου πολέμου σε όλο τον ευρωμεσογειακό χώρο.

Η επόμενη οικονομική καταστροφή

Βιβλιοπαρουσίαση:

Οι Εκδόσεις Angelus Novus παρουσιάζουν στην Αθήνα το ανατρεπτικό βιβλίο του Richard Vague, Η επόμενη οικονομική καταστροφή, γιατί επέρχεται και πώς να την αποφύγουμε. 

Το βιβλίο αναλύει την παγκόσμια οικονομική αρρυθμία με βάση την αντίληψη ότι το μείζον διεθνές οικονομικό πρόβλημα είναι το ιδιωτικό χρέος και όχι το δημόσιο, όπως συνήθως λέγεται. 

 Η βιβλιοπαρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου στις 7:30μμ στο Βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101, Αθήνα) Το βιβλίο θα παρουσιάσουν: ο Πέτρος Σταύρου, οικονομολόγος, και ο Απόστολος Δεδουσόπουλος, καθηγητής οικονομικών της εργασίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο)

Ο σύγχρονος δημόσιος διάλογος σχετικά με τις οικονομικές κρίσεις συνήθως επικεντρώνεται στο ρόλο του δημόσιου χρέους και στο ρόλο που παίζουν στην οικονομική ανάπτυξη οι χρηματοδοτούμενες από το χρέος δημόσιες δαπάνες. Αυτό το διαφωτιστικό και προκλητικό βιβλίο αποδεικνύει ότι εκείνο που περιορίζει την ανάπτυξη και πυροδοτεί οικονομικές τραγωδίες, όπως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, είναι η ταχύρρυθμη επέκταση του ιδιωτικού και όχι του δημόσιου χρέους.

Αν δεν ρίξει αυτή την κυβέρνηση ο λαός, τότε θα την ρίξει ο ...Καμμένος!

δύο διαφορετικές εικόνες του ίδιου θέματος...

Το 1970 ο Παπαδόπουλος πήρε διαζύγιο από τη γυναίκα του Νίκη με νομοθετικό διάταγμα μιας χρήσης και στη συνέχεια παντρεύτηκε την ερωμένη του Δέσποινα Γάσπαρη, πολιτική υπάλληλο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Κάπως έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας πήρε διαζύγιο από την Αριστερά μέσα σε μια νύχτα και σύναψε πολιτικό γάμο με τον Πάνο Καμμένο. Ο Πάνος, ως καλός χριστιανός πριν τελέσει τον γάμο, φρόντισε να εξασφαλίσει την έγκριση και την στήριξη του πνευματικού του πατέρα.

Ο γάμος έγινε λοιπόν στο τσάκα-τσάκα με τις ευλογίες της εκκλησίας και κουμπάρους τους επικεφαλείς των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την εποχή είχε γίνει πρόσφατα «κόμμα των μελών» του. Τα μέλη του είχαν πλέον πλέρια ελευθερία να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούσαν στις αφισοκολλήσεις στην γειτονιά τους και που θα στήνουν τα προεκλογικά τραπεζάκια. Όμως, δεν ρωτήθηκαν καν για αυτό το γάμο. Κρίθηκε ότι δεν είχαν ωριμάσει ακόμα πολιτικά, ώστε να δύνανται να συμμετέχουν και σε τόσο σοβαρές αποφάσεις.

Συγγενείς και φίλοι των δύο οικογενειών συναίνεσαν και αυτοί στην τέλεση του γάμου του “μικρού Αλέξη” με τον Πάνο, γιατί στο γαμήλιο προσκλητήριο ανεγράφετο ότι θα τελεσθεί για το «καλό της πατρίδας». Ήταν φανερό από την αρχή πως δεν ήταν ο έρωτας που συνέδεε τον Πάνο με τον Αλέξη - όπως τον Γεώργιο Παπαδόπουλο με την Δέσποινα - αλλά τα κοινά οφέλη που θα προέκυπταν απ' αυτόν. Οφέλη για όλους, ακόμα και για την πατρίδα. Όπως είχε συμβεί και στο γάμο της μικρής Βιλλεαρδουίνης Ιζαμπώ με τον Καρόλο Φίλιππο της Σικελίας...

Ο «κομμουνισμός» ως πρακτική

Tο κεφάλαιο δεν μπορεί να καταργηθεί για τον κομμουνισμό, αλλά μόνο από τον κομμουνισμό, ή πιο συγκεκριμένα, από την παραγωγή του. Η κομμουνιστικοποίηση δεν είναι μεταβατική περίοδος, αλλά μάλλον, η ίδια η επανάσταση είναι η παραγωγή του κομμουνισμού.

(SIC)

Όμως η κεφαλαιακή σχέση δεν είναι μόνον ένα σύνολο κοινωνικών και ταξικών σχέσεων. Η κυριαρχία του κεφάλαιου και η αναπαραγωγή της κεφαλαιακής σχέσης εξασφαλίζεται πρώτιστα από ένα μηχανισμό: το κράτος. Η παραδοσιακή κομμουνιστική αριστερά σε αυτό το σημείο έφαγε τα μούτρα της. Παρ' όλο που πρόβαλε το αίτημα για την κατάργηση του κράτους και σημείωσε νικηφόρες επαναστάσεις τον προηγούμενο αιώνα, στο “μεταβατικό στάδιο” το κράτος όχι μόνον δεν “καταργήθηκε”, αλλά ισχυροποιήθηκε και έγινε το μέσο μιας ομαλής επιστροφής στην “κανονικότητα” της κεφαλαιακής σχέσης. Κατά την “μετάβαση” από την ΕΣΣΔ της Οκτωβριανής επανάστασης στην σημερινή Ρωσία το κράτος ως συμπύκνωση των ταξικών σχέσεων έμεινε ανέπαφο. Απλά “εκσυγχρονίστηκε”, όπως εξάλλου συνέβη και στην Κίνα....

Το κείμενο που παραθέτουμε παρακάτω δεν τοποθετείται στο ζήτημα της “λαϊκής εξουσίας” ως μια άλλη μορφή κυριαρχίας που καταργεί τον βασικό μηχανισμό της αναπαραγωγής της κεφαλαιακής σχέσης:το κράτος. Η αξία του όμως έγκειται αλλού. Επιχειρεί να επαναφέρει τον «κομμουνισμό» όχι ως ένα “όραμα” μιας άλλης κοινωνίας αλλά ως πρακτική των κοινωνικών αγώνων που αφορά στο “εδώ και τώρα”. Από αυτή την άποψη παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι οριοθετήσεις που θέτει σε σχέση με την παραδοσιακή αριστερά, εκείνη που συγκροτείται με βάση την διάκριση ανάμεσα στην “κομμουνιστική ιδέα”(στρατηγική) και τα “μεταβατικά προγράμματα”(τακτική), επαναφέροντας το αίτημα του κομμουνισμού με ένα σαφώς διακριτό τρόπο. Ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να αναζητούμε μια άλλη αντίληψη για την πολιτική, μια πολιτική - όπως την περιγράφει ο Αlen Badiou - η οποία “να παραμένει σε απόσταση από το Κράτος, που δεν έχει ούτε την εξουσία ως διακύβευμα ούτε τον κοινοβουλευτισμό ως πλαίσιο, έπειτα αυτή η πολιτική να προτείνει μορφές οργάνωσης απομακρυσμένες σε μεγάλο βαθμό από το μοντέλο του κόμματος που κυριάρχησε σε όλο τον 20ο αιώνα “.