Το κομπιούτερ του Γκοντό

Αναδημοσίευση από το (το) περγάδι

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Τεχνολογική  εξέλιξη, εξορθολογισμός, ανεργία

του Robert Kurz

Επικρατεί μια αφελής άποψη, που έχει όμως κάποια βάση, για την παραγωγικότητα : όσο αυτή αυξάνεται, αυτό πιστεύει ο κοινός νους, τόσο περισσότερο ανακουφίζει την καθημερινότητα μας. Αύξηση της παραγωγικότητας σημαίνει παραγωγή περισσότερων αγαθών με λιγότερη εργασία. Ωραία δεν ακούγεται; Ωστόσο, στην εποχή μας  με την αύξηση της παραγωγικότητας, πέρα από το ότι παράγεται μια υπερβολική ποσότητα αγαθών, φαίνεται ότι δημιουργείται και μια χιονοστιβάδα ανεργίας και φτώχειας.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '70, οι κοινωνιολόγοι αναφέρονται συχνά στην τεχνολογική ή «διαρθρωτική» ανεργία. Αυτό σημαίνει ότι η ανεργία αυξάνεται ανεξάρτητα από τις κυκλικές διακυμάνσεις της οικονομίας και αυξάνεται ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης. Στις δεκαετίες του '80 και του '90, η βάση μιας τέτοιας διαρθρωτικής ανεργίας, από οικονομικό κύκλο σε οικονομικό κύκλο,  διευρύνεται όλο και περισσότερο, σε όλες σχεδόν τις χώρες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη Γενεύη το 1995, το 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού στον κόσμο δεν είχε μια σταθερή εργασία.

Ξεκίνησε η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας σε συνθήκες μνημονίων!

Οι ουρές στον υπαρκτό σοσιαλισμό στην Ρωσία...

Ιδιωτικοποιήσεις

Από την εβδομαδιαία εκπομπή «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ» της τηλεόρασης του ThePressProject σε συνεργασία με τον Δρόμο της Αριστεράς, η Αγλαΐα Κυρίτση και ο Μιχάλης Σιάχος συζητούν για τις ιδιωτικοποιήσεις Στο στούντιο βρίσκονται η Ελένη Πορτάλιου μέλος της Κίνησης Πολιτών κατά του ΤΑΙΠΕΔ, και ο ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς.

Συμπλοκές μεταξύ αντιφασιστών και χρυσαυγιτών που όλως τυχαίως είχαν μαζί τους και τα ΜΑΤ...

Κοινή επίθεση ναζιστών και ΜΑΤ σε αντιφασίστες.Διαβάστε εδώ: https://t.co/58IpbNZ3gy και εδώ: https://t.co/BmfKXwVqSP
Δημοσιεύτηκε από Kollect στις Παρασκευή, 8 Απριλίου 2016

«αποσυριζοποίηση» όπως ...«αποκομμουνιστικοποίηση»;

Φαντάζεστε μετά την συμφωνία της Βάρκιζας και την εφαρμογή της από το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές που διαφωνούσαν τότε να έκαναν παντιέρα τους την «αποκομμουνιστικοποίηση», όπως κάνει σήμερα την «αποσυριζοποίηση» μια μερίδα πρώην μελών και οπαδών του κυβερνώντος κόμματος που διαχώρισαν την θέση τους, όταν υπέγραψε νέα μνημόνια και ανέλαβε να τα εφαρμόσει;

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έφερε το “νέο” στην Αριστερά, απέκτησε ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα και άλλαξε το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας, ηττήθηκε όμως γιατί ηγεμόνευσε το “παλιό”, με κύριο εκφραστή του τον ΣΥΝασπισμό. Αυτό είναι το κόμμα που κυβερνάει σήμερα. [*]

Σήμερα το αίτημα της «αποσυριζοποίησης» της Αριστεράς που προβάλουν αρκετοί με μεγάλο πάθος, υποκρύπτει στην πραγματικότητα ελλείψει μιας καινούργιας διακριτής πολιτικής ταυτότητας, την επιστροφή στο παρελθόν, στο “παλαιό”, σε αυτό που ήδη είχε χρεοκοπήσει ως Αριστερά και ηττηθεί στην κοινωνία πριν από την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ.

πριν 4 χρόνια

(για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά και για να ...γελάμε)

ΑΠΡΙΛΗΣ 2012

Ο Θεοχάρης προτρέπει στο κλείσιμο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ

Αναδημοσίευση από το «ThePressProject.gr»

Ο βουλευτής του Ποταμιού, Χάρης Θεοχάρης, ζητά εξηγήσεις από την κυβέρνηση για τη λειτουργία της ΒΙΟ.ΜΕ, κάνοντας λόγο για καθεστώς ανομίας. Όπως τονίζει μάλιστα, το εγχείρημα αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου «οδηγεί στην ασυδοσία»

Σε ερώτησή του προς τους Υπουργούς Εργασίας και Οικονομίας, ο Θεοχάρης υποστηρίζει ότι  «τα μοντέλα αυτοδιαχείρισης δεν συνεπάγονται καταστρατήγηση των νόμων της πολιτείας», ενώ ζητεί εξηγήσεις για τον λόγο που δεν έχει κοπεί το ηλεκτρικό και το νερό στο εργοστάσιο.

Υπενθυμίζουμε ότι η ΒΙΟ.ΜΕ  (Βιομηχανική Μεταλλευτική), ανήκε πριν δυο χρόνια στην εταιρία Φίλκεραμ-Johnson, ως θυγατρική. Η μητρική εταιρία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης το 2011 και από το 2013 κάποιοι από τους εργαζόμενους της έχουν πάρει στα χέρια τους ένα κομμάτι του εργοστασίου, παράγοντας σαπούνι, καθαριστικά και υγρά πιάτων και ρούχων.

Ανταγωνιστικότητα: ορισμένες βασικές οικονομικές έννοιες για τις νομισματικές ενώσεις

Αναδημοσίευση από το «περγάδι (το)»

Από το Mainly Macro του Simon Wren Lewis μια απλή και περιεκτική εξήγηση για το πώς λειτουργεί μια νομισματική ένωση. Στην άποψη του Wren Lewis, ο οποίος υποστηρίζει ότι από το ξεκίνημα κι όλας της μομισματικής ένωσης δεν είχαν θεσπιστεί κανόνες για την αποφυγή ανταγωνιστικών ανισοτήτων που δημιουργεί ο μηχανισμός του ευρώ, θα μπορούσε να προστεθεί και ότι, αν και στη συνέχεια μπήκαν κανόνες για υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα, τους κανόνες αυτούς συνεχίζει να τους αγνοεί επιδεικτικά η Γερμανία, η οποία όχι μόνο τους παραβιάζει αλλά υπερηφανεύεται κι από πάνω.

Από τα σχόλια σε προηγούμενο post, φάνηκε ότι πολλοί δεν κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας  μιας νομισματικής ένωσης.

Ύστερα από αυτό, συνειδητοποίησα ότι αν και οι μακροοικονομικές έννοιες ως προς το θέμα είναι απολύτως γραμμικές και διόλου αντιφατικές, αυτό μπορεί να το κατανοήσουν μόνο όσοι έχουν συνηθίσει να δουλεύουν χρησιμοποιώντας μοντέλα. Επειδή δεν θέλω να απευθυνθώ αποκλειστικά σε άτομα με αυτές τις γνώσεις, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι χρήσιμη μια σύντομη επεξήγηση των βασικών εννοιών.

Ο αδερφός Ομπάμα

(Άρθρο του Φιντέλ Κάστρο για την επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα)

του Φιντέλ Κάστρο Ρους

Επιμέλεια – μετάφραση: Λουκία Κωνσταντίνου  
(Αναδημοσίευση από το atexnos.gr )

Οι βασιλείς της Ισπανίας μάς έφεραν τους κατακτητές και τα  αφεντικά, των οποίων τα αποτυπώματα έμειναν στα κομμάτια γης που παραχωρήθηκαν στους χρυσοθήρες που αναζητούσαν το χρυσό στην άμμο των ποταμών, μια καταχρηστική και επονείδιστη μορφή εκμετάλλευσης, της οποίας τα κατάλοιπα μπορούμε να τα διακρίνουμε, ακόμα και στον αέρα, σε πολλές τοποθεσίες της χώρας.

Ο τουρισμός σήμερα, κατά μεγάλο μέρος,  αναφέρεται αλλά και αναφέρει τα απολαυστικά τοπία και τα εξαιρετικά διατροφικά εδέσματα των θαλασσών μας, και μόνο όταν τα μοιραζόμαστε με το ιδιωτικό κεφάλαιο των μεγάλων ξένων επιχειρήσεων, των οποίων τα κέρδη αν δεν φτάνουν τα χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια, δεν αξίζουν καμιάς προσοχής.

Θα τον ξεχάσεις...

Θα τον ξεχάσεις, σου λέω. Θα τον ξεχάσεις μέσα στο άγχος και την πολυφωνία των επερχόμενων εκλογών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν έβλεπες το πρόσωπό του χιλιάδες ώρες σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν ήταν πολυγραφότατος , ούτε λαλίστατος, ούτε δημοφιλής. Θα τον ξεχάσεις...