Κάπου που είμαστε πιο μπροστά από το Alexis Tsipras και το Yanis Varoufakis...

(κλικ για μεγέθυνση)

1. Alexis Tsipras στο plus.google.com
2. Yanis Varoufakis. στο plus.google.com
3. ΕΟΣ στο plus.google.com

Το πένθος είναι πολιτική νόσος;

Αναδημοσίευση από το tvxs.gr

του Δημήτρη Οικονομίδη

«Λευτεριά, γιὰ λίγο πάψε

νὰ χτυπᾶς μὲ τὸ σπαθί.
Τώρα σίμωσε καὶ κλάψε
εἰς τοῦ Μπάιρον τὸ κορμί.»
Δ. Σολωμός

Οι στοίχοι του Δ. Σολωμού μας προσκαλούν, ακριβώς, στο να πενθήσουμε. Να μην αποφύγουμε το πένθος κρυβόμενοι πίσω από την «ευκολία» του σπαθιού. Το σπαθί το οποίο, είτε ξύνει την πληγή είτε φεύγει προς τα εμπρός πολεμώντας ακατάπαυστα, είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος: η αποφυγή του πένθους.

Μετά και την ομιλία του Α. Τσίπρα στις 29/8/2015 στην πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ από όπου και το: « Από εδώ και εμπρός όποιος θέλει να πενθήσει να πενθήσει όποιος θέλει να αποδράσει να αποδράσει. Εμείς κοιτάμε μπροστά. Μόνο μπροστά. », έγινε μόνιμο ρεφραίν η αναφορά σε «πένθος», «πενθούντες», «αριστερή μελαγχολία » και λοιπές συναφείς εκφράσεις, που ανασύρθηκαν από το λεξιλόγιο της ψυχολογίας ως πολιτικά όπλα ( είχε προηγηθεί άρθρο του Θ. Καρτερού στην ΑΥΓΗ - ίσως δίνοντας τον τόνο; http://www.avgi.gr/article/5790068/na-teleionoume-me-to-penthos).

Καταρχήν, η διατύπωση του Α. Τσίπρα στέλνει δύο αλληλοσυμπληρούμενα μηνύματα, τουλάχιστον προβληματικά.

Δυο μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα (4-11-2015)

(κλικ στην εικόνα για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες)

 Στις 10 π.μ. συγκεντρώθηκαν χιλιάδες συνταξιούχοι στην πλατεία Κλαυθμώνος μετά από κάλεσμα της συνομοσπονδίας τους με αίτημα να μπεί ένα τέλος στις νέες περικοπές των συντάξεων τους και της υγειονομικής τους περίθαλψης που φέρνει το “αριστερό” μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνταξιούχοι έκαναν πορεία στην βουλή και έδωσαν ως νέο ραντεβού κλιμάκωσης του αγώνα τους την συμμετοχή τους στη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 12 Νοεμβρίου.

Ζωή Κωνσταντοπούλου - Λεωνίδας Βατικιώτης σε εκδήλωση της ΛαΪκής Ενότητας στο Αιγάλεω

Αναμέναμε σήμερα ότι θα δημοσίευε η ιστοσελίδα της Λαϊκής Ενότητας κάποιο σχετικό ρεπορτάζ για από την επιτυχημένη εκδήλωση – συζήτηση που οργώνωσε χθες η Λαϊκή Ενότητα του Αιγάλεω στην αίθουσα συνεντεύξεων του Δημοτικού Γηπέδου με θέμα: «Δημόσιο Χρέος και τις επιπτώσεις του για την Ελλάδα» και εισηγητές-ομιλητές την πρώην πρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον οικονομολόγο, δημοσιογράφο και μέλος της Επιτροπής «Αλήθειας», Λεωνίδα Βατικιώτη.


Όμως επειδή αυτό δεν συνέβη - προσπαθούμε να καλύψουμε αυτό το κενό παρουσιάζοντας τις ομιλίες των εισηγητών:

Πολιτική εκδήλωση: 20 χρόνια χωρίς τον Ερνέστ Μαντέλ

Την Τετάρτη 4 Νοέμβρη, ώρα 18:30, στη Νομική σχολή, αίθουσα 13, 7ος όροφος (είσοδος από Μασσαλίας),  η Ο.Κ.Δ.Ε. πραγματοποιεί Πολιτική Εκδήλωση, με θέμα:

«Ερνέστ Μαντέλ: Η ζωή και το έργο του. Η συμβολή του στην Μαρξιστική Οικονομία, σε θέματα Επαναστατικής Στρατηγικής και Τακτικής και στην οικοδόμηση της 4ης Διεθνούς»

 – Με ομιλητές τους:
Γιάννη Τόλιο (Διδάκτωρ οικονομικών)
Νίκο Γιαννόπουλο (Δίκτυο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα)
Σωφρόνη Παπαδόπουλο (Στέλεχος της Ο.Κ.Δ.Ε.)

Ο Βαρουφάκης έδωσε στη δημοσιότητα την ομιλία στο Eurogroup 11ης Φεβρουαρίου 2015

Ο Γιάνης Βαρουφάκης έδωσε στη δημοσιότητα την ομιλία του στο Eurogroup της 11ης Φεβρουαρίου στη Ρίγα της Λετονίας, που προκάλεσε την οριστική ρήξη με τους τότε ομολόγους του. Ο πρώην υπουργός ανέβασε την ομιλία του στα αγγλικά στο προσωπικό του μπλογκ, εξαπολύοντας επίθεση στους υπουργούς της Ευρωζώνης.

Χαρακτηριστικός ο τίτλος που επέλεξε:

Judge for yourself: The speech with which I ‘antagonised’ the Eurogroup

Το πρώην κτίριο του ΕΤΕΑΜ ως στέγη προσφύγων

(κλικ στην εικόνα για περισσότερες πληροφορίες)

Νοταρά 26, Εξάρχεια,

Ένα εξαιρετικής σημασίας παράδειγμα ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά, πέρα από τους κυρίαρχους θεσμούς, τις κυρίαρχες δομές είναι η κατάληψη της Νοταρά 26 στα Εξάρχεια.  Στο τέλος του Σεπτέμβρη το εγχείρημα στέγασης προσφύγων, που ξεκίνησε στην Αραχώβης 44 στο παλιό κτίριο της φοιτητικής λέσχης μεταφέρθηκε στη Νοταρά 26, σε ένα εγκαταλειμμένο πολυόροφο δημόσιο κτίριο που χρησιμοποιούσε το ΕΤΕΑΜ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών). Το νέο κτίριο πληρεί που πληρεί με καλύτερους όρους τα κριτήρια υγιεινής και στέγασης για τους πρόσφυγες, αλλά και αντιμετωπίζει το ζήτημα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς που δημιουργήθηκε στο προηγούμενο κτίριο. Εκεί οι καταληψίες διαμορφώνουν το χώρο (υπνοδωμάτια, παιδότοπος, ιατρείο, κουζίνα, τραπεζαρία, πλυντήρια ρούχων) και παρέχονται πλέον μαγειρεμένο φαγητό, καθαρά ρούχα, παπούτσια.

ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ήτανε στραβό το κλήμα, τό 'φαγε κι ο γάιδαρος...

Σήμερα παρουσιάζουμε ένα βοηθητικό οργανόγραμμα της “ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ” με τις κάθετες και οριζόντιες διασυνδέσεις, (με κύρια πηγή την ούγια της ιστοσελίδα της), ως μια πρώτη απάντηση στους αναγνώστες μας που μας εκφράζουν τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά τις ανησυχίες τους για το που τελικά θα καταλήξει αυτή η πρωτοβουλία:

(κλικ για μεγέθυνση)

Το ανέκδοτο, το σχετικό με την φράση “από οργάνωση πάμε καλά”, το γνωρίζετε και δεν θα το επαναλάβουμε. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση σήμερα στην ΛΑΕ. Η κάθε συνιστώσα της έχει την δική της λειτουργία, ηγεσία, πολικό σχέδιο και ταχτική. Ως κοινές κατακτήσεις όμως όλα αυτά είναι ακόμα ζητούμενα. Μια “σύσκεψη” που είχε προαναγγελθεί, και στην οποία δεν θα λαμβάνονταν καμία απόφαση, αναβλήθηκε επ' αόριστον και ακόμα γίνονται συζητήσεις για το πως και πότε θα διεξαχθεί...

Το έθνος της αριστεράς

Αναδημοσίευση από το —Nomadic universality

του Άκη Γαβριηλίδη

Καθ’ όλο τον εικοστό αιώνα, διεξήχθησαν παθιασμένες συζητήσεις για το λεγόμενο «εθνικό ζήτημα», για το τι είναι «το έθνος» (συνήθως με οριστικό άρθρο στον ενικό), ποια η ουσία του, ποια πρέπει να είναι η στάση της αριστεράς απέναντι σε αυτό, και άλλα μεταφυσικά ερωτήματα.

Στο παρόν σημείωμα, δεν σκοπεύω να ξανανοίξω τα ζητήματα αυτά. Χρησιμοποιώ στον τίτλο τον όρο «έθνος» για να υπονοήσω κάτι διαφορετικό: όχι τη στάση της αριστεράς απέναντι στη φαντασιακή κοινότητα του έθνους, αλλά τη φαντασιακή ιδέα ότι η ίδια η αριστερά αποτελεί μια διακριτή κοινότητα, ένα οιονεί χωριστό έθνος-κράτος (εν κράτει) μέσα στην υπόλοιπη κοινωνία, για το οποίο ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά.

Την ιδέα αυτή δεν την προβάλλει και δεν την διακηρύσσει ρητά κανείς ως δική του, εμπράκτως όμως την ακολουθούν πολλοί, με ποικίλες πολιτικές προτιμήσεις και διαθέσεις, άλλοτε φιλικές και άλλοτε εχθρικές προς την αριστερά ή κάποια εκδοχή της. Ας πούμε, την ακολουθεί από την πρώτη της φράση μια έκκληση συλλογής υπογραφών που δημοσιεύθηκε στις 5 Ιουνίου 2015 στο διαδίκτυο με τίτλο Οι κόκκινες γραμμές υπάρχουν όταν τηρούνται:

Μια διαφορετική μηχανοκίνητη παρέλαση της 28ης Οκτώβρη 2015