Οι έξυπνες λύσεις έξυπνα καίγονται

Αναδημοσίευση από το "alterthess.gr"

Του Χρήστου Λάσκου

Νομίζω, δεν είμαι ο μόνος που μου προκύπτει έντονη αναφυλαξία κάθε φορά που, απέναντι στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ακούω να προτείνονται «έξυπνες» και «μοντέρνες» λύσεις. Δεδομένου πως η εξυπνάδα και ο μοντερνισμός σε κάθε περίοδο κρίνονται βάσει του γνωστού καταραμένου συσχετισμού δυνάμεων, προτιμώ, λοιπόν, τις σαφείς, έστω και «ξύλινες», διατυπώσεις.

Δεν υπάρχουν χρήματα για το ΔΝΤ

Λίγες ημέρες υπάρχουν ακόμα διαθέσιμες για το κλείσιμο μιας συμφωνίας με την Ελλάδα ενώ όλο και πιο πιθανό φαίνεται το ενδεχόμενο να μην πληρωθεί η δόση της 5ης Ιουνίου στο ΔΝΤ, σύμφωνα με το απόρρητο έγγραφο του Ταμείου. Το έγγραφο με ημερομηνία 14 Μαΐου αναφέρει ότι «Δεν υπάρχει πιθανότητα το ελληνικό κράτος να πληρώσει τη δόση αν δεν επέλθει κάποια συμφωνία με τους διεθνείς εταίρους» και τονίζουν ότι μέσα στον Ιούνιο το συνολικό ποσό των δόσεων προς το ΔΝΤ είναι της τάξης του 1,5 δις ευρώ.

η συνέχεια εδώ:

Αποκάλυψη TPP: Δεν υπάρχουν χρήματα για το ΔΝΤ

Εκδήλωση: Σύγκρουση τώρα με τους δανειστές

Τρίτη 19 Μάη, 7μμ  
ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

ομιλητές:

Αντώνης Νταβανέλος,  Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

Γιάννης Μηλιός, Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ

Σόφη Παπαδόγιαννη, Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

παρεμβάσεις:
Πάνος Λάμπου, Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Γιώργος Σαπουνάς, Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ

Η ώρα της αλήθειας έφτασε. Οι δανειστές πιέζουν την κυβέρνηση για την υπογραφή µιας µνηµονιακής συµφωνίας νεοφιλελεύθερης στρατηγικής (ιδιωτικοποιήσεις, κατεδάφιση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού και των εργασιακών δικαιωµάτων, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ κ.α.).

Αποδεικνύεται πως η συµφωνία της 20ής Φλεβάρη διευκόλυνε, αντικειµενικά, αυτή την επίθεση και η «δηµιουργική ασάφεια» ευνόησε τους ισχυρούς. Η εκτίµηση πως µπορεί να οικοδοµηθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραµµα αντι-λιτότητας µε την ανοχή των νεοφιλελεύθερων διευθυντηρίων της Ευρωζώνης αποδείχτηκε λάθος. Τώρα πλησιάζουμε στην κρίσιµη ώρα των αποφάσεων για την κυβέρνηση, το κόµµα ΣΥΡΙΖΑ, την κοινωνική πλειοψηφία.

Χρειάζεται να διαλέξουµε ανάµεσα στην υπογραφή της διαφαινόµενης συµφωνίας λιτότητας και τη ρήξη µε τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν µπορεί να µετατραπεί σε κόµµα λιτότητας ούτε και η κυβέρνηση να υλοποιήσει µνηµόνιο. Αυτός είναι ο λόγος που ήδη τίθενται στο τραπέζι από το εσωτερικό και το εξωτερικό προτάσεις για «ξεκαθάρισµα» µέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητικές λύσεις «εθνικής ενότητας».

Μια πρωτότυπη παράσταση που τη λένε «διαπραγμάτευση»

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα"

του Χρήστου Χατζηιωσήφ

Έντιμος, πολιτικός, αναγκαίος συμβιβασμός. Η διολίσθηση του χαρακτηρισμού του επιδιωκόμενου στόχου στον λόγο της κυβέρνησης και τους τίτλους του ελληνικού Τύπου εκφράζει τη μετάπτωση της συλλογικής ψυχολογίας από την αποφασιστικότητα στην αβεβαιότητα και από την αβεβαιότητα στην παραίτηση. Πάνω από τρεις μήνες παρακολουθούμε μια παράσταση που την αποκαλούν «διαπραγμάτευση» ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές της και η οποία δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των διεθνών σχέσεων. Η πρωτοτυπία της έγκειται σε δύο στοιχεία. Πρώτον, εκτυλίσσεται ταυτόχρονα στις κλειστές συνεδριάσεις των διαπραγματευτικών ομάδων και στα ΜΜΕ, τα οποία δεν αναπαράγουν απλώς τις ειδήσεις αλλά χρησιμοποιούνται από πολλές πλευρές, σε πρωτόγνωρο βαθμό, για να παρέμβουν στις διαπραγματεύσεις. Δεύτερον, για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωπαϊκής διπλωματίας η γλώσσα είναι τόσο λίγο διπλωματική. Οι ανοικτοί εκβιασμοί, οι ύβρεις, ο ακραίος εθνικισμός και οι ρατσιστικές προσβολές είναι στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο στα ΜΜΕ, αλλά και –από ό,τι διαρρέει– και μέσα στις αίθουσες των συνεδριάσεων. Ο αρχικά επιδιωκόμενος «έντιμος συμβιβασμός» δεν μπορούσε ποτέ να υπάρξει, γιατί προϋπέθετε έντιμη διαπραγμάτευση. Και κάτι τέτοιο δεν υπήρξε σε καμία φάση.

Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν, ανοίγει η συζήτηση για την επόμενη μέρα

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Η ομιλία του Υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη στη 19η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με την ελληνική κυβέρνηση του Economist, αποτελεί μια συνοπτική περιγραφή των πολιτικών διαφορών, οι οποίες παραμένουν αγεφύρωτες με τους δανειστές και έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις.

Η χθεσινή ανακοίνωση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει αυτό το αδιέξοδο της διαπραγμάτευσης εντός των “θεσμών”, ταυτόχρονα αποτυπώνει εσωτερικούς συσχετισμούς στην κυβέρνηση και στον  ΣΥΡΙΖΑ  και προαναγγέλλει την έναρξη μιας νέας συγκυρίας που θα χαρακτηρίζεται από έντονες συγκρούσεις και πολιτικές ανακατατάξεις.

Πως ο λαϊκός παράγοντας θα ανατρέψει τα σχέδια των δανειστών...

...και θα επαναφέρει την κυβέρνηση στο σωστό δρόμο.

Για την Αριστερά στην Ιταλία

Η ΑΘΗΝΑ ΝΑ ΚΑΛΕΙ ΚΑΙ Η FIOM ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Αναδημοσίευση από τον "ποδονίφτη"

του Κώστα Παπακώστα

Η παραπάνω αναφορά του Μαουρίτσιο Λαντίνι, γεν. γραμματέα του ισχυρότατου συνδικάτου των μεταλλουργών () της Ιταλίας, σε συνδιάσκεψή τους το Φλεβάρη στη Φλωρεντία, συμβόλισε με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα, την αλληλεγγύη, τις ελπίδες αλλά και τις προοπτικές που γέννησε στην Ιταλική αριστερά η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και ο πάλε ποτέ ιστορικός αρχηγός της ‘εργατικής αυτονομίας’ στη γείτονα χώρα και θεωρητικός της κριτικής των καιρών της παγκοσμιοποίησης Τόνι Νέγκρι, πρόσφατα σε άρθρο του διατύπωσε ότι ‘‘…πρέπει να υποστηριχθεί μέχρι βάθους ο ‘τζόγος’ του ΣΥΡΙΖΑ…’’ διότι ‘’…εκεί, θεωρείται κοινό από όλους, παίζεται μια θεμελιώδης ευκαιρία να ανοιχτούν νέοι πολιτικοί χώροι στην Ευρώπη.’’

Το εξτρεμιστικό Κέντρο βγήκε στο πεζοδρόμιο

Την αφίσα, σύντροφοι, την αφίσα!

Αναδημοσίευση από "αυγή" 

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
 
Εκατό ημέρες κυβέρνηση της Αριστεράς, οι νεκροί αναστήθηκαν και οι κυριλέδες βγήκαν στους δρόμους. Οι προστάτες της Λογικής και του Διαφωτισμού μαζεύτηκαν την Τρίτη το βράδυ έξω από τη Βουλή για να βροντοφωνάξουν «'Οχι Μπαλτάς στην Παιδεία!», όπου «Μπαλτάς» είναι ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς (τι στο καλό, ο Σεφερλής τους γράφει τα λογοπαίγνια;) και «Παιδεία» είναι η νεοφιλελεύθερη εκπαίδευση των ονείρων τους. Αν μπορούσαν θα τα έφτιαχναν τα Πανεπιστήμια στις αυλές των επιχειρήσεων, για να διαλέγει ο επιχειρηματίας τους φοιτητές σαν να είναι σύκα σε καλάθι.
 

Φαντασία στην εξουσία: δεύτερο νόμισμα το ρούβλι

“όσοι βρίσκονται στην πηγή της αβεβαιότητας, άρχουν”
Michel Crozier

(μια παρουσίαση αυτής της θέσης από τον Zygmunt Bauman μπορείτε να διαβάσετε στο 3ο κεφάλαιο από το βιβλίο του “ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ”)

Γιατί να έχουμε ως δεύτερο νόμισμα από που σχεδιάζουν οι Τόμας Μάγερ – Δημήτρης Παπαδημητρίου, και όχι κάποιο άλλο, όπως το ρούβλι,  το οποίο δεν θα υπόκειται σε όλες εκείνες της πιέσεις που υφίστανται “εθνικά νομίσματα” την εποχή της παγκοσμιοποίησης και αχρηστεύουν τα όποια πλεονεκτήματα έχει η καθιέρωση ενός εθνικού νομίσματος σε προηγούμενα στάδια του καπιταλισμού; Δεν είναι μια πρόταση που κινείται στο χώρο της φαντασίας.

Έγινε συζήτηση με τον Τόμας Μάγιερ για διπλό νόμισμα...

 Σε πολλά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζεται η παρακάτω είδηση:

«Δεν υπάρχει για την κυβέρνηση "λύση Μάγιερ" για διπλό νόμισμα. Υπάρχει μόνον πολιτική λύση», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, προσερχόμενος στο υπουργείο.

Χωρίς να διευκρινίζουν τι είναι αυτή η λύση, αν συζητήθηκε και πότε.Μερικά προσθέτουν περισσότερες πληροφορίες, όπως αυτό:

Σε απάντηση των σημερινών γερμανικών δημοσιευμάτων που αναφέρονται στο διπλό νόμισμα, το Geuro και την συνάντηση του υπουργού Οικονομικών με τον πρώην επικεφαλής της Deutsche Bank Tόμας Μάγιερ, ο Γιάνης Βαρουφάκης τόνισε ότι δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο

Περισσότερα διευκρινίζει το παρακάτω δημοσίευμα του the press project με τον τίτλο: "Ο Βαρουφάκης αποκλείει τη λύση διπλού νομίσματος (UPD)".  Η είδηση όμως δεν βρίσκεται στον τίτλο, αλλά στην τελευταία παράγραφο, η οποία επιβεβαιώνει ότι το "διπλό νόμισμα" είναι εντός των πλαισίων των συζητήσεων που γίνονται στις διαπραγματεύσεις: