Μερικές σκοτεινές πλευρές της σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με την αστική τάξη

Γιάννης Σταθάς:
ο «δυνατός κρίκος»

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει πιθανότητες να κυβερνήσει δεν μπορεί να έχει την στάση της ...ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στην αστική τάξη και να αρκείται στην αναζήτηση “ανιδιοτελών αστών, «προδοτών της τάξης τους»” για να συμμαχήσει μαζί τους.

Είναι σαφές σε όποιον διαθέτει στοιχειώδη πολιτική σκέψη ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί ως κυβερνών κόμμα μέσα από μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε μια συγκυρία που το μαζικό κίνημα δεν βάζει την δική του σφραγίδα στις πολιτικές εξελίξεις, για να παραμείνει κυβερνών κόμμα θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει την συναίνεση μερίδων της αστικής τάξης.

Όμως, παρόλο τον προφανή χαρακτήρα που έχει αυτή η διαπίστωση, οι απαντήσεις στα ερωτήματα που αυτή εγείρει απουσιάζουν από το «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το θέμα είναι ανύπαρκτο στην ατζέντα της “διαβούλευσης” αλλά και των αντιπαραθέσεων που αναδεικνύονται στο εσωτερικό του. Ενώ διεξάγεται έντονος διάλογος για το “φετίχ” του νομίσματος, το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί “ταμπού”: Ακόμα και η διατύπωση του ως ερωτήματος που χρίζει απάντησης, αντιμετωπίζεται ως προδοσία των στρατηγικών επιλογών του κόμματος ή στην καλύτερη περίπτωση δεξιά απόκλιση που της αξίζει μόνον η περιφρόνηση...

Όμως δεν απουσιάζει ως ενεργός πολιτική πρακτική. Και βέβαια, δεν εντάσσεται στην “καταστατική” κομματική λειτουργία των οργανώσεων και των οργάνων του κόμματος. Αποτελεί μια εξωθεσμική και αδιαφανή παράλληλη λειτουργία, με την οποία εμπλέκεται ο σκληρός πυρήνας μηχανισμών του. Κάποιοι, μακριά από τα δρώμενα στις συνελεύσεις των ΟΜ και στις συνεδριάσεις των οργάνων, “με την γραβατούλα στο λαιμό και το τσαντάκι στο χέρι”, οικοδομούν δίαυλους επικοινωνίας - άλλοτε φανερούς και άλλοτε κρυφούς - με πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης αλλά και με την “ ιδία αυτοπροσώπως” (με τραπεζίτες, με βιομήχανους, με εφοπλιστές, με επιχειρηματίες κλπ). Και αυτές οι επαφές δεν έχουν μόνον τον χαρακτήρα διερευνητικών συζητήσεων. Γίνονται και διαπραγματεύσεις, οι οποίες καταλήγουν κάποιες φορές και σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις και συμφωνίες. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, αυτές οι δεσμεύσεις πέφτουν με “αλεξίπτωτο” για να “εμπλουτιστεί η γραμμή του κόμματος”.

Το όνειρο όλων των κρατουμένων...

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

της Α.Ψ.

Ο κάθε κρατούμενος ονειρεύεται να αποδράσει και μάλιστα, ακριβώς για τον λόγο αυτό, αν το πράξει, τιμωρείται με ποινή πλημμελήματος. Για την πανικόβλητη κρατική μηχανή το να γίνει από κάποιον κρατούμενο κατάχρηση στο δικαίωμα της άδειάς του έχει αναχθεί σήμερα σε μείζον πολιτικό θέμα.

Το 1ο ανέκδοτο της χρονιάς από τη ΝΔ

Η Νέα Δημοκρατία καταγγέλλει ότι την ημέρα της έναρξης της ελληνικής προεδρίας στην Ευρώπη, «το επίσημο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, η εφημερίδα Αυγή, επιλέγει να προβάλλει τους συμμάχους του κ. Τσίπρα στην Ευρώπη. Χωρίς ντροπή, παρουσιάζει ανάμεσα στους υποστηρικτές Τσίπρα, τον Αντόνιο Νέγκρι, που καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση από την Ιταλική Δικαιοσύνη (που μετατράπηκαν σε 13) για υποκίνηση και συμμετοχή σε ένοπλη βία. Υποθέτουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι περήφανοι που εξασφάλισαν την υποστήριξη ενός ακόμα ακραίου, περιθωριακού προσώπου».
περισσότερα εδώ: Επίθεση της ΝΔ στην «Αυγή» και τον ΣΥΡΙΖΑ

Και για περισσότερο γέλιο, μια ματιά και στο δημοσίευμα του "έθνους":

ΝΔ: Ο Τσίπρας να καθαρίσει «τη συνιστώσα της τρομοκρατίας»

Αγαπητέ Γιώργο Κιμούλη και αγαπητέ Λάκη Λαζόπουλε ...

Σχετικά με τις διαδόσεις για πιθανές υποψηφιότητες στον Δήμο της Αθήνας

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

της Έλενα Πατρικίου

Είναι πολλοί μήνες τώρα που τα ονόματα σας «σέρνονται» υπό μορφήν διαδόσεων, σε έντυπα παραδοσιακού ή ηλεκτρονικού Τύπου, σε ψιθυριστές διά ζώσης εκμυστηρεύσεις, ακόμα και σε λιγότερο ή περισσότερο κρυφές δημοσκοπήσεις, ως επιλογές του ηγετικού ΣΥΡΙΖΑ (ή κάποιων ηγετικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ) για την επίσημη αριστερή ριζοσπαστική υποψηφιότητα στον Δήμο Αθηναίων.

Προφανώς οποιαδήποτε ανοιχτή αναφορά στο ενδεχόμενο η ενδεχόμενη υποψηφιότητα σας να αποτελεί, ενδεχομένως, σοβαρή σκέψη, απορρίπτεται μετά αγανακτήσεως. Κι όμως, το απώτερο αλλά και το πρόσφατο παρελθόν της συνολικής Αριστεράς στην επιλογή υποψηφίων, καθιστά εντελώς πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο για ένα μεγάλο μέρος των επισήμων και ημιεπισήμων της Αριστεράς, δυστυχώς, θα είναι και ευπρόσδεκτο: γιατί η Αριστερά θα έχει από αυτό να κερδίσει (κατ' αυτούς) την δική σας αίγλη μεταφρασμένη σε ψήφους θαυμαστών, αποποιούμενο ταυτοχρόνως το ενδεχόμενο μίας αρνητικής έκθεσης των πολιτικών της στελεχών.

Αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην Β.Α. Χαλκιδική για τις δημοτικές εκλογές...

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση της Κυριακής 22-12-2013 στην Ιερισσό, πρωτεύουσα του Δήμου Αριστοτέλη, όπου ανακοινώθηκαν έξι υποψηφιότητες για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές του Μαΐου του 2014:

Αναλυτική παρουσίαση στο 
"Χρυσές αυτ-απάτες" 

και εδώ:  

Την Δημοκρατία και στις δημοτικές εκλογές επιλέγουν οι Γαλάτες

οι "φίλοι" του Ν. Μπογιόπουλου...

 
Μια φωτογραφία με τους "φίλους" του Ν. Μπογιόπουλου που μας έστειλε συνεργάτης μας, την στιγμή που διάβαζαν το κείμενο του «ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ-ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΟΥΤΕ ΔΡΑΧΜΟ-ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ», το οποίο είναι μια αναθεωρημένη έκδοση του «Ευρώ ή δραχμή;»

Για τον "άλλο δρόμο" στη Λέσβο και την "ανοικτή πόλη" στην Αθήνα...

Άλλη είναι η τέχνη
του Πολιτικού,
και άλλη του ...
Ταχυδακτυλουργού!

Για τον "άλλο δρόμο" στην Λέσβο είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενο δημοσίευμά μας (Αριστερή συμμαχία χωρίς επίσημα χρίσματα στη Λέσβο). Το παράδοξο με τον "άλλο δρόμο" είναι ότι ενώ δεν αποτελεί το "υπόδειγμα" αλλά την "εξαίρεση" - τόσο ως προς τον τρόπο που συγκροτήθηκε, όσο και στον τρόπο που λειτουργεί - από τα δημοτικά σχήμα που θα λάβουν το "χρίσμα" της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι θα λάβει το "χρίσμα" χωρίς αντιστάσεις. Και αυτό θα συμβεί γιατί απλά δεν υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική πρόταση που στοιχειωδώς να μπορεί να σταθεί απέναντί του. Σήμερα παρουσιάζουμε ένα μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη του Στράτου Γεωργούλα στην ΑΥΓΗ με τον χαρακτηριστικό τίτλο: "Υπάρχει εναλλακτική στην Αυτοδιοίκηση με άμεση δημοκρατία":

Η επιλογή του ονόματος της δημοτικής μας κίνησης δείχνει και την πολιτική κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σαφέστατα μια πολιτική μάχη. Το "άλλος" υποδηλώνει μια αντίθεση σ' αυτό που προβάλλεται από νεοφιλελεύθερους θεωρητικούς, αλλά και εν τέλει πολιτικούς εφαρμοστές αυτής της ιδεολογίας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει εναλλακτική, υπάρχει άλλος δρόμος, ο οποίος θα είναι μακριά από αυτές τις μνημονιακές πολιτικές, τις καπιταλιστικές πρακτικές. Πρακτικές οι οποίες έχουν οδηγήσει σε φτώχεια που έχει να ζήσει ο τόπος μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο άλλος δρόμος δεν μπορεί παρά να είναι ένας δρόμος που προέρχεται από τα κάτω. Και αυτό είναι το "κλειδί" για την παράταξή μας, η άμεση δημοκρατία.

Oι αυτοδιοικητικές εκλογές κρίσιμος κρίκος για μια νέα Βάρκιζα;

( μια σύντομη απάντηση στο κείμενο "Αποχαιρετώντας τη Βάρκιζα" του Χ. Γεωργούλα)

Η πολιτική αρχίζει όχι όταν σκοπεύουμε να εκπροσωπήσουμε τα θύματα, σχέδιο στο επίπεδο του οποίου η παλαιά μαρξιστική θεωρία παραμένει δέσμια ενός σχήματος έκφρασης, αλλά όταν είμαστε πιστοί στα συμβάντα μέσα απ' τα οποία τα θύματα παίρνουν θέση.

(Alain Badiou – Η πολιτική και η λογική του συμβάντος)

Την συμφωνία της Βάρκιζας δεν την υπέγραψαν ούτε οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, ούτε οι αγωνιστές του ΕΑΜ, ούτε ο ελληνικός λαός. Αυτοί δεν είχαν ούτε καν την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα την γνώμη τους γι' αυτή την συμφωνία. Την απόφαση την έλαβε η ηγεσία του "κόμματος της εργατικής τάξης" του ΚΚΕ. Και  δεν ήταν η απουσία ενός "ενιαίου στρατηγικού σχεδίου" ο λόγος που την  οδήγησε  να δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη στους πολιτικούς της αντιπάλους απ΄ ότι στην λαϊκή πρωτοβουλία και  να μην προχωρήσει στην κοινωνική αλλαγή. 

Σήμερα η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική. Οι αναλογίες που έχουν κάποια πολιτική σημασία αφορούν κυρίως στην ανικανότητα της πολιτικής εκπροσώπησης από τους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς, της εντεινόμενης κοινωνικής και ταξικής πόλωσης σε στιγμές  κρίσιμες  για την έκβαση της ταξικής πάλης. Ο Χ. Γεωργούλας ισχυρίζεται ότι σήμερα "αντιπαρατίθενται δύο αλληλοαποκλειόμενα πολιτικά σχέδια και η αντιπαράθεσή τους αυτή έχει αντίκτυπο και εκτός συνόρων". Αυτό όμως δεν αποτελεί παρά δευτερεύον φαινόμενο της πολιτικής κατάστασης. Η κοινωνική και η ταξική πόλωση δεν ταυτοποιείται με όρους ταξικής πάλης με βάση τα πολιτικά στρατηγικά σχέδια που αναζητεί ο Χ. Γεωργούλας. 

Παραδόθηκαν άνευ όρων!

Από την "ΑΥΓΗ"

Την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές πριν σύρουν την Ελλάδα στην τρόικα, παρ' ότι η χώρα διέθετε ισχυρά ατού, αποκάλυψε η Μέρκελ. Απευθυνόμενη στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής ανέφερε: "Όταν συζητούσαμε εάν έπρεπε η Ελλάδα να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, εγώ πίστευα πως η έξοδός της θα έφερνε αργά ή γρήγορα και την έξοδο όλων μας".

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde, που καταγράφει όλες τις παρεμβάσεις στη σύνοδο κορυφής, εμφανίζει ωσεί απόντα τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η Μέρκελ επιχειρηματολόγησε για να επιβάλει τις "μεταρρυθμίσεις" της, που διχάζουν την Ευρώπη, καθώς αντιδρούν ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοι του Βερολίνου στον Βορρά.

Ο Γερμανός πρώην καγκελάριος σοσιαλδημοκράτης, Χέλμουτ Σμιτ σε συνέντευξή του τόνισε: "Απαιτείται διάσκεψη για το χρέος, όπως το 1953 για τη Γερμανία".

Αναμνήσεις και παρακαταθήκες από το 1013...

Παραθέτουμε κάποια κείμενά μας από τον προηγούμενο χρόνο, για ζητήματα που θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και εφέτος:

1. Η "πολιτική" της Αριστεράς απέναντι στα μικρομεσαία στρώματα

2. Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ;

3. Ποιό είναι το κοινωνικό υποκείμενο που θα ανατρέψει τις μνημονιακές κυβερνήσεις;

4. Είναι νίκη του λαϊκού κινήματος οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών;

5. Ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στην "πολιτικοποίηση" και την "κομματικοποίηση" των δημοτικών εκλογών;

6. Η “προδομένη” επανάσταση των ...καθηγητών!

7. Για τις τσόντες στο όνομα και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ...

8. Ούτε με το “κράτος του Αρχηγού”, ούτε με το “παρακράτος των συνιστωσών”...

9. Τι είναι τέλος πάντων αυτή η “ΑΝΑΣΑ”;

10. Για την "κυβερνητικότητα" της Αριστεράς...