Ο νεοφιλελευθερισμός, νονός του χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας : Ο Ernst Lohoff και ο Norbert Trenkle συζητούν για την Οικονομική και Δημοσιονομική Κρίση

Σκίτσο από το Αθέμιτα://ήπιες μορφές ενάργειας…

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

Μέρος 3 από 3 

Ερωτήσεις από τον Reinhard Jellen, μετάφραση από το γερμανικό πρωτότυπο από τον Joe Keady, αρχική δημοσίευση στο δικτυακό τόπο ΤΗΛΕΠΟΛΙΣ (6 Αυγ. 2012), το πρώτο μέρος της συνέντευξης βρίσκεται εδώ, το δεύτερο εδώ.

Στη περίοδο του κεϋνσιανισμού, το κράτος το ίδιο με τις άμεσες και έμμεσες παρεμβάσεις του καθιερώθηκε ως ενεργό  στήριγμα της οικονομικής ζωής. Ωστόσο, η  θεμελιώδης αντίφαση μεταξύ υλικής παραγωγής και της αφηρημένης και επιρρεπούς στις κρίσεις αξιοποίησης της στην καπιταλιστική οικονομία δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Επομένως, το βασικό δίλημμα παρέμεινε: αύξηση της παραγωγικότητας με αμετάβλητα ή στάσιμα τα ποσοστά συσσώρευσης και μία τάση μείωσης των θέσεων εργασίας και αυξανόμενη μείωση της βάσης της πραγματικής συσσώρευσης.
Όταν η κεϋνσιανή συνταγή έπαψε να επηρεάζει θετικά τις ιδιωτικές επενδύσεις, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αντικαταστάθηκε από το νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος κατεύθυνε τα ανεκμετάλλευτα επενδυτικά κεφάλαια προς την κερδοσκοπική σφαίρα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αυτό οδήγησε στην ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της πραγματικής οικονομίας από τις παρορμήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, που με τη σειρά της επηρέασε αρνητικά την οικονομική της βάση, προκαλώντας περιοδικά φούσκες ακάλυπτων  χρηματοοικονομικών τίτλων. Μετά την έκρηξη της Νέας Οικονομίας και την φούσκα των ακινήτων, η έκταση της κρίσης σταδιακά έχει αρχίσει να φαίνεται με τη διάβρωση των δημόσιων οικονομικών. Το τρίτο μέρος της  συνομιλίας με τους Ernst Lohoff και Norbert Trenkle, τους συγγραφείς του Die Grosse Entwertung (Η μεγάλη απαξίωση).

Reinhard Jellen: Τις αντίστοιχες νίκες του κεϋνσιανισμού και του νεοφιλελευθερισμού τις συσχετίζετε με τα διάφορα στάδια της δυναμικής της οικονομικής αξιοποίησης του κεφαλαίου στον καπιταλισμό. Αυτό, μπορείτε να μας το εξηγήσετε;

En attendant Godot

Αναδημοσίευση από το "Left Liberal Synthesis"

Ένα χρόνο μετά τις εκλογές , το ΔΝΤ και η Wall Street Journal ανακαλύπτουν ότι έχουμε επιτέλους πολιτική σταθερότητα. Αν η αναδρομή έχει κάποια αξία τότε η πολιτική σταθερότητα ήταν ουσιαστικά  σχεδόν μαθηματικά προδιαγεγραμμένη αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουνίου (εδώ) (εδώ) (εδώ). Μάλλον οι προφητείες ήσαν σωστές,ας διακινδυνεύσουμε λοιπόν την οριοθέτηση της επομένης φάσης.

Το αντιμνημόνιο ως εκτραχηλισμένο σημαίνον.

Η προηγούμενη πολιτική σταθερότητα δεν προήλθε ούτε από ραθυμία του νικητή Σύριζα, ούτε από αγωνιστική κόπωση των κινημάτων. Προήλθε από το γεγονός ότι οι αντίπαλοι της τρικομματικής προέβαλαν ένα εναλλακτικό σχέδιο το οποίο είναι δυνατό υπό την προϋπόθεση ότι όλοι οι υπόλοιποι αντίπαλοι παίκτες θα αντιδράσουν ορθολογικά. Άρση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση δεν γίνεται σε καθεστώς γενικευμένης Ευρωπαϊκής αποσύνθεσης. Επομένως η άρρητη προϋπόθεση του Συριζαικού σχεδίου είναι ένα σταθερό πλαίσιο με ορατούς διακριτούς αντιπάλους. Ωστόσο η αναγνωρισμένη Ευρωπαϊκή αστάθεια μετέτρεψε τους αντιπάλους της τρικομματικής σε φορείς μιας λανθάνουσας  γενικευμένης επιθυμίας για την Ευρωπαϊκή σταθερότητα, εντός της οποίας θα μπορούσε να γίνει η υποτιθέμενη δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνιο. Η βαθύτερη φύση της Συριζαικής αντίρρησης, οι υπόρρητες συντεταγμένες της,  και όχι η δημόσια βούληση του Σύριζα είναι ο σταθεροποιητικός παράγων.

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ από τον Γ. Σταμάτη

Αναδημοσιεύουμε μερικές από απαντήσεις του Γ. Σταμάτη σε ερωτήματα τα οποία έθεσε ο "ιός". Ολόκληρη η συνέντευξη δημοσιεύεται στην "Εφημερίδα των συντακτών", εδώ: Από το χρέος στην τρόικα

Πώς σχολιάζετε την αντίδραση και τις προτάσεις της ευρύτερης Αριστεράς την περίοδο που έγινε ορατή σε όλους η κρίση;

Γ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Ας δούμε μερικές από τις προτάσεις της κομμουνιστικής και μη Αριστεράς. Προτάθηκε η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή. Μα η κατάσταση στην οποία περιήλθαμε δεν οφείλεται στο ότι το εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ και όχι η δραχμή. Αν επιστρέψουμε στη δραχμή θα έχουμε βέβαια τη δυνατότητα άσκησης εθνικής νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής. Ωστόσο ούτε λόγος να γίνεται ότι η άσκηση μιας κατάλληλης νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής θα μπορούσε να βοηθήσει αισθητά στο ξεπέρασμα της δεινής κατάστασης. Και ιδίως η δυνατότητα άσκησης εθνικής νομισματικής πολιτικής δεν σημαίνει κατά κανέναν τρόπο ότι τώρα πλέον η ΤτΕ θα μπορεί να χρηματοδοτεί το Δημόσιο. Διότι αυτό, δηλαδή το να επιστρέψουμε στη δραχμή αλλά να παραμείνουμε στην Ε.Ε., δεν επιτρέπεται από την Ε.Ε. Αλλ’ έστω ότι, πρώτον, φεύγουμε όχι μόνον από το ευρώ αλλά και από την Ε.Ε. και, δεύτερον, η ΤτΕ χρηματοδοτεί το Δημόσιο. Ακόμη και τότε όμως όχι μόνον αυτή η χρηματοδότηση δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάστασης, αλλά και η επιστροφή στη δραχμή καθ’ εαυτήν θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα. Κι αυτό, επειδή το δημόσιο χρέος είναι χρέος σε ευρώ και όχι χρέος σε δραχμές.

Ποιες θα ήταν οι συνέπειες από μια επιστροφή στη δραχμή σ’ αυτές τις συνθήκες;

Οι αναρχικές ρίζες της Πρωτομαγιάς

Λονδίνο, Πρωτομαγιά 2000

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν. Ένας Πέμπτος εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στη φυλακή. Τρεις ακόμη θα περνούσαν 6 χρόνια στη φυλακή μέχρι που πήραν χάρη από τον κυβερνήτη  που είπε ότι η δίκη που τους καταδίκασε χαρακτηρίστηκε από "υστερία, ένα τσούρμο ενόρκους και έναν προκατειλημμένο δικαστή".

η συνέχεια [εδώ]

O πολιτικός αυνανισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Παρακολουθώντας τον δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το πρώτο που διαπιστώνει κάποιος είναι ότι αναφέρεται σε μια άλλη χώρα, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας σοσιαλιστικής αλλαγής και το ζητούμενο είναι η περιφρούρηση των επαναστατικών κατακτήσεων του κινήματος από τους ρεφορμιστές και τους οπορτουνιστές...

Ακραίοι οπαδοί της θεωρίας του “ώριμου φρούτου” έχουν αποφανθεί πως έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει την εξουσία, αφού ο καπιταλισμός είναι σε βαθιά κρίση και όπου νάνε καταρρέει. Γιαυτό έχουν αναδείξει ως κύριο μέλημά τους τον πόλεμο ενάντια στον ρεφορμισμό. Έβγαλαν λοιπόν τα επαναστατικά τους σπαθιά οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σφάζονται μεταξύ τους για τον ...ΣΥΡΙΖΑ! Πρωτοπόροι σε αυτόν τον αγώνα, ξεπέρασαν με τις πολιτικές τους πρακτικές ακόμα και τις πιο εσωστρεφείς συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες έχουν τάξει στον εαυτό τους να τον "ριζοσπαστικοποιήσουν", δηλαδή να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους...

Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ;

Φαίνεται πως έστω και καθυστερημένα ένα κομμάτι του χώρου της Αριστεράς που θεωρεί ότι η έξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ  είναι η κόκκινη γραμμή για την πολιτική του παρέμβαση και την διαμόρφωση των μετωπικών πρωτοβουλιών, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι το ευρώ και η ΕΕ στην σημερινή συγκυρία δεν είναι ούτε “μονόδρομος”, ούτε “φετίχ” για μερίδες του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Για την ιστορία επισημαίνουμε ότι από τον χώρο της Ανταρσύα, ένας από τους πρώτους οι οποίοι  ο είχαν διατυπώσει ανάλογες θέσεις ήταν ο Σ. Μαρκέτος:

(19 Δεκεμβρίου 2011)

Τότε, αρκετοί σύντροφοί του στην Ανταρσύα τον λοιδωρούσαν. Πρόσφατα, ο Σπ. Κοντομάρης στο κείμενό του “Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ” μεταξύ άλλων γράφει:

“τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών...”

(Διαβάζοντας τα “ευαγγέλια” του Ριζοσπάστη της Τρίτης 23 Απρίλη 2013)

(πορεία προς το μαυσωλείο του Λένιν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, την 143η επέτειο από τη γέννησή του. Φωτογραφία: Misha Japaridze)

Στην Σελίδα 5 διαβάζουμε:

Ανήμερα της μαύρης επετείου κήρυξης της χούντας η «Ελευθεροτυπία» επέλεξε να προβάλει πρωτοσέλιδα δημοσκόπηση, όπου το 30% των ερωτηθέντων φέρεται να θεωρεί πως «στη δικτατορία ήταν καλύτερα τα πράγματα από ό,τι σήμερα». Στοιχείο που, ανεξάρτητα από το πόσο αξιόπιστο μπορεί να είναι, διαμορφώνει αντικειμενικά συνείδηση τέτοια που να «καλλωπίζει» το προφίλ της χούντας.

Όμως στον“ριζοσπάστη” της ίδιας μέρας υπάρχει και μια εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στις δημοσκοπήσεις: Ούτε η αξιοπιστία τους, ούτε και η χρησιμότητά τους αμφισβητείται όταν “καλλωπίζουν” το προφίλ του Λένιν! Στην σελίδα 24 διαβάζουμε:

Η σιωπή των καφενείων

Αναδημοσίευση από το «Θάρρος» της Μεσσηνίας 

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι αγρότες δεν είναι ίδιοι. Έχω συνομιλήσει και συσχετιστεί με ανθρώπους της υπαίθρου στη Μεσσηνία που φέρονται στους μετανάστες με υποδειγματικό τρόπο.

Όμως, η «Μανωλάδα» δεν είναι «χθεσινή», είναι παλιά ιστορία. Βρίσκεται και στη Μεσσηνία. Βρίσκεται στη σιωπή των καφενείων ή σε κάποια κυνικά σχόλια που ενίοτε τη σπάνε. Αστεία, χάχανα και πειράγματα.

Κι όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, αυτά που συνέβαιναν πριν, ίδια κι απαράλλαχτα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Μάλιστα, κάποια θα εξελίσσονται προς το χειρότερο.

Η κάθε «Μανωλάδα» θα παραμείνει πρόβλημα, διότι παράγει φράγκα για όσους δε θεωρούν πρόβλημα τον ξεπεσμό της κοινωνίας σε ζούγκλα. Αρχαιότατος ο νόμος του ισχυρότερου…
Α.Π.

Ο επίσκοπος του Περισσού...

“Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι η πιο πλατιά πολιτική που ενώνει τις λαϊκές δυνάμεις.”

Δ. Κουστούμας (22-4-2014)

Τελετή ενθρόνησης του πάπα θύμησε η σημερινή συγκέντρωση του ΚΚΕ με την πρώτη δημόσια εμφάνιση του νέου Γραμματέα του. Το ευαγγέλιο που εκφώνησε ήταν γνωστό εκ των προτέρων, όπως είναι εξάλλου και ο λόγος του Θεού. Σήκωσε ψηλά το λάβαρο της ορθοδοξίας ενάντια στους αιρετικούς από τους οποίους κινδυνεύει το εκκλησίασμα. Οι πιστοί τήρησαν με ευλάβεια  το τελετουργικό, όμως η αμηχανία ήταν παρούσα και ο ενθουσιασμός απουσίαζε...

Το καλοκαίρι τα σπουδαία

Παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

Ίσως ο ηγέτης του κόμματος της αντιπολίτευσης κατά του ευρώ στην Αγγλία,του UKIP, ο Nigel Farrage, να υπερέβαλε όταν έλεγε σήμερα, 17 Απριλίου, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: "Βγάλτε τα χρήματα σας έξω από την ΕΕ τώρα, πριν έρθουν και σας τα πάρουν ..." Μπορεί να  έχουμε ακόμη λίγους μήνες πριν αυτό γίνει (ο Farrage δεν είναι πολιτικός καριέρας, υπήρξε κερδοσκόπος και επενδυτής στο Σίτι, εβγαλε πολλά χρήματα σε νεαρή ηλικία με αυτό το τρόπο και γνωρίζει τις αγορές σε αντίθεση με τους Barroso, Ολάντ, Μόντι, Μέρκελ ...)

Σήμερα, η γερμανική χρηματιστηριακή αγορά καταποντίστηκε μετά την ανακοίνωση των στοιχείων που έδειχναν κατάρρευση κατά 17% στις πωλήσεις αυτοκινήτων στη Γερμανία  και ο επικεφαλής της Bundesbank ανακοίνωσε ότι θα μειώσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια, τα οποία σήμερα στην Ευρώπη είναι 1%. Ανέφερε επίσης ότι "η κρίση χρέους θα κρατήσει άλλα δέκαχρόνια." Χωρίς κανείς να του το ζητήσει, κάνει όπως η Λαγκάρντ (η επικεφαλής του ΔΝΤ) που δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι οι τράπεζες εξακολουθούν να έχουν σοβαρά προβλήματα.