Η αναδυόμενη νέα χειραφετική πολιτική. Οι πλατείες και η πρόκληση της αντι-εξουσίας*

Από το 7ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί

του Κώστα Χαριτάκη

Ό,τι δεν κατάφεραν χρόνιες προσπάθειες κομματικών πολιτικών μετώπων και συμμαχιών, το κατάφερε η λαϊκή αυτενέργεια με άμεσο τρόπο, έξω από τα καθιερωμένα πλαίσια της συνδικαλιστικής και πολιτικής αντιπροσώπευσης. Ένα πολύμορφο και πολύχρωμο πλήθος ενώθηκε από τα κάτω, χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός, με μοναδική «συγκολλητική ύλη» όχι κάποια προγράμματα και ιδεολογίες αλλά την κοινή άρνηση της σημερινής πολιτικής τάξης και την κοινή αγωνία για ένα διαφορετικό μέλλον. Το ρίζωμα αυτής της κίνησης σε έναν τόπο, με ιδιαίτερη ιστορική και πολιτική συμβολική σημασία, δημιούργησε εξ αρχής τη δυνατότητα μετασχηματισμού μιας απλής, αρχικά, διαμαρτυρίας σε κάτι πολύ περισσότερο: στην αυτοπεποίθηση της επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου, και μάλιστα σε αντίστιξη προς ένα χώρο (Βουλή) υπεξαίρεσης και αλλοίωσης της «λαϊκής θέλησης». Η αβυσσαλέα διαίρεση κοινωνίας και πολιτικής έβρισκε τώρα μια χωροταξική αποτύπωση, δημιουργώντας ένα χώρο όπου μπορούσε πλέον να αναζητηθεί συλλογικά και να αποφασιστεί δημοκρατικά μια ανταγωνιστική προς τους «πάνω» πολιτική των «κάτω».

Οι "πατάτες" του ΚΚΕ...

Ενώ το κίνημα της πατάτας κάνει το γύρο του κόσμου, αρκετές “πατάτες” σφεντόνισε το ΚΚΕ στην “Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τις φθηνές πατάτες”. Και για να χρησιμοποιήσουμε μια δική του προσφιλή έκφραση, με αυτή του την στάση “τοποθετείται αντικειμενικά” με τους ενδιάμεσους και τους μεσάζοντες. Εξάλλου το ίδιο το ΚΚΕ αυτοπροσδιορίζεται ως ένας ενδιάμεσος μηχανισμός ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα και στην πολιτική εξουσία και έχει αυτοχριστεί ως ο διαμεσολαβητής των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Δηλαδή, κάτι ανάλογο και με τους ενδιάμεσους στην διακίνηση της πατάτας από τον παραγωγό στον καταναλωτή. Γιαυτό και βρίσκεται σε αντιπαλότητα με το κίνημα της άμεσης δημοκρατίας. Και ιδού το αποτέλεσμα, όπως αυτό καταγράφεται στην ανακοίνωσή του:"Ο στόχος προβολής του «κινήματος της φθηνής πατάτας» είναι ίδιος με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών. Αποπροσανατολισμός των μικρών φτωχών αγροτών παραγωγών, απομάκρυνσή τους από το αγροτικό κίνημα με προσανατολισμό ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Να μη συνειδητοποιήσουν και αγωνιστούν ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους για το ξεκλήρισμά τους, τα μονοπώλια, τις μεγάλες βιομηχανίες και τις αλυσίδες Super Market που εμπορεύονται τα προϊόντα τους, ελέγχουν τις εισαγωγές. Αυτά τα μονοπώλια αξιοποιούν τα όπλα που τους παρέχει η ΕΕ με την ΚΑΠ σε βάρος και της φτωχής αγροτιάς και των εργαζομένων – καταναλωτών."

Τα μονοπώλια, οι μεγάλες βιομηχανίες και άλλα παρόμοια στα οποία επικεντρώνει τα βέλη του το ΚΚΕ  επηρεάζουν πράγματι το κόστος παραγωγής της πατάτας γιατί καθορίζουν τις τιμές των λιπασμάτων, των μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται στην καλιέργεια, των φυτοφαρμάκων και άλλων παραμέτρων της παραγωγικής διαδικασίας. Όλα αυτά περιλαμβάνονται μέσα σε αυτά που προσδιορίζουν την τιμή της πατάτας που την πουλάει ο παραγωγός στον έμπορο. Η τιμή όμως που φτάνει στον καταναλωτή είναι πολλαπλάσια από αυτή που την πουλάει ο παραγωγός στον έμπορο. Η κατάργηση αυτού του ενδιάμεσου κυκλώματος στην εμπορία των αγροτικών (και όχι μόνο) προϊόντων λειτουργεί προς όφελος των καταναλωτών και των παραγωγών. Είναι πλέον φανερό ότι δεν χρειαζόμαστε νταβατζήδες, ούτε στην πολιτική, ούτε στην παραγωγή...

Ημερολόγιο καναπέ

Του Γιώργου Πρασσά

1- Με αφορμή τις πρόσφατες προσχωρήσεις στο χώρο της δημοκρατικής αριστεράς, μια αισθητική ανασκόπηση στις πρώτες μέρες του σοσιαλισμού στην πατρίδα μας, με οδηγό μια προβεβλημένη προσωπικότητα του χώρου :

Χάρης Πασβαντίδης: Το Πράσινο και το Μαύρο…

2 - Το άνοιγμα σταμάτησε στο ρήνο :

Πού βρίσκονται τα περισσότερα κλειστά επαγγέλματα;

3 - Μαθήματα οδήγησης από φωτοτυπία : έρχεται η ώρα του εκσυγχρονισμού (μαυροκόκκινου / μ' ελληνική σημαία, με ανησυχεί η σημειολογία) :

4 - Οι άνθρωποι του πολιτισμού ανακαλύπτουν το φώς : ο Μανώλης Μητσιάς κι ο λεβέντης Αντώνης (απ' την πατρίδα του Ελύτη, σ' αυτή του Σαμαρά - τι πιο φυσικό;)

Mανώλης Μητσιάς: Ο Σαμαράς είναι η ελπίδα να βγούμε από το λούκι!

5 - Οι στάχτες του Μεγάλου Ηγέτη στο κόκκινο χαλί

εδώ το video

(για όσους δεν γνωρίζουν το κορυφαίο cinetroll - και μισητό στην politically correct κοινότητα - Sacha Baron Cohen περισσότερα [εδώ])

ΥΓ

Ενα blues για τις μέρες που έρχονται

Διεθνική Ανοιχτή Συνέλευση – «Προσεχώς στην πόλη σας!»

Αναδημοσίευση από  το Syntagma calling

Παρότι κυβερνήσεις και θεσμοί της ΕΕ με επαναλαμβανόμενο τρόπο περιορίζουν την κρίση στην «μεμονωμένη» περίπτωση της Ελλάδας, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης μοιάζει να είναι το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Φαίνεται ότι σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές του πλανήτη κανείς/μια δεν ζει μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του/της και η λιτότητα είναι ο μοναδικός τρόπος να διασωθεί ότι έχει οικοδομηθεί σε δεκαετίες· διάσωση μέσω πνιγμού, χτίσιμο μέσω κατεδάφισης μοιάζει να είναι το δόγμα της πολιτικής και οικονομικής ορθοδοξίας.

Παρότι αρκετές πολιτικές δυνάμεις είχαν σε πολλές περιστάσεις προβλέψει τις τραγικές συνέπειες αυτής της συγκεκριμένης μορφής ανάπτυξης που το μετα-φορντιστικό καθεστώς συσσώρευσης και η αχαλίνωτη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας θα προκαλούσε για το σύνολο των κοινωνιών, φαίνεται ότι το γενικό αίσθημα, ακόμα και μεταξύ των πιο ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, κυριαρχείται από ένα αμήχανο μούδιασμα. Φαίνεται ότι η επαλήθευση των προβλέψεων επαναλαμβάνεται πάντα και μόνο ως τραγωδία.

Προσαρμογή στην εξαθλίωση;

Αναδημοσίευση από το eagainst.com

Όσο περνούν οι μήνες, τόσο η κρίση μεταλλάσσεται στο συλλογικό μας φαντασιακό. Αρχικά, ήταν μια έκπληξη για την νανουρισμένη με καταναλωτικούς μύθους, ελληνική κοινωνία. Έπειτα, αποτέλεσε ανησυχία, καθώς άρχισε να πλήττει όλο και μεγαλύτερο τμήμα των πολιτών, που αντιλήφθηκε μια καλπάζουσα μείωση του βιοτικού του επιπέδου. Στη συνέχεια, η κρίση έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, που είναι αυτό της εξαθλίωσης και του θρυμματισμού της κοινωνικής συνοχής. Με τον ψυχολογικό καταναγκασμό να προωθείται συνεχώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που πιστά στο Νεοφιλελεύθερο δόγμα ρίχνουν τις ευθύνες σε έναν ολόκληρο «τεμπέλη λαό που είχε καλομάθει να ζει με δανεικά και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσει» (επιχειρήματα που χρησιμοποιούν διάφοροι διάσημοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί) ολόκληρη η χώρα μοιάζει μ’ ένα εργαστήρι κοινωνικών πειραμάτων. 

Και, όσο περνάει ο καιρός, η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας, αντί να αφυπνίζεται, αντί ν’ αμφισβητεί τις καπιταλιστικές αξίες που μετέτρεψαν ολόκληρο τον πλανήτη σε οικονομικό καζίνο, αναζητώντας νέους δρόμους, αρχίζει να προσαρμόζεται, αρχίζει να το συνηθίζει, ενδοβάλλοντας το αίσθημα της αποτυχίας και αποδεχόμενη την κατάσταση ως αναπόφευκτη ή μη αναστρέψιμη (και ανατρέψιμη).

Πού έχει δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία;

Περισσότερα για το θέμα, εδώ:Ποιοι αγωνίζονται ενάντια στην πλουτοκρατία;

Οι απαντήσεις των αναγνωστών μας:

Η απάντηση:

Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, εδώ:

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

gossip

Του Γιώργου Πρασσά

Δεν αντέχω να σας κρατάω άλλο στο σκοτάδι :

Η νέα δουλειά του πρώην επιτυχημένου Π.Κ.

PLUS

Οι οικογενειακές αξίες στην Ελλάδα της κρίσης :

Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα

(σημασία στα σχόλια : η αλληλεγγύη ριζώνει στην κοινωνία...)

ΥΓ

κανένας φόβος από τα γεννόσημα :

περισσότερα εδώ :

Mind the Photo – κενού διάλογοι …

 

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ

Anselm Jappe: Έχει το χρήμα γίνει παρωχημένο;

Αναδημοσίευση από το Marxist Reloaded

Μετάφραση: Ειρήνη Γαϊτάνου

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι επίσημοι φορείς μας προετοιμάζουν : πολύ σύντομα, μια καινούρια παγκόσμια οικονομική κρίση πρόκειται να ξεσπάσει, και θα είναι χειρότερη από αυτή του 2008. Μιλούν ανοιχτά για « καταστροφές ». Μα τι θα συμβεί μετά ? Πώς θα είναι οι ζωές μας μετά από μια κατάρρευση των τραπεζών και των δημοσίων οικονομικών σε ευρεία κλίμακα ? Στην Αργεντινή έχει ήδη συμβεί το 2002. Με τίμημα μια εξαθλίωση σε μαζική κλίμακα, η οικονομία της χώρας μπόρεσε να αναπτυχθεί ξανά λίγο : αλλά, σε αυτή την περίπτωση, δεν αφορούσε παρά μόνο μια χώρα. Σήμερα, όλες οι οικονομίες, ευρωπαϊκές και βορειοαμερικάνικες, κινδυνεύουν να βουλιάξουν όλες μαζί, χωρίς πιθανή σωτηρία.

Πότε το χρηματιστηριακό κραχ δεν θα είναι πια ένα καινούριο νέο στα ΜΜΕ, αλλά ένα γεγονός το οποίο θα αντιλαμβανόμαστε βγαίνοντας στο δρόμο ; Απάντηση : όταν το χρήμα θα χάσει τη συνήθη λειτουργία του. Είτε γινόμενο σπάνιο (αντιπληθωρισμός), είτε κυκλοφορώντας σε τεράστιες ποσότητες, αλλά απαξιωμένες (πληθωρισμός). Και στις δύο περιπτώσεις, η κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών θα επιβραδύνεται ώσπου να μπορέσει να σταματήσει τελείως : οι κάτοχοί τους δεν θα βρίσκουν ποιος θα μπορεί να τους πληρώσει σε χρήμα, σε χρήμα « με αξία », που θα τους επιτρέπει με τη σειρά τους να αγοράζουν άλλα εμπορεύματα και υπηρεσίες. Θα τα κρατούν επομένως για τους εαυτούς τους. Θα έχουμε γεμάτα μαγαζιά, αλλά χωρίς πελάτες, εργοστάσια σε κατάσταση άριστης λειτουργίας, αλλά χωρίς προσωπικό να τα δουλέψει, σχολεία όπου οι καθηγητές δεν θα εμφανίζονται, επειδή θα είναι απλήρωτοι πολλούς μήνες. Θα συνειδητοποιήσουμε τότε μια αλήθεια που είναι τόσο προφανής ώστε δεν τη βλέπαμε : δεν υπάρχει καμία κρίση στην παραγωγή την ίδια. Η παραγωγικότητα σε όλους τους τομείς αυξάνει διαρκώς. Η καλλιεργήσιμη γη θα μπορούσε να θρέψει όλον τον παγκόσμιο πληθυσμό, και τα εργαστήρια και τα εργοστάσια παράγουν πολύ περισσότερες ποσότητες από αυτές που είναι αναγκαίες, ευκταίες και βιώσιμες. Οι μιζέριες του κόσμου δεν οφείλονται, όπως στον Μεσαίωνα, σε φυσικές καταστροφές, αλλά σε ένα είδος μαγείας που χωρίζει τους ανθρώπους από τα προϊόντα τους.

Christine Buchholz: Μόνο η αλληλεγγύη στην αντίσταση μπορεί να ανατρέψει τα διατάγματα

Αναδημοσίευση από τη "Λέσχη"

Δήλωση της Christine Buchholz, βουλευτή του Κόμματος της Αριστεράς

και μέλος της τάσης Marx 21

Το «Όχι» μου στη βουλή, είναι ένα «Ναι» στην αντίσταση

Σήμερα καταψηφίζω το νομοσχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης με τον παραπλανητικό τίτλο «Οικονομική βοήθεια για την Ελληνική Δημοκρατία». Με αυτό προσπαθεί να μας πείσει, ότι θέλει τάχα να βοηθήσει τους Έλληνες. Αυτό είναι ένα ψέμα. Ούτε ένα σεντ από τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ του σχεδίου θα πάει στον ελληνικό λαό. Το ελληνικό κράτος θα πάρει τα λεφτά, για να ξεπληρώσει τα χρέη του στις γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες. Η δήθεν βοήθεια δε δίνεται στον ελληνικό λαό, αλλά στις ευρωπαϊκές τράπεζες.