"Εμείς και το μέτωπο"

Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

 

To Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής θα πραγματοποιήσει Πανελλαδική Συνάντηση στην Αθήνα, την Παρασκευή και το Σάββατο 16 και17 Δεκέμβρη Κεντρικό θέμα της Συνάντησης είναι οι σκέψεις και πρωτοβουλίεςγια την ενότητα της Αριστεράς και τη δημιουργία μιας πλατιάς μετωπικής συμπαράταξης του λαού,με στόχο την προώθηση μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πολιτικής, από την οποία έχουν να ωφεληθούν άμεσα ο κόσμος της εργασίας και μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Το κείμενο που δημοσιοποιείται σήμερα είναι προϊόν σύνθεσης και συγκερασμού απόψεων που εκφράστηκαν στο συντονιστικό ή κατατέθηκαν γραπτά και αποτελεί βάση για συζήτηση στην Πανελλαδική συνάντηση. Το κείμενο αποτελεί ομόφωνη απόφαση του Συντονιστικού.

Α. Το «Μέτωπο» υπάρχει ήδη, εν δυνάμει, μέσα στο λαό, πάλι χωρίς την Αριστερά.

Ο λαός έχει πεισθεί ότι μια «ένωση δυνάμεων» αποτελεί προϋπόθεση για να αντιπαρατεθούμε στις πολιτικές καταστροφής της οικονομίας και κοινωνίας από την τρόικα. Η «ενότητα» υπάρχει ήδη, εν δυνάμει, μέσα στο λαό και εκφράζεται πολλαπλά: Με τη συνύπαρξη πολιτών με τις πιο διαφορετικές πολιτικές καταγωγές και κοινωνικές εντάξεις, από όλο το φάσμα των ηλικιών στις απεργίες, στις διαδηλώσεις και στις πλατείες. Στα κινήματα «δεν πληρώνω». Στις επιτροπές γειτονιάς. Στις ομάδες αλληλεγγύης. Στις κινήσεις καλλιτεχνών και διανοουμένων. Στις ιστοσελίδες αμφισβήτησης.

Όλα αυτά αποτελούν σε μεγάλο βαθμό «αναπάντητες επιστολές» προς τις πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επίτευξη της «ένωσης».

Η απάντηση των δυνάμεων της Αριστεράς είναι να επαναλαμβάνουν, τη λέξη «μέτωπο» σε όλες τις πτώσεις και με όλα τα προσδιοριστικά επίθετα. Τις περισσότερες φορές το ορίζουν γύρω από τον εαυτό τους, ως επέκταση της κομματικής τους επιρροής.

Όμως η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος από το λαό, όπως εκφράστηκε κατεξοχήν στις πλατείες και στις εργατικές κινητοποιήσεις, έδειξε ότι η κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει το πολιτικό χρέος των στιγμών - την Ανατροπή- και βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς.

Ο Αλέξης Τρίπρας δίνει συνέντευξη σε ακροδεξιά blogs...

Πριν μερικές μέρες από το καθοδηγητικό όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκδόθηκε το παρακάτω σχόλιο με αφορμή δημοσιεύματα για τη συμμετοχή στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε εκδηλώσεις:

Στις κρίσιμες σημερινές συνθήκες της άγριας επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, στο πλαίσιο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και της κρίσης ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για μια μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά, σε διάκριση –σε περιεχόμενο και μορφή- από το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ και σε ρήξη με τη σοσιαλδημοκρατία. Ταυτόχρονα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί για κοινή δράση της Αριστεράς και όλων των μαχόμενων δυνάμεων του μαζικού κινήματος, με σκοπό τη συμβολή σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής του κοινωνικού σφαγείου κυβερνήσεων – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Η επιτακτικά αναγκαία αυτή πολιτική γραμμή κρίνεται μέσα στο μαζικό κίνημα και καμιά σχέση δεν έχει με ευκαιριακές εκλογικές συνεργασίες και συναντήσεις «παραγόντων», λογικές που κατατρέχουν την επίσημη Αριστερά. Η συμμετοχή στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε συζητήσεις αριστερών χώρων αποσκοπεί στην προώθηση του αναγκαίου διαλόγου μεταξύ του κόσμου της Αριστεράς και στην ενίσχυση της δυναμικής της κοινής δράσης σε ανατρεπτική κατεύθυνση.

Παρόμοιο σχόλιο από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως δεν πρόκειται να εκδοθεί για την συνέντευξη του διπλοθεσίτη αρχηγού του σε σύναξη blogs όπου κυριαρχούσε η ακροδεξιά! Για να πάρετε λίγη μυρουδιά παραθέτουμε μερικά ενδεικτικά links:

α) http://olympia.gr/2011/11/18/alexis-tsipras-3/

β) http://www.triklopodia.com/2011/10/i-synentefxi-tou-alexi-tsipra-meros-2.html

γ) http://zeidoron.blogspot.com/2011/11/3.html

Το ενδιαφέρον της αυτής της συνέντευξης δεν βρίσκεται μόνο σε ποιούς (kourdistoportocali logia-starata, olympia taxalia προεδρική δημοκρατία online-press, dexiextrem, exomatiakaivlepo, pyrgos-news, citypress-gr ) δίνει την συνέντευξη και που αναδημοσιεύεται, αλλά και στο τι ακριβώς λέει. Σε αυτή την συνέντευξη δεν προβάλει κάποιες πολιτικές θέσεις που προέκυψαν από συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απόψεις όπως η θέση για την συγκρότηση ενός νέου ΕΑΜ με την λαϊκή δεξιά και άλλα παρόμοια που δεν έχουν καμία σχέση με τα μέχρι τώρα επίσημα κομματικά ντοκουμέντα. Αυτές οι απόψεις επίσηες δεν έχουν εκφραστεί δημόσια απ’ ότι γνωρίζουμε ούτε καν σαν θέσεις του ΣΥΝ. Είναι άραγε τυχαίο ότι αυτή η συνέντευξη δεν προβάλλεται από τα κομματικά έντυπα του ΣΥΝ;

Δεν πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια αυθαίρετη κίνηση που έρχεται σε ρήξη με την μέχρι τώρα πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μια διγλωσσία, απολύτως ενταγμένη μέσα στους πολιτικούς σχεδιασμούς της Κουμουνδούρου, η οποία προφανώς έχει την αποδοχή και της εσωτερικής αντιπολίτευσης της ομάδας του Π. Λαφαζάνη, αφού σηματοδοτεί εκτός των άλλων και ένα άμεσο άνοιγμα προς τις γενικότερες εθνικοπατριωτικές της απόψεις.

Μερικές εύστοχες παρατηρήσεις ως προς το περιεχόμενο αυτής της διγλωσσίας μπορείτε να βρείτε εδώ:Οι «Μεταμορφώσεις» του αριστερού τυχοδιωκτισμού 

Η συνέχεια για το ίδιο θέμα μερικές μέρες αργότερα, εδώ:

 Άνοιγμα – σοκ Τσίπρα σε Πάνο Καμμένο! Κλονίζονται τα θεμέλια της μεταπολίτευσης…

Σαν σήμερα... στο Σύνταγμα

(από την ιστοσελίδα της συσπείρωσης αριστερών μηχανικών"¨)

Για την απεργία και την διαδήλωση της Αθήνας της 1ης Δεκέμβρη

Απο τους "σχολιαστές χωρίς σύνορα":
4 Κείμενα για την απεργία και την διαδήλωση της Αθήνας, της 1ης Δεκέμβρη

Μέρος Ι

Μέρος ΙΙ

Για μερικά φλέγοντα ζητήματα της σημερινής κρίσης του καπιταλισμού

Ο μεγάλος ιταλός φιλόσοφος GIORGIO AGAMBEN, η αμερικανίδα πολιτική φιλόσοφος WENDY BROWN, o αμερικανός ιστορικός MOISE POSTONE, ο τούρκος κοινωνιολόγος, δεύτερης γενιάς στη Γερμανία SERHAT KARAKAYALI και μέλη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης μιλούν στη σειρά της ΕΤ3 «Τόποι Ζωής – Τόποι Ιδεών» του Γιώργου Κεραμιδιώτη που προβλήθηκε την Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα.

Τυχαία πέσαμε πάνω της και την παρακολουθήσαμε μέχρι το τέλος με μεγάλο ενδιαφέρον. Ψάξαμε να την βρούμε στο διαδίκτυο, την εντοπίσαμε και σας προτείνουμε να την δείτε. Αξίζει τον κόπο!

Μερικές εικόνες από την συγκέντρωση του DIE LINKE στην Φρανκφουρτη

Την Παρασκευή, 18.11.2011 μίλησε, δυστυχώς αποκλειστικά προφορικά και με την Ελλάδα στο επίκεντρο των αναφορών του, ο ‘Οσκαρ Λαφοντέν σε μια εξαιρετικά μαχητική ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση 2.000 ανθρώπων, οργανωμένη από το DIE LINKE του Κρατίδιου της Έσσης στην Πλατεία της (παλιάς) Όπερας – που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του λεγόμενου «Τετράγωνου των Τραπεζών» με τους ουρανοξύστες της Deutsche Bank, της Kommerz Bank και των υπόλοιπων μεγάλων τραπεζών, καθώς και του Χρηματιστήριου της Φρανκφούρτης, αλλά και της ΕΚΤ: Εδώ χτυπά η οικονομική καρδιά του καπιταλισμού στην Ευρώπη, από δω «επέστρεψε» στην Ελλάδα και ο Λουκάς Παπαδήμος.

Η ατμόσφαιρα ήταν σουρεαλιστική, καθώς την ίδια ώρα στην Όπερα, σε απόσταση 20 μέτρων από τις τελευταίες σειρές των συγκεντρωμένων ανθρώπων, κατέφθαναν κάθε λίγο λιμουζίνες, που αποβίβαζαν στην είσοδο της Όπερας κυρίες με μακριές τουαλέτες και γούνες και μαυροκοστουμάτους κυρίους, οι οποίοι ανέβαιναν τα σκαλιά συνοδευόμενοι κάθε φορά από τα γιούχα του πλήθους: Ήταν το επίσημο δείπνο της «Ένωσης Ευρωπαίων Τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον Πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Μόντι και τον Πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν. Ένα μεγάλο πανώ στην είσοδο της Όπερας ανάγγελλε ως εξής το δείπνο: «Μια εκδήλωση για την τέχνη και την κουλτούρα». Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες είχαν απόλυτο δίκιο: Δεν υπάρχει υψηλότερη εκδήλωση τέχνης και κουλτούρας από το φαί. Κι όπως λέει κι ο Μπρεχτ στην Όπερα της Πεντάρας: «Πρώτα η μάσα / κι η ηθική μετά.» 

Ο Λαφοντέν στην ομιλία του συνδιαλεγόταν κατευθείαν με τους τραπεζίτες που περνούσαν από την πασαρέλα απέναντι από τη μικρή σκηνή της συγκέντρωσης. Μίλησαν πριν από αυτόν για το παιχνίδι που παίζεται με το χρέος με τις γερμανικές κυρίως τράπεζες, θυμίζοντας τόσο το ναζιστικό παρελθόν της Deutsche Bank ως βασικού χρηματοδότη του προγράμματος επανεξοπλισμού τις Γερμανίας και των βασικών μετόχων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν/αι οι μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής όπλων για το ναζιστικό καθεστώς Κρούπ, Τίσεν κλπ και οι παραγωγοί του αέριου εξόντωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Cyclon-B, όσο και το σημερινό της ρόλο, ως μέτοχου μέχρι και του πυρηνικού εργοστάσιου στη Φουκουσίμα: Ένας ηλικιωμένος πρώην παπάς, στέλεχος του κινήματος της ειρήνης, και ένας ανεξάρτητος αριστερός, ο οποίος εκλέγεται επί χρόνια Πρόεδρος του Συνδικάτου των Εκπαιδευτικών στην Έσση. Εμένα με είχαν καλέσει ως «Ελληνίδα δημοσιολόγο» να μιλήσω για την κατάσταση στην Ελλάδα - για πρώτη φορά στη ζωή μου δημόσια στα γερμανικά… Ανάμεσα στις ομιλίες εμφανίστηκε μια γνωστή τραγουδίστρια ροκ κι ένα εκπληκτικό αντρικό ντουέτο με μουσικά κ.α. νούμερα από το σύγχρονο γερμανικό πολιτικό καμπαρέ.

Στη συνέχεια δημοσιεύμε την ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη στην συγκέντρωση του DIE LINKE

Ο «Νέος ΕΛΑΣ» είναι έτοιμος! Το «Νέο ΕΑΜ» καθυστερεί…

(Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στον αστικό τύπο για την σχολή ευελπίδων και όχι μόνο)

Το παρακάτω video το αφιερώνουμε στους θιασώτες του ‘Νέου ΕΑΜ‘ για να πάρουν λίγο κουράγιο. Χωρίς τον ΕΛΑΣ το ΕΑΜ ήταν άδειο πουκάμισο. Ο «Νέος ΕΛΑΣ» είναι εδώ και τους περιμένει!

Και αν δεν βρουν τον νέο Άρη Βελουχιώτη, ίσως συναντήσουν τον νέο Τσάβες της Ελλάδας. Ας ακούσουν τον λόγο που εκφωνήθηκε στο Σύνταγμα την 1 Οκτώβρη του 2011 και ας αναρωτηθούν για το ποιος έχει την πραγματική ηγεμονία σε αυτή την εθνική πρωτοβουλία στην οποία έχουν στρατευτεί πολιτικά.

Ίσως έχουν ακόμα καιρό για να αλλάξουν τα όνειρά τους, πριν γίνουν εφιάλτες…

Επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, όχι εθνικοπατριωτικά μέτωπα - Ανοικτή επιστολή προς κάθε ενδιαφερόμενο

Αναδημοσίευση από την εγρατική εφημερίδα ‘δράση’

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΟΔΑΚΗ*

Καθώς η βαθύτερη μέχρι σήμερα κρίση και ύφεση του καπιταλισμού, που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει οδηγήσει σε μια ανείπωτη εξαθλίωση και έναν εκβαρβαρισμό της κοινωνίας σε διεθνές επίπεδο, και έχει φτάσει στα άκρα τις καταστροφικές επιπτώσεις του συστήματος πάνω στο οικοσύστημα, γίνεται πλέον σαφές ότι οι φορείς του κεφαλαίου και οι θιασώτες του καπιταλισμού βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν για την πλανητική κυριαρχία του κεφαλαίου και το «τέλος της ιστορίας».

Αποδεικνύεται πλέον στην πράξη, αλλά και από μια πληθώρα αναλύσεων, ότι η αγορά δεν μπορεί να διασφαλίσει την άριστη κατανομή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, ούτε την ουσιαστική ελευθερία επιλογών για τους πολίτες, και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μπορεί (πλέον) να διασφαλίσει την κοινωνική ευημερία και την αρμονική συμβίωση μέσα στη φύση. Η κρίση και τα πολλαπλά αδιέξοδα του καπιταλισμού μαρτυρούν πλέον ότι το σύστημα αυτό δεν είναι οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά βιώσιμο. Αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας οικονομικής ανάκαμψης, που αναπόφευκτα θα είναι σε βάρος του ανθρώπου και της φύσης, μπορούμε ωστόσο να υπογραμμίσουμε την προφανή αποτυχία του συστήματος να διασφαλίσει τις συνθήκες μιας ουσιαστικά βιώσιμης ανάπτυξης. Αν, αντίθετα, κάποιοι (το κεφάλαιο και οι ιδεολογικοί του εκφραστές) θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι βιώσιμο, δεν έχουν παρά να το αποδείξουν, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι έμπρακτα το πλήρες κόστος της κρίσης και της ανάκαμψης.

Αίγυπτος: Καζάνι που συνεχίζει να βράζει

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΟΕ σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Αίγυπτος: Καζάνι που συνεχίζει να βράζει»

 

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου, ώρα 18:30, πολυχώρος @Ρουφ

Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Γκάζι (κοντά στο σταθμό μετρό Κεραμεικός)

 

Θα μιλήσουν ο Γιάννης Αλμπάνης, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Αίγυπτο, και ο Γιώργος Τσίπρας, συντάκτης της εφημερίδας Δρόμος.

ΕΤΙΕΝ ΜΠΑΛΙΜΠΑΡ: Ελπίδα της Ευρώπης οι αντιεξουσίες

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΕΤΙΕΝ ΜΠΑΛΙΜΠΑΡ

Με δυο κείμενα που καταγράφουν τις απόψεις του Ετιέν Μπαλιμπάρ για την κρίση χρέους και το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, συνεχίζουμε σ’ αυτό το φύλλο της «Εποχής» τη συζήτηση με αφορμή την κρίση του ευρώ και του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος.

Αν και ορισμένα σημεία των κειμένων αλληλοεπικαλύπτονται, κρίναμε σκόπιμο να τα δημοσιεύσουμε χωρίς ουσιώδεις περικοπές. Ειδικά το κείμενο που μεταφράσαμε από το «Μανιφέστο», με το σχολιασμό που συνοδεύει τις απόψεις του γάλλου φιλοσόφου, διευκολύνει τον αναγνώστη ή την αναγνώστρια να παρακολουθήσει την ανάλυση του Ετιέν Μπαλιμπάρ και στο κείμενο που προέρχεται από τη «Λιμπερασιόν».

«Ε»

Ελπίδα της Ευρώπης οι αντιεξουσίες

«Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, μπορεί να θεωρηθεί ως η μορφοποίηση ενός νέου μοντέλου πολιτικής διακυβέρνησης. Δηλαδή παρακολουθούμε την εκ νέου προώθηση της διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης, έπειτα από τη διακοπή που ακολούθησε το γαλλικό, ολλανδικό και ιρλανδικό δημοψήφισμα, που έκαναν φανερή τη διάχυτη αποδοκιμασία της διαδικασίας που προωθούσαν οι τεχνοκράτες των Βρυξελών. Η νέα προώθηση της πολιτικής ενοποίησης πραγματοποιείται, όμως, υπό τη σημαία ενός νεοφιλελευθερισμού ο οποίος, παρά την κρίση του, είναι ακόμη ικανός να ασκεί ηγεμονία στη γηραιά ήπειρο». Είναι λόγια του Ετιέν Μπαλιμπάρ που είναι πεπεισμένος ευρωπαϊστής. Παρόλα αυτά δε σταμάτησε ποτέ να κριτικάρει την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με τα όσα έκανε κατά την παγίωση της ίδρυσής της. Μια κριτική συνήθεια που δεν εκλείπει ούτε αυτόν τον καιρό, με τη δημιουργία των κυβερνήσεων τεχνοκρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Ο γάλλος φιλόσοφος μας προσκαλεί να δούμε με προσοχή τις μεταλλάξεις που πραγματοποιούνται στα εθνικά και, κυρίως, υπερεθνικά πολιτικά συστήματα. «Στη Γαλλία, αλλά και στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Αγγλία, υπάρχει μια σημαντική πολιτική και διανοητική συνιστώσα, που θέλει να κλείσει την ευρωπαϊκή συζήτηση για να επιστρέψει στην εθνική κυριαρχία, που τη θεωρεί ως το απαραίτητο ανάχωμα για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής εξουσίας. Πρόκειται για μια θέση που δεν αντιλαμβάνεται ένα δεδομένο που για μένα είναι θεμελιώδες: την αλληλεξάρτηση μεταξύ των κρατών και το σχηματισμό μιας παγκόσμιας αγοράς που δε ανέχεται σύνορα. Και κυρίως μια αλλαγή της υλικής σύστασης της κοινωνίας».

Η κυριαρχία
της τεχνοκρατικής δομής

Η ανάγνωση του Μπαλιμπάρ ασφαλώς δεν έχει το ελάττωμα της αφέλειας. Έβλεπε πάντοτε ευνοϊκά το σχηματισμό του νέου υπερεθνικού πολιτικού υποκειμένου που λέγεται Ευρώπη. Μια θέση που ερχόταν σε αντίθεση με όσα υποστήριζε η γαλλική «αριστερά της αριστεράς», και όχι μόνο αυτή. Μια ευρωπαϊκή στράτευση που δεν απέκρυψε όμως το γεγονός ότι αυτό που διαδραματιζόταν ήταν μια διαδικασία συνταγματοποίησης που δεν είχε καμία λαϊκή νομιμοποίηση. (...) Η διατύπωση που χρησιμοποιεί – αυτό που οι Βρυξέλες επιβάλλουν είναι μια δικτατορία των κοινοτικής τεχνοκρατικής δομής- πρέπει να αρθρωθεί σε σχέση με το καθεστώς καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η μοναδική νύξη που κάνει γι’ αυτό το θέμα είναι μια παραπομπή στις θεωρίες του μαρξιστή γεωγράφου Ντέιβιντ Χάρβεϊ, που ισχυρίζεται ότι τα δημόσια οικονομικά είναι το μέσο το οποίο ρυθμίζει και εγγυάται τη συσσώρευση κεφαλαίου μέσα από την απαλλοτρίωση του κοινωνικού πλούτου.