Αναδημοσίευση από "Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα"
του blackpanther
Η 5 Μάη 2010 είναι μια μέρα που πολλοί ήθελαν να την ξεχάσουν εξ αιτίας του εγκλήματος στην Μαρφίν και των νεκρών τραπεζοϋπαλλήλων ( στους νεκρούς ήταν και μια έγκυος γυναίκα…)
Σαν μέρα στέκεται μοναδικά στην Ελληνική Ιστορία ανάμεσα σε άλλα και για την τρομερή αντίθεση συναισθημάτων που έφερε.
Ξεκίνησε σαν εξεγερσιακή γιορτή και κατέληξε σαν αντιεξεγερσιακή κηδεία.
Εκ των υστέρων ξέρουμε ότι αυτή η μέρα στάθηκε πολλαπλά μοιραία, παγώνοντας για αρκετό διάστημα τις λαϊκές αντιδράσεις, συκοφαντώντας και παροπλίζοντας τον αναρχικό χώρο και δίνοντας γενναία παράταση ζωής σε ένα καθεστώς που γεννήθηκε τότε για να δρομολογήσει την εξαθλίωση της κοινωνίας.
Γιατί όμως εν όψει 19 Οκτώβρη θυμάμαι αυτή την μέρα και συνδέω αυτές τις δύο μέρες;
Η απάντηση είναι απλή:
Η 19 Οκτώβρη ήδη διαγράφεται σαν μέρα που θα φέρει κολοσσιαία κοινωνική σύγκρουση και τα προμηνύματα σε ένα μεγάλο βαθμό είναι ίδια με τα προμηνύματα της 5 Μάη:
Τώρα όπως και τότε οι υπάλληλοι της βουλής θα απεργήσουν (κάτι που γίνεται εξαιρετικά σπάνια)
Τώρα όπως και τότε οι μικροαστοί στηρίζουν την απεργία και τα όργανα τους καλούν σε κλείσιμο των μαγαζιών τους για συμπαράσταση (κάτι που επίσης είναι εξαιρετικά σπάνιο)
Τώρα όπως και τότε υπάρχει μια διάχυτη προσμονή να ρίξουμε το καθεστώς με κάθε μέσο και το ηθικό του κόσμου είναι σε κατακόρυφη άνοδο για μια τέτοια προοπτική.
Τώρα όπως και τότε υπάρχουν ανυποχώρητες κλαδικές απεργίες σε ολομέτωπη σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Οι ομοιότητες είναι τόσες πολλές ώστε δεν μπορείς να μην συσχετίσεις τις δύο μέρες.
Κι αν τώρα κάνω την σύνδεση είναι για να έχουμε συναίσθηση να αποφύγουμε την τραγική κατάληξη της 5 Μάη αλλά και για να καταδείξω την κρισιμότητα της 19 Οκτώβρη σαν μέρας αποφασιστικής για αυτά που θα έρθουν.
Μπορούμε και θέλουμε αυτή η Τετάρτη να είναι διαφορετική από εκείνη του Μάη.
Στις 5 Μάη αρχικά διαδραματιζόταν ένα εξεγερσιακό όνειρο.
Ο κόσμος ήταν στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες με επιθετικές διαθέσεις.
Άνθρωποι χωρίς προηγούμενη συγκρουσιακή εμπειρία έκαναν κατά κύμματα ντου στην βουλή.
Η αστυνομία είχε χάσει πλήρως τον έλεγχο και ένιωθε με έναν πρωτόγνωρο τρόπο την αγωνία να μην μπορεί να τον επανακτήσει.
Ο κόσμος συνέχισε να έρχεται κατά χιλιάδες ακόμη κι όταν οι συγκρούσεις είχαν ανάψει για τα καλά.
Ένιωθες ότι ο φόβος είχε αλλάξει πλευρά και η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη βρισκόταν παντού.
Κι ύστερα μαθεύτηκε το περιστατικό στην Μαρφίν που τα γκρέμισε όλα και έστειλε τους πάντες στα σπίτια τους, ηττημένους, σοκαρισμένους και αποσβολωμένους…