Θέλουν να μας κάνουν όλους "τσιγγάνους"!
Ας πάρουμε για παράδειγμα την οικονομία των Παπούα: το δημοσιονομικό της πλεόνασμα κυμαίνεται περίπου στο 0,70% του ΑΕΠ, η ανεργία στο 1,8%, το δημόσιο χρέος είναι μόλις 26% του ΑΕΠ ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ κυμαίνονται στο 7%. Τα στοιχεία αυτά φαντάζουν ονειρικά και είναι σίγουρο πως η Ελλάδα θα 'σκότωνε' για να τα κάνει δικά της. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Παπούα διαμορφώνεται στα 2500 δολάρια κάτι που καθιστά τους κατοίκους της χώρας πάμπτωχους.
(από το άρθρο: Είναι η οικονομία των Παπούα το νέο μοντέλο για την Ελλάδα;)
1. Οι καλές και οι κακές ζαριές...
Το ευρώ είναι “σημαδεμένο” νόμισμα. Εδώ και μια δεκαετία, μια ομάδα Πολωνών μαθηματικών έχει ανακοινώσει ότι τα κέρματα ευρώ, λόγο της κατασκευής τους, οχτώ στις δέκα φορές που θα τα περιστρέψεις, όπως στο γνωστό παιχνίδι "κορώνα - γράμματα", φέρνουν κορώνα. Όταν οι προβλέψεις αποτυγχάνουν συστηματικά, τότε ο σχεδιασμός θα πρέπει να είναι σαν το ζάρι. Για να είναι στοιχειωδώς αποδεκτός στην λήψη αποφάσεων και στον προγραμματισμό δράσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει εναλλακτικές εκδοχές. Ως γνωστόν οι οικονομολόγοι κάθε οικονομικού δόγματος -από τους νεοφιλελεύθερους ως τους μαρξιστές – αδυνατούν να κάνουν στοιχειώδεις προβλέψεις ως προς τις εξελίξεις της κρίσης. Για αυτό τα αστικά επιτελεία που διαχειρίζονται σήμερα την κρίση προχωρούν με παράλληλους σχεδιασμούς, τα γνωστά “plan A” για την περίπτωση που το ευρώ φέρει “κορώνα” και “plan B” για την περίπτωση που φέρει “γράμματα”...
Τις τελευταίες μέρες απ' ότι φαίνεται το “plan Β” για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους του ελληνικού κράτους αναβαθμίζεται στις προτιμήσεις των επιτελείων της Ε.Ε. και του ντόπιου και ξένου αστισμού. Το κεφάλαιο δεν έχει ούτε ιδεολογικά κολλήματα ούτε δογματικές αγκυλώσεις μπροστά σε οποιαδήποτε πολιτική επιλογή, αρκεί να είναι χρήσιμη και αποτελεσματική για την υπεράσπιση των συμφερόντων του.