Τι πραγματικά αναμένει να κερδίσει ο Έλληνας πρωθυπουργός από τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ;

Αναρωτιόμασταν σε τι πραγματικά προσβλέπει ο Έλληνας πρωθυπουργός από τις διαπραγματεύσεις στις οποίες συμμετέχει με τα επιτελεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, αφού το μόνο που κάνει είναι να παρακολουθεί το τι θα αποφασίσουν οι άλλοι και αυτός κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι του και δηλώνει ότι θα τις εφαρμόσει και μάλιστα με το παραπάνω!

Η απάντηση σε αυτή την απορία μας ήρθε από πολύ μακριά, από την Λατινική Αμερική. Παρακολουθείστε το παρακάτω video για να την δείτε με τα ίδια σας τα μάτια!

«Παράτα τα όνειρα σου και προχώρα τρεκλίζοντας»

"Το ΚΚΕ, μπροστά σε κάθε κρίσιμο ιστορικό δίλημμα, κατάφερε να κάνει πάντα την «λάθος» επιλογή.Δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τις αμέτρητες χιλιάδες αγνών αγωνιστών που πέρασαν απ’ αυτό, που πολέμησαν και βασανίστηκαν γι’ αυτό, «προδίδοντας» σε κάθε ευκαιρία τις προσδοκίες και τα όνειρα χιλιάδων υποστηρικτών του.

Είναι δυνατόν να κάνει κανείς πάντα λάθος; Ή μήπως η επανάληψη των ίδιων πρακτικών δεν μπορεί να είναι τυχαία; "

(από το κείμενο: ΚΚΕ, Οι αλάνθαστοι της “Αριστεράς” [μέρος 2ο])

Όμως δεν είναι μόνον το ΚΚΕ που σχεδόν πάντα κάνει λάθος. Είναι όλη η Αριστερά. Και γιαυτό σήμερα η Αριστερά δεν ειναι η λύση, είναι μέρος του προβλήματος. Η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι και κρίση των πολιτικών μηχανισμών της Αριστεράς. Δεν κάνουμε διακρίσεις ανάμεσα στους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς, γιατί είναι πιο πολλά και πιο σημαντικά τα κοινά σημεία τους παρά οι διαφορές που τους χωρίζουν.

Η κρίση αυτή καταγράφεται ανάγλυφα τα τελευταία χρόνια στις σχέσεις της Αριστεράς με το μαζικό κίνημα και τις κοινωνικές αντιστάσεις. Ο “Δεκέμβρης”, η “Κερατέα” και το “κίνημα της 25ης Μάη” ήταν και παραμένουν έξω από τις ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες της Αριστεράς. Επίσης, η επιροή της Αριστεράς στους εργαζόμενους και στα συνδικά τους είναι περιθωριακή και καταγράφεται στην αδυναμία της να πραγματοποιήσει έστω και μια πανελλαδική απεργιακή κινητοποιήση πέρα από την αιγίδα της πουλημένης ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Αλλά και οι όποιοι σκληροί ταξικοί απεργιακοί αγώνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια δεν είχαν ούτε το άρωμα των “ταξικών” συνδικάτων του ΠΑΜΕ, ούτε της “πρωτοβουλίας των πρωτοβάθμιων σωματείων”.Οι μόνες απεργίες που έγιναν έξω απο την ομπρέλλα της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και πράγματι σηματοδότηταν την σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική με άλλους όρους ήταν οι αγώνες των φορτηγατζήδων και των ταξιτζήδων...

Μπροστά στην κρίση, η κατάσταση που επικρατεί στα πολιτικά επιτελεία της Αριστεράς δεν μπορεί να σχολιαστεί με πιο συνεκτικό τρόπο απ' ότι έδω: "η πρώτη αίσθηση της “Μελαγχολίας” τουΤρίαρ"

Τα κομματικά επιτελεία
της σύγχρονης ελληνικής αριστεράς...

Μια ριζική λύση για την Αριστερά είναι ο “ευνουχισμός” των κομματικών της επιτελείων.  Και αυτή την λύση προτείνουμε πρώτα και κύρια στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο με αυτή την μέθοδο αλλάζοντας “φύλο” θα αλλάξει και σελίδα στην ιστορία του και θα μπορέσει να μετεξελιχθεί στην ...ΣΥΡΙΖΑ. Το κακό με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι μοιάζει με την Λερναία Ύδρα. Εκεί που κόβεις ένα, φυτρώνουν δύο. Γιαυτό είναι αναγκαία η “φωτιά στα γενικά επιτελεία..”

Στρατιωτική συνοδεία στον τουρκικό στολίσκο για τη Γάζα

Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή"

Η τουρκική ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα θα μεταφερθεί συνοδεία του πολεμικού ναυτικού της χώρας.

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε χθες το βράδυ, με δηλώσεις του που μεταδόθηκαν από το τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera, ότι οι τουρκικές ναυτικές δυνάμεις θα συνοδεύουν στο εξής τα τουρκικά πλοία που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Λωρίδα της Γάζας και ότι η Τουρκία θα είναι αυστηρή ως προς τον έλεγχο των χωρικών υδάτων στην ανατολική Μεσόγειο λαμβάνοντας μέτρα για να αποτραπεί «η μονομερής εκμετάλλευση των φυσικών πόρων» στην περιοχή αυτή.

«Τα τουρκικά πολεμικά πλοία θα είναι επιφορτισμένα με την προστασία των τουρκικών πλοίων που θα μεταφέρουν βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας... Στο εξής, δεν θα επιτρέψουμε τα πλοία αυτά να γίνουν στόχος επιθέσεων εκ μέρους του Ισραήλ, όπως συνέβη με τον στολίσκο της Ελευθερίας, διότι το Ισραήλ θα έλθει στην περίπτωση αυτή αντιμέτωπο με την κατάλληλη απάντηση», είπε.

Όμως ο Τούρκος πρωθυπουργός προχώρησε και πέραν της παρούσας διένεξης με το Ισραήλ, αναφερόμενος και πάλι στην ενίσχυση της ναυτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο σε συνδυασμό με το θέμα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων φυσικών πόρων σε θαλάσσιες ζώνες από τις παράκτιες χώρες της περιοχής.

Για την Άμεση Δημοκρατία στους χώρους εργασίας

Αναδημοσίευση από το "eagainst.com", από το οποίο κρατήσαμε την σελιδοποίηση. Η αρχική δημοσίευση του κειμένου έγινε στην ιστοσελιδα "www.babylonia.gr"

Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Το ερώτημα ποιος παράγει, γιατί παράγει, πώς παράγει, πόσα παράγει, είναι κομβικό στο πλαίσιο της Άμεσης Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα το ερώτημα αυτό δεν τίθεται καν· ο «οικονομικός αυτοματισμός» της ιδιοκτησίας και της αγοράς τα έχει αναλάβει όλα πριν από εμάς για εμάς, και κυρίως εναντίον μας. Κι όμως, τι πιο βασικό για μια κοινωνία από τον από κοινού προσδιορισμό των αναγκών μας και του τρόπου της ικανοποίησής τους; Χωρίς τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς γι’ αυτό και να δημιουργούμε τα κοινά μέσα για την υλοποίηση αυτής της απόφασης, η όποια δραστηριότητά μας μετατρέπεται σε μια αλλότρια και εχθρική δύναμη απέναντί μας. Γι’ αυτό σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούμε δεν ανήκει σε μας αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια των οικονομικών ολιγαρχιών, στερώντας ακόμη κι αυτά τα μέσα επιβίωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη και οδηγώντας σε ανεπίστρεπτες οικολογικές καταστροφές.

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΑ ΔΙΠΟΛΑ (για μαρξιστές, κάθε είδους)

Του Γιώργου Πρασσά

1. Tο κώμα και η τάξις (όχι η εργατική - η άλλη του γνωστού τρίπτυχου)

Ανακοίνωση απολυμένων 902 για τα γεγονότα στο σταθμό

2. Ο επαγγελματικός εμετός και η νεαρά νομάρχης Καστοριάς

Επαγγελματισμός στην πολιτική  Tου Αλεξη Παπαχελα

3. η "Ελευθεροτυπία" και ο "εθελοντισμός"

α. Η Χ.Κ. Τεγόπουλος έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο μαζικής φυγής των εργαζομένων στην “Ελευθεροτυπία” και το τυπογραφείο – Φυσικά (!) δεν έχει λεφτά να πληρώσει τα δεδουλευμένα όσων εργάζονται

β. Με ασφαλιστικά μέτρα για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους και πρωτοσέλιδη δημοσίευση του ψηφίσματος της συνέλευσής τους απάντησαν σήμερα οι εργαζόμενοι στην “Ελευθεροτυπία”

4. Η καθ' υμάς αριστερά και η πατριωτική δεξιά

Όταν η Αριστερά προσεγγίζει ακροδεξιούς και λαϊκιστές

5. H φωτοτυπία και τα δίδακτρα

O Σλάβοϊ Ζίζεκ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελληνική Αριστερά...

Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ είναι πολύ “μοδάτος” σε όλους τους χώρους της ελληνικής Αριστεράς πέραν του ΚΚΕ . Από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει φανατικούς οπαδούς. Και κείμενα του δημοσιεύονται και αναδημοσιεύονται σε όλο σχεδόν τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο αυτής της Αριστεράς, όχι βεβαίως παντού τα ίδια. Ο κάθε πολιτικός χώρος έχει την δυνατότητα να βρει κάποιο κείμενο του Ζίζεκ το οποίο να ταιριάζει στα μέτρα του...

Όμως αυτή η δυνατότητα επιλογής περιορίζεται όταν τα λεγόμενα του Σ. Ζίζεκ αγγίζουν θέματα “ταμπού” της ελληνικής αριστεράς, όπως είναι η “Ευρωπαϊκή Ένωση”. Και τότε γίνεται ακόμα και λογοκρισία... Ο Ζίζεκ επανειλημμένα έχει εκφραστεί υπέρ της προοπτικής μιας άλλης Ευρώπης, θεμελιωμένης πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης, ενάντια στις εθνικές αναδιπλώσεις, όπως εδώ:

"Ωστόσο, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη: μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης. Την Ευρώπη που γέννησε την αρχαία ελληνική Δημοκρατία, τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Να γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη- κράτη, εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνος- κράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο. Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου."

Σε παλαιότερο δημοσίευμά μας ( Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ) και στα σχόλια που το συνοδεύουν θα βρείτε ενδιαφέροντα στοιχεία για το πως “κακομεταχειρίζονται” αυτές οι απόψεις του Σλάβοϊ Ζίζεκ, ορισμένοι “αριστεροί” στη χώρα μας.

Βέβαια υπάρχουν και πιο ήπιες αντιδράσεις, όπως το δημοσίευμα “Ο Μάκης διαβάζει Althusser, και ο Slavoj Πρετεντέρη.” όπου ο συντάκτης του κειμένου αναρωτιέται:

"Μη μου πεις ; Αν δεν ήξερες τον συγγραφέα άνετα θα το έβαζες ως απόσπασμα στο κύριο άρθρο της Καθημερινής ή του Βήματος."

Αφορμή για αυτή την απορία είναι απόψεις του Ζίζεκ που εξέφρασε σε συνέντευξη στο ZEIT ONLINE, όπως αυτές:

"-ZEIT ONLINE: Πώς κρίνετε την πολιτική διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης;

-Ζίζεκ: Η διάλυση της οικονομικής και πολιτικής ένωσης της Ευρώπης πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Οι Έλληνες δεν θα πρέπει τώρα να κατηγορούν την Ευρώπη για τα πολιτικά τους προβλήματα. Για πολλά χρόνια έχουν επιδοθεί σε ένα επικίνδυνο μίγμα πελατειακών σχέσεων με το κράτος πρόνοιας που έχει φθάσει στα όριά του.Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ίδια η Ευρώπη. "Τι θέλει η Ευρώπη;" για να παραφράσουμε το ερώτημα του Φρόυντ "Τι θέλει η γυναίκα;". Η σημερινή κρίση είναι κρίση του τεχνοκρατικού μοντέλου των Βρυξελλών. Μόνο μια νέα αριστερά μπορεί να σώσει την Ευρώπη."

Όμως, ο συντάκτης του κειμένου, επαναδιατυπώνει με άλλο τρόπο την απορία του στην συνέχεια του κειμένου και καταλήγει:

"Το στοίχημα είναι αν ο Ζίζεκ του «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είναι κρατισμός» και του «οι Έλληνες έφεραν το κράτος πρόνοιας στα όρια» είναι πιο αποτελεσματικός από τον Λαφαζάνη ή τον Μαίλη.

Η γνώμη μου είναι πως το μέλλον είναι προς τους γόνιμους αναθεωρητισμούς, τις ιδιοσυγκρασιακές συνθέσεις, τις sui generis αναζητήσεις. Έστω και με το ρίσκο μιας αμετροέπειας που κάποτε γίνεται αφόρητη γραφικότητα. Και μια τέτοια περίπτωση είναι ο αγαπημένος του ιστολογίου Slavoj, του οποίου η πολυσυλλεκτικότητα του σε στυλ, όψεις, ματιές, θεμέλια και αναφορές ειλικρινά κάποτε μας υπερβαίνει."

Θα συμφωνήσουμε μαζί του και ακριβώς γιαυτό τον λόγο:
1. Του αφιερώνουμε το παρακάτω τραγουδάκι για παρηγοριά!...


2. Σας προτείνουμε να διαβάσετε το κείμενο του Σλάβοϊ Ζίζεκ στο ΖΕΙΤ ONLINE , το οποίο μεταφρασμένο δημοσιεύεται στο REDnotebook εδώ: Ο αυταρχικός καπιταλισμός είναι ο νικητής της κρίσης. Ψάξαμε και άλλους "γνωστούς" χώρους όπου δημοσιεύουν συχνά κείμενα του Σλάβοϊ Ζίζεκ, αλλά δεν το βρήκαμε πουθενά. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε...

Μπορούμε να στοχαστούμε την πολιτική ; (μέρος ΙI)

Πλατεία Συντάγματος:
Μετάφραση στην
γλώσσα των κωφαλάλων...

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ της ..."ΣΠΙΘΑΣ"

Ο υπότιτλος του κειμένου αναφέρεται στο άρθρο "ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ" του Γιώργου Κασιμάτη, το οποίο προβάλλεται ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες από την ιστοσελίδα της ΣΠΙΘΑΣ. Αυτό το άρθρο - το οποίο έχει θαφτεί από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Αριστεράς - θα είναι το θέμα του κειμένου που ακολουθεί.

Πρόκειται για ένα άρθρο - τομή στα μέχρι σήμερα δημοσιεύματα της "ΣΠΙΘΑΣ", τα οποία διεκδικούν να εκφράσουν την πολιτική ταυτότητα της κίνησης. Η τομή συνίσταται στο γεγονός ότι επιχειρείται για πρώτη φορά ο προσδιορισμός των πολιτικών συντεταγμένων της κίνησης όχι μέσω ιδεολογημάτων και "πολιτικών σχεδίων" αλλά με πολιτικούς όρους της συγκυρίας. Και απ' αυτήν την άποψη, αποτελεί ένα καλό μάθημα πολιτικής για τους πολιτικούς σχηματισμούς που αυτοπροσδιορίζονται στον χώρο της Αριστεράς.

Με το ιδεολογικό στίγμα της ΣΠΙΘΑΣ και τον “ασυνάρτητο” πολιτικό λόγο της που εκφέρεται από τον Μίκη Θεοδωράκη, έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα [εδώ] και δεν θα επανέλθουμε για αυτά. Εξάλλου, σε αντίθεση με την ΣΠΙΘΑ, το σύνολο σχεδόν των πολιτικών μηχανισμών της Αριστεράς οι οποίοι διατείνονται ότι έχουν και καθαρό ιδεολογικό στίγμα και συγκροτημένο πολιτικό λόγο, βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο των εξελίξεων στην πολιτική σκηνή και αγωνίζονται να κρατηθούν στις παρυφές του μαζικού κινήματος. Το γεγονός ότι ορισμένοι απ' αυτούς τους μηχανισμούς δεν βγαίνουν φανερά να καταγγείλουν το κίνημα της 25ης Μάης αλλά δηλώνουν ότι το στηρίζουν, είναι συνέπεια μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής που τηρεί μια στάση αναμονής, παρά πραγματικής στράτευσης σε αυτό το κίνημα.

Σε αντίθεση με την δυσπεψία που δείχνει η Αριστερά απέναντι στα δεδομένα που προσδιορίζουν την τωρινή συγκυρία, το κείμενο του Γ. Κασιμάτη βρίσκεται αρκετά βήματα μπροστά. Και αυτά τα βήματα δεν αφορούν στις πολιτικές θέσεις που εκφράζει ως  στοιχεία ανάλυσης της κρίσης. Αφορούν στις αντιλήψεις για το “υποκείμενο της Πολιτικής”.

ΕΦΕΕ και άλλες πικάντικες ιστορίες...

Του Γιώργου Πρασσά

1. Ο πρόεδρος της ΕΦΕΕ μιλάει στο "ΒΗΜΑ"

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

περισσότερα στο http://ilesxi.wordpress.com/

2. Είναι γεγονός: επέστρεψε δριμύτερος

Ο "υπαρκτός" κομμουνισμός είναι εδώ!...

Η ταύτιση των θέσεων της iskra με το ΚΚΕ καταγράφεται στην παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις "Α.Α. Λιβάνη". Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανάλυση, αλλά στην πρόταση: " Και, βεβαίως, έχει τη δική του οικονομική πρόταση, τον πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας της χώρας, που «κλειδί» της είναι «η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας, που καθορίζουν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα• προϋπόθεση είναι η απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας και η μετατροπή της σε κοινωνική»."

Το μοντελάκι το γνωρίζουμε, είναι το μοντελάκι που εφαρμόστηκε στην ΕΣΔΔ  με το κράτος - κόμμα, γιατί μόνον μέσου αυτού του τύπου πολιτικής διαχείρισης εξασφαλίζεται ο "πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας". Την υπεροχή αυτή του κρατικής διαχείρισης την διαπιστώνουμε σήμερα στην Κίνα, όπου "ο πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας" εμφανίζεται νικηφόρος απέναντι στον "φιλελεύθερη κρατική διαχείριση" της Δύσης...

Ο σοσιαλισμός που επαγγέλλεται ο Ν. Μπογιόπουλος έχει ένα όνομα, λέγεται "κρατικός καπιταλισμός". Η κρατικοποίηση της ιδιοκτησίας και των μέσων παραγωγής και των τραπεζών, όπως έδειξε η ιστορία των καθεστώτων των ανατολικών χωρών δεν οδηγούν στον κομμουνισμό, αλλά σε νέες καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης...

Βιντεο από τα επεισόδια του Σαββάτου 03-09-2011

Η συνέχιση της δράσης του κινήματος της 25ης Μάη μετά τις καλοκαιρινές διακοπές φαίνεται ότι φοβίζει την κυβέρνηση περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Η απρόκλητη επίθεση, χωρίς την παραμικρή αφορμή την νύχτα της 3ης Σεπτέμβρη δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει όλα τα όρια ανοχής που διέθετε και προβαίνει πλέον στην ωμή καταστολή.

Σχετικά με θέμα κείμενα: ΧΟΥΝΤΑ
και εδώ: Το βίντεο από την επίθεση των ΜΑΤ στα Everest. Τι κάνουμε;