Ιδού τα αποτελέσματα της παρέμβασης του ελληνικού κράτους για τον έλεγχο των πληροφοριών στο internet!...

Πρόσφατα άνοιξε ξανά η συζήτηση για τον έλεγχο της διακίνησης της πληροφορίας στο internet με αφορμή την ανακοίνωση της απόφασης του υπουργού Δικαιοσύνης Μ.Παπαϊωάννου με τα ονόματα των μελών της επιτροπής, η οποία θα αναλάβει το νομοπαρασκευαστικό έργο του νόμου για την ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου.

Το πρώτο πράγμα που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι ότι αυτή η ρύθμιση για την ταυτοποίηση των διαχειριστών των blogs δεν αφορά κυρίως στην ικανοποίηση κρατικών αναγκών αλλά ανάγκες του ιδιωτικού τομέα και στοχεύει στην διεύρυνση της άσκησης δικαστικής τρομοκρατίας. Το κράτος ήδη έχει τα μέσα και τους μηχανισμούς να εντοπίζει και να γνωρίζει όχι μόνον την ταυτότητα των διαχειριστών των blogs αλλά και κάθε πολίτη που διακινεί πληροφορία στο internet. Απλά αυτή την γνώση το κράτος την αξιοποιεί στο εσωτερικό των μηχανισμών του χωρίς όμως να έχει πάντα την δυνατότητα να την χρησιμοποιήσει και ως αποδεικτικό στοιχείο παρά μόνον στις περιπτώσεις που έχει ακολουθήσει την νομότυπη διαδικασία που το ίδιο έχει καθιερώσει. Με την ρύθμιση την οποία θέλει να επιβάλει ο κ. Παπαϊωάννου, απλώς επισπεύσει και διευρύνει αυτές τις διαδικασίες νομότυπης τακτοποίησης ώστε να είναι πιο εύκολη και βατή η διαδικασία  της δημόσιας προβολής της ταυτότητας που παραγωγού ή διακινητή πληροφοριών στο internet, οι οποίες θα υπάγονται στις διατάξεις του νέου νόμου.

Η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος δεν είχε  κανένα πρόβλημα στην άσκηση των καθηκόντων της όταν διερευνούσε υποθέσεις με  εντολές των μυστικών υπηρεσιών και άλλων συναφών μηχανισμών. Είχε πρόβλημα όταν προσέφευγαν σε αυτή και ζητούσαν την βοήθειά της ιδιώτες οι οποίοι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την πληροφορία ως αποδεικτικό στοιχείο για την δικαιοσύνη. Αν βέβαια οι ιδιώτες δεν ήταν απλοί πολίτες αλλά σημαίνοντες τραπεζίτες, βιομήχανοι  ή πολιτικοί παράγοντες της χώρας, ούτε τότε υπήρχε πρόβλημα. Από υπόθεση που γνωρίζουμε άμεσα - και κάποια στιγμή θα την δημοσιοποιήσουμε  - η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος έχει κάνει τέτοια "παροχή υπηρεσιών" σε μεγαλοπαράγοντα της οικονομικής ζωής της χώρας. Το αν κόπηκαν σε αυτή την συναλλαγή αποδείξεις με "μπλοκάκι" δεν το γνωρίζουμε...      

Όμως αυτές οι ρυθμίσεις έχουν κάποια θεσμικά όρια τα οποία δεν είναι εύκολο να αναμορφωθούν γιατί υπερβαίνουν τα όρια της κρατικής κυριαρχίας στο internet. Ως γνωστόν η μεγάλη πλειοψηφία των ελληνόφωνων blogs βασίζεται σε πλατφόρμες εταιριών που διέπονται από το δίκαιο των Η.Π.Α. Όταν λοιπόν κάποιος μηνυτής πάει με εντολή εισαγγελέα( π.χ. για περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμησης) στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ψάχνοντας να βρει τον ψευδώνυμο/ανώνυμο blogger, οι αστυνομικοί τον ενημερώνουν ότι  δεν μπορούν να δώσουν στοιχεία (ακόμα και αν τα γνωρίζουν ή μπορούν να τα εντοπίσουν με την τεχνολογία που διαθέτουν για λόγους “εθνικής” ασφάλειας). Αυτό συμβαίνει διότι επίσημα θα πρέπει να τα ζητήσουν π.χ. από την Google, η οποία προφανώς αποκλείεται να δώσει στοιχεία όπως το I.P.  ή άλλα στοιχεία του συνδρομητής της  blogger - διότι μια τέτοια πράξη θα αποτελούσε για δυσφήμηση για την ίδια - ώστε στην συνέχεια να ταυτοποιηθεί ο συνδρομητής της ελληνικής εταιρίας παρόχου.

Βέβαια όταν οι ρυθμίσεις του κάθε κ. Παπαϊωάννου και οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν βρίσκουν απέναντί τους τον κάθε ανώνυμο blogger αλλά μεγάλες επώνυμες πολυεθνικές εταιρείες, τότε αποδεικνύονται ότι είναι εντελώς ανίσχυρες. Άκρον άωτον της γελοιοποίησης του Ελληνικού Κράτους (και όλων των μηχανισμών του, από τον Ελληνικό Στρατό ως το υπουργείο του κ. Παπαϊωάννου) είναι η παροχή δωρεάν αεροφωτογραφιών από την Google και μάλιστα για περιοχές που θεωρούνται υψίστης εθνικής ασφάλειας, όπως είναι στρατιωτικές εγκαταστάσεις. 

Στις παρακάτω εικόνες μπορείτε να δείτε ένα μικρό δείγμα της γελοιοποίησης. Η περιοχή που φαίνεται είναι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην λεωφόρο Μεσογείων.  Στις αεροφωτογραφίες της Google  εμφανίζεται όπως πραγματικά είναι ενώ στις αεροφωτογραφίες που παρέχει η “Κτηματολόγιο Α.Ε” κατ εντολή του ελληνικού δημοσίου είναι παραποιημένο. Το γελοίο της υπόθεσης δεν είναι μόνον παραποίηση της εικόνας που παρέχει η “Κτηματολόγιο Α.Ε.” αλλά και η προχειρότητα με την οποία έχει γίνει! Τουλάχιστον ας άφηναν την είσοδο και την πύλη στην Λ. Μεσογείων όπως είναι διαμορφωμένη και ας παραποιούσαν το εσωτερικό του οικοπέδου...

εικόνα από το ελληνικό κράτος

εικόνα από την Google

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΙ Ο "ΑΛΛΟΣ" Ο "ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ"!

Αναδημοσίευση από την "ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ"

Ακουσα χθες βράδυ, στην εκπομπή του Ρουμελιώτη στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ, τον σοσιαλιστή Αλέξη Μητρόπουλο και έφριξα! Το τι έλεγε ο στόμας του μεγαλοδικηγόρου δεν περιγράφεται! Αυτοί λέει που προσδοκούν εξεγέρσεις των λαών ματαιοπονούν. Οι λαοί που θα εξεγερθούν θα φάνε το ξύλο της αλεπούς και θα γυρίσουν στα σπίτια τους!!! Το μόνο που μπορεί να μας βγάλει απο την κρίση είναι μια παγκόσμια συνεννόηση (!!!). Φυσικά μεταξύ των δυνάμεων του κεφαλαίου προσθέτω εγώ! Αφού οι λαοί θα είναι σπίτια τους! Και για να ακριβολογούμε, στο τελευταίο σπίτι τους ίσως! Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο κύριος ήταν ο εκλεκτός του άλλου Alexis (του δικού μας ντε), για την θέση του υποψήφιου περιφερειάρχη Αττικής. Και μάλιστα στη θέση του Αλέκου Αλαβάνου!!! Θα κουβάλαγε λέει τις ορδές των σοσιαλιστών που θα έφευγαν απο το ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ! Άλλη μια πολιτική πατάτα και μάλιστα με εντελώς ταπεινά κίνητρα! Για να δούμε θα ακούσουμε ποτέ κάποια αυτοκριτική από τον Alexis και το γνωστό πρασινοκόκκινο επιτελείο;

Ονειροπαγίδα...

Η Ανακοίνωση του "ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΑ" για τις τελευταίες διεθνείς εξελίξεις...

Τα τελευταία 24ωρα παρακολουθούμε μια όξυνση στα επεισόδια της οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Από τον καυγά μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα και του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος γενικότερα με τον οίκο αξιολόγησης S&P ,που υποβάθμισε την χώρα ,παρά την λύση που δόθηκε στο πρόβλημα του δημόσιου χρέους κριτικάροντας την πυγμή και την αποφασιστικότητα της αμερικανικής κυβέρνησης, προκαλώντας έτσι την πτώση των χρηματιστηρίων διεθνώς, μέχρι τις προσπάθειες του κεντρικού ευρωπαίου τραπεζίτη Τρισέ να περιορίσει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις στην Ιταλία και την Ισπανία ,αγοράζοντας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα ομόλογα των αντίστοιχων χωρών.

Το ενδιαφέρον εδώ βρίσκεται στην «μυστική» επιστολή του Τρισέ προς τον Μπερλουσκόνι, πρωθυπουργό της έβδομης ισχυρότερης οικονομίας, με λεπτομερείς οδηγίες για το αναγκαίο πρόγραμμα λιτότητας που πρέπει να εφαρμόσει! Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, όπου οι «αγορές», τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, οι ίδιοι οι τραπεζίτες διεκδικούν τον ρόλο του καθοδηγητή των κυβερνήσεων, στην ΕΕ μα και στις ίδιες τις ΗΠΑ πρέπει να κατανοηθεί και η κατάσταση στην χώρα μας.

Κοινός παρονομαστής όλων των περιπτώσεων είναι η βίαιη μεταφορά των βαρών και των αδιεξόδων της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, της οικονομίας της κερδοσκοπικής φούσκας, στην πλάτη του κόσμου της εργασίας, στην πλάτη των λαών με όρους που καταργούν ακόμη και τα προσχήματα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας.

Η απάντηση για την κοινωνική πλειοψηφία δεν βρίσκεται σε κάποια φαεινή ιδέα που θα ρυθμίσει τα αδιέξοδα εντός του υφιστάμενου οικονομικού πλαισίου! Αντίθετα βρίσκεται στην αποφασιστική άρνηση του δρόμου της κοινωνικής ερήμωσης και της καταστροφής. Στην άρνηση των πολιτικών υπηρετών, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΣΙΑ, των τραπεζιτών και των πιο σκληρών καπιταλιστικών κέντρων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς.

Στην χώρα μας διαμορφώνεται η δυνατότητα διεξόδου για τον κόσμο της εργασίας και τον ελληνικό λαό μα και η προοπτική για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Δυνατότητα που προσφέρει ο ρόλος της ως «αδύναμου κρίκου» του ευρωπαϊκού και διεθνούς συστήματος. Προϋποθέτει την ανάληψη της ευθύνης από την Αριστερά να συσπειρώσει τον λαό γύρω από τον άμεσο στόχο της στάσης πληρωμών προς τους δανειστές, της πτώσης της κυβέρνησης και της εκδίωξης της Τρόικας, της ανατροπής όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων. Απαιτεί την ενίσχυση και στήριξη όλων των κοινωνικών αγώνων στην κατεύθυνση συγκρότησης μαζικού μετώπου ανατροπής και αλληλεγγύης.

Στην εποχή που χαρακτηρίζεται αφενός από τις δικτατορίες των αγορών και τις υποτελείς και αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις και αφετέρου από τα κινήματα των «αγανακτισμένων» και εξεγερμένων λαών ας προετοιμάσουμε με τον καλύτερο τρόπο την φθινοπωρινή εργατική, νεολαιίστικη, λαϊκή αντεπίθεση.

Όλοι και όλες τον Σεπτέμβρη στο Σύνταγμα και στις «πλατείες» των πόλεων, των σχολών, των εργασιακών χώρων.

Αθήνα 8 Αυγούστου 2011

.

Εικόνες από την πορεία στο Δημαρχείο (01/08/2011)

Εικόνες από το Λονδίνο

Η Αριστερά αλλού στήνει “ομπρέλες” και αλλού αποζητά “σκιά”...

Πρέπει «να λερωθούν»

Τέλος, υπάρχουν τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που φαντασιώνονται αριστερά μετωπικά σχήματα, καθιστώντας τις επιθυμίες τους οδηγό για την ανάλυση της πραγματικότητας. Η κοινωνική κίνηση δεν επιτρέπει τέτοιες φαντασιώσεις. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι ακόμα και στην πιο άγρια κοινωνική εξέγερση που μπορεί κανείς να φανταστεί, ο λαός θα αναζητήσει αριστερή διέξοδο από την κρίση, σε κομμάτια που μέχρι σήμερα έχουν πολύ μικρή κοινωνική ανταπόκριση. Εκτός κι αν προσδοκούμε θαύματα! Το βασικό ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν αυτά τα τμήματα της Αριστεράς -στον εαυτό τους πρώτα απ’ όλα- είναι αν θέλουν να συμβάλουν πραγματικά σε μία ριζοσπαστική λύση, στη σημερινή πολιτική κατάσταση. Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε πρέπει να αποφασίσουν «να λερωθούν».

Η πολιτική λύση, σήμερα, θα είναι εκ των πραγμάτων εντός του αστικού συστήματος. Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος, αλλά, κυρίως, η δημόσια παραδοχή του, είναι αναγκαία συνθήκη προκειμένου να πάψουμε να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους και να εκπονήσουμε ένα σχέδιο για τη συμμετοχή μας σε ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο. Σε αυτό θα συμβάλλουμε ως μία συνιστώσα. Καταρχάς, χωρίς αξιώσεις ηγεμονίας, χωρίς απαιτήσεις ηγετικού ρόλου για το προβεβλημένο ή μη πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς.

Έτσι μόνο θα επιτύχουμε να συνδεθούμε με την κοινωνική κίνηση και το λαϊκό ριζοσπαστισμό, να ανασυγκροτήσουμε την Αριστερά, να διαχωριστούμε από τις άλλες δυνάμεις στη βάση πραγματικών πολιτικών αντιθέσεων στους κόλπους του κινητοποιούμενου λαού, να ξανασυνδέσουμε την Αριστερά με πλατύτερα ακροατήρια, να δοκιμάσουμε τις απόψεις μας και να δοκιμαστούμε στο πραγματικό πολιτικό πεδίο, στο φως του ήλιου και όχι υπό σκιάν.

(απόσπασμα από το κείμενο “Αριστερά υπό σκιάν” του Βαλάντη Στεργίου που δημοσιεύτηκε στο “δρόμο”)

Η βασική θέση του κειμένου είναι ότι “Η πολιτική λύση, σήμερα, θα είναι εκ των πραγμάτων εντός του αστικού συστήματος”. Αυτή την θέση ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς ενώ την ενστερνίζεται στην πράξη με το περιεχόμενο αλλά και την μορφή των προτάσεων που κάνει για την έξοδο από την κρίση, στις διακηρύξεις μασάει τα λόγια του. Η Αριστερά μπροστά στην κρίση τελεί υπό σύγχυση και δεν μπορεί να συνδυάσει κάτω από ενιαία πολιτική γραμμή παράλληλους στόχους που από την μια να βελτιώνουν την θέση του κόσμου της εργασίας εντός του αστικού συστήματος και από την άλλη να αποτελούν βήματα και να ανοίγουν τον δρόμο για τον “άλλο κόσμο” που είναι εφικτός. Η σύγχυση ανάμεσα στους στρατηγικούς στόχους και στις ταχτικές κινήσεις δημιουργεί αντιφατικές (συγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες) επιλογές οι οποίες δεν μπορούν να αποκτήσουν κοινωνικά ερείσματα και οδηγούν στην πολιτική περιθωριοποίηση. Αυτό το αποτέλεσμα καταγράφεται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις, όπου ενώ η κρίση του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του δικομματισμού είναι εμφανής και γενικευμένη, η αριστερά δεν κερδίζει τίποτα το ουσιαστικό απ' αυτήν...

Μια εξαίρεση αποτελεί το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Βεργόπουλου, το οποίο χωρίς προκαταλήψεις και ιδεολογικές σκοπιμότητες από μικροκομματικές ανάγκες επιβίωσης αποδέχεται την θέση ότι “Η πολιτική λύση, σήμερα, θα είναι εκ των πραγμάτων εντός του αστικού συστήματος” και διερευνά ζητήματα που παραμένουν αναπάντητα καθώς και ευρύτερες πλευρές μιας παρόμοιας πολιτικής προοπτικής.

Αντίθετα με τον Κ. Βεργόπουλο, πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς, αυτή την αντιφατική τους στάση ως προς τον χαρακτήρα της πολιτικής πρότασης που κάνουν, επιχειρούν συχνά να την καλύψουν με την θεωρία των “μεταβατικών προγραμμάτων”. Όμως δεν μπορούν να ξεπεράσουν μια κρίσιμη πολιτική αδυναμία στην διαμόρφωση των πολιτικών τους στόχων: Οι “μεταβατικοί στόχοι” δεν συγκροτούν αυτοτελείς πολιτικές κατακτήσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θα αποτελούν κατακτήσεις για τον κόσμο της εργασίας, χωρίς να έχουν την ανάγκη της πραγμάτωσης άλλων αναγκαίων προϋποθέσεων και την επίτευξη και άλλων παράλληλων στόχων.

Η Γερμανία σκέπτεται σοβαρά την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Οι τελευταίες εξελίξεις για το χρέος της Ιταλίας και ένα δημοσίευμα στο SPIEGEL “Merkels Experten lehnen Italien-Rettung ab”πυροδότησαν τις συζητήσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Τελικά απ' ότι φαίνεται η πρόσφατα νεοϊδρυθείσα  "πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της Ε.Ε"  βρήκε αναπάντεχα συμμάχους στην καρδιά της Ε.Ε. Η προοπτική της διάλυσης της ΟΝΕ και της επιστροφής της Γερμανίας σε “εθνικό νόμισμα”  προβληματίζουν σοβαρά την άρχουσα τάξη της Γερμανίας.

Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ του περιοδικού, η Μέρκελ και οι σύμβουλοι της αποφάσισαν να ΜΗΝ τυπώσουν περαιτέρω χρήμα μέσω της αγοράς ομολόγων της Ιταλίας. Και αυτό διότι κρίνουν ότι το τεράστιο οικονομικό μέγεθος της Ιταλίας (η Ιταλία είναι μέλος του G7, δεν είναι ούτε η "Ελλαδίτσα", ούτε η Ιρλανδία) κάνει ασύμφορη τη διάσωση των τραπεζών της.

Μια πρώτη πληροφόρηση και σχολιασμός αυτού του θέματος εδώ: “ΕΚΤΑΚΤΟ: Το Spiegel μεταδίδει ότι η Γερμανία ΔΕ δέχεται να τυπώσει χρήμα για τις τράπεζες της Ιταλίας. Χαμός στην ευρωζώνη”

Αν φύγουμε από την ΟΝΕ και την ΕΕ, κινδυνεύουμε να πάθουμε ότι έπαθε η Ελβετία!

Πολλοί πολίτες της χώρας μας φοβούνται ότι αν φύγουμε από την ΟΝΕ και την ΕΕ, η Ελλάδα θα γίνει σαν Αλβανία ή Β. Κορέα γιατί το νόμισμά μας δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, θα έχουμε τεράστιο πληθωρισμό και άλλα παρόμοια φαινόμενα που θα μας αναγκάσουν να πούμε το ψωμί ..ψωμάκι. Όμως απ' ότι φαίνεται ακόμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν ακριβώς ανάποδα απ' αυτούς τους φόβους και η οικονομία μας δυναμώσει τόσο πολύ ώστε η δραχμούλα να ανατιμηθεί σε σχέση με το ευρώ, θα έχουμε πάλι προβλήματα με την οικονομία της χώρας!...

πράκτορας της ΣΤΑΖΙ

Το ευρώ κάτω από τον Γερμανικό έλεγχο έχει διδαχθεί τις τακτικές μεταμφίεσης που χρησιμοποιούσε η Στάζι. Αυτές οι τεχνικές εκτίθενται πρόσφατα σε έκθεση φωτογραφίας  που φιλοξενεί η γκαλερί Morgen Contemporary στο Βερολίνο.  Ακόμα και αν φύγει από η χώρα μας την  ΟΝΕ, το ευρώ θα βρει τρόπο να εισέλθει  ξανά στην οικονομία μας, επισυνάπτοντας σχέσεις με την δραχμούλα, οι οποίες θα  απειλούν με καταστροφή η παραγωγική βάση της οικονομίας μας  και θα βάζουν φουρνέλο στην εθνική μας υπόσταση...

Πόσο ύπουλο είναι το ευρώ; Διαβάστε το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύεται στην “καθημερινή” για να μάθετε τι έπαθε η Ελβετία που το νόμισμά της (το ελβετικού φράγκο) ενισχύθηκε πρόσφατα 8,3% έναντι του ευρώ.

Ελβετοί αμειβόμενοι σε... ευρώ

Σε δραστικά μέτρα αναγκάζονται να καταφύγουν οι ελβετικές βιομηχανίες για να αντιμετωπίσουν τη δυσβάσταχτη ενίσχυση του ελβετικού φράγκου, 8,3% έναντι του ευρώ, το 2011. Ορισμένες αυξάνουν τις ώρες εργασίας των υπαλλήλων τους αλλά όχι και την αμοιβή τους, όπως η χημική βιομηχανία Lonza Group, ενώ άλλες σκέπτονται να πληρώνουν το προσωπικό τους σε ευρώ ή να συνδέσουν τους μισθούς με τις διακυμάνσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Η Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων της χώρας, που εκπροσωπεί περίπου 380.000 εργαζομένους, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με σημαντικό αριθμό εταιρειών που εξετάζουν την προοπτική να πληρώνουν το προσωπικό τους σε ευρώ.

Οι βιομηχανίες αναγκάζονται να καταφύγουν σε αυτά τα μέσα, καθώς η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά μετά τις αλλεπάλληλες απόπειρες να αποτρέψει την άνοδο του φράγκου. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που οι εξαγωγείς βάλλονται από την ενίσχυση του νομίσματος, καθώς έχουν αντιμετωπίσει τρεις τέτοιες περιόδους στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών. Η ανοδική πορεία του φράγκου από τον Ιούνιο του περασμένου έτους και η αποτυχία της Τράπεζας της Ελβετίας να την αναχαιτίσει έχουν προκαλέσει την αντίδραση πολιτικών, που ζητούν την παραίτηση του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας, Φίλιπ Χίλντεμπραντ.

Μάρτα Χάρνεκερ: Για τα λάθη της Αριστεράς

Με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται για τις σχέσεις του παραδοσιακού εργατικού κινήματος και των κινητοποιήσεων που ταρακούνησαν τα νερά ενός βαλτομένου κοινωνικού ιστού, όπως ο αγώνας των ταξιτζήδων φέτος και των φορτηγατζήδων πέρσι το καλοκαίρι, ο αγώνας των κατοίκων της Κεραταίας και κυρίως το Κίνημα της 25ς Μάη, παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία της Μάρτα Χάρνεκερ με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής». που έγινε πέρσι στις 9 Δεκεμβρίου 2010, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

(ολόκληρη η ομιλία εδώ: Μάρτα Χάρνεκερ:Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα)