Αναρτήσεις
Γνωστή η μορφή της εκδήλωση - παραδοσιακή στο αριστεροχώρι - που παραπέμπει σε παραστάσεις καραγκιόζη: στην σκηνή ανεβαίνουν οι προσωπικότητες/παράγοντες και από πίσω οι πολιτικοί μηχανισμοί που κινούν τα νήματα…
Δεν θα κάτσω να αναλύσω την ιδεολογική λειτουργία αυτού του σκηνικού, απλά επισημαίνω ότι επικαθορίζει τα όρια και τον χαρακτήρα της εκδήλωσης, αν εκληφθεί ως πολιτική, μια παράσταση που στην πραγματικότητα είναι θεατρική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν παράγει πολιτικά αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα ένα ντιμπέιτ πολιτικών στην TV, συμβάλει στην διαμόρφωση της εκλογικής τους πελατείας.
Το ενδιαφέρον του κοινού που παρακολούθησε την παράσταση, επικεντρωνόταν στο τι θα γίνει στις ευρωεκλογές που έρχονται. Γιαυτό δεν ακούστηκαν και πολλά πράγματα. Ακούστηκαν πολλά άλλα, που λίγο - πολύ, όσοι είναι θεατές ανάλογων παραστάσεων τα έχουν ξανακούσει. Αυτό δεν είναι απλά ένα σκηνοθετικό εύρημα για να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κοινού για τις επόμενες παραστάσεις. Είναι και πρόβλημα στο σενάριο, το οποίο δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Αν και όταν ολοκληρωθεί, τότε αυτές οι παραστάσεις θα λάβουν πανηγυρικό χαρακτήρα...
Όπως σε μια αστική εφημερίδα, μπορείς να βρεις μια ενδιαφέρουσα άποψη που μπορεί να τροφοδοτήσει την σκέψη με νέους προβληματισμούς και να πάει την σκέψη σου λίγο παραπέρα, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με μια θεατρική παράσταση. Οι τοποθετήσεις, για παράδειγμα, της Ηρώ Διώτη και του Χρήστου Λάσκου είχαν ένα παρόμοιο χαρακτήρα σε σχέση με τους δικούς μου προβληματισμούς.
Η κριτική όμως στο “σενάριο” του έργου σε επόμενο κείμενο...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου