Αναρτήσεις
 |
| ένα "φάντασμα" πλανιέται πάνω από την "εργατική πρωτοπορία"... |
Αυτή την “παράδοση” ακολουθεί και η γενική απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που έχει προκηρυχθεί στις 30 Μάη 2018, ημέρα Τετάρτη. Η πρόσφατη απεργία της πρωτομαγιάς, δεν απέδειξε μόνον την αποτυχία αυτής της πρακτικής, αλλά επιβεβαίωσε την πλήρη αποστασιοποίηση των εργαζομένων από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες τους:
Τι άλλαξε λοιπόν από την 1η ως τις 30 του Μάη, και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αναμένει ότι η νέα απεργία της 30 του Μάη θα είναι μαζική και αγωνιστική;
Οι «εργατοπατέρες» δεν χάνουν ποτέ την ελπίδα τους, ούτε και οι «πρωτοπορίες» του εργατικού κινήματος...
Όμως ούτε οι εργαζόμενοι αλλά και οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι, χειραγωγούνται από γραφειοκρατικές ηγεσίες και πρωτοπορίες. Κρίνουν μόνοι τους πότε, που και πως θα κατέβουν σε ένα συλλαλητήριο. Άλλες φορές κατεβαίνουν και άλλες τους αφήνουν μόνους τους...
Θυμόσαστε τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στην αρχή των μνημονίων, όπως την γενική απεργία της 5ης Μάη του 2010;
Τότε, είχαν οργανωθεί 3 ξεχωριστές συγκεντρώσεις, αλλά παραγέμισε το κέντρο της Αθήνας και αν κάποιος από τον ουρανό κοίταζε κάτω, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορούσε να τις ξεχωρίσει... Και τότε η ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που είχε προκηρύξει την απεργία, ήταν απαξιωμένη, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον κόσμο να κατέβει και να διαδηλώσει. Και τότε το ΚΚΕ έκανε την δική του ξεχωριστεί συγκέντρωση, όπως και η εξωκοινοβουλευτική και η κινηματική Αριστερά και η Αναρχία έκαναν την δική τους συγκέντρωση, αλλά ο κόσμος δεν κατέβηκε επειδή ακολούθησε τα κελεύσματά τους...
Ήταν η εποχή που η ελπίδα ήταν ζωντανή ο κόσμος κατέβαινε στον δρόμο. Είχε κατέβει και δυο μήνες πριν (11 Μάρτη 2010), σε ανάλογη κινητοποίηση, με τους ίδιους οργανωτές και με ξεχωριστές συγκεντρώσεις:
Το κίνημα εκείνης της εποχής ήταν αυτό που συνέβαλε στο να αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία και έφερε την "άνοιξη" του 2015. Αυτή την ευκαιρία δεν την άρπαξε ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω πολιτικής οξυδέρκειας, ήταν το "δώρο" που του χάρισε η πολιτική ανικανότητα της υπόλοιπης Αριστεράς...
Η συνέχεια είναι γνωστή. Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού αποτυπώνεται σήμερα στα συλλαλητήρια για το μακεδονικό και στην ...επιτυχία της πρωτομαγιάτικης "απεργίας". Η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης είναι γενικευμένη και αγκαλιάζει το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών, ακόμα και αυτούς που επαγγέλλονται ότι "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός". Στην κοινωνία η πεποίθηση ότι μετά τον Αλέξη έρχεται ο Κούλης, εδραιώνεται όλο και περισσότερο. Μερικοί που αρέσκονται σε πιο μακροπρόθεσμες προβλέψεις - δεν αναφέρομαι σε αυτούς που πιστεύουν ότι «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη» - αλλά σε εκείνους που αναρωτιούνται από τώρα: Μετά τον Κούλη, τι;...
Ποιά είναι η κατάσταση στο κίνημα σήμερα;
Μπορεί ο ξεσηκωμός του 2010 στην Κερατέα να έγινε αρκετά χρόνια μετά video game, όμως το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς ενώ βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, κινδυνεύει να γίνει "νούμερο" επιθεώρησης με την περιφερόμενη σκάλα του Λαφαζάνη. Κίνημα μόνον με εκπροσώπους και πολιτικούς διαμεσολαβητές δεν γίνεται...
Επίσης, αν ο κόσμος αναμένει τον "σωτήρα", δεν βγαίνει στον δρόμο... Και ο πολιτικά υπεύθυνος γι' αυτή την κατάσταση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2014. Εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ (με τις "συνιστώσες" και τους "παράγοντες" του) άρχισε ν' απεμπολεί τα κινηματικά ερείσματα πριν καν ανέβει στην κυβερνητική εξουσία, υποσχόμενος ότι μέσω της κυβερνητικής διαχείρισης θα φέρει την "αλλαγή". Και ο κόσμος τον εμπιστεύτηκε, όπως εμπιστεύτηκε και το ΠΑΣΟΚ το 81. Όμως εκείνο και μαζικό κόμμα ήταν και τον πρώτο καιρό έκανε κάποιες τομές στο κράτος. Γιαυτό έμεινε και αρκετά χρόνια στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε παραδοθεί στο κράτος, πολύ πριν παραδοθεί στην τρόικα τους δανειστές...
Σε συνθήκες συντηρητικής στροφής, στην ελληνική κοινωνία το "όραμα" της κοινωνικής αλλαγής μεταλλάσσεται στον "πόθο" της ενίσχυσης του κράτους. Αυτό που δεν μπορούνε ή δεν θέλουν να κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες, το εναποθέτουν να το κάνει το κράτος, γιαυτό θέλουν την εξουσία "ισχυρή" και δεν δίνουν δεκάρα για την δημοκρατία και την λαϊκή κυριαρχία (γιαυτό το θέμα έχουμε αναφερθεί εδώ: Τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ως «ανασύνταξη» του κράτους ).
Σε αυτές τις συνθήκες, αν προσθέσουμε και την όξυνση του "πολεμικού" κλίματος με γειτονικές χώρες, η υπεράσπιση των χαμένων "εργατικών δικαιωμάτων" και του "κοινωνικού κράτους" μοιάζουν περισσότερο με "αναμνήσεις" από το παρελθόν - κάτι παρόμοιο με τις "χαμένες πατρίδες" - παρά με "διεκδικήσεις" για το αύριο...
Το κλίμα αυτό που προσδιορίζει το σήμερα, δεν σημαίνει πως η αγανάκτηση έχει κοπάσει, πως η ελληνική κοινωνία είναι ευχαριστημένη ή συμβιβασμένη με την κατάσταση που βρίσκεται. Η διευρυμένη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης αυτό φανερώνει. Η κρίση του κοινοβουλευτισμού, όπως έχει δείξει η ιστορία συνοδεύεται με "τομές" που βάζουν τον πήχη πολύ πιο ψηλά απ' εκεί που τον τοποθετούν να πολιτικά μορφώματα που είναι εγκλωβισμένα μέσα αυτόν. Δυστυχώς η Αριστερά στον τόπο μας είναι ανίκανη να σηκώσει τον πήχη, όχι μόνον γιατί είναι εγκλωβισμένη στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, αλλά κυρίως γιατί συνεχίζει να διαβάζει με λαθεμένο τρόπο την συγκυρία.
Ενδεικτική είναι στάση αρκετών αριστερών πολιτικών μορφωμάτων για την απεργία της 30 Μάη. Ανίκανα να εκτιμήσουν αν θα είναι "μια απ' τα ίδια" ή η απαρχή ενός νέου λαϊκού ξεσηκωμού, τρομάζουν μήπως και το "λαϊκό κίνημα" εκτραπεί από την πορεία του, γιαυτό το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να το προειδοποιήσουν. Ως δούρειος ίππος εκλαμβάνεται η λεγόμενη «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ». Αν δεν γνωρίζετε τι ακριβώς είναι αυτή, μπορείτε να το πληροφορηθείτε στην ιστοσελίδα της: https://socialalliance.gr/about-us/
Πολλά απ' όσα καταμαρτυρούν θα τα θεωρήσουμε δικαιολογημένα, όμως είναι γνωστά από το παρελθόν. Κανένας δεν θα μάθει σήμερα τι είναι και τι θέλουν οι: ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΝΩΤΑΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΝΩΣΕΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΑΝΩΤΑΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΕθΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που όλοι αυτοί οι "κοινωνικοί εταίροι" συνευρίσκονται σε παρόμοιες κοινές δράσεις...
Η καταγγελία είναι εύκολη. Το δύσκολο είναι να καταφέρεις να συγκροτήσεις το "διαφορετικό" που επαγγέλλεσαι. Αν δεν τα καταφέρεις, τότε η αξιοπιστία σου είναι μειωμένη και γίνεται ακόμα περισσότερο, όταν καταγγέλλεις την «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» αλλά οργανώνεις συγκέντρωση και απεργία τη ίδια μέρα που την οργανώνει αυτή...
Μόνο το ΚΚΕ έχει διαφορετική στάση, που φαίνεται ότι μπορεί να αναγνωρίζει τους συσχετισμούς και τα όρια παρόμοιων πρωτοβουλιών και στέκεται απέναντί τους χωρίς φόβο και πάθος, προβάλλοντας τις δικές του θέσεις. Εδώ η ανακοίνωσή στον ριζοσπάστη:
Η επιτυχία της συγκέντρωσης του ΚΚΕ στις 30 του Μάη είναι σίγουρα προβλέψιμη με μικρές διακυμάνσεις. Και οι άλλες που θα γίνουν την ίδια μέρα είναι και αυτές προβλέψιμες, αλλά οι οργανωτές τους πιστεύουν πως "τζογάρουν". Κι ας τους ρωτήσεις τι διακινδυνεύουν από μια αποτυχία, οι πιο κυνικοί θα σου απαντήσουν "Τι είχαμε; τι χάσαμε;". Πολιτική βέβαια χωρίς ρίσκα δεν γίνεται, όμως η πολιτική δεν είναι η συνήθεια να παίζεις κάθε βδομάδα ΛΟΤΤΟ, ούτε έχει ΤΖΑΚ-ΠΟΤ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου