Αναρτήσεις
Η Λεπέν υπόσχεται ότι αυτό που η Αριστερά χαρακτηρίζει ως “μεταβατικό πρόγραμμα” για τον σοσιαλισμό, κάλλιστα μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός του καπιταλιστικού συστήματος:
► «Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν πρέπει να πεθάνει στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε τη χώρα σας. Ενώ ο λαός ψήφισε ΟΧΙ, υπέκυψε στους εκβιασμούς και υπέγραψε τους όρους της Ευρ. Ενωσης. Σας δανείζουν χρήματα που δεν φτάνουν στην κοινωνία, αλλά στις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες»
► «Το ευρώ δεν είναι μόνο νόμισμα, αλλά εργαλείο εκβιασμού. Όπου πήγε το ευρώ, επισημαίνει, αυξήθηκαν οι τιμές, οι φόροι και η ανεργία, μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις και οι πολίτες έγιναν φτωχότεροι. Στη Βρετανία, όταν δημιουργήθηκε οικονομική κρίση, προχώρησαν σε μια υποτίμηση της λίρας και σύντομα άρχισε και πάλι η οικονομική ανάπτυξη»
► «το ΔΝΤ πρέπει να καταργηθεί. Όπου πήγε το ΔΝΤ ζήτησε μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση φόρων, ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και δημιούργησε εξαθλίωση των πληθυσμών. Το ΔΝΤ εμποδίζει κάθε ανάπτυξη»
► « Η Γαλλία δεν θα παραμείνει στο ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ δεν χρειάζεται πλέον. «Ιδρύθηκε όταν υπήρχε ο κίνδυνος του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του επεκτατισμού της κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει πλέον, όπως δεν υπάρχει και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Η Ουάσιγκτον διατηρεί την ύπαρξη του ΝΑΤΟ για να εξυπηρετεί τους στόχους της στην Ευρώπη »
(Μαρίν Λεπέν)
Στη χώρα μας, ένα κομμάτι της Αριστεράς έχει αναδείξει ως πεμπτουσία της πολιτικής ταυτόσημες διακηρύξεις. Η διαπίστωση ότι η Λεπέν είναι «ακροδεξιά», αρκεί να καταγράψει την διαφορά; Όχι!
Το ερώτημα έχει μεγάλη σημασία γιατί αφορά άμεσα τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας. Ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών ενώ σήμερα αποδέχεται αυτό το “κυβερνητικό πρόγραμμα”, δεν εμπιστεύεται την Αριστερά να το διεκπεραιώσει μέσω της κρατικής διαχείρισης. Και ως αριστεροί, θα πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα.
Η Αριστερά συγκροτείται με βάση πολιτικά σχέδια κρατικής διαχείρισης, που η πραγμάτωσή τους προϋποθέτει την κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας. Οι πολιτικές πρακτικές αυτής της Αριστεράς δεν συγκροτούν μια χειραφετική πολιτική που καταγράφεται με μαζικούς όρους στα κοινωνικά μέτωπα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Όταν η Αριστερά δεν συγκροτείται στο εσωτερικό των κινημάτων, τότε οι σχέσεις της με τα λαϊκά στρώματα είναι “εξωτερικές” και διαμορφώνονται μέσω «σχέσεων εμπιστοσύνης». Οι σχέσει αυτές είναι πρώτα απ' όλα σχέσεις ανάθεσης και εκπροσώπησης. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την Αριστερά, όχι γιατί δεν συμφωνούν με τις προγραμματικές της διακηρύξεις, αλλά δεν αποδέχονται τον “κομμουνισμό” τον οποίο επαγγέλλεται αυτή η Αριστερά. Η Λεπέν υπόσχεται ότι αυτό που η Αριστερά χαρακτηρίζει ως “μεταβατικό πρόγραμμα” για τον σοσιαλισμό, κάλλιστα μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός του καπιταλιστικού συστήματος...
δείτε και αυτά:
1. Γαλλία: Να καταργηθεί το ΔΝΤ ζητά η Μαρίν Λεπέν
2. Το FREXIT θα είναι μέρος της πολιτικής της Μαρίν Λεπέν
Μην παραξενευτείτε αν η Μ. Λεπέν σχεδιάσει και αυτή με το ίδιο της το χεράκι το To "αυτοκίνητο του λαού"...
ΑπάντησηΔιαγραφήπερισσότερα εδώ:
(ΙΙI) Μερικές παρατηρήσεις για το «σφυρί» και το «δρεπάνι» της «χρυσής αυγής»…
αυτό που δεν μπορεί να κάνει η ΛΕΠΕΝ αλλά και αριστερά τύπου ΛΑΕ είναι το θέμα της δημοκρατίας. Μπορεί να μιλάνε γι' αυτήν αλλά παραμένουν ηγετικά κόμματα (όπως και ο κυβερνών συριζα).Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα αυξήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά και πως θα κατσικωθούν στο κράτος. Και βέβαια είναι υποκριτές. Για παράδειγμα, τα στελέχη του Αριστερού ρεύματος (κρατικοδίαιτα του πρώην συνασπισμού και του σύριζα στην συνέχεια), αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (και καλά έκαναν) θεωρώντας βέβαιο ότι θα ξαναμπαίνανε στην Βουλή και πάλι θα εξασφάλιζαν την κρατική χρηματοδότηση για να συντηρηθούν. Εκεί όπως έκαναν λάθος υπολογισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έξοδο από την ΕΕ που είδες ότι την λέει η Λεπέν και την έβαλες και τίτλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήεδώ:
Διαγραφή«Ο λαός πρέπει να έχει την ευκαιρία να ψηφίσει για την απελευθέρωσή του από τη δουλεία και τον εκβιασμό που του επιβάλλουν οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και για να επιστρέψει η εθνική κυριαρχία στη χώρα του. Το κατάλαβαν αυτό οι Βρετανοί και ψήφισαν την έξοδό τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση ενώ, φυσικά, δεν είχαν ποτέ αντικαταστήσει τη λίρα με το ευρώ».
και εδώ:
«Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα στιλέτο στην καρδιά της εθνικής κυριαρχίας των ευρωπαϊκών κρατών και το ευρώ που δημιούργησε δεν είναι νόμισμα, αλλά εργαλείο εκβιασμού για να επιβάλει την πολιτική των Βρυξελλών».