«ΛΕΥΚΟΠΛΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ»* ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

της Ελένης Πορτάλιου

Στην έρημο της κυρίαρχης πολιτικής, η οποία διαρκώς αποκαλύπτεται ως τεχνική της εξουσίας, οι μειοψηφίες που επιμένουν ότι η ιστορία δεν ανήκει στους ισχυρούς «σκαρφαλώνουν», όπως θα έλεγε ο Σαββόπουλος της νιότης μας, «σε σκοτάδια απόλυτα». Το «νέο» που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ξέροντας πολύ καλά πώς να μεταμορφώνεται για να παραμένει ισχυρός πόλος στο διπολισμό της ενιαίας σκέψης των μνημονίων, είναι μια μετωνυμία του «παλιού».

Βιώνουμε ένα συλλογικό και ατομικό τραύμα με ανάμεικτα αισθήματα απογοήτευσης, οργής και επιθυμίας να συνεχίσουμε. Ο αναστοχασμός, οι ατομικές αναζητήσεις και τα συλλογικά εγχειρήματα χρειάζονται χρόνο για να γίνουν σωστά. Αυτό τον χρόνο μας κλέβει το μνημονιακό σύστημα. Προκηρύσσει εκλογές εξπρές για να περιορίσει το κοινοβουλευτικό ΟΧΙ, που εκδηλώθηκε δυναμικά στις τρεις ψηφοφορίες και συνεχίζει με τη Λαϊκή Ενότητα, και για να αποκρύψει, όσο μπορεί, το έργο της επόμενης ημέρας - δηλαδή την απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνηθέντων με τους δανειστές.

Ποιοτικές έρευνες καταγράφουν ότι ο φόβος καθορίζει κυρίαρχα τις επιλογές του λαϊκού κόσμου που θα ανακάμψει στις μνημονιακές εστίες, κατά κύριο λόγο στο ΣΥΡΙΖΑ. Φόβος για την άτακτη χρεοκοπία την οποία εξακολουθούν να εκστομίζουν ως μέγιστη απειλή σε χιλιάδες ανθρώπους που αδυνατούν να επιβιώσουν. Φόβος για την αστάθεια που θα επικρατήσει αν οι πολίτες απειθήσουν στην κάλπη ψηφίζοντας αντιμνημονιακά, αν οι μελλοντικές πράξεις ανυπακοής αποσταθεροποιήσουν το σύστημα. Πρέπει να νικήσουμε τον φόβο. Η σταθερότητα της μνημονιακής συμμαχίας των προθύμων και η μεγάλη εκλογική της δύναμη θα σημάνουν για την κοινωνία σιγή νεκροταφείου. Η αστάθεια, που μπορούν να επιφέρουν τα κοινωνικά κινήματα και οι αντιμνημονιακές ρωγμές στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, είναι ο δικός τους φόβος. Να τον ενισχύσουμε !

Στους μαζικούς αντιμνημονιακούς λαϊκούς αγώνες και στη σύντομη αλλά αυθεντική εξέγερση του ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, οι κυρίαρχες τάξεις και τα μνημονιακά κόμματα απαντούν με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα για να επιβάλλουν το δικό τους there is no alternative. Αλλά, κάθε πράξη αντίστασης διαρκεί στην ατομική και συλλογική μνήμη όσων έπραξαν στο όνομα της τάξης τους. Είναι πιο δυνατή από το «ναι» που επιβλήθηκε πάνω από τη λαϊκή θέληση του 61,3%. Οι αγώνες των λαών δεν είναι ληξιπρόθεσμες καταθέσεις στην ιστορία. Το ΟΧΙ και το μέλλον διαρκούν πολύ γι’ αυτό τα βήματά μας πρέπει να οδηγούν ο λογισμός και το όνειρο.

Στην Ελλάδα και την Ευρώπη οι σύγχρονες μετα-δημοκρατίες έχουν ένα στρατηγικό στόχο : να απομακρύνουν τις λαϊκές τάξεις από την πολιτική. Τους εξεγερμένους από τους δρόμους, τους πολίτες από το δικαίωμα της ψήφου, για το οποίο αγωνίστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι από την εποχή της Αμερικανικής και της Γαλλικής επανάστασης. Επιδίωξη των «θεσμών», των κυρίαρχων τάξεων στη χώρα μας και την Ευρώπη και των συστημικών κομμάτων είναι να παραιτηθούμε ταυτόχρονα από τους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες και την πολιτική αντιπροσώπευση. Αύριο αν, με τη δική μας επιλογή αποστροφής στη δική τους κοινοβουλευτική δημοκρατία, ή με τη δική μας εξαναγκασμένη ψήφο στην κάλπη τους, βγουν κραταιοί από την εκλογική διαδικασία θα διατείνονται ότι εφαρμόζουν τις συμφωνίες κατ’ εντολή των εκλογέων τους.
Οι λαϊκές τάξεις, οι νέοι και οι νέες που αποστρέφονται το δυσοίωνο μέλλον των μνημονίων δεν έχουν κανένα λόγω να σταματήσουν να καταθέτου τις δικές τους επιθυμίες για το μέλλον.

« Την ώρα που τραβιέμαι απ’ την κόλαση
τίποτα δεν κατορθώνω.

Συνήθισα να κλονίζομαι.
Στις πικρές θάλασσες το νερό υποφέρει. »
όπως λέει ο ποιητής Ν. Δ. Καρούζος

ή όπως προτρέπει ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης
« Έστω.
Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς. »

Αυτές τις ημέρες και την ημέρα των εκλογών οι αγρότες της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών και Κτηνοτρόφων θα βρίσκονται στα εκλογικά κέντρα και στους συνοριακούς σταθμούς. Τα τρακτέρ θα είναι παρατεταγμένα σε διάφορα κομβικά σημεία του εθνικού και επαρχιακού εθνικού δικτύου στους νομούς Ροδόπης, Καβάλας, Δράμας, Σερρών, Πιερίας, Ημαθίας, Θεσπρωτίας, Λακωνίας και Φθιώτιδας. Η αντίστασή τους αυτή έχει ένα μεγάλο συμβολικό φορτίο. Υποδεικνύει τον τρόπο να συνδυάζουμε τη συμμετοχή στις εκλογές με τις κοινωνικές συγκρούσεις που επαναφέρουν στην εικονική ζωή των ημερών τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα. Το παράδειγμά τους ανοίγει ήδη μια ρωγμή στις ατομικές και συλλογικές στάσεις όλων μας.


* Τίτλος ποιητικής συλλογής του Ν. Δ. Καρούζου, Αθήνα, 1971