Αλληλεγγύη σε ποιό “ουκρανικό λαό”;

Μια μικρή συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ουκρανικό λαό που οργανώθηκε στην Αθήνα στις 07/05/2014 καταγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αμηχανία της Αριστεράς απέναντι στις εξελίξεις που συμβαίνουν στην Ουκρανία. Αν είχε γίνει μια αντίστοιχη συγκέντρωση αλληλεγγύης σε εκείνη την “ουκρανική αστική τάξη”που αγωνίζεται για την “εθνική κυριαρχία”, δεν θα είχατε ξεκαρδιστεί στα γέλια;

Ο ουκρανικός λαός σήμερα είναι διχασμένος και βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου. Όμως, ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς θεωρεί ότι η ενότητα του λαού είναι μια “αντικειμενική” πραγματικότητα και ότι ο αυτός ο διχασμός της ψεύτικος. Αναγνωρίζει μόνον στην “αστική τάξη” το δικαίωμα να σπαράσσεται από ενδοαστικές αντιθέσεις. Γιαυτό πιστεύει ότι ο διχασμός του ουκρανικού λαού είναι απόρροια μιας “ψευδούς συνείδησης” που διαμορφώνεται από ενδοαστικές αντιθέσεις των καπιταλιστών της Ουκρανίας: ένα τμήμα αυτών των καπιταλιστών θεωρεί πως τα συμφέροντα του θα εξυπηρετηθούν από την ένταξη της Ουκρανίας στην EE και κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ, ενώ ένα άλλο προσανατολίζεται στη στενότερη σχέση με τη Ρωσία και την ένταξη στην νέα καπιταλιστική ολοκλήρωση στον ευρασιαστικό χώρο που προωθείται με κινητήρια δύναμη τη Ρωσία.

Η συγκεκριμένη εκδήλωση δεν είχε βέβαια κανένα χαρακτήρα “αλληλεγγύης” απέναντι σε κανένα λαό. Ήταν μια πολιτική συγκέντρωση που ήθελε να δηλώσει την πίστη της στον καθαρό “αντιιμπεριαλισμό” που κρατά ίσες αποστάσεις τόσο από τον αμερικάνικο και ευρωπαϊκό, όσο και από τον ρώσικο.

Όμως όλη η Αριστερά δεν έχει αυτή την “καθαρή γραμμή” των ίσων αποστάσεων. Στο δημοσίευμα της iskra ΤΟ ΚΚΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ Κ.Κ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Κ.Κ ΡΩΣΙΑΣ, ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ "ΤΩΝ ΙΣΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ" διαβάζουμε:

Η Ελλάδα και η περιοχή μας δεν απειλούνται ( τόσο) από το Ρώσικο ιμπεριαλισμό αλλά πρώτα απ΄ όλα και κυρίως από τους βρώμικους σχεδιασμούς και την κηδεμονία των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Το ζήτημα δεν απασχολεί μόνον την Αριστερά, η οποία πολλές φορές ακολουθεί τα γεγονότα ως προς τις εκτιμήσεις της. Η “χρυσή αυγή” έχει ανάλογες θέσεις με τον συντάκτη της iskra, και πάει ένα βήμα παραπέρα, όπως φαίνεται από την παρακάτω ανακοίνωση που εξέδωσε ήδη πριν 4 μήνες:

Η Χρυσή Αυγή καταδικάζει την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ και της ΕΕ στο εσωτερικό μίας ανεξάρτητης χώρας, που οδηγεί με βεβαιότητα σε αιματοχυσία και εμφύλιο πόλεμο. Η άθλια ελλαδική ηγεσία με επικεφαλής τον Βενιζέλο δεν λέει λέξη για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία στην Ουκρανία και εκδηλώνεται ήδη με βίαια επεισόδια εις βάρος συμπατριωτών μας.

Αμερικανοί, γερμανοί και σιωνιστές, που χτυπούν τον Εθνικισμό των λαών σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, με πρώτο στόχο τους την Ελλάδα και την Χρυσή Αυγή, τώρα συνεργάζονται άμεσα με το ναζιστικό κόμμα της Ουκρανίας, επειδή εξυπηρετεί τις γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος υποστηρίζει την διενέργεια ελεύθερων εκλογών, ώστε να αποφασίσουν οι πολίτες για το μέλλον της χώρας τους και όχι τα κοράκια της διεθνούς τοκογλυφίας της Ουάσινγκτον και του Βερολίνου.

Δυστυχώς η γραμμή των “ίσων αποστάσεων”, όσο θελκτική και αν εμφανίζεται λόγω της ιδεολογικής της καθαρότητας, δεν μπορεί να δώσει απάντηση αν το δίλημμα “με τους Ρώσους ή με τους Αμερικάνους” τεθεί με τους όρους που διαμορφώνονται εντός μιας παγκόσμιας σύρραξης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η γραμμή των “ίσων αποστάσεων” θα έχει πρακτικά την ίδια αποτελεσματικότητα με αυτή μιας πρόσφατης δήλωσης ενός ηγέτη της Ουκρανικής αντιπολίτευσης σε μια ανατολική επαρχία: “Δεν θέλουμε να ενταχθούμε στην Ρωσία αλλά στην Σοβιετική ένωση”

Απ' ότι φαίνεται το “Ουκρανικό ζήτημα” ξεπερνάει κατά πολύ την εθνική και εδαφική εκτατικότητα του Ουκρανικού κράτους. Μια στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, την οποία, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, οι ΗΠΑ με κάθε τρόπο επιδιώκουν να πραγματοποιηθεί, θα είναι η αφορμή για να διευθετηθούν – ακόμα και με στρατιωτική σύγκρουση – οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί. Στα πλαίσια αυτών των διακανονισμών διαφαίνεται πως ο πρώτος ηττημένος θα είναι η ΕΕ, αφού θα εξαναγκαστεί να υποταχθεί πλήρως στους σχεδιασμούς των Αμερικάνων, ακόμα και αν το ζήτημα περιοριστεί εντός των ορίων του οικονομικού πολέμου ενάντια στην Ρωσία, πολέμου που ήδη έχει ξεκινήσει.

Όμως αυτός ο οικονομικός πόλεμος δεν αποβλέπει σε ανακατατάξεις στον χώρο της οικονομίας. Η κρίση στην Ουκρανία, έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που είχε η κρίση στο Ιράκ ή την Γιουγκοσλαβία. Σήμερα το διακύβευμα είναι η στρατιωτική υπεροχή της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ, η οποία κινδυνεύει για πρώτη φορά μετά από αρκετές δεκαετίες από το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ρωσίας, πρόγραμμα που ολοκληρώνεται εντός της πενταετίας. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι να μην οδηγηθούμε μπροστά σε πραγματικά διλήμματα, παρόμοια με αυτά που τέθηκαν τους δυο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους.

Διαβάστε επίσης: "Ο λαός δεν είναι μια άξεστη και αμαθής μάζα" του Ζακ Ρανσιέρ