Η Χρυσή Αυγή μετράει κέρδη, ο ΣΥΡΙΖΑ δε νίκησε, η ΝΔ δεν εξαφανίστηκε και η αριστερά έχασε.

Αναδημοσίευση από το tvxs.gr

του Θέμη Τζήμα

Δε θέλω να χαλάσω το πάρτι σε κανέναν αλλά πρέπει να ξυπνήσουμε, από τις χαζοχαρούμενες αναρτήσεις του facebook και τους αφελείς πανηγυρισμούς. Έχουμε και λέμε: Ο μεγάλος νικητής του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι η ΧΑ. Μετά από την αποκάλυψη πανελληνίως των εγκλημάτων της, μετά από δολοφονίες, μετά τις διώξεις, μετά από την ευθέως διακεκυρηγμένη πρόθεσή της να καταλύσει τη δημοκρατία, καρπώνεται ένα πολύ- συλλεκτικό ως προς την προέλευσή του, μαζικό ρεύμα υποστήριξης.

Αποδεικνύεται δε το πολλοστό λάθος του απερίσκεπτου εκείνου κομματιού της αριστεράς- κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής- που θεωρούσε ότι οι διώξεις από την κυβέρνηση αφενός και ο υποβιβασμός της ουσίας του ζητήματος Μπαλτάκου αφετέρου θα εξαφάνιζαν το ναζιστικό φαινόμενο.

Κάτι τέτοιο όχι μόνο δε συνέβη αλλά όπως όλα δείχνουν το κατεστημένο διακανόνισε έστω πρόσκαιρα τις διαφορές κράτους- εμφανούς παρακράτους, δηλαδή ΧΑ, της επέτρεψε να κατεβεί ως τέτοια στις ευρωεκλογές και πλέον ο ναζισμός καταγράφει ένα υπαρκτό και ευμεγέθες ρεύμα. Το πρόβλημα είναι παρόν και όσο υποκρινόμαστε ότι δεν το βλέπουμε απλά το ενισχύουμε.

Η ΧΑ για την ακρίβεια ετοιμάζεται να διεκδικήσει τον έλεγχο της δεξιάς παράταξης εγκαθιστάμενη στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού, είτε ως μπαμπούλας προκειμένου να υλοποιηθεί το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ- με άλλο πρόεδρο μάλλον- και ΣΥΡΙΖΑ, είτε προκειμένου υπό όρους να πολιορκήσει την εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε νίκη στο Δήμο Αθηναίων ως προς ό,τι περίμενε από τις δημοσκοπήσεις και πρωτιά στην περιφέρεια Αττικής. Αυτή η ανατροπή ως προς τις δημοσκοπήσεις του δίνει ώθηση για τις ευρωεκλογές που φαίνεται ότι θα πετύχει μια σημαντική διαφορά από τη ΝΔ. Τα ποσοστά του όμως και σε αυτήν την περιφέρεια απέχουν από τα ποσοστά του στις τελευταίες εθνικές εκλογές, δεν είναι θριαμβευτικά και το χειρότερο: σε όλες σχεδόν τις άλλες περιφέρειες, πλην μιας ηττήθηκε.

Ενώ δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι υπερτερεί της ΝΔ εκλογικά, αποδεικνύεται ότι δεν έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες στην κοινωνία- μήνυμα που εστάλη και από τις συνδικαλιστικές, επαγγελματικές και φοιτητικές εκλογές- και ότι εισπράττει τιμωρητική ψήφο αλλά όχι θετική ψήφο ταύτισης μαζί του. Δηλαδή εν τέλει εισπράττει μια συντηρητική και επισφαλή ψήφο, αποτυγχάνοντας να ηγεμονεύσει πολιτικά.

Σηματοδοτεί το φαινόμενο των “ασθενών” κομμάτων, αυτών δηλαδή που δε διαθέτουν ρίζες και άρα διάρκεια, οπότε ανεβαίνουν και κατεβαίνουν βάσει “ρεύματος” και όχι βάσει βαθύτερων και σταθερότερων διεργασιών στις οποίες συμμετέχουν και τα ίδια.

Το πρόβλημά του αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο αρνείται εδώ και καιρό να το δει αλλά αντίθετα, η συντηρητική στροφή της ηγεσίας του και η προσχώρησή του στη θεωρία της επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων, εντός μάλιστα ενός πολύ συγκεκριμένου εύρους κινήσεων του στερεί τη δυναμική μιας γνήσια αντιθετικής στρατηγικής προς την κυβερνητική. Εάν μάλιστα κληθεί να κυβερνήσει θα αντιμετωπίσει στο πολλαπλάσιο αυτές του τις αδυναμίες.

Οι υποψήφιοι που προέρχονται από τους κόλπους της Ελιάς και της ΔΗΜΑΡ θεωρούν εύλογα τα σχήματα αυτά βαρίδια, εξ ου και τα αρνούνται μετά βδελυγμίας. Στις περιπτώσεις που κατέβασαν υποψηφίους καταβυθίστηκαν και δύσκολα αναστρέφουν την απαξίωσή τους.

Η ΝΔ παρουσιάζει μια πιο σύνθετη εικόνα. Οι επιλογές Σαμαρά ήταν αποτυχημένες και σε κρίσιμες περιφέρειες και δήμους ηττήθηκαν. Το ρεύμα αποδοκιμασίας της κυβέρνησης είναι εμφανές αλλά στην αυτοδιοίκηση τουλάχιστον όχι συντριπτικό. Το φαινόμενο αυτό δε λέει βέβαια αναγκαστικά πολλά πράγματα για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, καθώς το ΠΑΣΟΚ του 2010 είχε πάει αρκετά καλά στις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά εξαφανίστηκε στις εθνικές.

Ωστόσο τα μεικτά ποσοστά των υποψηφίων της δεξιάς, επισήμων και ανταρτών δε διαμορφώνουν σκηνικό κατάρρευσης των δυνάμεών της. Αντίθετα, ανησυχητικά μηνύματα έχουν σταλεί και από μια σειρά μερικότερων αναμετρήσεων- φοιτητικές, συνδικαλιστικές, επαγγελματικές- όπου συχνά οι δυνάμεις που πρόσκεινται σε μνημονιακές παρατάξεις αντέχουν. Το- δυστυχέστατα- παραγνωρισμένο αυτό φαινόμενο υποδεικνύει ότι σε μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση θα προβληθούν ισχυρότατα εμπόδια στην υλοποίηση των κυβερνητικών της αποφάσεων.

Και τέλος, η αριστερά στις αυτοδιοικητικές εκλογές συνολικά έχασε. Η μη- νίκη του ΣΥΡΙΖΑ συνδυάζεται με τη μίζερη στασιμότητα του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς- στην τελευταία περίπτωση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ίσως και να υποχωρεί αλλά σε κάθε περίπτωση δεν πραγματοποιεί κανένα άλμα. Η αριστερά πέραν του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πορευτεί ούτε με τον αναχωρητισμό του ΚΚΕ, ούτε με την αυτοαναφορικότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Συνολικά η αριστερά πρέπει να αντιληφθεί ότι κινδυνεύει από δύο πλευρές: πρώτον από την πίεση που της ασκεί η επιβίωση των μνημονικών δυνάμεων διά των διαφόρων εκδοχών τους- ΝΔ, Ελιά, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι κλπ. Ήδη οι δυνάμεις αυτές σύρουν το ΣΥΡΙΖΑ αργά αλλά σταθερά προς τις θέσεις τους. Δεύτερον από την άνοδο του φασισμού.

Όσο η αριστερά πέρα από τη βούληση να κυβερνήσει δε διαθέτει και εναλλακτικό σχέδιο που να της δίνει παραταξιακό και προγραμματικό βάθος, όσο αρνείται να δώσει σάρκα και οστά στη θέση μιας ακηδεμόνευτης Ελλάδας του λαού της που είναι διατεθειμένη να έρθει σε ρήξη με κάθε περιοριστικό για αυτό το στόχο πλαίσιο θα συμπιέζεται και θα καρκινοβατεί. Οι ευρωεκλογές είναι κρίσιμες όχι ως γκάλοπ, ούτε απλά ως αφετηρία της διαδικασίας που θα καταλήξει σε εκλογές, πράγμα που θα γίνει ούτως ή άλλως λόγω εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας: αλλά κυρίως για να σταλεί το μήνυμα ύπαρξης μιας αριστεράς με άλλη στρατηγική.