Επικίνδυνες πολιτικές διαδρομές και συναντήσεις της Ρένας Δούρου

Οι ισχυρισμοί της Ρένας Δούρου και του Βαγγέλη Μαρινάκη ότι η συνάντησή τους ήταν τυχαία και τα είπαν στο πλαίσιο των καλών τρόπων δεν πείθουν. Γιατί υπάρχουν στοιχεία από τη συνάντηση και τους συνδαιτυμόνες, τόσο για τη διάρκεια του γεύματος όσο και για την απουσία άλλων πελατών στην ταβέρνα. Είναι προφανές ότι θα υπήρχε διάψευση - αποδοχή δηλαδή και παραποίηση των συμβάντων - γιατί σε άλλη περίπτωση θα είχαν συγκλονιστεί τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Μια βιαστική διάψευση, λοιπόν και μετά σιωπητήριο, υποθέτουμε με αγώνα δρόμου στα ΜΜΕ ώστε το θέμα να ξεχαστεί.

Το γεγονός, όμως, είναι εξαιρετικά σοβαρό και εξ’ άλλου δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Η Ρένα Δούρου έχει προχωρήσει σε μια τεράστια και πολυδάπανη προσωποπαγή επικοινωνιακή καμπάνια, από την οποία απουσιάζουν τα μείζονα θέματα των λαϊκών τάξεων της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας, δεν υπάρχουν θέσεις αλλά σιωπή σε επίδικα όπως τα τεράστια έργα για την καύση των απορριμμάτων, το κόστος των διοδίων, τα χρέη των εργολάβων, η εκποίηση του ΟΛΠ και πλείστα άλλα υψίστης σημασίας για την επιβίωση της Αττικής και των κατοίκων της.

Αντίθετα, υποστηρίζει θέσεις που ανατρέπουν προηγούμενες - για παράδειγμα ότι όλοι οι οπαδοί θ’ αποκτήσουν τα γήπεδά τους με τη δική της συνδρομή. Μετά τους ύμνους για το Άγιο Όρος και τη συνέντευξη στο οικείο ιερό βήμα, επισκέπτεται οποιανδήποτε εκπομπή τής προσφέρει χρόνο (πρωϊνά, μεσημεριανά, βραδινά), επιδεικνύοντας ανάλογη «ελαφρότητα» με το περιεχόμενό τους. Το ζήτημα, όμως, του ΟΛΠ και της σχετικής προσπάθειας διαπλεκομένων εφοπλιστικών και άλλων μεγάλων κεφαλαίων να βάλουν χέρι μαζί με την COSCO στη δημόσια περιουσία του ελληνικού λαού, την οποία η κυβέρνηση έχει ήδη εν μέρει εκποιήσει, είναι το σοβαρότερο θέμα για την περιφέρεια της Αττικής και ένα από τα σοβαρότερα για τη χώρα. Είναι κλειδί για την παραγωγική ανασυγκρότηση, για το άνοιγμα στο εξωτερικό και τις εξαγωγές, για τα εργασιακά δικαιώματα, για τον έλεγχο της ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου, κ.λπ., κ.λπ. Σήμερα στην ουσία η Κίνα έχει εγκαταστήσει ένα δικό της λιμάνι στον Πειραιά και διακινεί τα εμπορεύματά της σ’ όλο τον κόσμο.

Τούτων δεδομένων, η παράταξη Μώραλη-Κόκκαλη-Μαρινάκη που διεκδικεί τον δήμο Πειραιά έχει πολύ σοβαρά κερδοσκοπικά σχέδια για το λιμάνι και την πόλη. Εμπόδιο στην πρόκρισή τους είναι ο νυν δήμαρχος κ. Μιχαλολιάκος, ο οποίος έχει το δημοσκοπικό προβάδισμα και είναι πιθανόν να κερδίσει στο δεύτερο γύρο. Κι’ επειδή ο Θοδωρής Δρίτσας και το Λιμάνι της Αγωνίας δεν σκοπεύουν να παραδώσουν τα όπλα, η συνεργασία στη βάση (κοινών;) συμφερόντων γίνεται δια της «πλαγίας» οδού.

Η Ρένα Δούρου θα ήθελε τη στήριξη Μαρινάκη στην περιφέρεια (ψηφοφόροι Πειραιά, Ολυμπιακός, κ.λπ.) κι εκείνος θα επιθυμούσε σφόδρα ν’ αντλήσει κάποιους ψήφους από το Λιμάνι της Αγωνίας, στην περίπτωση που μπει η παράταξη Μώραλη στο β’ γύρο. Πρέπει να γνωρίσουμε και να θυμηθούμε τι εστί Β. Μαρινάκης για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος. Γι’ αυτό μπορούμε ν’ ανατρέξουμε στη στήλη «Ο ιός» της εφημερίδας των Συντακτών, 10-11 Μάιου 2014, και το 3σέλιδο αφιέρωμά της (17-19 σελ.) με τίτλο «Δήμαρχος με σημαίες ευκαιρίας/Μώραλης όπως Μαρινάκης, όπως Κόκκαλης», με εκτενή αναφορά στον εφοπλιστικό βίο και τη διαπλεκόμενη πολιτεία του κ. Mαρινάκη. Στο ίδιο αφιέρωμα περιλαμβάνεται άρθρο του Γιάννη Μηλιού με τίτλo «Η φορολογική ασυλία των εφοπλιστών».

Προφανώς η πολιτική της «εξουσίας πάση θυσία» δεν αρμόζει στην αριστερά. Παραπέμπει στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», πολύ περισσότερο όταν οι σκοποί είναι θολοί. Ταυτόχρονα, εξαντλεί τη μοναδική πηγή ελπίδας και ανατροπής που είναι οι λαϊκές τάξεις και η μαζική είσοδός τους στην πολιτική. Η Ρένα Δούρου ακολουθεί - με ποιές άραγε συλλογικές αποφάσεις - μια επικίνδυνη (προεκλογική) πολιτική. 

ενός μέλους του ΣΥΡΙΖΑ των μελών