Αναρτήσεις
(ένα σχόλιο στο κείμενο του Κ. Λαπαβίτσα:
Ο Α. Μπαντιού έχει καταδείξει την αξία της μεθόδου “εις άτοπον απαγωγής” για την παραγωγή Πολιτικής. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την μέθοδο στο κείμενο του Κ. Λαπαβίτσα και ας δεχτούμε ότι τα συμπεράσματά του είναι ορθά, όπως πράγματι πιστεύει ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς στην χώρα μας.
Αν δεχτούμε τις εκτιμήσεις του Κ. Λαπαβίτσα, σημαίνει ότι οι πολιτικές των επιτελείων της Ε.Ε. Και του ΔΝΤ δεν είχαν ως στόχο το κόσμο της εργασίας αλλά και τους Έλληνες βιομηχάνους, οι οποίοι μέσα απ' αυτές τις πολιτικές είδαν να καταστρέφεται ο βιομηχανικός ιστός της χώρας, να απαξιώνεται το κεφαλαίο τους και να μειώνονται τα κέρδη τους. Δηλαδή, τα ταξικά συμφέροντα των βιομηχάνων εκφράζονται σήμερα από πολιτικές οι οποίες εναντιώνονται ΟΝΕ και την ΕΕ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα αποτελούσε σανίδα σωτηρίας γι αυτούς.
Φαίνεται ότι αντίστοιχες εκτιμήσεις δεν υπάρχουν μόνον στους χώρους της Αριστεράς αλλά και στην Δεξιά. Στο πρόσφατο παρελθόν, κάποιοι επιτελείς της τρόικας εσωτερικού ανησυχούσαν μήπως και οι “βιομήχανοι και Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκαν στα… μαρμαρένια αλώνια του ΣΕΒ και συζήτησαν για Μαρξ και Λένιν”. (για αυτό το θέμα έχουμε αναφερθεί αναλυτικά εδώ: (Πώς δένεται τ' ατσάλι;)
Εκτός από τους βιομήχανους, και τα συμφέροντα των εφοπλιστών δεν ταυτίζονται με τις κυρίαρχες πολιτικές της Ε.Ε. όπως είχαμε αναφέρει στο κείμενό μας: Οι εφοπλιστές και το “κόμμα της δραχμής”
Αν λάβουμε υπόψη μας και μια σειρά άλλων γεγονότων, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη παραίτηση του Γεωργίου Βαρδινογιάννη από το Διοικητικό Συμβούλιο της Τηλέτυπος Ανώνυμη Εταιρεία Τηλεοπτικών Προγραμμάτων, η ερμηνεύεται από πολλούς αναλυτές ως αποστασιοποίηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη από την γραμμή Mega (Μπόμπολα-Ψυχάρη) κυρίως στο θέμα της "τυφλής" στήριξης της κυβερνητικής γραμμής, τότε βρισκόμαστε σε μια αλλαγή γραμμής μερίδων της αστικής τάξης σε σχέση με τα μνημόνια, την ΟΝΕ και την ΕΕ.
Ήδη στο χώρο της πολιτικής υπάρχουν αστικά κόμματα που εκφράζουν αυτές τις πολιτικές, οι οποίες έχουν πολλά κοινά σημεία με τον λόγο της πατριωτικής Αριστεράς, η οποία υποτιμά την ταξική πάλη ως τον καθοριστικό παράγοντα για τις κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας και μεταφέρει το κέντρο σύγκρουση πάνω σε κρατικές πολιτικές διαχείρισης, όπως είναι το νόμισμα, οι εθνικοποιήσεις τραπεζών και άλλα παρόμοια. Αποκαλυπτικό είναι το παρακάτω video (Μάρτης 2013), το οποίο δείχνει ότι ακόμα και ο Π. Καμμένος θα μπορούσε να ενσωματώσει, στα “ντοκουμέντα” τεκμηρίωσης της πολιτικής του, το κείμενο για την"υπονόμευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού" του Κ. Λαπαβίτσα:
Ο εγκλωβισμός της Αριστεράς και η πολυδιάσπαση των πολιτικών της μηχανισμών πάνω σε ζητήματα ανταγωνισμών ανάμεσα σε αστικές πολιτικές διαχείρισης μπορεί να τροφοδοτήσει μόνον με νερό τον μύλο της αντίδρασης και να αφήσει τις πρωτοβουλία κινήσεων στο χώρο της πολιτικής στις αστικές δυνάμεις. Δεν είναι ούτε η επαναφορά του εθνικού νομίσματος, ούτε η έξοδος από την ΕΕ, οι εθνικοποιήσεις των τραπεζών τα κρίσιμα ζητήματα από τα οποία θα κριθεί η τροποποίηση του κοινωνικού συσχετισμού προς όφελος του κόσμου της εργασίας. Ακόμα και αν υπάρξει μια “κυβέρνηση της Αριστεράς”, αυτό το γεγονός δεν ανατρέπει το ρόλο του αστικού κράτους ως εκφραστή και εγγυητή της “κεφαλαιακής σχέσης”. Αν οι λαϊκές μάζες δεν βγουν στο προσκήνιο και δεν βάλλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, τότε οποιαδήποτε “κρατική πολιτική” δεν μπορεί να λειτουργήσει προς όφελός τους. Αντίθετα μάλιστα, η επιβολή ενός μοντέλου “κρατικού καπιταλισμού” με τις ευλογίες και την βοήθεια της Αριστεράς, δεν θα φέρει μόνον τους μισθούς της Κίνας στη χώρα μας, αλλά και τις ανάλογους περιορισμούς στα λαϊκά δικαιώματα και στις ελευθερίες...
Με αυτά τα δεδομένα, μήπως η Αριστερά δεν είναι ώριμη για να κυβερνήσει; Με αυτό το ερώτημα θα ασχοληθούμε σε επόμενο κείμενό μας.
Θαυμάστε πολιτική σκέψη! Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΚΟΥΡΑΣ στην iskra.gr για το άρθρο του Ν. Χατζηνικολάου Ως εδώ και μη παρέκει!, που είναι και αυτός έτοιμος να προσχωρήσει στο κόμμα της δραχμής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ερώτημα δεν είναι τόσο αν οι απόψεις του Ν. Χατζηνικολάου απηχούν ευρύτερες σκέψεις στον αστικό χώρο, πράγμα, που αν συνέβαινε, θα ήταν μια νέα εξέλιξη με ιδιαίτερη σημασία.
Το κύριο ερώτημα είναι γιατί μεγάλα τμήματα της Αριστεράς παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένα στα καταρρέοντα ευρω-δόγματα.
Αν η Αριστερά δεν τολμήσει έστω και τώρα να αμφισβητήσει συμπαραταγμένη και ευθέως την παρουσία της χώρας μας στην ευρωζώνη, η οποία έχει καταντήσει μια φυλακή του γερμανικού μεγάλου κεφαλαίου και των χρηματοπιστωτικών κύκλων της ΕΕ, τότε είναι πιθανόν και πάντως δεν μπορεί να αποκλειστεί , να εμφανιστούν πολύ γρήγορα δυνάμεις από τον αστικό χώρο , που θα κάνουν σημαία τους την έξοδο από την ευρωζώνη, όχι σε προοδευτική , σοσιαλιστική κατεύθυνση αλλά σε μια αναζωογόνηση της αστικής καπιταλιστικής προοπτικής της χώρας.
Αυτήν την ώρα η Αριστερά καλείται να κάνει τις δικές της μεγάλες υπερβάσεις και να τολμήσει!
είναι ένα στοίχημα να μπορούμε να ξεφεύγουμε από τις ιδεοληψίες μας .
ΑπάντησηΔιαγραφήα ) τι προσφέρει η υιοθέτηση από την αριστερά , ενός κεντρικού επικοινωνιακού ( αυτό είναι στάνταρ , παρακάτω το συζητάμε για την αστική στρατηγική στο βάθος της ) μοτίβου του αστικού μπλοκ και του καπιταλιστικού κράτους ?
μιλάω για το " κόμμα της δραχμής " .Την προβολή από τα καπιταλιστικά think tanks της πρωτεραιότητας της περιουσίας , επί της εργασίας , με ταυτόχρονη τρομοκρατία λαϊκών μερίδων για την αναπόφευκτη καταστροφή εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων από την εξωτερική υποτίμηση , άρα μονόδρομος η εσωτερική , στην συγκυρία κρίσης της ΟΝΕ .
δηλαδή στην συγκυρία τινάγματος στον αέρα της βάσης της ΟΝΕ , που ήταν η κάλυψη των ανισοτήτων μέσω δανειακών ροών .
έρχεται λοιπόν ο αστισμός και λέει ότι " αν βγούμε από την ΟΝΕ , θα σας τσακίσω περισσότερο " . Βέβαια , καθόλου δεν το επιλέγει ( άλλο αν το μελετάει , το μετράει , το εντάσσει σε σχέδια ) μιας και μια στρατηγική δεκαετιών ( εκμετάλλευση της ανισότιμης συμμαχίας με τον ευρωπαϊσμό ) δεν την αφήνει έτσι απλά , ειδικά όσο εξακολουθεί να θωρακίζει την εξουσία της .
και μια ορισμένη αριστερά εγκολπώνει τον εκβιασμό του κράτους ( " έξω από το ευρώ θα σας τσακίσω χειρότερα ) και λέει ( σε πολιτική γραμμή όχι σε ντοκουμέντα ) ότι " για το ευρώ συμφωνούμε . επίσης για τα ελλείμματα , για το επάρατο δημόσιο " κλπ κλπ . Την γνωστή γραμμή Δραγασάκη για συνέχεια και αντικειμενικότητα της μνημονιακής συνθήκης . Μια γραμμή που απλώνει στις πολιτικές συμμαχίες με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ ( Κατσέλη Καστανίδης ) και την ΝΔ του Καραμανλή , και σαν αντιμετώπιση του ναζισμού από κοινού με το κράτος συνεργάτη του .
β ) η κριτική που κάνεις στον Λαπαβίτσα είναι η απογείωση του οικονομισμού - παραγωγισμού .
αν στις καπιταλιστικές ( εθνικές - διεθνείς ) στρατηγικές για την εσωτερική υποτίμηση ( αυτό που κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ , και με σαφή σκοπιμότητα λέει " λιτότητα " ) εσύ βλέπεις παραγωγική αποδιάρθρωση κλπ , κάνεις αυτό που χρεώνεις στον Λαπαβίτσα .
το μεγάλο σου λάθος είναι ότι παίρνεις την παραγωγική αποσάθρωση και την κάνεις " πολιτική ενάντια στην αστική τάξη " για να ειρωνευτείς μια άποψη που από την πρώτη στιγμή λέει ότι ΟΝΕ είναι ένα σχέδιο ανταγωνιστικής λιτότητας εναντίον των εργαζόμενων και κρίση της ΟΝΕ ο παροξυσμός του .
γ ) από την άλλη βέβαια ( αν και παρουσιάζεσαι σαν ντούρος αντικαπιταλιστής ) καθόλου δεν σε ενοχλεί η θεωρία της " υγιούς αστικής τάξης " και της " σταθεροποίησης " , η γραμμή άρνησης δηλαδή της ταξικής πόλωσης .
ε ) συνοψίζοντας εκκρεμούν 2 απαντήσεις
1 από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και όποιον επιμένει στην γραμμή παραμονής στην ΟΝΕ , μια αποτίμηση της χρήσης της ΟΝΕ από την αστική τάξη , σαν μέσο για την λιτότητα , και μέσο εκβιασμού
2 από την μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί να στηρίξει αντικαπιταλιστικά την παραμονή στην ΟΝΕ , πως αποτιμάνε την " σύνθεση " της γραμμής τους με μια γραμμή τύπου ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ : ουδετερότητα της αστικής τάξης ( της " υγιούς " , της παραγωγικής δομής ( η ανασυγκρότηση χωρίς καμία αλλαγή σε σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής μπαίνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και μόνο ) της ΕΕ , της ανάπτυξης κλπ .
γιατί οι ίδιοι που θα διατυπώσουν την θεωρία για " εθνική καπιταλιστική αναδίπλωση " σαν κάτι του κράτος , του καπιταλισμού κλπ , θα φτάσουν αμέσως , στην κριτική ( υπεύθυνη ντε ) σε θεσμούς τύπου ... ESM , τι να κάνουν , ποιον να χρηματοδοτήσουν κλπ .
είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως στο όνομα ... των κομμουνιστικών σχέσεων , με ιλιγγιώδη ταχύτητα , φτάνουν στις ... προτάσεις στην ευρωπαϊκή και εγχώρια νεφιλελεύθερη καπιταλιστική μνημονιακή τεχνοδομή .
και είναι αυτή η ταχύτητα που αναδεικνύει ότι δεν υπάρχει τρόπος ρήξης με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ,με τους πυλώνες του ( ΟΝΕ , ΕΚΤ , ΔΝΤ , ΕΕ επιχειρηματικότητα ) , δεδομένους .
αν υπήρχε θα είχε διατυπωθεί από κάποιον χώρο της αριστεράς , και θα είχε διατυπωθεί μέχρι τέλους σαν πολιτική γραμμή , και όχι σε κύκλους διαννόησης , περιοδικά κλπ .
" κάποιος σύντροφος "
Και μια ΕΠΑΜίτικη άποψη για το θέμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φασιστική κυβέρνηση Μεταξά τόλμησε και διεγραψε τα χρέη της χώρας, οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις παίρνουν... οδηγίες και εκτελούν την Ελλάδα
«Αν δεχτούμε τις εκτιμήσεις του Κ. Λαπαβίτσα, σημαίνει ότι οι πολιτικές των επιτελείων της Ε.Ε. Και του ΔΝΤ δεν είχαν ως στόχο το κόσμο της εργασίας αλλά και τους Έλληνες βιομηχάνους, οι οποίοι μέσα απ' αυτές τις πολιτικές είδαν να καταστρέφεται ο βιομηχανικός ιστός της χώρας, να απαξιώνεται το κεφαλαίο τους και να μειώνονται τα κέρδη τους».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πλάκα δεν είναι ότι δεν δεχόσαστε τις εκτιμήσεις τού Λαπαβίτσα. Η πλάκα είναι ότι, όπως αποδεικνύουν τα παραπάνω λόγια σας, δεν έχετε ακούσει ποτέ (ή αν το ακούσατε κάποτε, το έχετε ξεχάσει τώρα) για τον εσωτερικό καπιταλιστικό ανταγωνισμό! Δηλαδή, έχετε γράψει στα παλιότερα των υποδημάτων σας το άλφα και το ωμέγα τού καπιταλισμού, το ανελέητο οικονομικό αλληλοφάγωμα!
Παίδες, σας πείραξε πολύ η ζέστη, φως φανάρι! Δεν πάτε για κανένα μπάνιο;
Τα λέμε