Αναρτήσεις
Ο τελευταίος Economist κυκλοφορεί με εξώφυλλο ένα φωτομοντάζ στο οποίο η Γερμανίδα καγκελάριος προβληματισμένη, παρέα με ένα ποτήρι ουίσκι, μελετά ένα χαρτοφύλακα στον οποίο αναγράφονται: «Απολύτως Εμπιστευτικό: "Πώς να διαλύσεις το ευρώ"».
Οι επιδιώξεις της κ. Μέρκελ για το μέλλον του ευρώ ταυτίζονται «αντικειμενικά» με τις στρατηγικές επιλογές μιας μερίδας της δικής μας αριστεράς που θεωρεί ότι η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ είναι η πεμπτουσία της αντικαπιταλιστικής πάλης;
Στην πολιτική οι θέσεις και οι διακηρύξεις δεν κρίνονται με τα κριτήρια της επιστημονικής ορθότητας, αφού η πολιτική δεν είναι επιστήμη. Το πολιτικά «ορθό» ή πολιτικά «λάθος» κρίνεται κυρίως εκ του αποτελέσματος που επιφέρει. Η επίκληση της επιστήμης στην στήριξη πολιτικών επιλογών έχει κυρίως χειραγωγητικό ρόλο. Το «κύρος» της επιστήμης χρησιμοποιείται στην διαμόρφωση της συναίνεσης μέσω της «ορθολογικοποίησης» των πολιτικών επιλογών. Αυτή η διάσταση της αστικής πολιτικής είναι κυρίαρχη σε ένα σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς. Την βιώνουμε καθημερινά με την ανάθεση στους «ειδικούς της οικονομικής επιστήμης» της θεμελίωσης και της τεκμηρίωσης των πολιτικών τους ως προς τις επιλογές απέναντι στο ευρώ. Όμως ο αστισμός έχει καλύτερη σχέση με τις «τεχνοεπιστήμες» από την αριστερά που επιχειρεί να αντιπαρατεθεί απέναντί του με τα ίδια μέσα.
Τελικά το μόνο που καταφέρνει αυτή η αριστερά είναι να ενσωματώνεται στις κυρίαρχες λογικές και να εγκλωβίζεται στους ανταγωνισμούς που διαπερνούν τον χώρο του κεφάλαιου. Αυτό συμβαίνει γιατί απεμπολώντας την προσπάθεια οικοδόμησης μιας πολιτικής αυτόνομης από το κράτος και το κεφάλαιο αυτοκαταναλώνεται σε πολιτικούς σχεδιασμούς οι οποίοι μπορούν να πραγματωθούν μέσω κρατικών πολιτικών διαχείρισης (κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία, νομισματική πολιτική, κλπ) και όχι μέσω των κατακτήσεων του μαζικού λαϊκού κινήματος και της αυτοοργώνωσής του. Μακριά λοιπόν από τους αριστερούς που πουλάνε «επιστημονιλίκι»!
Η μάχη για το ευρώ εξάλλου ήταν μια μάχη που δόθηκε από τον αστισμό με όρους ιδεολογίας στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις και διαμόρφωσε την συναίνεση που ανέδειξε την σημερινή κυβέρνηση. Η αριστερά δυστυχώς δεν μπόρεσε να απεγκλωβιστεί από τα διλλήματα που έθεσε ο αστισμός και να προβάλει ένα δικό της διακριτό «όραμα». Η έλλειψη οράματος δεν μπορεί να γίνει από τα όποια πολιτικά «σχέδια» και «προγράμματα» επιχειρούν να το υποκαταστήσουν. Πιο ακραία εκδοχή από αυτή την άποψη είναι η αριστερά του «κόμματος της δραχμής», η οποία επιχειρεί να αναδείξει ότι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην «επανάσταση» και τον «ρεφορμισμό» προσδιορίζονται από τα διλλήματα που θέτει το κεφάλαιο για να εμπεδώσει την κυριαρχία του. Μια καθαρή θέση απέναντι σε αυτή την πολιτική στάση εκφράζει ο Γ. Μηλιός στο κείμενό του «Η επινόηση και κατασκευή του «λευκού Κινέζου» εργαζόμενου»
Μια μεγάλη μερίδα της αριστεράς που έχασε την πίστη στον κομμουνισμό, έχει τα ίδια οράματα με τον αστισμό: τον εθνικοπατριωτισμό. Βάλε από δίπλα και το "επιστημονιλίκι" και τις άλλες σκουριές που κουβαλάει από τον σοβιετικό μαρξισμό, και τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι είναι εκ των προτέρων ενσωματωμένη στα κυρίαρχα πρότυπα που καπιταλισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει τις αναγκαίες υπερβάσεις και να αποβάλει την σκουριά που κουβαλάει. Ακριβώς αυτό το κενό έρχεται και το καταλαμβάνει η ακροδεξιά η οποία επιδεικνύει την τόλμη που απουσιάζει από την αριστερά. Η προσφυγή στις "αντικειμενικές συνθήκες" για την ερμηνεία του πολιτικού σκηνικού είναι απλώς απολογιτική των μηχανισμών της αριστεράς που προσπαθούν να κρύψουν την αποτυχία τους και τις ευθύνες τους.
Τις "αντικειμενικές συνθήκες" μπορείς να τις αγνοήσεις, το θέμα είναι αν θέλεις - και μπορείς να επωμιστείς το κόστος.
ΔιαγραφήΚαι βέβαια μετά θα έχεις να κάνεις με νέες (χειρότερες και πιο καταναγκαστικές) αντικειμενικές συνθήκες. Μπορείς να τις αγνοήσεις κι εκείνες;
Η πολιτική είναι η μέγιστη των τεχνών είπε ο Αριστοτέλης και φυσικά δεν μπορεί να την εξασκήσει ο καθένας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμως και επιστήμη μας είπε ο Μαρξ. Η κορυφαία στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Οπως όλες οι επιστήμες του ανθρώπου όμως συναντά τα ιδια εμπόδια με αυτές μια και έχουν να κάνουν με το πιο πολύπλοκο ον τον άνθρωπο.
Η εξέλιξη των κοινωνιών όμως γίνεται με τους νόμους που αποκάλυψε ο Μαρξ.
Επομένως ο αρθρογράφος δεν ξέρει τι του γίνεται όταν καλεί την Αριστερά να μην βασίζεται στην επιστήμη.
markos
Που είπε ο Μαρξ ότι η πολιτική είναι επιστήμη;
Διαγραφή