ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Aλέκος Αλαβάνος: Για τις εκλογές, το μνημόνιο και το ευρώ


«15 Σημειώσεις στο Πρόχειρο»
για τις Εκλογές, για το Μνημόνιο και κυρίως για το Ευρώ

1.Εκτελεστικό απόσπασμα για τον δικομματισμό στις εκλογές υπήρξε η ίδια η Ευρωζώνη (δεν έχει δοθεί ακόμα η χαριστική βολή). Στις αρχές του χειμώνα, κάτω από τις πιέσεις των αγορών προς το ευρώ και τα ομόλογα ισχυρών πια χωρών του η Γερμανία αποφάσισε και επέβαλε την είσοδο της ΝΔ στην κυβέρνηση της δεύτερης άγριας δανειακής σύμβασης. Ο για δύο χρόνια αντιμνημονιακός ιεροκήρυκας Σαμαράς μέσα σε μια νύκτα κατάντησε μνημονιακός ψάλτης. Η Ευρωζώνη έτσι ναρκοθέτησε το σύστημα του δικομματισμού που, και στην Ελλάδα, εξασφαλίζει την διαιώνιση και την αποσόβηση ακραίων κρίσεων για το σύστημα. Έκαψε την ευκαιρία για ένα δεξιό Ολάντ στη χώρα μας. Αν δεν είχε λειτουργήσει έτσι, το «μόνο νεκρός θα συνεργαστώ με τους μνημονιακούς» θα το είχε προεκλογικά πει, με τον Καμμένο υπασπιστή του, ο Σαμαράς, αυτοδύναμος πια πρωθυπουργός.

2.Ό,τι έκανε σταθερά μέχρι πριν κάποια χρόνια η αμερικάνικη πρεσβεία (που δεν αποκλείεται να ξαναεμφανιστεί σύντομα), δεν μπόρεσαν να το κάνουν οι δεκαπέντε τόσες πρεσβείες της Ευρωζώνης. Είτε, λοιπόν, η Ευρωζώνη αποδεικνύεται, μέσα στις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της, ανίκανη να επεξεργασθεί μια μακροπρόθεσμη πολιτική διασφάλισης της ίδιας της κυριαρχίας της. Είτε η Γερμανία, ως ηγέτιδα του χώρου του ευρώ, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών, θυσιάζει την ίδια την άμεση επιρροή της στην Ελλάδα προκειμένου να κερδίσει κρίσιμο χρόνο για την υπεράσπιση της κεντρικής ζώνης του ευρώ. Συμβαίνει μάλλον το δεύτερο, μαζί ενδεχομένως με το πρώτο, και αυτό είναι μια προειδοποίηση για όσους ονειρεύονται ελιγμούς της Γερμανίας σε περίπτωση που ακυρώσουμε τις δανειακές συμβάσεις.

3.Ένας κόσμος μέσα στις φλόγες μιας πόλης που καίγεται «συνωστίζεται» στις παραλίες για να σωθεί. Έτσι ήταν αυτές οι εκλογές, σα σε μια μεγάλη καταστροφή. Η διαφορά είναι τώρα ο καθένας είχε τον χρόνο να σκεφτεί ποιο καράβι θα επιλέξει. Σε αυτό το πλαίσιο ήρθε ο εκλογικός θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ που η πολιτική του συνήχησε με την ανάγκη της κοινωνίας να γίνει κάτι «τώρα». Εδώ ακριβώς ήρθε και ο δεύτερος θρίαμβος, της αντιμνημονιακής ακροδεξιάς, με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και την αποκρουστική ναζιστική εκλογική παρουσία. Στους ταξιδιώτες αυτό που κυριάρχησε την Κυριακή 6 Μαΐου είναι : «να φύγουμε από το καταραμένο λιμάνι (του δικομματισμού και του μνημονίου)». Αυτό που λογικά αρχίζουν και σκέφτονται πια είναι : «σε τι είδους άραγε λιμάνι θα αγκυροβολήσουμε».

4. Θεωρείται το αποτέλεσμα των εκλογών κατακρήμνιση του πολιτικού συστήματος. Χωρίς αμφιβολία οι εκλογές είναι ένα βήμα μπροστά. Για να αρχίσει όμως να κλονίζεται το πολιτικό σύστημα (και δεν μιλάμε καν για το σύστημα εξουσίας οικονομικής, επιβολής «νόμιμης» βίας και πληροφόρησης) απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κλονισθούν οι κυρίαρχες απόψεις του μέσα στον λαό. Σκληρός πυρήνας τους σε όλη την μεταπολιτευτική διαδρομή είναι η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την τελευταία δωδεκαετία, και ιδιαίτερα αυτή τη διετία της κρίσης, είναι το ευρώ. Το ευρώ, με αυτή τη λειτουργία του, αμφισβητείται από τον λαό, αλλά ακόμα από μια μειοψηφία όχι μεγάλη. Όταν η αμφισβήτηση γίνει καθολική σχεδόν, τότε στον ορίζοντα θα εμφανισθούν τα πρώτα νέφη της ανατροπής.

5.«Μέσω της αριστεράς κατασκευάζεται η νέα σοσιαλδημοκρατία»: το έλεγαν για τη ΔΗΜΑΡ, τώρα το λένε και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κεντρικό χαρακτηριστικό της σοσιαλδημοκρατίας ιστορικά υπήρξε η αποδοχή του καπιταλισμού σε συνδυασμό όμως με το κοινωνικό κράτος. Ένας κόσμος της εργασίας και της ανεργίας, στα έσχατα όρια της επιβίωσης, θα καλωσόριζε της σοσιαλδημοκρατία και το κράτος πρόνοιας. Μέσα στα πλαίσια όμως της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που εξισώνει όλες τις κατακτήσεις προς τα κάτω, μέσα στο χώρο της Ευρωζώνης που βρίσκεται σε υπαρξιακή κρίση, εντός της περιφέρειάς της που γονατίζει κάτω από τη δημοσιονομική πειθαρχία, σε μια χώρα δεμένη με δουλικές δανειακές συμβάσεις δεν υπάρχει κανένα, απολύτως κανένα, περιθώριο σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής. Είτε με την Μέρκελ είτε με τον Ολάντ. Για τα απλά, αλλά πρωταρχικά πράγματα – να έχουν οι νέοι δουλειά, να μη πεινάν οι συνταξιούχοι – χρειάζονται επαναστατικές αλλαγές.

6.Στις δυνάμεις που κινούνται ή θα κινηθούν εντός του μνημονίου και της Ευρωζώνης υπάρχουν κάποιες διαφορές. Ανάμεσα σε αυτούς που είναι ικανοί να επιβάλλουν τις υπαγορευόμενες από την τρόικα «μεταρρυθμίσεις» και σε αυτούς που είναι ανίκανοι. Ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να κάμψουν τη λαϊκή αντίδραση με την πειθώ και σε εκείνους με τα ΜΑΤ κι αργότερα με τον στρατό. Ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν αυτό που γίνεται «καλό» και σε αυτούς που το θεωρούν επιβεβλημένο αλλά μοιραίο «κακό» (κι έτσι αφήνουν μια υπόσχεση για τις μέλλουσες γενιές). Ανάμεσα σε αυτούς που προέρχονται από τη δεξιά κι αυτούς από το κέντρο ή την αριστερά. Καμία όμως από αυτές τις παραλλαγές δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα σε ορίζοντα μιας τουλάχιστον γενιάς.

7.Η «νίκη» του ηττημένου είναι πάντα ένα εντυπωσιακό φαινόμενο στην ιστορία. Σήμερα η δεξιά φαίνεται καταρρακωμένη, η αριστερά με αέρα στα πανιά της. Ο κίνδυνος είναι όμως παρών. Ακόμα κι αν μια δύναμη είναι ηττημένη, ακόμα κι αν τα ελατήρια της είναι τα πιο ταπεινά (να διασωθεί ο αρχηγός της), ακόμα κι αν λειτουργεί επικοινωνιακά και φτηνά, ενδέχεται αυτή να αναδείξει τη βασική σύγκρουση της στιγμής, το γήπεδο όπου κρίνονται όλα (συμμετοχή στην Ευρωζώνη). Αν ο αντίπαλος νικητής, δεν αποδεχθεί τη σύγκρουση, τον οδηγεί σε συνεχείς διαβεβαιώσεις για τις καλές του προθέσεις, σε απανωτές λεκτικές μετατοπίσεις και κυρίως σε δημόσιες δεσμεύσεις για το μέλλον. Ο ηττημένος τότε αποκτά την υπεροχή («ηγεμονία») στις εξελίξεις. Ο λόγος είναι απλός: εδώ (στο ευρώ) κρίνονται τα πάντα και ο λόγος της δεξιάς είναι σαφής: «ναι». Αυτό δεν σημαίνει ότι η δεξιά θα διασωθεί εκλογικά ούτε ότι η αριστερά θα χάσει την εκλογική της ορμή. Είναι δύσκολο το ποτάμι να ξαναγυρίσει πίσω. Σημαίνει απλά ότι ο ηττημένος μπορεί να επιβάλλει την πολιτική, τις αντιλήψεις τις δεσμεύσεις του στον νικητή.

8.«Τα πράγματα γίνονται, δεν λέγονται» ή «λέγονται με δόσεις». Υπάρχει η άποψη ότι αν η αριστερά πει στον κόσμο όλη την αλήθεια (ότι η έξοδος από το μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ) θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Εδώ όμως διαχωρίζεται η αριστερά από τις άλλες δυνάμεις. Εκείνες παρασκήνια και κόλπα, αυτή αλήθεια και όλη την αλήθεια. Η αριστερά προειδοποιεί με ευθύνη τον λαό. Δεν του λέει μόνο ότι ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ, αλλά ότι είναι και ιδιαίτερα επώδυνος, όμως με προοπτική. Του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργασθεί την ανησυχία του, που δεν είναι αβάσιμη. Δεν τον αφήνει να βρεθεί σε άγνωστο λιμάνι, να αιφνιδιασθεί, να στραφεί τελικά με μένος ενάντια στους υπαιτίους.

9.Όταν ένα παιδί τρομοκρατείται από τους σκύλους, δεν θα του πούμε ότι δεν υπάρχουν σκύλοι. Θα του πούμε ότι είναι φιλικά ζώα και πολλές φορές σώζουν ανθρώπινες ζωές. Τις περισσότερες φορές ο φόβος που υπάρχει μέσα μας έχει λιγότερη σχέση με την εξωτερική αιτία και πολύ περισσότερη με την εσωτερική μας ανασφάλεια. Όταν το πολιτικό κατεστημένο ξεκινά μια από τις σκληρότερες εκστρατείες φόβου για το ενδεχόμενο αποχώρησης από το ευρώ, η αριστερά δεν θα διαβεβαιώσει ότι δεν υφίσταται τέτοιος κίνδυνος (ούτως ή άλλως υφίσταται εκ των πραγμάτων). Η διαβεβαίωση ή η ταλάντευση θα κάνει ακόμα πιο σκληρή την επίθεση. Με σταθερότητα θα απαντήσει ότι σε σχέση με τη σημερινή ερήμωση της κοινωνίας η έξοδος είναι δυνατότητα και μπορεί να μας σώσει. Και με το πρόγραμμά της θα προσπαθήσει να καθησυχάσει τη δικαιολογημένη ανασφάλεια του κόσμου της εργασίας.

10.Ό,τι καλό φανταζόμαστε, δεν σημαίνει ότι θα γίνει. Αλλά για να γίνει ένα καλό, πρέπει να το φαντασθούμε πρώτα. Αυτό ακριβώς δεν κάνει όλη η αριστερά για το ευρώ. Δεν το κάνει πρώτα από όλους το ΚΚΕ, που παραδοσιακά έχει ταχθεί κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας βοηθήσουμε την κοινωνία να φαντασθεί ότι μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια και ευημερία εκτός Ευρωζώνης. Όχι ρομαντικά και με υπερβολές, αλλά με πλήρη συναίσθηση των δυσχερειών. Ας μιλήσουμε για τις πρωτοβουλίες που είχαν άλλες χώρες σε αντίστοιχη κατάσταση άγριας ύφεσης σαν τη δική μας, πώς αποκόπηκαν από σκληρά νομίσματα, ακολούθησαν πολιτική ενίσχυσης της ζήτησης. Ας πούμε πώς χιλιάδες σημερινοί νέοι άνεργοι – πτυχιούχοι, καλλιτέχνες, ειδικευμένοι, ανειδίκευτοι – μπορούν να βρουν γρήγορα εργασία με καλά μελετημένες πρωτοβουλίες ενός νέου δημοσίου. Ας μιλήσουμε για την ακατανίκητη δύναμη της συλλογικότητας που απαιτείται, όπως παλιά όταν η φωτιά έφτανε στην εκκλησία του χωριού

11.Σε κάποια αμερικάνικα δικαστικά θρίλερ ο κακός δικηγόρος κάνει τον πελάτη του να πάρει πολύ βαρύτερη ποινή παρά αν δεν είχε καθόλου δικηγόρο. Το ίδιο έχει συμβεί στην Ελλάδα με απόψεις που τάσσονται υπέρ της εξόδου από το ευρώ. Ο βασικός συνήγορος δεν πατάει καν στην αίθουσα του δικαστηρίου – το ΚΚΕ, που θεωρεί το θέμα «αποπροσανατολιστικό». ‘Άλλες φορές προσλαμβάνεται η αποχώρηση από το ευρώ ως ένα κομμουνιστικό σχέδιο δεκαετιών που βρήκαμε τώρα την χρυσή ευκαιρία να το επιβάλλουμε. Έτσι το ζήτημα μένει έξω από την κοινωνία, ξένο, δεν συνηχεί με τις μεγάλες ανάγκες της. Η αποχώρηση από το ευρώ σε συνδυασμό με την κατάργηση της δανειακής σύμβασης θα νοηματοδοτηθεί θετικά από τον απλό κόσμο με ένα βασικό όρο: αν γίνει πειστική ως η μόνη απάντηση στον συνταξιούχο που το μηνιάτικο του φτάνει για μια βδομάδα, στο νέο άνεργο που περιφέρεται χωρίς σκοπό, στο μικροκαταστηματάρχη που δεν περνάει πια από τον δρόμο που ήταν το μαγαζάκι του γιατί δεν αντέχει τον πόνο.

12.Η Ελλάδα ήταν στους νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου γιατί ο Βενιζέλος διείδε την επιτυχία της Αγγλογαλλικής Συμμαχίας, έφτασε μετά λίγα μόλις χρόνια στη Μικρασιατική Καταστροφή γιατί έσφαλε ότι η στήριξή της θα συνεχίζονταν. Σε μια χώρα εξαρτημένη η σωστή ή λαθεμένη εκτίμηση για τις κατευθύνσεις και τα όρια των Μεγάλων Δυνάμεων (από τη δεξιά για να ευθυγραμμιστεί, την αριστερά για να εναντιωθεί) οδηγεί από τον θρίαμβο μέχρι την πανωλεθρία. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο σήμερα. Και με τον Ολάντ και τις προθέσεις του για ανάπτυξη και με ένα «όχι» των Ιρλανδών στο ευρωσύμφωνο, τα όρια τροποποίησης των όρων των δανείων είναι ελάχιστα και σε δευτερεύοντα σημεία, που δεν μπορούν να απαντήσουν στις άμεσες ανάγκες και στην κλιμακούμενη οργή του λαού. Δυνατότητα κατάργησης του μνημονίου δεν υπάρχει παρά μόνο εκτός Ευρωζώνης. Μια λάθος εκτίμηση εδώ για τα περιθώρια ευλυγισίας της Γαλλίας ή της Γερμανίας μπορεί να αποβεί μοιραία.

13.Μια χώρα είτε θα έχει χαμηλούς φόρους είτε θα έχει γενναίες δαπάνες για Παιδεία και Υγεία. Η οικονομία και η ιστορία θέτει τα δικά της διλήμματα, κάθε εποχή, εκεί που πολλοί θα ήθελαν οι δύο πόλοι να συμβιώνουν. Έτσι ακριβώς τίθεται το θέμα «ακύρωση του μνημονίου» και «παραμονή στην ευρωζώνη». Ή το ένα ή το άλλο (κι εδώ περιπλέκεται σε βάθος το πρόβλημα γιατί στην Ελλάδα ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του ευρώ ακυρώνει ένα ακόμη ισχυρότερο πλειοψηφικό ρεύμα απελευθέρωσης από το μνημόνιο). Στο δίλημμα αυτό παρά τους κανόνες της λογικής πέρα από τις δύο μπορεί να εμφανισθεί και τρίτη απάντηση. Η μία είναι η επιλογή της «παραμονής στο ευρώ» με επιβίωση του μνημονίου - τις άγριες επιπτώσεις τις βιώνουμε. Η δεύτερη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με οργανωμένη, προετοιμασμένη και προγραμματισμένη έξοδο από την Ευρωζώνη – πολύ σύντομα θα έρθει η άνοιξη. Η τρίτη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και απρογραμμάτιστη έξοδο από το ευρώ, με επιβολή απέξω, με πανικό του λαού, με χάος, με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με άγνωστη έκβαση – επιλογή χειρότερη και από την πρώτη.

14.«Ήρεμα, ήρεμα κι απλά» γράφει ο Γιάννης Ρίτσος. Αυτό χρειάζεται να κάνει σήμερα η αριστερά. Να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις της και «ήρεμα και απλά» να πει στον κόσμο: «Εμείς θέλουμε την άμεση και πλήρη κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των νόμων τους. Ήδη ακούμε την Ευρώπη να μας απειλεί με έξοδοι από το ευρώ. Για να μη βρεθούμε στο χάος έχουμε ετοιμάσει το σχέδιό μας για την έξοδο» Πάνω σε μια τέτοια βάση θα μπορούσαν να συνυπάρξουν και οι δυνάμεις που την αποχώρηση από το ευρώ θα την έχουν ως εφεδρικό Σχέδιο Β΄ και οι δυνάμεις που την έχουν κιόλας ως Σχέδιο Α΄ (όπως το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής). Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο υπάρχει μια ευρεία βάση συνεργασίας, αλλά κυρίως οι εργαζόμενοι γνωρίζουν, ούτε θα απογοητευθούν ούτε θα αιφνιδιασθούν και συμμετέχουν ως συμπρωταγωνιστές.

15.Η αριστερά μπορεί ταυτόχρονα να υψώνεται και να χαμηλώνει. Να ανεβαίνει καλπάζοντας εκλογικά και να αποδομείται ο ριζοσπαστικός πυρήνας των ιδεών και αξιών της, οι διαχωρισμοί «αριστερά», «κέντρο», «δεξιά» να χάνουν τη σημασία τους. Το έχουμε δει στην Ιταλία, το βλέπουμε τώρα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στην Ελλάδα σήμερα οι «απελπισμένοι» αναζητούν αγωνιωδώς ελπίδα από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Δεν αξίζει η αριστερά να αφήσει τα πράγματα στο «κορώνα – γράμματα» κι ας φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή έρχονται «γράμματα» (κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ). Η ριζοσπαστική αριστερά μπορεί να αμυνθεί απέναντι στην ευκολία της ίδιας της εκλογικής επιτυχίας. Να μη φοβηθεί το συγκρουσιακό και μετασχηματιστικό της χαρακτήρα. Να κρατήσει τα κοινωνικά της οράματα. Να εντάξει τη θετική συμβολή που μπορεί πια να έχει στα δραματικά προβλήματα του λαού σε μια καινοτόμα αφήγηση ανατρεπτικών αλλαγών σε μια χώρα όχι της Λατινικής Αμερικής, όπου η αλυσίδα ήδη έχει σπάσει από «αδύναμους κρίκους», αλλά της ευρωπαϊκής ηπείρου

22 σχόλια :

  1. Λίγος αποδεικνύεται ο Αλέκος για την σημερινή κατάσταση. Πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο στη χώρα μας η Αριστερά μπορεί να αναδειχτεί σε πρώτη κοινοβουλευτική δύναμη μέσα από μια έντονη ταξική πόλωση και ο Αλέκος κινδυνολογεί...

    Ναι, δεν είναι έτοιμη η αριστερά σήμερα να κυβερνήσει. Όμως αυτό δεν οφείλεται γιατί δεν έχει καθαρή γραμμή για το ευρώ και την ΕΕ, όπως υπαινίσσεται ο Αλαβάνος. Ούτε τα πράγματα για τους εργαζόμενους θα είναι καλύτερα αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ και αποκτήσει εθνικό νόμισμα.

    Όσο κινδυνεύουμε από το μνημόνιο άλλο τόσο κινδυνεύουμε μη να μας τραβήξει καμία "παραγωγική ανάπτυξη" η Αριστερά του Αλαβάνου, του Τσίπρα και του ΚΚΕ, και να μην ξέρουμε από που μας έρχεται και ο εργασιακός μεσαίωνας και η καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών.

    Ο κόσμος βρίσκεται ποιο μπροστά από τους πολιτικούς. Τόσο με το κίνημα της 25ης Μάη, όσο και με την ψήφο του στις πρόσφατες εκλογές απορρίπτει τα ιδεολογήματα και τους μύθους της παραδοσιακής αριστεράς. Αν αυτό δεν το καταλάβουμε και προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πράγματα με εργαλεία που έχουν σκουριάσει, την έχουμε πατήσει.

    Σήμερα η ταξική πόλωση είναι ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στις συντηρητικές δυνάμεις (ΝΔ - Καμμένος - χρυσή αυγή) και όσο περνάει ο καιρός θα εντείνεται. Οι ενδιάμεσοι είναι αναγκασμένοι να τοποθετηθούν είτε από εδώ είτε απ' εκεί. Αλλιώς θα περιθωριοποιηθούν. Και ο Αλέκος, θα πρέπει να διαλέξει σύντομα με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δίχως να μπαίνω στην ουσία όσως επιχειρεί σκιαγραφόντας να πεί με την ανάλυσή του ο Αλαβάνος, θέλω να απαντήσω στην απόλυτη \ δογματική οπτική που παρουσιαάζει η επιχειρούμενη απάντησή σου περί ¨των μεγάλων και ταξικών διλλημάτων¨ που υπαινίσεσαι με σχετική ευκολία.Και στο τέλος θέτεις αυτάρεσκα και με ευκολία ότι πρέπει να αποφασίσει ο Αλαβάνος, με ποιούς να πάει και ποιούς να αφήσει!...Επειδή αφορά και εμένα ο παραπάνω προβληματισμός, και δίχως να γνωρίζω τις προθέσεις και τον Αλαβάνο για τις επιλογές του. Ούτε φυσικά και τις δικές σου διότι υπογράφεις, εκτός των άλλων και ώς ανώνυμος, λέω τα εξής. Εγώ διαβάζοντας την ανάλυση Αλαβάνου διακρίνω αντικειμενικά και όσο μπορώ ένα πράγμα. Τα μεγάλα διλήματα και ερωτήματα υπάρχουν και είναι μπροστά μας! Απαιτούν τουλάχιστόν επίγνωση των αντιοκειμενικών αλλά και υποκειμενικών αδυναμιών της ίδιας της Αριστεράς και των επεξεργασιών της στο βαθμό που υπάρχουν(?). Όλα αυτά και πολλά άλλα απαιτούν τουλάχιστον ένα στοιχειώδη ρεαλισμό στην προσέγγοισή μας, επειδή η κατάσταση είναι δύσκολη και τα διλλήματα μεγάλα....Τώρα που η αριστερά θέλει και επιχειρέί να αποτελέσει βασική δύναμη πολιτικής και κοινωνικης αλλαγής, επειδή δεν είναι ούτε θέλει να είναι συμπληρωματική. Οπότε δεν είναι απλά ούτε απλοικά τα διλλήματα, αλλά σύνθετα και ουσιώδη για το λαό και τη χώρα... Φιλικά!

      Διαγραφή
  2. Πολλοί κι εδώ και αλλού έχουν εντοπίσει και καταγράψει ότι το κρισιμο ζήτημα ειναι μπροστά και δεν εχει διατυπωθεί με σαφήνεια και κυρίως ειλικρινά. Δεν υπάρχει σοβαρό και "βιώσιμο" περιθώριο να συνεχίσει η χώρα να κινείται με € και εντός Ε.Ε. Αυτό που σήμερα ξορκίζουν όλοι δεν αποκλείεται σύντομα να διατυπωθεί και ως αίτημα μιας μερίδας της αστικής τάξης. Το ζήτημα είναι ότι όσο συνεχίζεται να εφαρμοζεται το μνημόνιο και οτι απορρέει απο αυτο, δημιουργεί μια καμμένη γη, μια διαλυμένη κοινωνία, μια χαοτική κατάσταση. Και όταν αυτό φτάσει στο "απροχώρητο" όταν δηλ. δεν θα έχει πια πεδία και προσδοκιες κερδοφορίας το κεφάλαιο θα "μας" δειξουν και με "πολιτικούς όρους" την "έξοδο".

    Η αριστερά πρέπει να μιλήσει ειλικρινά στο λαό. Να τον προετοιμάσει και να του δώσει ένα νέο οραμα. Να συλλαβίσει ενα νεο "κοινωνικο συμβόλαιο" που δεν θα ειναι ευκολο (προφανώς) αλλά θα είναι επιλογή τιμής, αξιοπρέπειας, συντροφικότητας, αλληλεγγύης και αισιοδοξίας.

    Η "άνοιξη της αριστεράς" στην Ελλάδα μπορεί ακόμη εύκολα να γίνει καταχείμωνο. Ακόμη κι αν ολα επαληθευτούν και στις επόμενες εκλογές ο λαός τη στείλει στην εξουσία, η "αντεπανάσταση", η ανοικτή ή καλυμμένη υπονόμευση, τα κέντρα εξουσίας που δεν θα συμβιβαστούν με την εξέλιξη αυτή θα κάνουν ότι μπορούν για να ανατρέψουν την επιλογή του λαού. Το παράδειγμα του Αλιέντε δεν ειναι κοντινό αλλά δεν ειναι και μακρινο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. o Αλαβάνος έβαλε πολλά ζητήματα.
    ας ρισκάρω ένα πρώτο σχόλιο...

    (α) Σε κρισιμες ιστορικές περιόδους η κύρια σύγκρουση δεν δίνεται πάντα γύρω από ξεκάθαρα διατυπωμένα και ταξικα σαφώς προσανατολισμένα αιτήματα. Το "ναι ή όχι στο μνημόνιο" είναι προφανές ότι είναι αρκετά "θολό" αλλά ταυτόχρονα μπορεί να συγκροτεί δυο διακριτά μέτωπα μέσα στην κοινωνία. Προφανώς η σύγκρουση θα επιλυθεί δύσκολα και με συγκρούσεις. Κι αυτό γιατί το "ναι" καταλαβαίνει ότι εμμέσως πλην σαφώς το επόμενο διάστημα θα τεθεί το ζήτημα της εξουσίας.
    Τόσο απλά!

    (β) Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ (και της αριστεράς γενικότερα) επιτρέπουν μια κατ' αρχην αισιοδοξία. Έγινε μια ρωγμή. Αν θα σπάσει το φράγμα είναι άλλο θέμα και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα απαντηθεί ούτε στις προσεχεις εκλογές ανεξάρτητα αν ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρήσει ή αυξήσει τα ποσοστά του και την επιρροή του.

    (γ) Απαιτείται να σπάσει η κυρίαρχη προπαγάνδα με απτά επιχειρήματα με απλά λογια. Να σπάσουμε το φετιχ του €. Να πείσουμε τον άνεργο, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο, το νέο ότι με ή χωρίς € δεν έχει σημασία αν δεν εχεις αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία. Το θέμα του "ναι ή όχι στο €" είναι απλά ο λαϊκισμός των αστικών επιτελείων.

    (δ) Το επόμενο διάστημα η αριστερά οφείλει να συγκροτήσει ένα σχέδιο Β που θα υπερβαίνει το θεμα του € και θα εξασφαλίζει ότι η επόμενη μέρα θα υπάρχει με αξιοπρέπεια, με αλληλεγγύη, με ασφάλεια, με κοινωνικό κράτος, με δημοκρατία. Μόνο έτσι δεν θα μπορέσει καμια πρεσβεία και κανένας αστός να οργανώσει τις επόμενες Βάρκιζες ή τα επόμενα Σαντιάγκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μαλιστα...
    λαμβανεται υποψη
    ομως πολυ λιγωτερο απο πριν...
    και οχι κυριως για το περιεχομενο...
    γιατι και αυτο θα αλλαξει σε λιγο καιρο...

    με μεγαλη συμπαθεια αλλα εως εκει. ΤΕΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μάλλον καλά τα λέει ο Αλαβάνος. Με εξέπληξε η στάση του απέναντιστο ευρώ.το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: ή τροποποίηση των όρων του μνημονίου με τη θηλιά στο λαιμό του λαού, δηλ. με μισθούς βουλγαρίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με 1 στους δύο άνεργους, χωρίς συντάξεις, με ύφεση μέχρι τουλάχιστον το 2020 ή δραχμή και ρήξη με την Ε.Ε. Με μισθό πείνας ,γιατί να επιλέξω ευρώ; τί θα τρώω με 300 ευρώ το μήνα; σε λίγο μπορεί να είμαι άνεργος.Τι να την κάνω την Ευρώπη; για να με πηδάει, για να αισθάνομαι Ευρωπαίος. Ας πάει στο διάολο. Ο πνιγμένος δε φοβάται τίποτα. έχει απαλλαγεί από το φόβο του και θα τους πάρει ο διάολος όλους. Ας τολμήσουν οι πασόκοι και Ν.Δ να κάνουν προεκλογικές συγκεντρώσεις. Κάθε φορά που υπάρχει η απειλή να απολυθώ και με έχουν οδηγήσει σε εξευτελισμό, για να μη με απολύσουν, είμαι έτοιμος να ξεσπάσω σε εκείνον που θέλει να μην στενοχωρήσουμε τη ΜΕΡΚΕΛ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τόσο καλά τα λέει, όσο και η Κατσέλη! Μόνον δεν διάλεξαν το σωστό κόμμα να τα πουν.

      Διαγραφή
  6. Το κείμενο του Αλαβάνου εκφράζει την μιζέρια της αριστεράς του ΚΚΕ, αριστεράς που δεν είχε - ούτε έχει - καταλάβει τα όριά της και τις αδυναμίες της. Είναι χαρακτηριστική η φράση:

    "Να ανεβαίνει καλπάζοντας εκλογικά και να αποδομείται ο ριζοσπαστικός πυρήνας των ιδεών και αξιών της..."

    - κανένα ριζοσπαστικό πυρήνα δεν είχε τόσα χρόνια, και όταν το μαζικό κίνημα ήταν πιο ριζοσπαστικό απ' αυτή αυτή το χειραγωγούσε και το κατέστειλε.

    - Ο κόσμος ψήφισε τον συριζα γιατί ήταν το αντίπαλο δέος του αστισμού, ήταν αυτοί που κάλυπταν τους κουκουλοφόρους, που θέλουν αναταραχή και χάος, που δεν έχουν πρόγραμμα σαν το ΚΚΕ για τον σοσιαλιασμό αλλά τζογάρουν στην τύχη και στο ότι κάτσει. Ψήφισε σύριζα γιατί πιστεύει πως η πολιτική είναι πάνω από την οικονομία και ότι για αυτά που μας τα παρουσιάζουν ως οικονομικές αναγκαιότητες αν θέλει η πολιτική εξουσία καταστρατηγούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. δεν ειδα κουβεντα για την ανοδο της Χ. Α ..η κανω λαθος και μου διαφευγει κατι; Υπαρχει κινδυνος φασισμου; Θα ενταθει αν φυγουμε απο το Ευρώ και την ΕΕ ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το σημειο 3 αν μη τι αλλο ασκει και μια ευθεια κριτικη στους εναγκαλισμους Τσιπρα με ακροδεξια

    Ας ξανασκεφτει επιτελους η ηγεσια Τσιπρα τι διαολο αποζητα απο τον Καμενο...γιατι βλεπω με κατι τετοιες κινησεις να ξημερωνει χρυση αυγη στο 15% την αλλη φορα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ας καταλάβουμε την Ευρώπη! Αυτόνομες αντιδομές πέρα από το έθνος-κράτος και τη φυλακή της Ε.Ε.

    http://efimeridadrasi.blogspot.com/2012/05/blog-post_08.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάλλον δεν δόθηκε η αναγκαία προσοχή στα σημεία 3,13 και 14.Αυτά είναι όλο το ζουμί.

    Στο 3 λέει ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι θετική εξέλιξη.Προσωπικά ,απέναντι σε έναν μηχανισμό που με συκοφαντεί από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν ημίτρελλο ,αρχηγίσκο κτλ , μπορεί και να μην το έλεγα.Στο πεδίο της ηθικής υπεροχής για άλλη μια φορά Αλαβάνος-Κουμουνδούρου σημειώσατε 1.

    Στο 13 περιγραφεί τις 3 πραγματικές επιλογές της κοινωνίας όσον αφορά το σύμπλεγμα μνημόνιο-ευρώ.Η πρώτη είναι η συστημική,αυτό που ζούμε δηλαδή, συνέχιση του μνημονίου και παραμονή στο ευρώ.Εδώ κάνει το λάθος ότι και αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει και σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και εκτός ευρώ υπό αστικό έλεγχο με ανυπολόγιστες συνέπειες.Είναι λίγο λάθος δηλαδή αυτό που λέει ότι η 3η περίπτωση ,η γραμμή δηλαδή της ακύρωσης με παραμονή είναι χειρότερη γιατί μας πάει σε έξοδο υπό αστικό έλεγχο.Σε έξοδο υπό αστικό έλεγχο μας πάει και το μνημόνιο-παραμονή.Η δεύτερη περίπτωση είναι το ακύρωση ,στάση πληρωμών για διαγραφή,σχεδιασμένη έξοδος υπό λαϊκό έλεγχο και διεύθυνση της κοινωνίας από την αριστερά.Ο μοναδικός πραγματικός τρόπος αντιπαράθεσης με το παραγωγικό ,κοινωνικό και πολιτικό πρότυπο της ασιατικού τύπου ανάπτυξης,που είναι η αστική γραμμή.Η ελάχιστη αναγκαία προϋπόθεση για να πάνε τα πράγματα αλλιώς.

    Στο 14 ο Αλαβάνος προτείνει συνεργασία της αριστεράς στον ελάχιστο αναγκαίο παρανομαστή.Ακύρωση ,στάση πληρωμών και αλλαγή ΕΚΤ-ευρώ-ΕΕ(ιστορία για αγρίους) ή σχεδιασμένη λαϊκή,αριστερή δηλαδή με πρόσημο μετασχηματισμού του υπάρχοντος και όχι σωτηρίας του ,αποδέσμευση.Σε αυτό πρέπει όλη η αριστερά να κληθεί να απαντήσει.Αν όμως η πρόταση εξακολουθεί να μην έρχεται από κανέναν από τους 3 "μεγάλους" πόλους της Αριστεράς (ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ,μπορούμε να είμαστε πραγματικά απαισιόδοξοι.Για την αριστερά και πάνω απ' όλα για την εργαζόμενη κοινωνία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μια αναγκαία συμπλήρωση για το 13:η σύγκριση της πρώτης και της τρίτης επιλογής δεν έχει νόημα και για έναν ακόμα λόγο.Ο συν δεν θα κάνει ακύρωση με σκοπό την παραμονή.Η πρόταση του αυτή την στιγμή είναι μεσοβέζικη,και πρέπει η να ταυτιστεί ανοιχτά με την ΔΗΜΑΡ,ή να ριζοσπαστικοποιηθεί στην κατεύθυνση αυτού που λέει ο Αλαβάνος,δηλαδή αν χρειαστεί(αν δηλαδή μετά την ακύρωση-στάση πληρωμών για διαγραφή δεν αλλάξει η ΕΚΤ,το ευρώ και η ΕΕ) θα βγούμε οργανωμένα για ένα άλλο παραγωγικό και πολιτικό μοντέλλο με έλεγχο της οικονομίας και της πολιτικής από την εργαζόμενη κοινωνία.

    Στο ότι δεν στέκει το ακύρωση-παραμονή οφείλεται και η πολυγλωσσία του συν για το καταγγελία-επαναδιαπραγμάτευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αμαν πια με το ευρώ και τον Αλαβάνο!13 Μαΐου 2012 στις 1:03 μ.μ.

    Βαγγέλη,
    όποιος δεν θέλει να ζυμώσει,
    δέκα μέρες κοσκινίζει.

    και αυτό κάνει ο Αλαβάνος.

    Επίσης, οι 3 "μεγάλοι" πόλοι της Αριστεράς (ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είναι για τους πεινασμένους που ονειρεύονται καρβέλια. Δυστυχώς δεν υπάρχουν, ούτε βέβαια μπορούν να συνεργαστούν.

    Εξάλλου δύο είναι οι πόλοι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ (η αντασρυα πατάει σε δυο βάρκες και δεν αποτελεί διακριτό πόλο). Ο κόσμος της αριστεράς έδωσε μια απάντηση στις εκλογές. Αν δεν θέλεις να την αντιληφθείς, δικό σου πρόβλημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν μας λες όμως ποια είναι η απάντηση που έδωσαν οι εργαζόμενοι και όχι ο κόσμος της αριστεράς(μεγάλο και χαρακτηριστικό το μεθοδολογικό σου λάθος.Η αριστερά απευθύνεται στον λαό και όχι στους αριστερούς)

    Αν το μήνυμα όπως υπονοείς ήταν η αμφισβήτηση του μνημονίου μέχρι εκεί που δεν διακυβεύεται η παρουσία στην ευρωζώνη ,έχουμε μεγάλο πρόβλημα να εξηγήσουμε το ότι η ΔΗΜΑΡ πάτωσε και ο συν πήγε καλά.Οι εργαζόμενοι θέλουν ακύρωση του μνημονίου,και ελπίζουν ότι αυτό γίνεται εντός.Και να γίνει όμως θα είναι η περίπτωση της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας με πρωτοβουλία των πιστωτών και έξοδο από το ευρώ που δεν θα έχει σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα μιας και θα γίνει με αστικό έλεγχο.

    Τώρα βέβαια αν συζητάμε για απόψεις που δεν μπορούν να ψελλίσουν ότι την στιγμή που θα κληθούμε να διαλέξουμε από την στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια των εργαζομένων για 50 χρόνια και το ευρώ θα διαλέξουμε το πρώτο,έχουμε σοβαρό πρόβλημα.

    Και έχουμε και σένα να χαίρεσαι που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ 16,8 και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,2%.Ξέρεις ,το τελευταίο που νοιάζει την κοινωνία είναι τα απωθημένα σου από τα μόνιμα χαστούκια του χώρου σας στις φοιτητικές εκλογές από "τους αριστεριστές χωρίς κοινωνική αναφορά".Μόνο εκεί μπορεί να πάει το μυαλό μου με τόση εμπάθεια που εκφράζεσαι.Μας έχετε ζαλίσει μια ζωή με την ενότητα της αριστεράς.Βγαίνει ο Αλαβάνος και κάνει πρόταση πως μπορεί να γίνει,βγαίνω και γω και σιγοντάρω.Και αντί να απαντήσεις επί της ουσίας ,λες " δεν υπάρχετε, διαλυθείτε,ελάτε άνευ όρων".Γιατί ο Τσίπρας συνάντησε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ?Για να διαλυθεί και να σιγοντάρει την ΔΗΜΑΡ?Είσαι σοβαρός?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η αναφορά στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι το λιγότερο ατυχής, γατί θυμίζει την ευθυγράμμιση με την αμερικάνικη πρεσβεία και το Γιωργάκη στο ΝΑΙ στο σχέδιο Αννάν. Θυμίζει επίσης τη στάση στο γιουγκοσλαβικό, κάτι ΜΚΟ και κάτι πανεπιστημιακούς του Σύριζα που τά παιρναν απο το ίδρυμα Σόρος "για τη φιλία στα Βαλκάνια". Μάλλον τα εχει ξεχάσει αυτά ο Αλέκος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. διάβασα 5 φορές το κείμενο του Αλαβάνου μετά τα επικριτικά σχόλια που ακούστηκαν απόψε. με την πρώτη ανάγνωση μου διέφυγαν πολλά.Ως ανέντακτος και ταλαιπωρημένος από τη μιζέρια της αριστεράς Ο Αλαβάνος κάτι λέει. αξιοπρόσεκτα:α. ότι δεν υπάρχει χώρος για σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα. Επομένως ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ εκτός παιγνιδιού. β. ΚΑΤΆΡΓΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΊΩΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΈΞΟΔΟ ΑΠΌ ΤΟ ΕΥΡΩ- ΕΥΡΩΖΏΝΗ. αν περιμένουμε να μας κάνει χάρη η Ε.Ε είμαστε βαθειά νυχτωμένοι. όταν ένας έχει κάτι να πει πέφτουν όλοι πάνω του να τον φάνε. όταν λέει ανοησίες, τότε γίνεται δημοφιλής. Ο Αλαβάνος είναι ο πρώτος που κάλεσε το λαό στο Σύνταγμα και πρώτος εγώ είπα τι λέι ο άνθρωπος. Μετα είπα για τον εαυτό μου μεγάλη μπουκιά να τρως, αλλά μεγάλη κουβέντα μην λες. Διαισθάνομαι ότι μετεκλογικά ο Αλαβάνος θα χειαστεί από την αριστερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. 3 επιλογές:
    1.Η επιλογή της «παραμονής στο ευρώ» με επιβίωση του μνημονίου - τις άγριες επιπτώσεις τις βιώνουμε.
    2. η «ακύρωση του μνημονίου» με οργανωμένη, προετοιμασμένη και προγραμματισμένη έξοδο από την Ευρωζώνη – πολύ σύντομα θα έρθει η άνοιξη. 3. η «ακύρωση του μνημονίου» με ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και απρογραμμάτιστη έξοδο από το ευρώ, με επιβολή απέξω, με πανικό του λαού, με χάος, με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με άγνωστη έκβαση – επιλογή χειρότερη και από την πρώτη.
    Επιτέλους κάποιος είπε την αλήθεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. είμαι λιγο μπερδεμένος και θέλω μια καθαρή εξήγηση, Μπορούμε να πληρώσουμε το χρέος μέσα στην ευρωζώνη, χωρίς να πεθάνουμε από τηνπείνα;Αν ναι , τότε ευρώ και ας φτιάξουν κυβέρνηση οιφιλοευρωπϊκές δυνάμεις. Αν όχι ας ξεκαθαρίσουν τα κόμματα τη θέση τους και συντεταγμένα να πάμε στη δραχμή. ζούσα καλά ,μετρημένα, αλλά τώρα δεν έχω βενζίνη να επισκεφθώ τους γονείς μου στην επαρχία. Πόσο θα κρατήσει αυτό; Δεν καταλαβαίνουν το έγκλημα αυτοί που μας οδήγησαν εδώ; μην παίζουν με τη δυστυχία μας. οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Αν ο Αλαβάνος λέει πράγματα που δεν ισχύουν, ας μας παρουσιάσουν ότι μένοντας στην Ε.Ε έχουμε μέλλον. Γιατί τώρα δεν έχουμε και είμαστε εξαθλιωμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εννοείται οτι δεν μπορεί μόνη της η αριστερά να μας βγάλει απο το ευρώ, απαιτείται ευρύτατη συναίνεση, που αποκλείεται να υπάρξει. To ευρώ, καλώς ή κακώς, είναι δημοφιλές.
    Όσο για τους μισθούς Βουλγαρίας, να είμαστε συγκεκριμμένοι, όταν πάμε στη δραχμή, με την μετατροπή των μισθών απο ευρώ σε δραχμές, πόσα ευρώ θα αγοράζεις (σαν συνάλλαγμα) με τον μέσο μισθό; Αν η δραχμή ξεκινήσει με 1 ευρώ=1 δραχμή και υποτιμηθει κατά 70%(το πιθανότερο), τότε τα 700€ γίνονται 210€! Αρα με τη δράχμή είναι σίγουρο οτι θα παίρνουμε μισθούς Βουλγαρίας! Κι αν έχουμε και πληθωρισμό; (που σίγουρα θα έχουμε). Τότε θα πέσουμε κάτω απο τους μισθούς Βουλγαρίας για τους παρακάτω λόγους:
    α)η Βουλγαρία έχει χαμηλό πληθωρισμό,
    β)το λέβα έχει σταθερή ισοτιμία με το ευρώ(1.95583λέβα = 1 ευρώ) που η δραχμή δεν θα έχει
    γ)χαμηλό δημόσιο χρέος (16,2% του ΑΕΠ!)
    δ)η Βουλγαρία δεν έχει πολιτική αστάθεια, που για την Ελλάδα θα είναι δεδομένη με τέτοιους μισθούς, όποιος και να έχει την εξουσία.
    Οι αμφισβητήσεις καλοδεχούμενες - μακάρι να κάνω λάθος.
    *τα στοιχεία είναι απο το wikipedia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δείτε και αυτό...κινείται σε παραπλήσιο κλίμα..http://www.antapocrisis.gr/index.php/2012-04-24-19-38-44/item/165-antikapitalistiki-aristera-sygkyria

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
    Η μιζέρια της Αριστεράς/Αριστερών.
    Δεν μας ενδιαφέρει τι λέει, αλλά ποιός το λέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ