Κάτι μύριζε χθες στη Βαλτετσίου

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Ως γνωστόν στη Βαλτετσίου των Εξαρχείων βρίσκονται τα γραφεία του Συριζα. Όπως πολλές φορές έχουμε τονίσει και από τούτο δω το μπλογκ, η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το ΔΝΤ θέλει χιούμορ. Το γέλιο το προσφέρει εν αφθονία η γραμματεία του Συριζα, μόνο που εκεί μέσα είναι όλοι μοναχοφάηδες και δεν το μοιράζονται με εμάς, τα απλά μέλη, τους φίλους και τους οπαδούς.

Χθες λοιπόν, με καθυστέρηση μίας εβδομάδας και μίας ημέρας, πήγε ο ΣΥΝ να πάρει στα χέρια του τον Συριζα. Το είχε υποσχεθεί άλλωστε ο πρόεδρος στο Συνέδριο. Όμως επειδή ο Αλέξης είχε κόψει τη φάση, δεν παρέστη, αλλά έστειλε αντ’ αυτού τους συντρόφους Καλύβη, Βίτσα και Τσακαλώτο.

Η κατάσταση μύριζε μπαρούτι και η θερμοκρασία ήταν που ήταν ψηλά, εκτινάχτηκε κι άλλο. Τα κορυφαία δίδυμα ήταν Τσακνιάς – Αθανασίου, Θεωνάς – Μπανιάς και Σαπουνάς – Μαστρογιαννόπουλος. Απίθανες ατάκες, απειλές αποχωρήσεων, προσωπικές μπηχτές κλπ. Χάι λάιτ ένας σύντροφος από τοπική του Σύριζα, που όταν είδε ότι δια της διολισθήσεως δεν θα βγει απόφαση, έβαλε κωλόχερο. Πάραυτα η ομήγυρης συνεμορφώθη καθότι κατατρόμαξε από την αγριοφωνάρα αλλά κυρίως από την όψη του εν λόγω συντρόφου.


Μόνιμη επωδός της συνεδρίασης ήταν η πλακίτσα των μετωπικών (ένα είναι το Μέτωπο) για τις πολύ σωστές εκτιμήσεις που είχε η ηγεσία μας και για τον Κουβέλη και για τον Αλαβάνο (οι οποίες και επιβεβαιώθηκαν: πλήρως μεν, ανάποδα δε).

Κι ενώ λοιπόν περιμέναμε όλοι ότι ο ΣΥΝ θα έρθει να καθαρίσει, να βάλει όρους, να κόψει το κρυφτούλι, να αγριέψει, να φωνάξει, να ζορίσει και ούτω καθεξής, τίποτα. Παναγίτσες οι σύντροφοι. Τον κρέμασαν τον Παπαδημούλη. Άμα ήταν χθες παρών ο καλύτερος Ευρωβουλευτής θα είχε σίγουρα ξεπεράσει τα δηλωμένα όριά του. Από κει που ο σύντροφος γραμματέας Βίτσας επί ένα μήνα έσκιζε τη γάτα καταγγέλλοντας το διασπαστικό πολιτικό σχέδιο του Μετώπου και τον βρώμικο ρόλο του Αλαβάνου, χθες προσπαθούσε καλοπροαίρετα, ήρεμα και με αφοπλιστική αθωότητα να καταλάβει τι ακριβώς λέει το Μέτωπο.

Και τελικά, αντί για μπαρούτι, η Βαλτετσίου μύρισε αυτό που μυρίζει όταν κάποιος τα κάνει πάνω του.

Το ερώτημα γιατί κάποιος τα κάνει πάνω του, κανονικά άπτεται της πεπτικής λειτουργίας ή έστω της ψυχολογίας. Στην περίπτωσή μας όμως, άπτεται της χρονικής στιγμής που το ΔΝΤ αποφασίσει να στήσει κάλπες στην Ελλάδα. Πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβρη με τον Κουβέλη απόξω και τον Αλέκο στο αντάρτικο, σημαίνει ότι ο Συριζα θα γίνει εξωκοινοβουλευτική αριστερά όχι από άποψη, αλλά από τοποθεσία.

Γίνεται λοιπόν η ανάγκη φιλοτιμία, οι αποστάτες δεν βαφτίζονται αποστάτες αλλά σύντροφοι και συνοδοιπόροι (και οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούνε), το διαζύγιο δεν είναι απλά βελούδινο, είναι μεταξένιο, ενώ και το Μέτωπο από κει που ήταν προϊόν του Σατανά, τώρα είναι καλοδεχούμενο. Και όπως έλεγε και ο Ηλιόπουλος «λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»…

Με ζόρια βγήκε τελικά η ανακοίνωση -που ανάμεσα στα τετριμμένα που συνήθως λένε οι ανακοινώσεις- ζητά την παραίτηση των 4 αποστατών (που δεν είναι φυσικά αποστάτες αλλά σύντροφοι). Τους Κινέζους για το ζήτημα έκανε μέχρι τέλους η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ, αν και δεν αποτελούνταν από μαοϊκούς, οι οποίοι -σημειωτέον- αφθονούν στη νέα Πολιτική Γραμματεία του κόμματος.

Και εκεί που εμείς οι προβοκάτορες ζούσαμε με την ελπίδα να ανάψουν τα αίματα και να δούμε κάνα παιχνίδι της προκοπής, η κατάσταση έγινε νερόβραστα βαρετή: στην αρχή στο Μουντιάλ, τώρα και στον Σύριζα.

Επαναλαμβάνουμε παρά ταύτα το πάνδημο αίτημα να βιντεοσκοπούνται οι συνεδριάσεις της γραμματείας και να ανεβαίνουν στο γιου τιουμπ. Ο Συριζα ανήκει στο λαό του και είναι κρίμα κι άδικο να μην μπορεί να γελάσει το πικραμένο χειλάκι του αριστερού.