Το φάντασμα του Αλαβάνου πλανιέται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο  που δημοσιεύτηκε στην στήλη "δαιμονικά" της ΕΠΟΧΗΣ την Κυριακή 6 Δεκέμβρη 09.

H 3η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ είχε τα αναμενόμενα χαρακτηριστικά: πολλοί παράλληλοι μονόλογοι που συνήθως επικαλύπτονταν, ειλικρινείς προσπάθειες από κάποιες συνιστώσες κι ανένταχτους, μια διάχυτη αγωνία για το μέλλον του ενωτικού εγχειρήματος και μια πρόταση της γραμματείας η οποία, αφού ταλαιπώρησε συντακτικά κι ετυμολογικά τους εκπροσώπους των συνιστωσών, απετέλεσε την απόφαση της συνδιάσκεψης. Μια πρόταση που βαφτίστηκε απόφαση ερήμην του σώματος της συνδιάσκεψης, στο οποίο δεν δόθηκε η ευκαιρία να τοποθετηθεί ή έστω να συναινέσει δια βοής στην προειλημμένη απόφαση της γραμματείας. Αποφάσεις υπήρξαν και στις προηγούμενες συνδιασκέψεις, πόσες απ' αυτές όμως υλοποιήθηκαν; Το κυρίαρχο ζήτημα λοιπόν δεν είναι πόσο σαφής, πλήρης, επαρκής είναι η απόφαση, αλλά το ότι κανείς δεν δίνει τα εχέγγυα για την υλοποίησή της.

Το πιο ζουμερό γεγονός που αναδείχτηκε στη συνδιάσκεψη αποτελεί ασφαλώς η παρουσία του Αλέκου Αλαβάνου. Στην ομιλία του είπε όλα όσα θα ήθελε να ακούσει και να κραυγάσει ο απλός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, ανέλαβε τις προσωπικές του ευθύνες, ανέδειξε ξεκάθαρα όλες τις παλιές, αμαρτίες του κόμματος του (βλέπε Μάαστριχτ) και έδωσε μια αντισυστημική απόχρωση του μελλοντικού ΣΥΡΙΖΑ. Η αποδοχή της ομιλίας του στην κατάμεστη αίθουσα ήταν καθολική κι ενθουσιώδης, μέχρι και δακρυσμένα μάτια παρατήρησα δίπλα μου. Αντίθετα, οι αντιδράσεις των ηγετικών στελεχών, των τάσεων του ΣΥΝ αλλά και των οργανωμένων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτουν όλη την γκάμα των αρνητικών εκδηλώσεων: επιφύλαξη, δυσφορία, επιθετικότητα, μηδενισμός, θυμός, λυσσώδης αγανάκτηση. Τελικά ο Αλέκος Αλαβάνος κατάφερε το μέγιστοπαράδοξο: σχεδόν πλήρη απήχηση στον απλό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και σχεδόν κανένα έρεισμα στον οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ (τάσεις και ηγεσία του ΣΥΝ και λοιπές συνιστώσες). Αποκλεισμένος λοιπόν από τους μηχανισμούς, παρά την αποδοχή από την βάση του προωθημένου πολιτικού του λόγου, δεν έχει πολλές πιθανότητες να επανακάμψει στο προσκήνιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάποιος ορθολογικός παρατηρητής θα περίμενε την πολιτική «υιοθεσία» του Αλέκου Αλαβάνου από κάποια ή κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' ότι φαίνεται όμως ούτε ο Αλαβάνος έχει σκοπό να παίξει δεύτερους ρόλους ούτε οι συνιστώσες πιστεύουν, ή μπορεί και να φοβούνται, την πολιτική του υπεραξία. Προτιμούν με επιμέρους συμμαχίες, μέσω κοινών κειμένων, να αποκτήσουν την πολιτική πρωτοβουλία σε ένα τοπίο που παραμένει ρευστό κι ασαφές. Σε τέτοιες συμμαχίες συμμετέχουν και τάσεις του ΣΥΝ, οι Οποίες αφ' ενός αποτελούν ανάχωμα για οποιαδήποτε σχέση με τον Αλαβάνο κι αφ' ετέρου στοιχίζονται στην κομματική στρούγκα όταν τα πράγματα ζορίζουν για το κόμμα τους.

Στον προθάλαμο της αίθουσας «Μελίνα Μερκούρη», ένας χιουμορίστας σύντροφος έδωσε τη δική του πινελιά στο ζήτημα των υπογραφών σε κείμενα ανεντάχτων ή συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, που κυκλοφόρησαν τον τελευταίο καιρό:

Να «Δώσω πάσα» ή να πάρω μιαν «Ανάσα»; Ιδού η απορία...

Υ.Γ. Αποδείξαμε γι' ακόμα μια φορά ότι είμαστε εκτός κοινωνίας. Αγνοήσαμε ότι την Κυριακή, στον ίδιο χώρο με την συνδιάσκεψη, θα γινόταν το κλασικό ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Έτσι λοιπόν η συνδιάσκεψη συμπτύχθηκε σε δύο αντί τρεις μέρες.

Ο δικηγόρος του διαβόλου