Ανατριχίλα στην Ευρώπη λόγω Κίνας

Ανατριχίλα στην Ευρώπη λόγω Κίνας.Τα κινεζικά χρηματιστήρια κατέγραψαν απώλειες μεγαλύτερες του 30% σε τρεις εβδομάδες και είδαν να κάνουν φτερά περισσότερα από 3.200 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ιούλης 1965.... Ιούλης 2015

(κλικ για μεγέθυνση)

«Πατρικιοι εναντιον πληβειων»

Το Editorial του περιοδικού "Θέσεις", τ.132

1. Από τα αίτια στα αποτελέσματα

Πολλοί διερωτώνται τι έκανε την ηγετική ομάδα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να αλλάξει αιφνιδίως γραμμή πλεύσης. Ενώ φαινόταν ότι ήταν έτοιμη να αποδεχθεί την «οδυνηρή», «έντιμη (ma non troppo)» και πάντως ακολουθούσα τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού συμφωνία (με κάποιες απαλύνσεις προκειμένου να επικυρωθεί από τη Βουλή και να μην προκληθούν έντονες λαϊκές αντιδράσεις), προκήρυξε το αστραπιαίο δημοψήφισμα.

Η απόφαση αυτή εκφράζει σίγουρα το αγωνιστικό «πνεύμα της Γένοβας» που διέπει μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και εάν βρέθηκε σε χειμερία νάρκη από το 2012 ως τις τελευταίες μέρες. Αυτό το «πνεύμα» έρχεται σε αντίθεση τόσο με τη στάση στελεχών προηγούμενων «γενεών» του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των προερχόμενων από τον πασοκικό και τον επιχειρηματικό χώρο που διαφώνησαν, περισσότερο ή λιγότερο ανοιχτά, κρούοντας κώδωνες κινδύνου, απειλώντας με παραιτήσεις και συστήνοντας εν γένει «σύνεση» και ουσιαστικά συνθηκολόγηση.

Η ομιλία και η δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο

α, Η ομιλία του Α. Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο:

Η μετατροπή της νίκης σε ήττα: οξύμωρο αφήγημα και τα δικά μας καθήκοντα

Αναδημοσίευση από το "Huffington Post"

του Σεραφείμ Σεφεριάδη

Η 5η Ιουλίου και όλα όσα -πολλά και πυκνά- την ακολούθησαν, αναμφίβολα θα μείνουν στην ιστορία για λόγους μεγαλειώδεις όσο και για το ακριβώς αντίθετο: για λόγους χαρακτηριστικά ευτελείς -μια αντίθεση τόσο έντονη, που παραπέμπει σε μοτίβα αρχαιοελληνικής τραγωδίας. Το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί έναν πρώτο απολογισμό στην τομή πολιτικής ανάλυσης και χρονογραφήματος: καταθέτει σκέψεις και πρώτα συμπεράσματα (που γράφονται «εν θερμώ»), όμως το κάνει με τρόπο πικρά χιουμοριστικό και ενίοτε δηκτικά επικριτικό. Ο υπότιτλός του -«οξύμωρο αφήγημα»- προκύπτει από το ίδιο το θέμα (το «μύθο») καθώς και τις πράξεις των βασικών δρώντων (από το «ήθος» και τη «διάνοιά» τους, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης στην «Ποιητική»). Αφηγείται πώς η ατυχής διαχείριση μιας ολοκληρωτικής νίκης μπορεί να οδηγήσει σε ήττα.

Δεν πρόκεται να υπογραφεί καμία συμφωνία σήμερα...

Το σημερινό editorial (Με τον λαό και με πολιτική συναίνεση) της «Εφημερίδας των Συντακτών» καταλήγει:

Η ελληνική πλευρά έχει δείξει κάθε καλή πίστη και διάθεση. Η βούληση του ελληνικού λαού, όπως ερμηνεύτηκε από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς μετά το δημοψήφισμα, είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ. Αν οι δανειστές δείξουν πάλι την ίδια αδιάλλακτη στάση, θα αποδείξουν ένα και μόνο πράγμα: πως από την αρχή ο μοναδικός στόχος τους ήταν να απαλλαγούν από τον Τσίπρα και την πρώτη αριστερή κυβέρνηση έπειτα από χρόνια στην Ευρώπη.

Μια εφημερίδα μπορεί να έχει αυτή την στάση και να εκθέτει γενικά τις πιθανές εκδοχές. Όμως, όταν ασκείς πολιτική, θα πρέπει να παίρνεις θέση για πια εκδοχή θεωρείς κυρίαρχη και γιατί. Δυστυχώς, ούτε ο κυβερνητικός συνασπισμός, ούτε όμως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης τοποθετούνται ανοικτά στο τι περιμένουν από την σημερινή κρίσιμη μέρα για την χώρα μας αλλά και για την Ευρώπη. Σε κάποιους αριστερούς, που επικεντρώνουν την κριτική τους στο ζήτημα ότι το κοινό ανακοινωθέν των πολιτικών αρχηγών επαναφέρει ως βάση της διαπραγμάτευσης την πρόταση που απόρριψε ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα, θα θέλαμε να τους πούμε να μην βιάζονται. Στις διαπραγματεύσεις βεβαίως έχουν σημασία οι προτάσεις που καταθέτεις, όμως εκείνο που είναι το καθοριστικό, είναι οι τελικές αποφάσεις που υπογράφονται.