ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

21η ΜΑΡΤΗ: Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού


Η 21η Μάρτη είναι μέρα σταθμός για το αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα και τον κόσμο. Η μέρα αυτή θυμίζει την 21η Μάρτη 1960, όταν 70 μαύροι φοιτητές, που διαδήλωναν ειρηνικά μαζί με χιλιάδες άλλους διαδηλωτές κατά των ρατσιστικών νόμων του απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής, έχασαν τη ζωή τους από εν ψυχρώ πυροβολισμούς της Νοτιοαφρικανικής αστυνομίας. Μετά από έξι χρόνια, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.

Μπλόκο στα μέτρα της κυβέρνησης....


ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
«ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ»,
«ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ»

Οι Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ, Χαλανδρίου, Χολαργού, Αγ. Παρασκευής, καλούν σε συγκέντρωση, συζήτηση την  
Κυριακή 21/3/2010 
στον κινηματογράφο «Σινέ Χολαργός» 
Μεσογείων 232, 4η στάση Χολαργού, στις 11.30 π.μ.

Ομιλητές:  
Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφος
Μάκης Καβουριάρης Πανεπιστημιακός
Αλέκος Αλαβάνος μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου

Αυτό το Σάββατο, 20/3, διαβάστε στο «Δρόμο»

Η κυβέρνηση βάζει χειροπέδες στην κοινωνία που αγωνίζεται. Ο Μάριος Ζ. μιλά αποκλειστικά στο «Δρόμο» μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού και αποκαλύπτει πώς στήθηκε η σκευωρία της αστυνομίας.

Μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ κυβέρνησης και βάσης του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης και τρεις κορυφαίοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ μιλούν στο «Δρόμο» και αναδεικνύουν την αντίθεση. Ιερουσαλήμ: Οι νέοι βγήκαν στους δρόμους. Και δύο ρεπορτάζ - αποκάλυψη για τα δημοτικά ιατρεία της Αθήνας και για το νοσοκομείου του Κιλκίς. Ακόμα γράφουν στο «Δρόμο»: η Ελένη Πορτάλιου, ο Μάκης Καβουριάρης, ο Βασίλης Μουλόπουλος, ο Νίκος Κουνενής και ο Μανώλης Ρασούλης...



Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Ποιοί επιζητούν και ποιοί φοβούνται την κοινωνική αναταραχή;

Η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωσε χθες πως ολοκληρώθηκε η προανάκριση για το επεισόδιο που είχε σημειωθεί πριν από δύο εβδομάδες εναντίον του Γ. Παναγόπουλου, προέδρου της ΓΣΕΕ και σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος τριών ατόμων. Σύμφωνα με την αστυνομία, πρόκειται για δύο ιδιωτικούς υπαλλήλους 37 και 33 ετών και για έναν 32χρονο φοιτητή που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο και έχουν και στο παρελθόν απασχολήσει τις αρχές. Ο 37χρονος είχε συλληφθεί την ίδια ημέρα, λίγη ώρα μετά το επεισόδιο στην πλατεία Συντάγματος και είχε οδηγηθεί στον εισαγγελέα. Τα στοιχεία τους ταυτοποιήθηκαν από καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, αλλά και από τo επίμαχο video που προέβαλε το MEGA και το οποίο, κατόπιν αιτήματος του προέδρου της ΓΣΕΕ προς τον εισαγγελέα, συμπεριελήφθη στα στοιχεία της υπόθεσης. Σύμφωνα με την δικογραφία, οι τρεις αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος και συγκεκριμένα τις κατηγορίες της "απρόκλητης σωματικής βλάβης", της "διατάραξης κοινής ειρήνης" και της "εξύβρισης".

Και αυτή την Παρασκευή στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ (6μμ)

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

venceremos...για τον Λάμπρο

Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org



Δε θα διστάσουμε να μιλήσουμε για τον Λάμπρο Φούντα, παρά τον ασφυκτικό κλοιό που θέλει να δημιουργήσει η κρατική καταστολή.

Δύσκολο να αποδεχτείς ότι το σύντροφο Λάμπρο δε θα τον ξαναδούμε .

Οι κραδασμοί της κοινωνικής και ατομικής του δράσης και η αδιάκοπη συνέπεια και συνέχεια στη συνείδηση, στη στάση ζωής, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στους συλλογικούς αγώνες και την πολύμορφη δράση τον καθιστούσαν πάντα επικίνδυνο για κάθε εξουσία και το κράτος.

Επικίνδυνος εχθρός του κράτους και κάθε εξουσιαστικού μηχανισμού, άνθρωπος με πάθος για την ελευθερία, που διαπερνούσε τη σκέψη όλων όσοι βρέθηκαν κοντά του, φίλος καρδιακός όσων αγωνιστήκαμε μαζί του. Διέλυε με το βάθος της σκέψης του και τη στάση του ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Το να συμπορεύεσαι με το σύντροφο και φίλο Λάμπρο ήταν διαδικασία αναρχίας και ελευθερίας, διαδικασία βαθειάς ανθρώπινης γνώσης και ελευθερίας.

Γι ΄ αυτό και το Λάμπρο δε θα μπορούσαν ποτέ να «τον χτυπήσουν στο μυαλό». Η ευαισθησία του για κάθε άνθρωπο που χρειαζόταν αλληλεγγύη έπαιρνε τη διάσταση της καθημερινής συμπεριφοράς, της στάσης ζωής, της εξέγερσης, του δυναμικού χτυπήματος απέναντι στο κράτος, τις σχέσεις επιβολής και τις σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τόσο παλιοί που μοιάζουν να είναι βγαλμένοι από το μέλλον. Γιατί, όσοι και όσες σταθήκαμε δίπλα-δίπλα και μαζί με το Λάμπρο είχαμε τη συνείδηση ότι στη «δική μας εποχή» έχουμε να δώσουμε μια μάχη με τεράστιο βάθος στο χρόνο της ιστορίας, με αδιάκοπους αγώνες και συγκρούσεις για την απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά δεσμά. Μια τόσο παλιά ιστορία που μας έκανε ήδη να αγγίζουμε ένα βήμα πιο πέρα, διαρκώς, με αξιοπρέπεια και αυτενέργεια, σπάζοντας τον κλοιό του φόβου που κατασκευάζουν και ελλοχεύει, βιώνοντας την ανάγκη της αναρχίας.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ



Έφυγες με το κεφάλι ψηλά, όπως ήρθες, όπως σε γνώρισα, όπως πάντα…
Σε ζηλεύω
-Τι είναι ο θάνατος;
Είναι σαν το απόλυτο σκοτάδι, με τον καιρό το συνηθίζεις
και δε σε ενοχλεί πια-.
Κι άφησες εμάς πίσω
με τις τύψεις και τις ενοχές μας
με τις μιζέριες και τις αμφιβολίες μας
να βρίσκουμε δικαιολογίες
για να τη σκαπουλάρουμε
άλλη μια μέρα
και άλλη μια μέρα
και άλλη μια μέρα.
Σε ζηλεύω
Γιατί είσαι εντάξει, πάντα είσαι εντάξει.
Σε χρειάζομαι
να μου μαθαίνεις τι θα πει αξιοπρέπεια
να μου μαθαίνεις να μη φοβάμαι
να μου μαθαίνεις να μη συμβιβάζομαι.
Σε χρειάζομαι δίπλα μου στο δρόμο και στο δρόμο μου.
Και να μιλάς, να μου μιλάς.
Και να ακούς, να με ακούς.
Κι εγώ να κλέβω λίγη δύναμη από την αλήθεια σου
λίγο κουράγιο από την ελευθερία σου
λίγη πίστη από τις αξίες σου.
Είσαι λένε τρομοκράτης.

Ναι, αλήθεια είναι. Τρομοκρατείς το φόβο μας, το βόλεμά μας, τον καθωσπρεπισμό μας, την απάθειά μας, το κενό στο βλέμμα μας, τη μειωμένη μας λίμπιντο, την προσαρμογή μας στην ασχήμια, τα φίμωτρά μας, τις παρωπίδες μας, τις χειροπέδες μας, τις αλυσίδες που μας εμποδίζουν να γίνουμε επικίνδυνοι…

Είναι και κάτι που θέλω να συζητήσουμε.
Κάποιοι λένε πως επιλέγουν να μη δράσουν γιατί φοβούνται για τη ζωούλα τους. Την αγαπάνε, λένε, τη ζωή.
Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να δράσουν για ακριβώς τον ίδιο λόγο.
Την αγαπάνε, λένε, τη ζωή και δεν αντέχουν να τη χαραμίζουν.
Πες μου, μπορεί κι οι δύο να έχουν δίκιο;

Δεν μπορεί.

VENCEREMOS

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ