Χωρίς σχόλια...

Εικόνες από το συλλαλητήριο διαμαρτυρίας που οργάνωσε ο "Συντονισμός Πρωτοβαθμίων Σωματείων" την Παρασκευή 17-12-2010

Η μεγάλη παρέλαση των Ασφαλιτών…

Από την ιστοσελίδα: σχολιαστές χωρίς σύνορα

Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδοτσουρμό

αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό

Η μεγάλη παρέλαση των ασφαλιτών from Jaquou Utopie on Vimeo.

η συνέχεια εδώ: Η μεγάλη παρέλαση των Ασφαλιτών…

Η επόμενη μέρα...

Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα για τον καπιταλισμό όσο μας τα παρουσιάζουν μερικοί αριστεροί, οι οποίοι προβλέπουν ότι είναι λίγα τα ψωμιά του. Ο καπιταλισμός φαίνεται ότι μπορεί να επιβιώσει. Δεν είναι μονόδρομος η καταστροφή του. Επίσης, δεν υπάρχει μόνο ένα δρόμος, αλλά πολλοί που οδηγούν στο ξεπέρασμα της κρίσης που περνάει αυτό τον καιρό. Κάποιους απ' αυτούς τους δρόμους τους γνωρίζει πολύ καλά και η Αριστερά: Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ συνεχίζει να έχει κέρδη, γιατί το ΚΚΕ γνωρίζει πως να διοικεί μια καπιταλιστική επιχείρηση για να επιβιώσει, κάνοντας ακόμα και απολύσεις επικαλούμενο πτώση των κερδών του.

Αυτές τις σκέψεις κάναμε, βλέποντας αυτό το video:

Αναρωτηθήκαμε για την κατάσταση του εργατικού κινήματος στην χώρα μας, διαβάζοντας από την Ανακοίνωση για την μεγαλειώδη Απεργία και τη συνέχιση-κλιμάκωση του αγώνα  του “Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων” την κατάληξη:

"...  Με βάση τα παραπάνω:

· Την Πέμπτη 16/12 ο συντονισμός σωματεία θα εκφράσει τη συμπαράστασή του στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΕΘΕΛ και τη στήριξή μας στον αγώνα που δίνουν για υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για δημόσιες συγκοινωνίες για όλο το λαό.

· Την Πέμπτη 17/12, στις 11.00 π.μ. θα γίνει μαζική παράσταση του Συντονισμού στα γραφεία της ΓΣΕΕ και θα επιδοθεί το ψήφισμα των σωματείων και θα δηλωθεί η απαίτηση για απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας.

· Την Παρασκευή 17/12 στις 5.30 μ.μ. ο Συντονισμός διοργανώνει μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια. 

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΡΑ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ "

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι και η μεγαλειώδης χθεσινή διαδήλωση έγινε γιατί προκήρυξε την απεργία ο γνωστός “προστάτης” του κόσμου της εργασίας, κ. Παναγόπουλος. Δυστυχώς στη χώρα μας ο συσχετισμός των δυνάμεων, όπως είναι σήμερα διαμορφωμένος στο εργατικό κίνημα, δείχνει ότι ένα διακριτό κέντρο που θα μπορεί να κάνει αυτόνομη πολιτική στον εργατικό χώρο ενάντια στις πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν υπάρχει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνον ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά ούτε το ΚΚΕ, έχει την δύναμη να προκηρύξει μια 24ωρη γενική απεργία που να καταγραφεί με μαζικούς όρους.

Αυτή η αδυναμία δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε υποχωρήσεις αρχών, ώστε να καταγραφεί μια ψευδής εικόνα αλλαγής του συσχετισμού. Ο πιο εύκολος δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ταύτιση των συνδικαλιστικών οργανώσεων με τις πολιτικές. Αυτό γίνεται με συστηματικό τρόπο πλέον από το ΚΚΕ. Στις εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ δεν κατεβαίνουν κυρίως οι εργαζόμενοι που είναι μέλη σωματείων που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, αλλά οι φίλοι και τα μέλη του ΚΚΕ. Το ίδιο γίνεται και σε ένα μεγάλο βαθμό και με τις οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μπλοκ του “συντονιστικού των πρωτοβαθμίων σωματείων” δεν συσπειρώνουν μόνον τα μέλη των σωματείων που συμμετέχουν στον συντονισμό. Δεν κατακρίνουμε βεβαίως αυτή την συσπείρωση των δυνάμεων, ούτε θεωρούμε ότι τα συνδικάτα δεν θα πρέπει να έχουν πολιτικούς στόχους. Όμως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η πραγματική δύναμή τους δεν κρίνεται κυρίως από την παρουσία τους σε μια μαζική διαδήλωση αλλά από την καθημερινή δουλεία που κάνουν στους μαζικούς τους χώρους.

Ένας απλός εργαζόμενος ότι διαβάσει στην ανακοίνωση του συντονιστικού, την παρακάτω φράση: “Την Πέμπτη 17/12, στις 11.00 π.μ. θα γίνει μαζική παράσταση του Συντονισμού στα γραφεία της ΓΣΕΕ και θα ...” θα αναρωτηθεί πως μπορεί να γίνει αυτό ώστε να συμμετέχει και ο ίδιος σε αυτή την μαζική εκδήλωση; Την Πέμπτη στις 11.00 π.μ. όλοι οι εργαζόμενοι είναι στις δουλειές τους, επομένως δεν μπορούν να παρευρεθούν σε αυτή την “μαζική” ενέργεια. Ποιοί λοιπόν θα τους υποκαταστήσουν; Οι “επαγγελματίες” συνδικαλιστικές που μπορούν και παίρνουν “συνδικαλιστική άδεια”; Αρκούν αυτοί για μια μαζική κινητοποίηση ή μήπως θα πρέπει να επιστρατευτούν όσοι συμφωνούν εν γένει πολιτικά με αυτή την ενέργεια; Μήπως είναι κωμικοτραγικό μια συνδικαλιστική συσπείρωση σωματείων να απαιτεί από την ΓΣΕΕ “απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας”, όταν η ίδια δεν μπορεί να κάνει ούτε μια στάση εργασίας για αυτή την κινητοποίηση, ώστε οι εργαζόμενοι να παρευρεθούν οι ίδιοι σε αυτή την "μαζική" συγκέντρωση που οργανώνει και όχι  μόνον οι “εκπρόσωποί” τους;

Εξάλλου είναι αποκαλυπτικό αυτής της αδυναμίας οργάνωσης απεργιακών κινητοποιήσεων,η παρακάτω πρόταση:“Την Παρασκευή 17/12 στις 5.30 μ.μ. ο Συντονισμός διοργανώνει μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια”.Είναι προφανές ότι η κινητοποίηση οργανώνεται μετά το πέρας της εργασίας μιας μεγάλης μερίδας εργαζομένων και δεν συνοδεύεται ούτε από στάση εργασίας, ούτε από απεργία.

Όλα αυτά δεν τα λέμε για να υποβαθμίσουμε αυτές τις πρωτοβουλίες. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σημαντικό το συλλαλητήριο της Παρασκευής να είναι μαζικό. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει, πρώτα απ' όλα να έχουμε συνείδηση του πραγματικού συσχετισμού των δυνάμεων που υπάρχει. Αυτή η γνώση είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις ώστε να μπορούμε να τροποποιήσουμε αυτόν τον συσχετισμό προς την κατεύθυνση της συγκρότησης με μαζικούς όρους ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα. Αν την Παρασκευή βρεθούν στο συλλαλητήριο πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι που κατεβαίνουν – έτσι κι αλλιώς - σε όλες τις διαδηλώσεις που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, δεν θα έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Τότε, τσάμπα τα “μεγάλα λόγια” για την πραγματικά μεγάλη χθεσινή διαδήλωση, ιδιαίτερα μάλιστα αν συνοδεύονται από αναντίστοιχα  "μικρά έργα"...

ξύλινες ανακοινώσεις για ξύλα απελέκητα

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Ροΐδη Εμμονές"

Προπηλακισμός βουλευτή καταδικαστέος. Τα αίτια;

Ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων ετών πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη, καθώς τα συνδικάτα των εργαζομένων αντέδρασαν με 24ωρη απεργία στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, που επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, περικοπές μισθών στις ΔΕΚΟ και ανατροπές στην λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών. Η συμμετοχή του κόσμου στο συλλαλητήριο ήταν καθολική, αν και ο καιρός δεν βοήθησε, ενώ δεν έλειψαν τα επεισόδια και η εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυνομία. Επίθεση από διαδηλωτές δέχθηκε ο βουλευτής της Ν.Δ Κωστής Χατζηδάκης. [«Ε»]

Επίθεση δέχθηκε από ομάδα πολιτών και ο βουλευτής της Ν.Δ Κωστής Χατζηδάκης. Ο κ. Χατζηδάκης, πρώην υπουργός Μεταφορών γρονθοκοπήθηκε ενώ αρκετοί από τους συμμετέχοντες στην επίθεση φώναζαν ” Κλέφτες ντροπή σας”.

Άμεση ήταν η αντίδραση της Ν.Δ όπου με ανακοίνωσή καταδικάζει την επίθεση κάνοντας λόγο για «προβοκατόρικες σκοπιμότητες»: «Ο προπηλακισμός κάθε προσώπου, οποτεδήποτε και αν γίνει, είναι απαράδεκτος και καταδικαστέος…»

Συμφωνούμε απολύτως.

Μόνο που πρέπει να καταλάβουν ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα, ότι στις ανακοινώσεις τους πρέπει –παράλληλα- να παράγεται μία πολιτική εκτίμηση, ένας πολιτικός Λόγος, κι αυτό γίνεται αφού επιχειρηθεί μία στοιχειώδης ανάλυση…

Πολύ σωστά πράττει και καταδικάζει το γεγονός η ΝΔ, χωρίς όμως να επιχειρεί να αναλύσει τα αίτια που οδήγησαν στο συγκεκριμένο γεγονός.

Η ανακοίνωσή της επομένως στερείται Πολιτικού λόγου, άρα δεν έχει καμία απολύτως πολιτική αξία.

Μία ξύλινη ανακοίνωση για ξύλα απελέκητα.

Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα...

Η σημερινή μεγάλη διαδήλωση κατέγραψε ένα σημείο καμπής στο κλίμα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, το ΔΝΤ και την Τρόικα. Αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται τόσο στην μαζικότητα της διαδήλωσης, όσο στα εξεγερσιακά και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά που είχε. Ήταν βεβαίως η μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε μετά την διαδήλωση της 5ης Μάη. Όμως ο κόσμος κατέβηκε προετοιμασμένος ότι δεν θα κάνει παρέλαση, όπως την παρέλαση που έκανε το ΠΑΜΕ. Ούτε βέβαια έτρεχε να εξαφανιστεί μόλις έπεφτε το πρώτο δακρυγόνο. Μετά το τέλος της διαδήλωσης επιχειρήθηκε κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ. Αστυνομικοί για να απωθήσουν τους διαδηλωτές χρειάστηκε να τραβήξουν όπλο. 

Μερικές εικόνες από την σημερινή διαδήλωση στην Αθήνα:

Και το ξύλο στον Χατζηδάκη.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ή ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ

Όποιος έχει αμφιβολίες ότι η εθνική ενότητα ενάντια στους ξένους κατακτητές δεν προχωράει, ας πάει σήμερα στην στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) στις 7μ.μ να δει με τα ίδια του τα ματάκια:

ΚΑΝΕΛΛΗ-ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΑΡΡΗΣ

Παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του Παπαθεμελή

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο Πολιτικός Όμιλος για τη Δημοκρατία και την Πατρίδα και οι Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ Σας προσκαλούν εγκάρδια στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Στέλιου Παπαθεμελή:
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ή ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ,
Κείμενα εθνικής αυτογνωσίας και στρατηγικής

Την Τρίτη 14 / 12 7 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Θα μιλήσουν: ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ, ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ και ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Συντονίζει ο συγγραφέας & εκδότης του manifesto ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ

Τα νέα της ημέρας...

Την Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 19.00 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, η Α.Ε. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κύριος Κάρολος Παπούλιας θα επιδώσει το βραβείο "Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου και  Στ. Πνευματικού" στον καθηγητή κ. Αριστείδη Μπαλτά. Τον τιμώμενο καθηγητή θα παρουσιάσει ο καθηγητής Θ. Τάσιος. Θα ακολουθήσει ομιλία του τιμώμενου με θέμα "Διδάσκοντας φιλοσοφία στο δημόσιο πανεπιστήμιο: ο θεσμός, τα πεδία ελευθερίας, τα ασύμμετρα δώρα"

O Aλέκος Αλαβάνος επισκέφθηκε σήμερα το πρωί τον χώρο της πάνδημης συγκέντρωσης των πολιτών της Κερατέας, στο σημείο που τα ΜΑΤ έχουν κλείσει την πρόσβαση προς τον χώρο των κτημάτων όπου η κυβέρνηση επιδιώκει να ξεκινήσει τις χωματουργικές εργασίες για νέα χωματερή. Συνάντησε τον νέο δήμαρχο του καλλικρατικού δήμου κ. Λεβαντή, συνομίλησε με τους αγανακτισμένους αλλά και αποφασισμένους κατοίκους και μετέφερε την πλήρη στήριξη του Μετώπου - Ελεύθερης Αττικής στον αγώνα τους.

Ο Αλ. Αλαβάνος, αμέσως μετά έστειλε την ακόλουθη επιστολή στον εκλεγμένο περιφερειάρχη κ. Σγουρό:

"Αγαπητέ κ. Περιφερειάρχη,

Κατ΄αρχήν συγχαρητήρια για την εκλογή σας.

Θέλω όμως ταυτόχρονα να σας θέσω ένα σημαντικό θέμα που χρειάζεται άμεσα την παρέμβασή σας.

Με το νόμο του Καλλικράτη η περιφερειακή αρχή αναλαμβάνει την κύρια ευθύνη για τη διαχείριση των απορριμάτων στην Αττική και προίσταται του νέου συνδέσμου που αντικαθιστά τον σημερινό που ανήκει στη δημοτική αυτοδιοίκηση. Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εργασίες για χώρο ταφής στην περιοχή της Κερατέας αιφνιδιαστικά και με τη συνδρομή των ΜΑΤ, τρεις μόλις βδομάδες πριν τη συγκρότηση της περιφερειακής αρχής, πέρα από την ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή που θα προκαλέσει, αποτελεί πράξη θεσμικής υποβάθμισης και πολιτικού εξευτελισμού του πρώτου Περιφερειακού Συμβουλίου στην Αττική.

Σας ζητώ λοιπόν να προχωρήσετε σε διάβημα προς την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε ενέργεια στην Κερατέα, να αποσύρει άμεσα τις αστυνομικές δυνάμεις και να εγγραφεί το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην ημερήσια διάταξη στην ιδρυτική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Με εκτίμηση,

Αλέκος Αλαβάνος

Αθήνα 13.12.2010"

Η άλλη μισή αλήθεια για τον ...Πολύφημο

Τον τελευταίο καιρό γίνονται αρκετές συζητήσεις για το βιβλίο του Θ. Καρτερού με τον τίτλο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια”, το οποίο παρουσιάστηκε την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη. Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων λάβαμε μια επιστολή από τους “οπαδούς του Οδυσσέα”, την οποία και δημοσιεύουμε:

Ο Οδυσσέας κάτω από την κοιλιά του προβάτου...

Ο Πολύφημος είχε ένα μεγάλο κουσούρι. Ήταν μονόφθαλμος. Το δεύτερο μάτι, αν και απέχει μόνο μερικά εκατοστά από το πρώτο, κάνει εκείνο το ποιοτικό άλμα στη όραση, το οποίο μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόσμο σε περισσότερες διαστάσεις. Ίσως γι αυτό ο Πολύφημος παρέμεινε ορθολογιστής και δεν απέκτησε ποτέ διαλεκτική σκέψη: Δεν μπορούσε να δει τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον. Όμως, από τον Πολύφημο έλειπε και το τρίτο μάτι της δημιουργικής φαντασίας, το οποίο πολλές φορές είναι πιο χρήσιμο και από τα δυο άλλα μάτια. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του απέδρασαν κρεμασμένοι κάτω από τις κοιλιές των προβάτων εκμεταλλευόμενοι αυτή ακριβώς την αδυναμία του. Παρά την βοήθεια που του προσέφερε ο σύντροφος Τ -  όπως επισημαίνει ο Α. Αλαβάνος εδώ: “Ο σύντροφος Τ. και η αλήθεια του” -  τελικά δεν μπόρεσε να αλλάξει το πεπρωμένο του.

Η υποκειμενική “αλήθεια” του περιορίζεται στην εμπειρία από το παρελθόν και είναι χρήσιμη μόνον για την αναπαραγωγή αυτού του παρελθόντος. Δεν οδηγεί σε υπερβάσεις. Δεν εμπεριέχει ρίσκα και αντιφάσεις. Ούτε ανατρεπτικό όραμα. Το βλέμμα του και η καρδιά του δεν αναζήτησε το άγνωστο που κρύβεται πέρα τον ορίζοντα της Θρινακίας, όπου έζησε όλη την ζωή του βόσκοντας πρόβατα. Ήταν προβλέψιμος στην συμπεριφορά του: Αν ζούσε σήμερα, θα έγραφε τα παιδιά του στην ΚΝΕ για να έχει ήσυχο το κεφάλι του.

Όλη του η ζωή ήταν μια στιγμή στην ιστορία της Περιπέτειας. Ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του Οδυσσέα. Είναι όμως Παρελθόν. Σήμερα το Καράβι έχει σαλπάρει από την Θρινακία και αναζητάει Νέους Τόπους...

Οπαδοί του "Οδυσσέα”

Ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

...Στα χνάρια του Ζακοτό(1), σκέφτηκα την ισότητα ως μια προϋπόθεση από την οποία θα πρέπει να ξεκινάμε. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: κατ’ αρχάς, πρέπει να παίρνουμε την ισότητα ως αφετηρία και όχι ως στόχο· κατά δεύτερον, το θέμα δεν είναι να διακηρύσσουμε αφηρημένα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, είναι να υποθέτουμε την ύπαρξη μιας ίσης ικανότητας, μιας ικανότητας που δεν είναι κτήμα καμίας καθορισμένης ομάδας, και να επιζητούμε να την επαληθεύσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή αφηρημένη υπόθεση. Μπορούμε εύκολα να επαληθεύσουμε την αναγκαιότητά της. Καμία αυθεντία δεν λειτουργεί εάν δεν υπάρχει μια ελάχιστη ισότητα που να την καθιστά αποτελεσματική: πρέπει κανείς να κατανοεί την εντολή του κυρίου για να την εκτελέσει, πρέπει να κατέχει την ίδια γλώσσα με τον καθηγητή για να παρακολουθήσει το μάθημά του. Και πρέπει να υποθέτουμε αυτή την ικανότητα, εάν θέλουμε να διακρίνουμε μια πολιτική κοινότητα από μια αγέλη που την καθοδηγεί ο ποιμένας της. Τούτο σημαίνει πως η σχέση ισότητας και η σχέση ανισότητας παντού διαπλέκονται η μία με την άλλη. Στην τάξη που αποκαλώ αστυνομική, η ισότητα χρησιμεύει για τη λειτουργία της ανισότητας. Το πολιτικό ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν να αυτονομηθούν ετούτες οι μορφές ισότητας, να αυξήσουμε την εμβέλειά τους, να συγκροτήσουμε γι’ αυτές έναν κόσμο που να τους προσιδιάζει. Το σημαντικό σημείο είναι ότι αυτή η αύξηση της ισότητας καθορίζει μια δυναμική που αντιτίθεται στο στρατηγικό σχήμα των μέσων και των σκοπών. Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας...

(Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, σε ένα παλαιότερο δημοσίευμά μας, εδώ: Ζακ Ρανσιέρ: Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας)

Αυτό το απόσπασμα διαλέξαμε ως εισαγωγικό σημείωμα για την κοπιαστική δουλεία που διεκπεραίωσε η ιστοσελίδα “ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΔΑΠ” και ανάρτησε εδώ: ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

(1) Βλ. Ζ. Ρανσιέρ, Ο αδαής δάσκαλος. Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης, μτφ. Δ. Μπουνάνου, Αθήνα, Νήσος, 2008.

Θεωρία και αριστερή πράξη

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Του Μιχάλη Σιάχου

Όσο προχωρά η κρίση, όσο σφίγγει η θηλιά στο λαιμό τής ήδη κλονισμένης κοινωνίας, τόσο πληθαίνουν και τα ερωτήματα για το εντυπωσιακό έλλειμμα της Αριστεράς η οποία, αντί να «τρυγά» τη διάχυτη οργή και απόγνωση, επιμένει πεισματικά στην ομφαλοσκόπηση, αποπνέοντας παλιοχρονίτικη μούχλα, παρά τις προσπάθειες παρφουμαρίσματος.

Πολλές οι αναλύσεις θεωρητικών και «θεωρητικών», πολλές οι προσεγγίσεις, πολλές οι αιτίες, διαχρονικά, για το έλλειμμα της Αριστεράς, το οποίο δείχνει να ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με το ελληνικό χρέος. Σαν να έχει επιβληθεί και στα ενδοαριστερά ειωθότα εδώ και δεκαετίες -και οικειοθελώς εν προκειμένω- ένα άγραφο Μνημόνιο που ορίζει το επιτρεπτό πλαίσιο κίνησης της Αριστεράς και το οποίο τηρείται με θρησκευτική προσήλωση.

Έχοντας, λοιπόν, για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό αυτή τη συζήτηση με συναδέλφους, ίσως και με λίγο απολίτικη ή του συρμού διάθεση, ένας μου είπε με… νόημα: «Κοίτα ρε συ τόσους αριστερούς γύρω σου που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στο “καινούργιο” και πες μου αν μπορούν να εμπνεύσουν».

Η παραπάνω σκέψη, όσο και αν ακούγεται της τηλεοπτικής μοδός και του συρμού, κρύβει, τελικά, μια μεγάλη αλήθεια. Κάποτε, στα δύσκολα ή «πέτρινα» χρόνια ο αριστερός ήταν κατ’ αρχήν άνθρωπος που με την εντιμότητά του, τη συμπεριφορά του, την εν γένει στάση ζωής του, έδινε το παράδειγμα. Αποδείκνυε, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, ότι «οι αριστεροί είναι άνθρωποι από άλλη πάστα».

Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, και κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού -με ό,τι αυτό σήμαινε- τι έχει αλλάξει σε αυτό το επίπεδο; Μήπως πολλοί αριστεροί έδωσαν εξετάσεις ως πρωτοκλασάτα στελέχη σε μεγάλες επιχειρήσεις και από θέσεις ευθύνης έδειξαν προς τους υφισταμένους τους – εργαζόμενους το πιο κυνικό διευθυντικό πρόσωπο που υπηρετεί με στοχοπροσήλωση τον πιο σκληρό καπιταλισμό; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική και το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μόνο ένα μικρό πεδίο εφαρμογής της «αριστεροσύνης» ουκ ολίγων… αριστερών.

Πολλοί δε απ’ αυτούς –προσφάτως ανανήψαντες- επιχειρούν σήμερα να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση της Αριστεράς που έχει ανάγκη η κοινωνία και που η πραγματικότητα, επιτακτικά, επιβάλλει. Μπορούν, όμως, να συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο; Μπορούν να πείσουν, μπορούν να εμπνεύσουν, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα; Τα ερωτήματα, μάλλον, ρητορικά είναι…

Ουδείς από αυτούς, όσο καλά και αν κατέχει τα θεωρητικά εργαλεία του μαρξισμού, μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά του καινούργιου και του χρήσιμου… Ο αριστερός που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο «μούρη» και αν είναι, αποτελεί βαρίδι, τουλάχιστον, για να βρεθεί πάλι σε ρόλο ηγετικό.

Και οι καθημερινοί άνθρωποι της δουλειάς ανέκαθεν και δικαιολογημένα ήταν πολύ πιο αυστηροί με τους αριστερούς και κυρίως με τους «αριστερούς».