Στην «εφημερίδα των συντακτών» παρουσιάζεται μια πολιτική εξήγηση για την σκοπιμότητα της εκδήλωσης που οργανώθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών με οικοδεσπότη τον χουντικό Νικολάο Μέρτζο:
Οταν εξαγγέλθηκε η εκδήλωση στον χώρο του υπουργείου Εξωτερικών για να παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του Νικολάου Μέρτζου «Το Μακεδονικό» με ομιλητές τους Ν. Κοτζιά, Ευάγγ. Βενιζέλο και Στ. Θεοδωράκη, οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι επρόκειτο για μια απόπειρα εύσχημης αποκατάστασης του συγγραφέα, μετά το φιάσκο της παρασημοφόρησής του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον ίδιο χώρο τον Ιούνιο του 2017.
Η περσινή απόφαση του υπουργείου Εξωτερικών και της Προεδρίας της Δημοκρατίας να τιμηθεί ο κ. Μέρτζος τελικά ματαιώθηκε (επισήμως «αναβλήθηκε» η τελετή) μετά τις αντιδράσεις των αντιστασιακών οργανώσεων, της πλειοψηφίας των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και μερίδας του Τύπου. Ηταν πράγματι τουλάχιστον άκομψο, αν όχι σκανδαλώδες, τη χρονιά που έκλεινε μισός αιώνας από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου να επιβραβεύεται από την πολιτεία ο αντιπρόεδρος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής», δηλαδή της διορισμένης «Βουλής» του δικτατορικού καθεστώτος.
Γεννήθηκε επίσης η απορία τι θα μπορούσαν να πουν οι τρεις εξέχοντες πολιτικοί για αυτό το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε και όχι μόνο είναι σημαδεμένο από την προσωπική ψυχροπολεμική ματιά του συγγραφέα, αλλά βρίθει λαθών, ιστορικών, πραγματολογικών αλλά και ορθογραφικών και τυπογραφικών, σημάδι της βιασύνης να εκδοθεί στην παρούσα συγκυρία.
Αυτή η βιασύνη θα έπρεπε να μας προϊδεάσει. Γιατί τελικά η προχτεσινή εκδήλωση στο αμφιθέατρο «Γιάννος Κρανιδιώτης» του υπουργείου Εξωτερικών δεν αφορούσε το βιβλίο ούτε καν τον τιμώμενο συγγραφέα. Η παρουσίαση λειτούργησε ως αφορμή για μια πολιτική συνάντηση κορυφής, με τον συγγραφέα να παίζει τον ρόλο του οικοδεσπότη (και κυρίως του εμψυχωτή) για την άμεση επίτευξη μιας εθνικής συναίνεσης που θα οδηγήσει στην επίλυση του «Μακεδονικού».
Κάποια στιγμή ο κ. Μέρτζος επισήμανε ότι γι’ αυτόν σημασία είχε «το γεγονός ότι μετά από μια πρόσφατη περίοδο αντεγκλήσεων, βρέθηκαν εδώ, στο κέντρο της λήψης αποφάσεων και της διαμορφώσεως της εθνικής στρατηγικής, στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Θεοδωράκης και ο κ. Κοτζιάς για να μιλήσουν».
Και πρόσθεσε με νόημα ότι μεταξύ άλλων παρόντων βουλευτών «είναι εδώ ο αδελφικός μου φίλος, συνάδελφος παλιός και συναγωνιστής Τέρενς Κουίκ». Η επισήμανση είχε ιδιαίτερη σημασία, εφόσον ο κ. Κουίκ δεν είναι μόνο υφυπουργός Εξωτερικών, αλλά εκπροσωπεί στην κυβέρνηση το κόμμα του κ. Καμμένου, ο οποίος το ίδιο πρωί είχε επαναλάβει στον «ΑΝΤ1» την απόλυτη αντίθεσή του σε οποιαδήποτε λύση με σύνθετη ονομασία.
Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία του Πέτρου Μολυβιάτη, πρώην υπουργού Εξωτερικών και εκτελεστή της πολιτικής διαθήκης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καθώς και εκπροσώπου του αρχιεπισκόπου.
(απόσπασμα από το κείμενο “Πρόβα επίλυσης του «Μακεδονικού» σε μια εκδήλωση στο υπουργείο” του Τάσου Κωστόπουλου και Δημήτρη Ψαρρά )
Ας δούμε τα κύρια σημεία της τοποθέτησης του Ν. Κοτζιά και την επιχειρηματολογία του, ο οποίος άλλωστε είναι ο αρμόδιος Υπουργός της Κυβέρνησης:
Είναι σαφές ότι ο Ν. Κοτζιάς απαντά στους κάθε λογής επικριτές - “αριστερούς” και “δεξιούς” - της κυβερνητικής της πολιτικής για τους χειρισμούς της και διατυπώνει το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Είναι ένα θέμα που αφορά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και όλο το πολιτικό φάσμα και όχι κάποιους πολιτικούς παράγοντες αμφιβόλου κύρους και αξιοπιστίας. Εξάλλου στην κοινοβουλευτική δημοκρατία υπάρχουν πάγιες διαδικασίες μέσα απ' τις οποίες γίνεται αυτός ο «πολιτικός διάλογος». Δεν χρειάζεται παρόμοιες “συμβουλευτικές” για να λειτουργήσει.
Η βιασύνη για την επίτευξη της «εθνικής συνεννόησης» με την επίκληση του επείγοντος θυμίζει την ταχύτητα και τις διαδικασίες που διεκπεραιώθηκε η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οι Γερμανοί που απ' ότι φαίνεται ότι γνωρίζουν κάτι περισσότερο από την ελληνική κυβέρνηση, τόσο από κοινοβουλευτισμό, όσο και από διαπραγματεύσεις, ακόμα να συγκροτήσουν κυβέρνηση, αν και έχουν περάσει τόσοι μήνες από τις εκλογές...
Η “πρόβα” είναι προάγγελος της “παράστασης”. Πράγματι οι πολιτικοί διακρίνονται για τις “υποκριτικές” τους ικανότητες, όμως αυτές από μόνες τους δεν αρκούν για την επιτυχία της. Γιαυτό, υπάρχει και ο “σκηνοθέτης” που τους καθοδηγεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου