Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα, ας τελειώνουμε και με το παρατσούκλι

Ανακοίνωση του  «ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ»

Ήδη από το 1991-92, όταν ξέσπασε η κρίση για την ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η άποψή μας ήταν ότι η γειτονική χώρα έπρεπε να αναγνωριστεί με το συνταγματικό της όνομα, αυτό το οποίο το ελληνικό κράτος είχε αποδεχτεί πριν από δεκαετίες όταν η Μακεδονία αποτελούσε αυτόνομη δημοκρατία στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας. Θεωρούσαμε ότι για όλη την εθνικιστική διένεξη που προέκυψε την ευθύνη είχε η Ελλάδα, η οποία, με πρωταγωνιστή τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά, καλλιέργησε πολεμικό κλίμα, με θηριώδη συλλαλητήρια, εμπρηστική προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, ακόμα και σχέδια διαμελισμού της γειτονικής χώρας από κοινού με την… ομόδοξη Σερβία. Για αυτή τη θέση μας υποστήκαμε συλλήψεις, διώξεις, δίκες και καταδίκες, όπως και άλλες αριστερές οργανώσεις (ΟΑΚΚΕ, ΣΕΚ). Επρόκειτο για έναν απολύτως επιθετικό εθνικισμό εκ μέρους του ελληνικού κράτους, ο οποίος εκτός από τις προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες είχε και αντίστοιχες οικονομικές, όπως αποδείχθηκε από την ιμπεριαλιστική οικονομική διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου όχι μόνο στη Δημοκρατία της Μακεδονίας αλλά και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες.

Γνωρίζαμε ότι το ελληνικό κράτος από τις αρχές του 20ού αιώνα είχε επιδοθεί σε μια βίαιη επιχείρηση εξελληνισμού των ντόπιων μακεδόνων, με εκτοπίσεις, δημεύσεις περιουσιών, αλλαγές επωνύμων και τοπωνυμίων, απαγόρευση της μακεδονικής γλώσσας και δημόσιας έκφρασης των ποικίλων εθνικών ιδιαιτεροτήτων τους. Με αυτή την έννοια, δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία ότι η κυρίαρχη ελληνική αφήγηση περί το Μακεδονικό βρίθει ψευδών και κατασκευών – παρ’ όλες τις απαγορεύσεις ενός αιώνα, τη δεκαετία του 1990 σε κωμοπόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας τα μακεδονικά ήταν η καθημερινή γλώσσα και για αρκετούς ηλικιωμένους η μοναδική.

Προφανώς, όπως κάθε έθνος-κράτος κτίζει το μύθο του, έτσι και το νεοσύστατο μακεδονικό έφτιαξε το δικό του με μπόλικο Μέγα Αλέξανδρο και Βεργίνα. Μάλιστα, αυτός ο εθνικιστικός μύθος συγκροτήθηκε πολιτικά στο σοβινιστικό VMRO, το οποίο επί χρόνια προσέφερε τα καλύτερα προπαγανδιστικά επιχειρήματα στους εχθρούς-ομοϊδεάτες του έλληνες υπερπατριώτες, ρασοφόρους, φασίστες, ένστολους, φουστανελάδες και κοσμικούς. Έτσι λοιπόν, και επειδή μας ενοχλεί η επιστράτευση του εθνικισμού στις γειτονικές χώρες ως άλλοθι για την ανάπτυξη του εθνικισμού στη δική μας χώρα (το οποίο αποτελεί θέση μας και στο Κυπριακό και στην αναγνώριση των δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη), θεωρούσαμε και θεωρούμε αναγκαία την αναγνώριση της γειτονικής χώρας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Αυτή την περίοδο, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης των Σκοπίων συζητείται το ενδεχόμενο κοινά αποδεκτής σύνθετης ονομασίας της γειτονικής χώρας. Αν η μακεδονική κυβέρνηση για τους δικούς της λόγους (φυσικά, το ότι η σχετική συζήτηση γίνεται υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ μας βρίσκει αντίθετους) επιδιώκει ένα συμβιβασμό περί το όνομα και πιστεύει ότι μπορεί να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση των υπηκόων της και αν η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να κάνει αυτό το ελάχιστο βήμα χωρίς εθνικιστικές υπαναχωρήσεις και απαιτήσεις ταπείνωσης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, «ευπρόσδεκτος», αν και πολιτικά προβληματικός καθώς θα αφήσει πολλές εθνικιστικές «ουρές» – τα εθνικιστικά συλλαλητήρια των ημερών μας το αποδεικνύουν. Όμως, επειδή κανείς συμβιβασμός δεν επιλύει το πρόβλημα, απλώς αποτελεί αναβολή της επίλυσής του, το ελληνικό κράτος πέραν των απαιτήσεων για αλλαγή ονομάτων αεροδρομίων, ρίψη αγαλμάτων και τροποποίηση σχολικών βιβλίων, οφείλει στα «μέτρα εμπιστοσύνης» να περιλάβει τουλάχιστον το δικαίωμα της επιστροφής των «ανιθαγενών» μακεδόνων πολιτικών προσφύγων του 1949 και των οικογενειών τους, τη δυνατότητα ελεύθερης χρήσης και εκμάθησης της μακεδονικής γλώσσας, καθώς και την απρόσκοπτη κυκλοφορία εντύπων.

Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι το μέλλον των Βαλκανίων εξαρτάται αποκλειστικά από το σεβασμό όλων των μειονοτήτων, τον τερματισμό των εθνικισμών και του επεκτατισμού των «μητέρων πατρίδων», εν τέλει τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών της Χερσονήσου του Αίμου, και όχι του αίματος…