Πως ένας συνεργάτης του “iskra.gr” εξηγεί την εκλογική ήττα της “Λαϊκής Ενότητας”...

(κλικ για μεγέθυνση)

Προσπαθώντας να μιμηθούμε την Φώφη Γεννηματά, για να αποδώσουμε το “χρυσό βατόμουρο” για αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος που προέρχονται από χώρους της Αριστεράς , εντοπίσαμε το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου με το τίτλο “SKYFALL...” που συναγωνίζεται σε πειστικότα επιχειρημάτων και βάθος πολιτικής ανάλυσης το κείμενο του Παναγιώτη Μαυροειδή “Μα καλά, πως και δεν έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ;”.Όμως, τελικά εντοπίσαμε κάποιο άλλο ενός ταχτικού συνεργάτη του “iskra.gr” (μερικά ενδεικτικά δημοσιεύματά του: ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΡΗΞΗ; , ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕ, ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ, ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΕΣ ), που τα ξεπερνάει και τα δύο άλλα, κυρίως για την γλωσσική του γλαφυρότητα και το απλό και λαϊκό του ύφος με το οποίο αγγίζει στο κόσμο της Συνασποκουκουέδικης Αριστεράς. Μιας και δεν το δημοσίευσε το iskra.gr, το αναδημοσιεύουμε από την "αυγή":

του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Ύστερα ήρθε ο κουβάς

Γιατί υπέστη τόσο συντριπτική, ταπεινωτική θα λέγαμε, εκλογική ήττα η ΛΑΕ; Δεν είναι δουλειά μας, θα πείτε, να ασχοληθούμε με όσα οδήγησαν στον κουβά όσους πήραν την πρωτοβουλία να αποσχιστούν από τον "εναπομείναντα". Δουλειά τους είναι. Κι όμως, επειδή τα διασπαστικά παθήματα καλό είναι να γίνονται ενωτικά μαθήματα, έχει τη σημασία του να επισημάνουμε μερικά από τα στοιχεία που εξασφάλισαν την αυστηρή εκλογική τιμωρία της ΛΑΕ.

Γιατί τιμωρία ήταν. Που δεν εξηγείται μόνο, ούτε κυρίως, από τις όντως δύσκολες συνθήκες. Διότι δεν τους τιμώρησε γενικώς το εκλογικό σώμα. Ούτε μόνο ο κόσμος του Όχι. Αλλά ο κόσμος της Αριστεράς. Ένας κόσμος που: Πρώτον, έπαθε σοκ με τη συμφωνία με τους δανειστές, και άρα έτεινε ευήκοον ους στην κριτική. Δεύτερον, έχει μάτια ανοιχτά στο καινούργιο. Και τρίτον, έχει, είχε τουλάχιστον, σε εκτίμηση πολλά από τα πρόσωπα που συμμετείχαν στη ΛΑΕ.

Κι όμως, δεν τους βοήθησαν ούτε τα πρόσωπα ούτε η εύλογη αντίθεση μεγάλου μέρους της κοινωνίας στα Μνημόνια ούτε ο Βαρουφάκης. Ως προς τα πρόσωπα, μάλιστα, η κουρελού που κατασκεύασαν άρον - άρον τους έβλαψε σοβαρά. Ο Γλέζος έλεγε αυτά που έλεγε, η Ζωή ξεπέρασε κάθε όριο, ενώ οι υπόλοιποι μπερδεύτηκαν κάπου μεταξύ Νομισματοκοπείου και ριζοσπαστικής αερολογίας, χωρίς να γίνεται σε κανέναν σαφές τι ήθελαν να πουν και τι ήθελαν να κάνουν.

Η εμπάθεια, από την άλλη, βλάπτει σοβαρά την πολιτική υγεία. Και αυτό που χαρακτήρισε το μήνυμά τους ήταν ακριβώς η εμπάθεια. Ο Τσίπρας είναι κάτι σαν τον Παπαδόπουλο, ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κυβέρνηση με τη Ν.Δ., το Όχι προδόθηκε, ο λαός προδόθηκε. Η ορολογία που επέλεξαν, η σφοδρότητα των επιθέσεων κατά του χθεσινού τους κόμματος, η καταγγελία στα όρια της συκοφαντίας επισκίασαν ό,τι άλλο θα ήθελαν να πουν. Αν ήθελαν.

Κι έτσι οι αριστεροί τούς γύρισαν την πλάτη. Διότι από διασπάσεις έχουν μπουχτίσει. Κι από συντροφικά μαχαιρώματα επίσης. Και το τελευταίο, όπως αποδείχτηκε, που ήθελαν ήταν μια διάσπαση, με όρους μάλιστα εμφυλίου παρελθόντων ετών. Αν κάποιοι έχουν κόλλημα με κάτι τέτοια -οπορτουνιστές, αποστάτες, προδότες, υπηρέτες της αστικής τάξης κ.λπ.- έχουν το κόμμα τους. Με αρχή, μέση, τέλος, σύμβολα και ιστορία. Γιατί να επιλέξουν τη ΛΑΕ;

Ύστερα ήρθε ο κουβάς...