Με ποιούς συστρατεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ;

ενός μέλους από τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών

Με τον τίτλο «Αναγκαία η συστράτευση των παραγωγικών δυνάμεων», που απέδωσε στον Αλέξη Τσίπρα, η Αυγή (14/2/2014) παρουσίασε τον ρόλο του μεγάλου κεφαλαίου στη νέα εποχή της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην εκδήλωση της ιστοσελίδας TVXS.gr με θέμα την παραγωγική ανασυγκρότηση, στην οποία πήραν μέρος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης, η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ Άννυ Ποδηματά, ο βουλευτής ΝΔ Προκόπης Παυλόπουλος και ο ευρωβουλευτής της Ομάδας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών Θεόδωρος Σκυλακάκης, τέθηκαν οι βάσεις της προσέγγισης βιομηχάνων και ΣΥΡΙΖΑ.

Πλην της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 €, για την εργασία, την ανεργία και την ανθρωπιστική κρίση δεν λέχθηκε τίποτε συγκεκριμένο. Αντιθέτως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφής «Μειώνουμε το ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας», δηλαδή επιδοτούμε το ρεύμα των βιομηχάνων. Την ίδια στιγμή που δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά βυθίζονται στο σκοτάδι, οι βιομήχανοι θα συνεχίζουν να κάνουν επενδύσεις με χρήματα του δημοσίου - βλέπε του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού. Το θέμα έχει προηγούμενο που αφορά στην αιφνίδια αλλαγή της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ το 2013 για το διαχρονικό σκάνδαλο του Αλουμινίου (πρώην ΠΕΣΙΝΕ). Οι βουλευτές Θ. Πετράκος και Ι. Σταθάς επισκέπτονται το Αλουμίνιο (συνδικαλιστής του οποίου είναι ο δεύτερος) και εκδίδουν ανακοίνωση με την οποία αντί να καταγγέλλουν πρόσφατη σκανδαλώδη απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας υπέρ Μυτιληναίου υπερθεματίζουν εγγυώμενοι (ακόμη) φθηνότερο ενεργειακό κόστος. Αποκαθαίρεται έτσι, το διαχρονικό σκάνδαλο της πριμοδότησης του (υπερκερδοφόρου) ομίλου Μυτιληναίου, εις υγείαν των απλών καταναλωτών που πληρώνουν τη διαφορά μέσα από τα πανάκριβα οικιακά τιμολόγια. Και ενώ, ακόμη και η διοίκηση της ΔΕΗ, φοβάται να συναινέσει στο νέο σκάνδαλο, με ερώτηση στη Βουλή βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν φθηνό ρεύμα για την (υπό ιδιωτικοποίηση) ΛΑΡΚΟ, εναρμονιζόμενοι με το αίτημα που διατύπωνε σε άρθρο του στο Βήμα, ο ίδιος ο Μυτιληναίος.

Αναφερόμενος στην αυτονόητη ανάγκη ανάπτυξης της βιομηχανίας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζητά στην εκδήλωση του TVXS.gr «τη συστράτευση όλων των παραγωγικών δυνάμεων στον κοινό αγώνα για την ανάπτυξη και ανασυγκρότηση», χωρίς να διευκρινίζει ποιό ρόλο επιφυλάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους βιομήχανους, ιδιαίτερα τους μεγαλοβιομήχανους, που καταληστεύουν τον ορυκτό και φυσικό πλούτο της χώρας, καταστρέφουν περιβαλλοντικά ολόκληρες περιοχές, εκμεταλλεύονται στυγνά την εργατική τάξη και όλ’ αυτά με δημόσιο χρήμα, ληστρικές συμβάσεις και χαριστικές παραβάσεις της κείμενης νομοθεσίας. Το θέμα δεν είναι η συστράτευση. Το ερώτημα είναι : θα υπάρξει δημόσιος τομέας της εθνικής βιομηχανίας - ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος και φαρμακοβιομηχανία, τομείς στους οποίος αναφέρθηκε ο Αλέξης Τσίπρας - ναι ή όχι;

Την προηγούμενη μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε τον Δ. Δασκαλόπουλο, εμφορούμενο κατά δήλωσή του από το πνεύμα του Λένιν και του Καστοριάδη και πιθανότατα πολέμιο του μνημονίου, σύμφωνα με μια χιουμοριστική λεζάντα της Αυγής κάτω από τη φωτογραφία του τ. προέδρου ΣΕΒ, είχε ανακύψει το θέμα του Μεγάρου Μουσικής. Με το επιχείρημα του Υπουργείου Οικονομικών ότι το δημόσιο είναι εγγυητής των δανείων του ΟΜΑ, που δηλώνει αδυναμία εξόφλησης, το κράτος αναλαμβάνει την κάλυψη των μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 229 εκ. €. Το σκανδαλωδώς επιχορηγούμενο Μέγαρο Μουσικής (6 εκ. το 2013 με τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν 6 ΔΗΠΕΘΕ) φόρτωσε στις πλάτες του ελληνικού λαού τα χρέη του για να πωληθεί ελεύθερο βαρών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αυγή αποσιώπησαν πλήρως το θέμα και ο υποψήφιος για τον δήμο Αθηναίων Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σε συνέντευξη στον Real fm, επίσης δεν πήρε θέση, παρά το ότι ο προϋπολογισμός του ΟΠΑΝΔΑ (Οργανισμός Πολιτισμού Άθλησης Νεολαίας Δήμου Αθηναίων) έχει περικοπεί δραματικά από τις μνημονιακές πολιτικές μείωσης κατά 60% των πόρων των δήμων.

Σχεδόν ταυτόχρονα προέκυψε το θέμα των διοδίων. Ένας σκληρός, ανθεκτικός στο χρόνο και πανελλαδικός αγώνας είχε δοθεί πριν μερικά χρόνια εναντίον των εθνικών εργολάβων και της κυβέρνησης, με μνημειώδεις πράξεις ανυπακοής/μη καταβολής των διοδίων. Οι επιτροπές αγώνα είχαν αποδομήσει τις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων, είχαν αποδείξει το πολλαπλά καταβληθέν κόστος, την παράνομη απαίτηση διοδίων, την αισχροκέρδεια και την καταχρηστική παρεμπόδιση της μετακίνησης ακόμα και μέσα στον ίδιο δήμο, λόγω υποχρεωτικής καταβολής αδιανόητων σε αριθμό και κόστος διοδίων.

Όπως αναφέρεται σε κείμενο του TVXS με τίτλο «Όλοι μαζί θα πληρώνουμε τα χρέη της ΕΛΙΤ» στις 13/2/2014, «ανυποχώρητη είναι η κυβέρνηση στην αύξηση των τιμών των διοδίων με το επιχείρημα ότι προβλέπεται από τις συμβάσεις του 2007. Αυτό που δεν λέει η κυβέρνηση είναι ότι αυτό είναι το μόνο που εξακολουθεί να ισχύει από τις συμβάσεις του 2007. Γιατί κατά τα άλλα, οι εργασίες κατασκευής των εθνικών οδών εγκαταλείφθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια και με ευθύνη των εργολάβων, ενώ όσοι χρησιμοποιούν τις εθνικές οδούς για τις μετακινήσεις τους και τη μεταφορά εμπορευμάτων πληρώνουν διόδια ακόμη και για ανύπαρκτα έργα, όπως το τμήμα της εθνικής οδού μεταξύ Πάτρας και Κορίνθου και στην περιοχή των Τεμπών. Οι παραχωρησιούχοι των εθνικών οδών θα επιδοτηθούν με δωρεάν δημόσιο χρήμα ύψους 1,8 δισ. ευρώ μέσω του ΕΣΠΑ, ενώ θα ευνοηθούν ιδιαίτερα από τον μηδενισμό της συμμετοχής του Δημοσίου στα έσοδα από τα διόδια για τις επόμενες δεκαετίες προκειμένου να καταλήγουν αυτά στα ταμεία των εργολάβων».

Παρά τις αντιδράσεις του κινήματος στην Ανατολική Αττική και σχετικές δηλώσεις στελεχών του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απαντήσει στο επίδικο θέμα : τι θα κάνει με τις συμβάσεις παραχώρησης όταν γίνει κυβέρνηση; Θα τις επανεξετάσει, θα επιβάλλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις στους εργολάβους που έχουν αθετήσει πολλούς από τους όρους των συμβάσεων παραχώρησης; Πόσα χρόνια θα πληρώνουν οι χρήστες των εθνικών δρόμων για έργα που έχουν αποσβεστεί εδώ και καιρό;

Πολλά νέα σύννεφα συσσωρεύονται στην ήδη θολή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως και γι’ αυτό τα σταθερά προσηλωμένα στις συλλογικές αποφάσεις των συνεδρίων μέλη του κόμματος να μην είναι πλέον επιθυμητά, τουλάχιστον σε δημόσιες θέσεις.