ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ μια σύγχρονη, πλατιά, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς!


2012_07_06_syriza
Ανακοίνωση της ΚΟΕ                         6/7/2012

Μετά την τελευταία Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και τις αποφάσεις της, έχει έτσι κι αλλιώς ανοίξει μια νέα περίοδος για το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που βρίσκεται μπροστά σε εντελώς νέα καθήκοντα, πολύ μεγαλύτερα από αυτά που είχε πριν τις 6 Μάη. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο άνοιγμα των εργασιών της ΠΣΕ ορίζει ένα πολύ διαφορετικό πλαίσιο ύπαρξης, λειτουργίας και δράσης του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία και το λαό, ορίζει ένα μεγάλο ποιοτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και όχι απλώς μια αύξηση των μελών του.

Σχετικά με τα νέα αυτά καθήκοντα θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:
   Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που γνωρίζαμε μέχρι τις 6 Μάη, η κατάρρευση του δικομματικού συστήματος, η δυνατότητα να γκρεμιστεί ολοκληρωτικά το παλιό πολιτικό σύστημα, η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από το 4,5% στο 27% και η ανάδειξή του σε αξιωματική αντιπολίτευση, όλα αυτά κάνουν εφικτό να γυρίσουμε σελίδα. Το αν θα γυρίσουμε τη σελίδα αυτή, αν θα προχωρήσουμε αποφασιστικά προς μια νέα μεταπολίτευση του λαού, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Εξαρτάται από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% θα μετασχηματιστεί γρήγορα, μέσα στους επόμενους μήνες, χωρίς τη δυσκινησία των χθεσινών συνηθειών, σε μια πλατιά, σύγχρονη, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς.
   Ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα δύο χρόνια, ένα μεγάλο ρεύμα αλλαγής, απαλλαγής από το μνημόνιο και την τρόικα, απόρριψης του παλιού πολιτικού συστήματος, ρεύμα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε εκλογικά αυτό το ρεύμα γιατί ξεχώριζε από τις άλλες δυνάμεις της  Αριστεράς και κυρίως γιατί, για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας Αλέξη Τσίπρα, βγήκε μπροστά και ανέλαβε την ευθύνη της κυβερνητικής εναλλακτικής λύσης. Το ρήγμα που έχει ανοίξει στο παλιό πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται να κλείσει. Όμως το μεγάλο λαϊκό ρεύμα που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζει τις ελπίδες του σε αυτόν, είναι ακόμη εξαιρετικά ρευστό και νέο, και δεν θα είναι δεδομένο για πάντα, αν δεν αποκτηθούν οργανικοί δεσμοί μαζί του, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξανοιχτεί σε αυτόν τον κόσμο, αν ο κόσμος αυτός δεν κάνει το ΣΥΡΙΖΑ δική του υπόθεση, αν δεν εισβάλει ο λαός με κινηματικούς όρους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.
•   Αν οι δεσμοί του ΣΥΡΙΖΑ με το ρεύμα αυτό δεν σταθεροποιούνται, δεν αποκτούν στοιχεία οργανικής σύνδεσης, συμμετοχικότητας, αυτο-οργάνωσης, δημοκρατίας, έκφρασης, τότε, με τον  ίδιο τρόπο που η πολιτική ρευστότητα έσπρωξε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τον κόσμο προς το ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποκλείεται εξίσου γρήγορα να κάνουν την εμφάνισή τους άλλες «λύσεις» που θα είναι στα πλαίσια του συστήματος. Η τακτική του ώριμου φρούτου δεν έχει, έτσι κι αλλιώς, καμιά θέση απέναντι σε ένα λαό που υποφέρει, δεν έχει καμιά θέση στην πολιτική ενός ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται δίπλα στους αγώνες, την κοινωνική αλληλεγγύη, την οργάνωση του λαού. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η μαζικοποίησή του, το γενναίο άνοιγμά του στην κοινωνία που θέλει και μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, είναι και αυτό τμήμα της οργάνωσης του λαού, είναι εγγύηση για την αποτελεσματική οργάνωση και αντίσταση του λαού. Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βασιστεί στην αυτοοργάνωση του λαϊκού παράγοντα.
   Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήσει κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει ούτε μια μέρα χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας. Ο χθεσινός ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την ανάγκη. Ακόμη και ένα αστικό κόμμα που τυχόν έπαιρνε μέχρι χθες 4,5%, θα ήταν δύσκολο να κυβερνήσει. Πόσο μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να γκρεμίσει το πολιτικό σύστημα και έχει απέναντί του τόσους εχθρούς. Όπως είναι αδύνατο να φέρει σε πέρας κάτι τέτοιο χωρίς να μετασχηματιστεί σε μια μεγάλη παράταξη της Αριστεράς, έτσι είναι εξίσου δύσκολο, χωρίς αυτό το μετασχηματισμό, να ανταποκριθεί ακόμη και στις ανάγκες και τα καθήκοντα μιας αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κοινωνικό χώρο, θα πρέπει να οργανωθεί και να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ. Οι μερικές χιλιάδες μέλη, ανένταχτοι και μέλη συνιστωσών που συναποτελούσαμε το χθεσινό ΣΥΡΙΖΑ πρέπει σε λίγους μήνες να γίνουμε πολλές δεκάδες χιλιάδες μέλη του νέου ΣΥΡΙΖΑ, ένα δυναμικό πιο αντιπροσωπευτικό των 1.660.000 ανθρώπων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Στο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου φορέα, να είμαστε ένα μικρό μέρος ανάμεσα στο λαό που πρέπει να κατακλύσει το νέο ΣΥΡΙΖΑ από αύριο. Συνεπώς δεν μιλάμε για μια «συνήθη» καμπάνια οργανωτικής ένταξης που οι δέκα θα γίνουν δεκαπέντε, αλλά για την εισβολή μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ του ίδιου του λαού που τον στήριξε, των συνελεύσεων, των συγκεντρώσεων στις πλατείες, των πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης, των δραστήριων ανθρώπων που κινητοποιήθηκαν δυο χρόνια τώρα, που ελπίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ και θα συμμετείχαν σε έναν ΣΥΡΙΖΑ - πλατιά παράταξη της Αριστεράς αλλά όχι στο ΣΥΡΙΖΑ του χθες.
   Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως μέλη, ως μηχανισμός είναι σήμερα ανέτοιμος να κάνει αυτό το μεγάλο, αυτό το τεράστιο βήμα. Έχουμε μπροστά μας μια κρίσιμη αναμέτρηση με τον εαυτό μας και με τις δικές μας αδράνειες και αγκυλώσεις. Για να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να αλλάξει η βάση του χθεσινού ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο οι ηγεσίες. Να αλλάξει ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται μέχρι σήμερα στον κόσμο, η έλλειψη πρακτικότητας στη λειτουργία, οι γραφειοκρατικές αντιλήψεις και η δυσκινησία, το είδος των πρωτοβουλιών, οι παλιές συνήθειες. Πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να συναντηθεί με το λαό, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι έτοιμος να δεχτεί τις μεγάλες αλλαγές που σημαίνει η εισβολή του λαού. Η εισβολή αυτή θα συνδέσει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ με τα πραγματικά προβλήματα, τις πολιτικές ανάγκες και τους προβληματισμούς του λαού και ταυτόχρονα η εισβολή αυτή σημαίνει αντικειμενικά μια πιο δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτή την άποψη, απορρίπτουμε κάθε φοβία ότι δήθεν θα αλλοιωθεί η φυσιογνωμία, η ταυτότητα, τα «κεκτημένα» του ΣΥΡΙΖΑ. Απορρίπτουμε κάθε σκέψη να τηρηθούν παλιές ισορροπίες που δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές ανάγκες.
   Όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους δυο μήνες άλλαξαν τα πάντα. Πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. Ο «ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών» είναι αντικειμενικά η προϊστορία του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να περάσουμε όχι απλώς στο ΣΥΡΙΖΑ των μελών αλλά στο ΣΥΡΙΖΑ του λαού. Άρα το ζήτημα δεν εξαντλείται στην έκδοση μιας κάρτας μέλους ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να δοθεί ο λόγος όχι απλώς στο μέλος αλλά στην πιο πανίσχυρη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, το λαό που τον στήριξε και ελπίζει σε αυτόν. Δεν πρόκειται για κόσμο κερδισμένο σε μια ξεκάθαρη πλατφόρμα, αλλά με διαρκή πόθο και ανάγκη την αλλαγή και ανατροπή των μνημονίων, την κατάκτηση της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας, το άνοιγμα μιας διαδικασίας παραγωγικής ανασυγκρότησης. Η ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρίσκεται στην προέλευση, ούτε στην διαφοροποίηση από άλλες ταυτότητες αλλά στην εναλλακτική προοπτική που συσπειρώνει όλο αυτό τον κόσμο.
   Ζούμε ιστορικές στιγμές. Στη Λατινική Αμερική, μια δεκαετία πριν, ξεκίνησαν να ξεπηδούν αντι-εξουσίες και αριστερές κυβερνήσεις που εξέφραζαν μεγάλα λαϊκά ρεύματα αλλαγής και σύγκρουσης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την κυριαρχία των ΗΠΑ. Στην Ευρώπη, σε μια πολύ διαφορετική ήπειρο, σε διαφορετικές συνθήκες, αναδύεται τώρα η δυνατότητα για κυβερνήσεις έξω από τις ράγες του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών που επιβάλλουν δεκαετίες τώρα η ΕΕ της Γερμανίας και των αγορών και η Μέρκελ. Ο πιο αδύνατος κρίκος σήμερα είναι η Ελλάδα. Είναι αναγκαίο να σπάσει ο κρίκος, είναι αναγκαίο να μας διδάξει η δυνατότητα συγκρότησης μεγάλων λαϊκών κοινωνικών μπλοκ, ικανών να φτάσουν μέχρι τη διακυβέρνηση. Αυτό δεν είναι ευθύνη μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ευθύνη για αυτό το σύνολο της Αριστεράς και το σύνολο των προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αφορά όμως πρωτίστως το ΣΥΡΙΖΑ και τα καθήκοντα που του έχει βάλει η ιστορία.

Να ανταποκριθούμε στις ιστορικές στιγμές που ζούμε
Για μια Αριστερά του λαού, για το ΣΥΡΙΖΑ του λαού

6 σχόλια :

  1. Αναρωτιέμαι γιατί όσοι ασχολούνται με τις προοπτικές του Σύριζα και του αριστερού πολιτικού ρεύματος σ' αυτή τη χώρα, παραλείπουν κάποια πρόταση για ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ (και άλλα Μέσα) που να υπερβαίνει τις εφημερίδες των συνιστωσών, να υπερβαίνει την Αυγή, να μην αποτελεί όργανο της ηγεσίας αλλά όργανο πλατιάς κυκλοφορίας της αντιπληροφόρησης, ικανή να ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ και να ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ γεγονότα, κάτι νέο και διαφορετικό από όσα ήδη γνωρίζουμε, που να "χωράει πολλούς κόσμους" της αριστεράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://dosepasa.wordpress.com/2012/07/06/%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η λογική της ΚΟΕ είναι εντελώς ποπουλίστικη. Εξ ου και η χρησιμοποίηση της λέξης λαός συνεχώς. Θα τρέμουν τα κόκκαλα του Μάο με την ανάλυσή της. Δυστυχώς μία συνιστώσα που περιμέναμε να αντισταθεί στις δεξιές οπορτουνιστικές τακτικές ξεφεύγει τελείως μπροστά στη δήθεν διακυβέρνηση με μια οπορτουνιστική τούμπα 180 μοιρών.Απαρνείται ότι έχει πει στο παρελθόν και σταματά την ιδεολογική αναζήτηση. Κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. - Να ήταν η ζήλια ψώρα, θα γέμιζε όλη η χώρα!

      - Να μιλάνε και οι αποτυχημένες φράξιες του συνασπισμού για "δεξιές" οπορτουνιστικές τακτικές, όταν έχουν κάνει σημαία τους τον "αριστερό" οπορτουνισμό (επειδή εκτίμησαν ότι σε περιόδους κρίσης έχει πεθάνει η σοσιαλδημοκρατία και όπου νάνε γίνεται επανάσταση) πάει πολύ...

      Διαγραφή
  4. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ redteam

    ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΔΥΝΑΜΑ ΜΕΣΑ

    Τον πρώτο χρόνο μετά τον πόλεμο σκεφτόμουν, καθώς και πολλοί άλλοι, πώς οργανισμοί σαν την "Ένωση Δικαιωμάτων του Άνθρωπου δεν είχαν καμιά αξία.
    Δεν προχωρούσα τόσο μακριά όσο μερικοί πού κατηγορούσαν αυτό τον οργανισμό πώς ήταν ακόμα και βλαβερός, μια και δημιουργούσε αυταπάτες πως με τον τρόπο που ενεργούσε θα ήταν τάχα δυνατό να ελέγξει κανείς αληθινά την τεράστια εξαθλίωση που την προκαλεί η λαθεμένη οργάνωση της παραγωγής και που άρα μονάχα η πιο ριζική αναδιοργάνωση τής παραγωγής είναι σε θέση να την εξαφανίσει.
    Δεν ήθελα να πάω τόσο μακριά, κι εγώ όμως δεν περίμενα τίποτα απ' αυτό τον πασιφισμό που ξεκινούσε να αγωνιστεί κατά του πολέμου, που είναι απλά και μόνο παρεπόμενο ορισμένων αίτιων, χωρίς καμιά προοπτική να αλλάξει κάτι στα αίτια του πολέμου, και με τα πιο αδύναμα μέσα, όπως την άρνηση μεμονωμένων ατόμων να υπηρετήσουν στο στρατό.
    Όταν μετά ήρθε ο φασισμός στη Γερμανία είδαμε να μπαίνουν σε δράση οι μικρές και οι μεγάλες οργανώσεις για την καταπολέμηση τής αδικίας. Δεν προχώρησα τόσο πολύ όσο οι άλλοι πού δεν έδιναν καμιά προοπτική για πολύν καιρό στις μεγάλες οργανώσεις, αυτές που κατεύθυνση είχαν την αναδιοργάνωση τής κοινωνίας από τη βάση της, κι εγώ όμως έβλεπα την επίμονη και σημαντική ταπεινή δουλειά τέτοιων συχνά περιφρονημένων οργανισμών σαν την "Ένωση Δικαιωμάτων τού Ανθρώπου, που πραγματικά έσωσαν πολλούς ανθρώπους, που ξεσκέπαζαν με την αδύναμη φωνή τους αδιάκοπα και ακούραστα την αδικία και που έστελναν πολλούς πίσω στον αγώνα. Είδαμε ακόμα πως η αδικία δε μπορεί μονάχα να χτυπηθεί με τον πιο τελειωτικό τρόπο, δηλαδή με τον τρόπο πού ξεριζώνει μαζί και τις αιτίες της, παρά πως πρέπει να πολεμηθεί με όλους τούς τρόπους, δηλαδή με όλα τα μέσα, ακόμα και τα πιο αδύναμα.
    Γιατί χειρότερη απ' την αυταπάτη πως τάχα μπορούν νά απομακρυνθούν οι συνέπειες των αίτιων της περιττής εξαθλίωσης χωρίς να απομακρυνθούν τα ίδια τα αίτια
    είναι η αυταπάτη πως αυτά τα αίτια γίνεται να πολεμηθούν χωρίς τις συνέπειες και χωριστά απ' αυτές και παραμελώντας τα αδύναμα και τα πιο αδύναμα ακόμα μέσα.
    Είδα πολλούς που η γνώση τους, των κακών αίτιων, τους εμπόδισε να πολεμήσουν τις κακές συνέπειες.

    Μπέρτολτ Μπρέχτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχει σχέση μια ανακοίνωση για τα οργανωτικά του Συριζα με την ιδεολογική αναζήτηση και τον τερματισμό της από την ΚΟΕ.
    Η αλήθεια είναι πως πρέπει να μπει ο λαός στο Συριζα. Μόνον έτσι θα τερματιστούν οι τεχνητές ισορροπίες μεταξύ συνιστωσών και "ανένταχτων" παραγοντίσκων και θα περάσουμε στην εκπόνηση γραμμής που να προκύπτει από τις πραγματικές ισορροπίες, δηλαδή μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων που στηρίζουν το Συριζα.
    Εκεί, θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του καθενός, και θα φανεί αν κάποιοι φτιάξαν οργανώσεις για τα προσωπικά τους καπρίτσια ή αντανακλούσαν κάτι από την κοινωνία.
    Μια τέτοια ποιοτική μεταβολή του Συριζα, με την παρουσία των λαϊκών στρωμάτων, δεν είναι αποπολιτικοποίηση.
    Αποπολιτικοποίηση θα είναι αν διαλυθούν οι συνιστώσες διοικητικά ή σιωπηρά και "συνεννοημένα", όπως στην Πορτογαλία.
    Αν πάντως έχουν στο Συριζα την ψευδαίσθηση ότι οι ψηφοφόροι μπορούν να μετατραπούν με μια καμπάνια σε ενεργά μέλη και αγωνιστές, τότε πραγματικά πετάνε στα σύννεφα από τη χαρά για το 27%.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ