Ωραία, να γίνουν εθνικοποιήσεις! Ποιοί όμως θα κάνουν κουμάντο και θα παίρνουν τις αποφάσεις;

(στελέχη και υπάλληλοι της Εμπορικής τράπεζας τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα)

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη μνήμη του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για σοσιαλμανία, όταν  μετά την μεταπολίτευση έκανε τις πρώτες εθνικοποιήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, όπως την Εμπορική Τράπεζα, τα ναυπηγεία και την Ολυμπιακή. Σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς θαυμάζει αυτή την πλευρά του έργου του και την εντάσσει οργανικά στις προτάσεις για την διέξοδο από την κρίση.

- Ωραία, να γίνουν εθνικοποιήσεις! Ποιοί όμως θα κάνουν κουμάντο και θα παίρνουν τις αποφάσεις;

- Μα φυσικά οι εργαζόμενοι!

- Και οι Αριστεροί τι θα κάνουν; Θα αφήσουν τους εργαζόμενους να κάνουν ότι θέλουν;

- Μα οι Αριστεροί θα είναι μαζί με τους εργαζόμενους και μαζί θα παίρνουν τις αποφάσεις!

- Αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά! Θα είναι μαζί με τους εργαζόμενους, όπως ήταν μαζί με τους “αγανακτισμένους” το καλοκαίρι στις πλατείες; Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έκανε τότε η Αριστερά: Οι κουκουέδες κατήγγειλαν τις λαϊκές συνελεύσεις ως όργανα του αντικομουνισμού και της αντίδρασης ενώ ένα μεγάλο κομμάτι της υπόλοιπης Αριστεράς προσπάθησε να τις καπελώσει με το γνωστές τακτικές που δρα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μόνο μια πολύ μικρή μειοψηφία αριστερών εντάχθηκαν οργανικά σε αυτό το αμεσοδημοκρατικό κίνημα...

- Μα τότε διαφωνούσαν με τους γενικότερους προσανατολισμούς του κινήματος των πλατειών, γιαυτό και είχαν αυτή την αρνητική στάση. Στο ζήτημα των εθνικοποιήσεων δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα και επομένως είναι δεδομένη η συμμετοχή τους και η προσφορά τους στην λαϊκή διαχείριση των εθνικοποιημένων παραγωγικών μονάδων, των τραπεζών και των οικονομικών μηχανισμών που θα έχουν τεθεί υπό τον λαϊκό έλεγχο.

- Τι περισσότερο θα κάνουν οι εργαζόμενοι στην διαχείριση αυτών των εθνικοποιημένων επιχειρήσεων απ' ότι κάνουν τώρα οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις που βρίσκονται στην ιδιοκτησία των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς; Αν η συμμετοχή των εργαζομένων στην διαχείριση μιας επιχείρησης είναι ζήτημα αρχής για την Αριστερά, τότε γιατί δεν το έχει εφαρμόσει ήδη στις δικές επιχειρήσεις αλλά περιμένει να το εφαρμόσει στις εθνικοποιημένες; Γιατί δεν εφαρμόζει αυτή την αρχή της συμμετοχής των εργαζομένων στην διοίκηση της ΑΥΓΗΣ και του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ; Στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, στον 902 και στον 105.5;

- Μα αυτές είναι κομματικές επιχειρήσεις και δεν είναι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν ιδιαίτερη σημασία για τα λαϊκά συμφέροντα!

- Τότε λοιπόν και η διεύθυνση των εθνικοποημένων επιχειρήσεων, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς σου, δεν θα πρέπει να ανήκει στους εργαζόμενους αυτών των επιχειρήσεων, αφού τα λαϊκά συμφέροντα δεν μπορούν να εκφραστούν παρά από μια κεντρική λαϊκή εξουσία, η οποία έχει θα επιφορτιστεί και με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας;. Επομένως οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τα κεντρικά όργανα αυτής της λαϊκής εξουσίας. Αυτή την θέση την διατυπώνει με πολύ καθαρό τρόπο το ΚΚΕ και βέβαια η υπόλοιπη Αριστερά δεν διαφοροποιείται επειδή έχει την ίδια αντίληψη με το ΚΚΕ για την άσκηση της λαϊκής εξουσίας. Δηλαδή, ακριβώς ότι βλέπουμε να γίνεται σε μικροκλίμακα με τις κομματικές επιχειρήσεις της, όπως στον 105,5 και την ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, όπου δεν αποφασίζουν οι εργαζόμενοι αλλά αυτοί που έχουν την κυριότητα και την ιδιοκτησία της επιχείρησης. Τι λοιπόν το διαφορετικό συνιστά το αίτημα για “εθνικοποιήσεις” εκτός από την επιβολή ενός μοντέλου κρατικού καπιταλισμού;

Αναμένουμε απαντήσεις!