Τι κοινό έχουν οι “Αναρχικοί” με τους “Μακεδόνες”;

όλοι μαζί: Ναζί, χαφιέδες και εκκλησία...

Όπως τα all terrain ελαστικά βοηθούν ένα όχημα να κυκλοφορεί με ασφάλεια σε οποιοδήποτε είδος οδοστρώματος, υπάρχει και  μια ανάλογη πρακτική που μπορείς να την χρησιμοποιείς απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, ανεξάρτητα ποίος είναι αυτός και που βρίσκεται. Είναι η πρακτική που δεν αναγνωρίζει την ύπαρξή του και αποδίδει τα στοιχεία στα οποία καταγράφεται σε άλλους παράγοντες. Είναι μια πρακτική η οποία χρησιμοποιείται συχνά από το βαθύ κράτος ως το ΚΚΕ σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

Το εθνικοπατριωτικό τόξο των πολιτικών δυνάμεων θεωρεί ότι το έθνος των Μακεδόνων δεν υπάρχει αλλά είναι ένα κατασκεύασμα του ιμπεριαλισμού. Γιαυτό δεν αναγνωρίζει στους Μακεδόνες ούτε το δικαίωμα του εθνοτικού αυτοπροδιορισμού, ούτε το δικαίωμα της εθνικής κρατικής συγκρότησης.

Το ίδιο μέτωπο το πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη ενός μαχητικού μαζικού κινήματος, το οποίο συγκροτεί μια ιδιαίτερη πολιτική και κοινωνική δύναμη, αυτόνομη από τους πολιτικούς σχηματισμούς της καθεστωτικής αριστεράς και δεν υποτάσσεται στα κελεύσματα και τις πολιτικές αυτών των δυνάμεων. Γιαυτό και υπάρχει πανεθνική σύμπνοια από την Παπαρήγα και τον Τσίπρα ως την Μπακογιάνη και τον Καρατζαφέρη  ότι  πολιτική δράση αυτού τοι κινήματος οφείλεται σε προβοκάτορες και όργανα ξένων δυνάμεων.

Δυστυχώς μέσα σε αυτό το μέτωπο είναι ενταγμένο το σύνολο σχεδόν των δυνάμεων της Αριστεράς, παρ' όλο ότι η ίδια η Αριστερά είχε γίνει στο παρελθόν θύμα αυτής της πολιτικής. Το μετεμφυλιακός κράτος δεν αντιμετώπιζε τους κομμουνιστές ως λαϊκούς και κοινωνικούς αγωνιστές αλλά πληρωμένους πράκτορες της Μόσχας που δρουν αντεθνικά και έχουν απώτερο στόχο να καταλύσουν το ελληνικό κράτος. Αυτή ακριβώς την πολιτική στάση του μετεμφυλιακού κράτους απέναντι στους κομμουνιστές εφαρμόζει σήμερα η Αριστερά με πρωτοστάτη το ΚΚΕ απέναντι στους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές...